Το υπερατλαντικό ταξίδι του Ηρακλέους

 

Ιστορικό πρόσωπο που έφτασε ώς τον Καναδά ήταν ο Ηρακλής της ελληνικής μυθολογίας, σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας Ηλία Μαριολάκο.

Έφτασε χίλια χρόνια πριν από τον Μεγάλο Αλέξανδρο στον Ινδό ποταμό. Πέρασε από την Αιθιοπία, έφτασε ώς τη Γροιλανδία και ίσως να πάτησε πρώτος το πόδι του στην Αμερική. Ένας από τους πιο γνωστούς ήρωες της παγκόσμιας μυθολογίας- ο Ηρακλής- δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος υδραυλικός, μηχανικός και υδρογεωλόγος, όπως μαρτυρούν πολλοί από τους δώδεκα άθλους του, αλλά και ο πρώτος που έκανε πράξη την παγκοσμιοποίηση και ο αρχιτέκτονας της μυκηναϊκής κοσμοκρατορίας, όπως υποστήριξε χθες το βράδυ σε ομιλία του, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Ηλίας Μαριολάκος.

«Ο Ηρακλής δεν είναι ένα πρόσωπο για να διασκεδάζουν τα παιδιά. Ούτε η ελληνική μυθολογία ένα παραμύθι για έναν φανταστικό κόσμο», λέει ο Ηλίας Μαριολάκος. «Ο Ηρακλής είναι ένα ιστορικό- και όχι μυθικό- πρόσωπο, ένας άγνωστος μεγάλος κατακτητής, ήρωας- ιδρυτής πόλεων, πρώτος συνδετικός κρίκος του κοινού πολιτισμικού υποστρώματος των Ευρωπαίων, του μυκηναϊκού και κατά συνέπεια του ελληνικού πολιτισμού. Και η μυθολογία είναι η ιστορία του απώτερου παρελθόντος των κατοίκων αυτού του τόπου, που πολύ αργότερα θα ονομαστεί Ελλάς».

Πρώτος στο μικροσκόπιο του καθηγητή μπήκε ο άθλος με την αρπαγή των βοδιών του Γηρυόνη, του τρικέφαλου και τρισώματου γίγαντα που ζούσε στα Γάδειρα, το σημερινό Κάντιθ της Ισπανίας, κοντά στο στενό του Γιβραλτάρ.

«Οι περισσότεροι πιστεύουν πως ο Ηρακλής ταξίδεψε ώς την Ιβηρική Χερσόνησο για να φέρει μια καλή ράτσα βοδιών στην Πελοπόννησο», εξηγεί ο κ. Μαριολάκος. «Αν διαβάσουμε με προσοχή τον Στράβωνα, που έζησε τον 1ο αι. π.Χ. όμως, θα διαπιστώσουμε πως σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου δεν έχει βρεθεί τόσος πολύς χρυσός, άργυρος, χαλκός και σίδηρος. Και τα βόδια δικαιολογούνται διότι υπήρχαν μαρτυρίες ότι το “κοσκίνισμα” του χρυσού από την άμμο γινόταν πάνω σε δέρματα βοδιών».

Η ίδρυση δε της πόλης από τον Ηρακλή μνημονεύεται στον θυρεό της πόλης και σήμερα. Ο Ηρακλής ολοκληρώνει τον άθλο του και συνεχίζει βόρεια προς την Κελτική και ιδρύει την Αλέσια (γνωστή και ως πόλη του Αστερίξ), το όνομα της οποίας προέρχεται από τη λέξη άλυς (= περιπλάνηση). Πόλη με στρατηγική σημασία, καθώς συνδέεται μέσω πλωτών ποταμών προς τη Μεσόγειο, τον Ατλαντικό, τη Μάγχη και τη Βόρεια Θάλασσα, όπου ο Ιούλιος Καίσαρας κατατρόπωσε τους Γαλάτες. Ακόμη ιδρύει το Μονακό και την Αλικάντε – η ποδοσφαιρική της ομάδα ονομάζεται Ηρακλής.

Τι γύρευε στη Γαλατία ο Ηρακλής; «Χρυσό», απαντά ο κ. Μαριολάκος, «αφού ο Διόδωρος μας λέει πως στη Γαλατία υπάρχουν πλούσια χρυσοφόρα κοιτάσματα». Ο Ηρακλής όμως φέρεται- σύμφωνα με τον Πλούταρχο- να έφτασε και ώς την Ωγυγία που απέχει πέντε ημέρες δυτικά της Βρετανίας.

«Πέντε ημέρες ισοδυναμούν με 120 ώρες. Αν η μέση ταχύτητα ενός πλεούμενου της εποχής ήταν 4 μίλια την ώρα, τότε η απόσταση είναι 890 χλμ., άρα πρόκειται για τη σημερινή Ισλανδία και συνέχισε ώς τη Γροιλανδία, ενώ το Κρόνιο Πέλαγος, που αναφέρεται, σύμφωνα με τους υπολογισμούς ταυτίζεται με τον Βόρειο Ατλαντικό»

«Για να φέρει τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων (ήτοι τον χρυσό) ο Ηρακλής από την Αίγυπτο έφτασε ώς την Αιθιοπία κι έπειτα στον Καύκασο- για να ζητήσει τη βοήθεια του Προμηθέα- και στη Λιβύη προτού επιστρέψει στις Μυκήνες»

Ο Ηρακλής έφτασε, σύμφωνα με τον καθηγητή Ηλία Μαριολάκο, ώς την Αμερική. «Στις πηγές διαβάζουμε πως εγκατέστησε ακολούθους του “ώς τον κόλπο που το στόμιό του βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμιο της Κασπίας”. Ένας κόλπος μόνον καλύπτει αυτές τις προϋποθέσεις: του Αγίου Λαυρεντίου στο Τορόντο του Καναδά». Μαρτυράται δε πως έμειναν «σε νησιά που βλέπουν τον ήλιο να κρύβεται για λιγότερο από μία ώρα για 30 ημέρες»- δηλαδή στον πολικό κύκλο.

Τι γύρευε εκεί;

Η απάντηση βρίσκεται στα ευρήματα των ανασκαφών που γίνονται γύρω από τη λίμνη Σουπίριορ στο Μίτσιγκαν. Αρκεί να σκεφτείτε πως έχουν εξορυχθεί πάνω από 500.000 τόνοι χαλκού στην περιοχή, όταν στην κατ΄ εξοχήν πηγή χαλκού- την Κύπρο- εξορύχθηκαν 200.000 τόνοι.

Η εξόρυξη έγινε την περίοδο 2.450 π.Χ.- 1050 π.Χ., σταματάει ξαφνικά, όταν καταρρέει ο μυκηναϊκός πολιτισμός. Και όλα αυτά σε μια περιοχή όπου οι γηγενείς βρίσκονταν στη λίθινη εποχή!

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Τα χρυσωρυχεία του Μ. Αλεξάνδρου

Τα χρυσωρυχεία του Μ. Αλεξάνδρου ~ Τι απέγιναν οι αμύθητοι θησαυροί των Περσών;

Ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε στην άκρη του τότε γνωστού κόσμου. Η ιστορία των κατακτήσεων και των ανακαλύψεων του είναι λίγο πολύ γνωστή. Λίγοι -σχετικά με το εγχείρημα- άνδρες και πολλή αποφασιστικότητα. -Όμως πώς χρηματοδοτήθηκε η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου; -Είχε κρυφούς πόρους; -Ίσως άγνωστα χρυσωρυχεία; Οι πληροφορίες είναι αντικρουόμενες. Οι πιο πολλές πηγές μάλιστα, μιλούν για τεράστια χρέη που του άφησε ο Φίλιππος. Άλλες όπου πήρε πολύ λίγα χρήματα μαζί του στην Ασία. Και άλλες για περισσότερα χρήματα και πηγές εσόδων από χρυσωρυχεία στη Βόρεια Ελλάδα αρχικά και έπειτα στην Ασία. Μήπως όταν ο Αλέξανδρος, όταν έγινε βασιλιάς, επανέλαβε τη γνωστή «επωδό» των Ελλήνων πολιτικών: «Παραλάβαμε καμένη γη από την προηγούμενη κυβέρνηση»; Όμως ο Φίλιππος δεν του άφησε καθόλου «καμένη γη». Του άφησε ένα οργανωμένο κράτος, με κατακτήσεις που απέφεραν έσοδα, και κυρίως χρυσωρυχεία και αργυρωρυχεία που του έδιναν συνεχώς μέταλλο για νομίσματα.
Ο Φίλιππος, γνωρίζοντας την ανάγκη για χρήματα, ώστε να υλοποιήσει την εκστρατεία που ονειρευόταν στην Ασία, είχε φροντίσει από πολύ νωρίς να βρει και να καταλάβει μέρη που υπόσχονταν έσοδα. Η πιο αποφασιστική ίσως πράξη ήταν το 357 π.Χ. (πριν ακόμα γεννηθεί ο Αλέξανδρος) όταν κατέλαβε την Αμφίπολη χρησιμοποιώντας πολιορκητικούς κριούς. Μαζί με την Αμφίπολη κέρδισε και τα χρυσωρυχεία του Παγγαίου – ό,τι καλύτερο είχε να προσφέρει η γη της Μακεδονίας και της Θράκης από χρηματοοικονομική άποψη. Τα ορυχεία αυτά αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά της χρηματοδότησης κάθε δραστηριότητας του Φιλίππου. Είχαν για το βασίλειο της Μακεδονίας την ίδια θέση που είχαν τα αργυρωρυχεία του Λαυρίου για τη δημοκρατία των Αθηνών έναν αιώνα πιο πριν: Παρείχαν σταθερό εισόδημα. Σταθερό, όμως όχι αρκετό για τα σχέδια του Φιλίππου. Μέχρι το θάνατο του ο Φίλιππος οργανωνόταν, σχεδίαζε, εκστράτευε και κατακτούσε. Και η κάθε κατάκτηση κόστιζε. Δεν ήταν μονάχα τα συνηθισμένα στρατιωτικά έξοδα, καθώς ο Φίλιππος ήταν νεωτεριστής στην πολεμική τέχνη Έμαθε να χρησιμοποιεί πολεμικές μηχανές που εκείνον τον καιρό αποτελούσαν πρόσφατες εφευρέσεις των Συρακούσιων: βαλλίστρες, πετροβόλα, καταπέλτες και ελεπόλεις (πύργους μάχης). Όλα αυτά κόστιζαν, και ο Φίλιππος τα έφτιαχνε χωρίς να σκέφτεται τα έξοδα, καθώς πολιορκούσε και κατακτούσε τη μια πόλη μετά την άλλη, έτσι ώστε να εντάξει όλους στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του.

Ο Φίλιππος ακόμα εξασφάλισε στη Θράκη χρυσωρυχεία – κοντά στην πόλη Κρηνίδες, που κατέλαβε και μετονόμασε σε «Φιλίππους». Λέγεται ότι μόνον τα χρυσωρυχεία στους Φιλίππους του απέδιδαν 1.000 τάλαντα χρυσού το χρόνο (26 τόνους). Χάρη σ’ αυτά άρχισε να κόβει χρυσά νομίσματα που έγιναν το κοινότερο νόμισμα στον Ελληνικό Κόσμο.

Ο Αλέξανδρος συνέχισε να χρησιμοποιεί τα χρυσά και αργυρά νομίσματα του Φίλιππου, αλλά ακολούθως έδωσε έμφαση σε αργυρά νομίσματα που ακολουθούσαν το αθηναϊκό πρότυπο ως προς το βάρος τους (με τον Ηρακλή στη μια όψη και τον Δία στην άλλη). Η προτίμηση στα ασημένια δείχνει ίσως κάποια πιθανή έλλειψη σε χρυσό. Έτσι, όταν ήρθε η «ώρα του Αλέξανδρου», εκείνος «κληρονόμησε από τον πατέρα του, μαζί με το στέμμα, όχι και λίγα χρέη» σύμφωνα με τον Κούρτιο και τον Αρριανό. Ο Αρριανός λέει ότι ο Αλέξανδρος βρήκε στα θησαυροφυλάκια λίγα χρυσά και ασημένια αντικείμενα. Από χρήματα, ούτε 60 τάλαντα. Από την άλλη, τα χρέη του Φιλίππου έφταναν κατ’ άλλους τα 500 και κατ’ άλλους τα 800 τάλαντα. Το τάλαντο ως μονάδα βάρους είχε 26 γραμμάρια, αλλά ως νομισματική μονάδα ισοδυναμούσε με 6.000 δραχμές, οπότε τα 60 τάλαντα ήταν 360.000 δραχμές εκείνης της εποχής. Με την αγοραστική δύναμη που είχε τότε η δραχμή (μια δραχμή τότε ισοδυναμούσε με ένα χαμηλό μεροκάματο και σε αγοραστική δύναμη ισοδυναμούσε με 10-20 ευρώ) ένας άνθρωπος αγόραζε τα αναγκαία για μια φτωχική μέρα. Δηλαδή τα 60 τάλαντα ήταν οι μισθοί 1.000 κακοπληρωμένων ανθρώπων για ένα χρόνο (κάπου 5-10 εκατομμύρια σημερινά ευρώ). Ο Αλέξανδρος όμως είχε μαζί του όταν ξεκίνησε για την Ασία τουλάχιστον 35.000 άνδρες. Αυτό συνεπάγεται οικονομική ανάγκη για περισσότερα από 2.000 τάλαντα. Είχε ο Αλέξανδρος άραγε «κρυφούς» πόρους; Άγνωστες χρηματικές πηγές ή χρηματοδότες Ξεκίνησε με ό,τι είχε. Όταν ξεκίνησε για την Ασία, πήρε τα 60 του τάλαντα και τρόφιμα για 30 μόνο μέρες (όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, βασισμένος σε κάποια πηγή που ονομάζει Φύλαρχο). Οι σχετικές πηγές δίνουν κάπως διαφορετικούς αριθμούς, αλλά όλες συμφωνούν: χρήματα δεν υπήρχαν άφθονα. Ο Ονησίκρητος μιλά για χρέη 200 τάλαντα (σημ:στρατιωτικό δάνειο κατά τον Σαράντο Καργάκο), ενώ ο Αριστόβουλος γράφει ότι το κόστος της προπαρασκευής ήταν 70 τάλαντα. Όλα αυτά βρίσκονται να απέχουν πολύ από τα (στο ελάχιστο) αναγκαία 2.000 τάλαντα. Βέβαια, στην Ασία τα πράγματα άλλαξαν. Προχωρούσε κατακτώντας το πλουσιότερο κράτος του κόσμου και εξασφάλιζε τα αναγκαία από λάφυρα του εχθρού . Οι κατακτημένες σατραπείες «πρόσφεραν» και αυτές ό,τι μπορούσαν από τα δικά τους έσοδα (ο Αλέξανδρος φρόντισε να μην αλλάξει τη διοικητική δομή των κατακτημένων τόπων ώστε να συνεχίσει να λειτουργεί ομαλά το «κράτος»). Επίσης, φαίνεται από τις διηγήσεις που άφησαν άνθρωποι που τον συνόδευαν ότι είχε μαζί του εμπειρογνώμονες μεταλλοδίφες (ερευνητές κοιτασμάτων ή γεωλόγους, θα λέγαμε σήμερα) τους οποίους έστελνε να «ακολουθήσουν» κάθε φήμη για χρυσωρυχεία που συναντούσε. Η αναζήτηση πόρων τον απασχολούσε μέχρι το θάνατο του, ακόμα και όταν είχε πια στη διάθεση του όλο το χρυσάφι των Μεγάλων Βασιλέων της Περσίας – έναν απίστευτο θησαυρό. Πέθανε ενώ τα καράβια του ήταν έτοιμα να ξεκινήσουν εκστρατεύοντας στην Αραβία, που λεγόταν ότι ήταν πλούσια σε χρυσό.

Μπορεί το ξεκίνημα για τον Αλέξανδρο να ήταν δύσκολο από οικονομική άποψη, αλλά το τέλος ήταν χωρίς τέτοια προβλήματα και, επιπλέον, έφερε μια καινούρια εποχή στα οικονομικά. Όταν ο Αλέξανδρος κατέλυσε το Περσικό κράτος του Δαρείου, το 329 π.Χ., και μπήκε στα παλάτια των Περσών, βρέθηκε μπροστά στους μεγαλύτερους θησαυρούς της Ιστορίας.

Ο θησαυρός του Δαρείου ήταν ουσιαστικά όλοι οι θησαυροί όλων τον κρατών της Μεσοποταμίας συσσωρευμένοι από την αυγή της Ιστορίας τους.

Το χρυσάφι 3.000 χρόνων! Από τα χρόνια των Σουμερίων, και καθώς ο ένας λαός κατακτούσε τον άλλον και τα κράτη και οι αυτοκρατορίες της περιοχής διαδεχόταν το ένα το άλλο, το χρυσάφι και οι θησαυροί του καθενός άλλαζαν κάθε φορά. Ο Δαρείος είχε θησαυρούς και λάφυρα που προέρχονταν από την Ελλάδα, παρμένους τον καιρό των Περσικών Πολέμων και ιδιαίτερα του Ξέρξη και φερμένους από τους βασιλιάδες πριν από αυτόν. Είχε, ακόμα, θησαυρούς από τους διάφορους λαούς που εκείνος και οι προκάτοχοι του είχαν κατακτήσει.

Αυτοί, όμως, δεν ήταν τίποτε μπροστά στους θησαυρούς που είχε βρει ο Κύρος, ο πρώτος βασιλιάς των Περσών, από τους Μήδους, και στους θησαυρούς που είχαν αρπάξει οι Μήδοι από τους Βαβυλώνιους όταν κατάστρεψαν τη Βαβυλώνα. Και βέβαια οι Βαβυλώνιοι είχαν θησαυρούς και λάφυρα από τους λαούς που εκείνοι είχαν κατακτήσει, Ασσύριους και άλλους.

Ο θησαυρός του Δαρείου έδειξε ότι τα λεφτά δεν φέρνουν τη νίκη. Ούτε την αγοράζουν, αν ο αντίπαλος είναι ο Αλέξανδρος. Αυτό ήταν ένα από τα μαθήματα που θα πήρε ο Πέρσης βασιλιάς.

Όταν ο Αλέξανδρος αποφάσισε να μεταφέρει το θησαυρό του Δαρείου, χρειάστηκαν 20.000 μουλάρια και 5.000 καμήλες. Περισσότερος πλούτος από όσον είχε δει ποτέ του ο ελληνικός κόσμος, που λέγεται ότι ισοδυναμούσε με 12 εκατομμύρια λίβρες ασήμι. Μόνο η σκηνή με το θρόνο του Δαρείου χάρισε στον Αλέξανδρο θησαυρό αξίας 3.000 τάλαντων (περισσότερο από μισό δισεκατομμύριο ευρώ). Ο Δαρείος βέβαια ίσως αποζητούσε εκδίκηση: Χρησιμοποιώντας μια, άγνωστη ίσως, μορφή ψυχολογικού πολέμου, του φόρτωσε μαζί με το χρυσάφι και τις γυναίκες του. Με το θησαυρό ο Αλέξανδρος βρήκε τη μητέρα του Δαρείου, τη γυναίκα του και το χαρέμι του!

Οι θησαυροί αυτοί, που ήταν περισσότεροι από το χρυσάφι που είχαν δει ποτέ τους οι Έλληνες, καθόρισαν τελικά και την Ελληνική Ιστορία, γιατί αυτοί ήταν που «χρηματοδότησαν» τους ατελείωτους πολέμους μεταξύ των «Επιγόνων» – των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Αποτελούν ακόμα «σταθμό» και στην Ιστορία της Οικονομίας: Η ύπαρξη και η κυκλοφορία του δημιούργησε πρώτη φορά «πληθωριστικές τάσεις». Η Ιστορία του πληθωρισμού αρχίζει τη στιγμή που ο Αλέξανδρος ξεκίνησε να βγάζει το χρυσάφι του Δαρείου από τις αποθήκες και να το μοιράζει στους Έλληνες!

Η συνέπεια ήταν ότι οι Έλληνες έγιναν (αθέλητοι) εφευρέτες ΚΑΙ του πληθωρισμού. Με τόσα χρήματα και πλούτο να έχουν βγει από τα θησαυροφυλάκια και να κυκλοφορούν στην αγορά, σε συνδυασμό με τις στρατιωτικές ανάγκες που δημιουργούσαν οι εκστρατείες, η προσέλκυση νέων στρατιωτών και οι ατέλειωτοι πόλεμοι μεταξύ των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου προκάλεσαν αυξήσεις στα πάντα. Τα ημερομίσθια τετραπλασιάστηκαν, το ίδιο και οι τιμές και το κόστος διαβίωσης.

Τα χρυσωρυχεία και αργυρωρυχεία του Φίλιππου και του Αλέξανδρου έδωσαν ώθηση και στην κοπή νομισμάτων. Τα νομίσματα του Αλέξανδρου συνέχισαν να «κόβονται» επί χρόνια μετά το θάνατο του. Αυτά ίσως να μπορούν να δώσουν και μια ένδειξη για τη γεωγραφική θέση των πηγών των πολύτιμων μετάλλων.

Μονάχα όσο ζούσε ο Αλέξανδρος υπήρχαν 25 διαφορετικές κοπές νομισμάτων: δύο στη Μακεδονία, μία στην Αίγυπτο και είκοσι τρεις στην Ασία. Γίνεται φανερό από την κοπή των νομισμάτων ότι το κέντρο βάρους και οι πηγές των πολύτιμων μετάλλων είχαν μετακινηθεί Ανατολικά.

Ωστόσο, σε ποσότητα φαίνεται ότι η μεγαλύτερη παραγωγή έβγαινε στη Μακεδονία. Εκεί κόβονταν τα μεγαλύτερα χρυσά νομίσματα, ενώ άλλου τα μικρότερα και τα αργυρά. Αυτό δείχνει ότι η μεγάλη πηγή χρυσού βρισκόταν ακόμα στη Μακεδονία.

Μετά το θάνατο του Αλέξανδρου τα νομισματοκοπεία έγιναν 31, και ακόμα 100 χρόνια αργότερα «τετράδραχμα» του Αλέξανδρου κόβονταν σε 51 μέρη, πράγμα που δείχνει ότι & πηγές των μετάλλων ήταν πολύ πλούσιες και συνέχισαν να τροφοδοτούν με νομίσματα τον ελληνικό κόσμο που είχε επιδοθεί σε ένα άνευ προηγουμένου αλληλοφάγωμα αγνοώντας τα «σύννεφα από τη Δύση», την ανερχόμενη δύναμη της Ρώμης.

Το μεγαλύτερο μέρος από το θησαυρό του Δαρείου πήγε στην Πέλλα.

Ο Αλέξανδρος έστειλε τεράστιες ποσότητες από τον περσικό θησαυρό πίσω στη Μακεδονία. Ξέρουμε πως ακόμα και 150 περίπου χρόνια αργότερα είχε απομείνει μεγάλη ποσότητα στην Πέλλα, αρκετή για να εντυπωσιάζει τους νέους κατακτητές, τους Ρωμαίους.

Ο Πλούταρχος στο έργο του Βίοι Παράλληλοι (Τιμολέων-Αιμίλιος Παύλος) περιγράφει το θησαυρό που έφερε στη Ρώμη ο Αιμίλιος Παύλος μετά τη νίκη του κατά του Περσέα. Τα λάφυρα περνούσαν σε πομπή επί τρεις μέρες:

«Την πρώτη μέρα πέρασαν 250 άμαξες φορτωμένες με ανδριάντες, εικόνες και αγάλματα. Την επομένη πέρασαν και πάλι άμαξες με μακεδόνικα όπλα κι ακολούθησαν 3.000 άνδρες που ανά τέσσερις κουβαλούσαν ένα ασημένιο δοχείο γεμάτο ασημένια νομίσματα, ενώ άλλοι κουβαλούσαν διάφορα πολύτιμα αντικείμενα και διακοσμητικά. Την τρίτη μέρα κουβαλήθηκαν 77 χρυσά δοχεία μέσα στα οποία υπήρχαν χρυσά νομίσματα – όπως είχε γίνει με τα ασημένια!»

Περισσότερα από 150 χρόνια ξοδέματος σε εξοπλισμούς, πολέμους, σπατάλες και τις «υπερβολές» που χαρακτήριζαν την Ελληνιστική εποχή των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ο θησαυρός ήταν ακόμα τόσο μεγάλος, ώστε να θαμπώσει τους Ρωμαίους.

Πώς θα ήταν δηλαδή στην αρχή, όταν ο Αλέξανδρος τον αντίκρισε;

Για κάποιον απίθανο λόγο ούτε ο Περσέας, μπροστά στο σοβαρότερο κίνδυνο της ζωής και της βασιλείας του, αλλά ούτε και οι πριν από αυτόν βασιλείς της Μακεδονίας «εξαργύρωσαν» τους «θησαυρούς» του Δαρείου για να ενισχύσουν την άμυνα τους ή να χρηματοδοτήσουν τα πολεμικά τους σχέδια. Οι Ρωμαίοι βρήκαν τόσο χρυσάφι, που αν ο Περσέας το είχε χρησιμοποιήσει, ίσως να μη χανόταν η Μακεδονία. Ωστόσο, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται πάντα περίεργα με τους θησαυρούς τους.

Μπορεί να πεινούν, αλλά το χρυσάφι που κληρονόμησαν συχνά αρνούνται να το αποχωριστούν.

Έμαθαν και εκείνοι το μάθημα που είχε μάθει ο Δαρείος πριν από αυτούς: ότι δεν νικά πάντα ο πλουσιότερος. Είναι ειρωνικό, αλλά η Ελλάδα μοιάζει να πνίγηκε στο χρυσάφι της. Όταν είχε περισσότερο πλούτο «πέρα από κάθε φαντασία», τότε χάθηκε.

Τα χρυσωρυχεία του Αλέξανδρου υπήρχαν. Δεν ήταν μύθος, ούτε και ήταν άγνωστα. Βρέθηκαν να χρηματοδοτούν την πιο παράτολμη εκστρατεία των αιώνων και βοήθησαν στη δημιουργία του μεγαλύτερου μέχρι σήμερα κράτους στον κόσμο. Το ότι το κράτος εκείνο τελικά δεν «κράτησε» είναι μια άλλη ιστορία, ίσως όχι εντελώς άσχετη με τον πλούτο που είχε. Από αυτή την άποψη, δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι τα χρυσωρυχεία του Αλέξανδρου έπαιξαν ρόλο «ζωής και θανάτου» στην Ιστορία της ανθρωπότητας γενικά και της Ελλάδας ειδικότερα.

master-lista.blogspot.gr

Η σχέση του Μ.Αλεξάνδρου του γιού των θεών! με την αρχαία Αμφίπολη

Η σχέση του Μ.Αλεξάνδρου  ο γιος θεών! με την αρχαία Αμφίπολη

Ιστορικά ντοκουμέντα κρυμμένα απο τους θνητούς, άφησαν να εννοηθεί σαφώς ότι ο βασιλιάς Αλέξανδρος ήταν ο γιος ενός Θεού, οπως κάποιοι άλλοι μεγάλη ήρωες, ήταν επίσης απόγονοι θεών, μπορεί κανείς να θυμηθεί μόνο ανάμεσα τους τον Αχιλλέα ή τον Ηρακλή!.

Το πάρα πάνω σχολιασμό δεν θα το ακούσετε απο κανένα ιστορικό ειδικά της Ελλάδας και αρχαιολόγους της συμβατικής ιστορίας!, προέρχεται απο πήγες που έχουν λίγοι πρόσβαση, και φυσικά εκτός Ελλάδος ! όταν λέμε θεούς δεν ενώνουμε οπως τους έχουν δις άνθρωποι σημερα!δεν ήταν αόρατοι και πανταχού παρόν !!! αλλα είχαν άμεση επαφή με ανθρώπους! τους θνητούς για αυτούς! οι Έλληνες 12 θεοί μερικοί απο αυτούς! οπως και άλλοι σε όλο τον κόσμο! (κάποιοι θα τρόμαζαν αν ήξεραν την αλήθεια!,ΑΕΤΟΣ)ακολουθεί κείμενο που λένε οι “ειδικοί”!!

Η σχέση του Μ.Αλεξάνδρου με την αρχαία Αμφίπολη.Η περιοχή εχει άμεση σχέση με τον μεγάλο Στρατηλάτη.

Σε μία απόσταση περίπου 100χμ από τη Θεσσαλονίκη, πηγαίνοντας προς την Καβάλα, πέρα από την γέφυρα του Στρυμόνα, μεταξύ χαμηλών λόφων, βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Αμφίπολης.

Η Αμφίπολη ήταν αρχαία πόλη χτισμένη στην ανατολική Μακεδονία, στις όχθες του ποταμού Στρυμόνα, στη θέση πόλης που παλαιότερα ονομαζόταν “Εννέα Οδοί” ή πολύ κοντά σε αυτήν. Η Αμφίπολη ιδρύθηκε από Αθηναίους το 437 π.Χ. με στόχο τον έλεγχο της πλούσιας σε πρώτες ύλες περιοχή και εγκαταλείφθηκε οριστικά τον 8ο αιώνα μ.Χ.Σήμερα στην περιοχή είναι χτισμένος ο ομώνυμος σύγχρονος οικισμός, που βρίσκεται περίπου 60 χλμ. νοτιοανατολικά των Σερρών.

Οι ανασκαφές έγιναν για πρώτη φορά το 1956 από την Ελληνική Εφορεία Αρχαιοτήτων.
Η αρχαία πόλη της Αμφίπολης χτίστηκε σε στρατηγικής σημασίας ύψωμα, 5 χμ από τη θάλασσα, πάνω στην την ανατολική όχθη του Στρυμόνα, ακριβώς εκεί που εξέβαλλε από τη λίμνη του Αχινού, (η οποία τώρα έχει αποξηραθεί). Μια στροφή του Στρυμόνα προστάτευε τα δυτικά τείχη της πόλης.

Το μέρος το οποίο ανήκε στους Εδωνίτες της Θράκης αρχικά ονομαζόταν “Εννέα Οδοί”, επειδή, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (ζ’, 114), ο Ξέρξης καθώς περνούσε τις γέφυρες έθαψε ζωντανά εννέα νεαρά αγόρια και εννέα νεαρά κορίτσια. Το μέρος αποικήθηκε και ονομάστηκε Αμφίπολη από του Αθηναίους το 437 π.Χ. Είχε προηγηθεί μία αποτυχημένη προσπάθεια 28 χρόνια πριν.

Όπως αναφέρει ο καθηγητής, Πάνος Ηπειρώτης, η Αμφίπολη αντλώντας πλούτο από τα ορυχεία χρυσού στο Παγγαίο, ήταν μία από τις σημαντικότερες περιοχές που είχαν κατακτήσει οι Αθηναίοι, και αυτό εξηγεί τον τρόμο που επικράτησε στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του Πελοπονησιακού πολέμου όταν έφτασε η είδηση το 424 π.Χ. ότι οι Σπαρτιάτες με αρχηγό τον Βρασίδα είχαν περικυκλώσει και πολιορκούσαν την Αμφίπολη. Ο ιστορικός (και στρατηγός) Θουκιδίδης κατόρθωσε να διασώσει το στόλο του στις εκβολές του Στρυμόνα αλλά λόγω της αποτυχίας του να σώσει και την Αμφίπολη, εξοστρακίστηκε για 20 χρόνια από την πατρίδα του (Θουκ, δ’, 104-6; ε’, 26). Το 421 π.Χ οι Αθηναίοι έκαναν άλλη μια αποτυχημένη προσπάθεια να επανακαταλάβουν την πόλη. Στην μάχη του ιππικού, και ο Αθηναίος στρατηγός Κλέων και ο αντίπαλος του Σπαρτιάτης Βρασίδας σκοτώθηκαν.

Η Αμφίπολη κατακτήθηκε στη συνέχεια από τον Φίλιππο Β’ τον Μακεδόνα το 358 π.Χ. Μετά τη μάχη στην Πύδνα το 168 π.Χ. η Αμφίπολη έγινε πρωτεύουσα της μίας εκ των τεσσάρων ελληνικών επαρχιών που ίδρυσαν οι Ρωμαίοι. Ο απόστολος Παύλος πέρασε από την Αμφίπολη καθώς πήγαινε στη Θεσσαλονίκη και κήρυξε τον Χριστιανισμό. Η πόλη ήταν επίσης μέρος στάθμευσης για τους ταξιδιώτες που χρησιμοποιούσαν την Εγνατία οδό, και ήταν ακόμη και το έδρα του παρατηρητή των Ρωμαίων κατά την Πρωτοχριστιανική περίοδο.

Σημείο κατατεθέν και έμβλημα της περιοχής αλλά και της Μακεδονίας όλης, είναι το λιοντάρι της Αμφίπολης
Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία του 4ου αιώνα π.χ. που διασώθηκαν και μέχρι τώρα είναι το μοναδικό που αναστηλώθηκε και βρίσκεται σήμερα δίπλα στην παλιά γέφυρα του Στρυμόνα στην επαρχιακή οδό Αμφίπολης – Σερραϊκής Ακτής.

Το ταφικό μνημείο του Λέοντος συνδέεται άρρηκτα με το ταφικό σήμα του τύμβου που στην πραγματικότητα είναι το θεμέλιο του και τοποθετείται στο μέσον και στο υψηλότερο σημείο του βάσει και της γεωμετρίας που δίνει ο ταφικός περίβολος.

Ο Τύμβος Καστά και το λιοντάρι
Ο Τύμβος Καστά Αμφίπολης και το μνημείο του Λέοντος είναι δύο μνημεία που συνομιλούν μεταξύ τους συνδυάζοντας συγκρίσιμα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά και η χρονολόγησή τους ανήκει στο τελευταίο τέταρτο του 4ου π.Χ. αιώνα.

“Οι λατύπες (θραύσματα από επεξεργασία μαρμάρου) που βρέθηκαν γύρω από το ταφικό σήμα στην κορυφή του τύμβου Καστά, δηλώνει την ύπαρξη μεγάλου μαρμάρινου μνημείου, που δεν είναι άλλο από το Λέοντα και την βάση του”, επισημαίνει η Προϊσταμένη της ΚΗ’ Εφορίας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Κατερίνα Περιστέρη.

Οι ανασκαφές του ταφικού περιβόλου του τύμβου “Καστά” το 2013, αποκάλυψαν ότι ένα μεγάλο μέρος του περιβόλου έχει αποξηλωθεί κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους με αποτέλεσμα αρκετά μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη να μη βρίσκονται στη θέση τους. Μια ευρύτερη αρχαιολογική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή της Αμφίπολης της αρχαιολόγου Κατερίνας Περιστέρη και του συνεργάτη της αρχιτέκτονα Μιχάλη Λεφαντζή, στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν τα χαμένα αρχιτεκτονικά μέλη τους, οδήγησε στην περιοχή του χώρου του μνημείου του Λέοντα της Αμφίπολης όπου βρέθηκαν είτε διάσπαρτα, είτε εντοιχισμένα στη βάση του Λέοντος, μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη με προέλευση τον ταφικό περίβολο.

aetos-apokalypsis.com

Alexander the Great – Pakistan

If you want to follow in the footsteps of Alexander the Great in Pakistan and build up a sort of travelogue. I have marked in red on the map below Alexander’s journey through what is now Pakistan. It has numbers on it to show you where we are in Pakistan. To remove any ambiguity I shall limit my journey within Pakistan only.

Of course the journey will begin on the Afghan-Pak border because Alexander with his armies marched in from what is now Afghanistan. It will end near the Arabian Sea on the Iran-Pakistan border where the route leaves Pakistan and enters Iran. This is almost the exact route Alexander took. To prevent any possibility of insult to anybodies version of history I will use terms like ‘Native’ or ‘South Asian’ when talking about the region.

I would ask please that this thread is not derailed. Please read the title of the thread. Can we please stay with the ambit of this thread which will be a journey through Pakistan following the footsteps of the mighty Alexander.

I would be grateful if people can contribute with photo’s or maps but onlyu as long as they avoid the tricky subject of Pak-India sensibilities by employing neutral nomenclature like as described – native or South Asian.

I begin the journey on the Khyber Pass through which runs the main road from Kabul, Afghanistan into Pakistan. As he his army through the Khyber Pass his men had entered what is now Pakistan past what is now the Afghan-Pak Border Checkpoint where today stands the Bab R Khyber translated means Khyber Gate in English.

Click the image to open in full size.

On the Map above the red line represent approximate route followed by Alexander and his armies. Khyber Pass is marked No. 1 red star on the map.

As we go along the road which snakes down the pass the fertile Peshawar valley would have become visible which then was dominated by the former Persian Satrapy of Gandhara. This area today is source of lot of trouble in Pakistan as effects of the Afghan war spill over and suffers from regular Taliban attacks. All those centuries ago Alexander would not have known that another mighty army from the West – NATO would arrive in this part of the world.

This road that comes from the city of Peshawar is main supply route for NATO and is full of trucks carrying supplies for NATO. Below the Babe Khyber border between Afghan-Pak that Alexander would have marched.

Alexander would been subjected to continous trouble from the local tribes even today are source of so much trouble. As we move deeper into Pakistan. The local cheiftain from Taxila marked green No.2 on the map ( which is only about 15 miles from the present Pakistani capital Islamabad met Alexander and effectively surrundered his territory. The hill tribes to the north still refused but Alexander and his Greeks marched victorious into Taxila a magnificient city at that time adjacent to modern capital of Pakistan Islamabad.

Alexander subsequently had to go up north into the wild mountains each with hidden valleys to subdue the tribes who refused to bow to his power. This area of Pakistan to this day has people who display extreme western features and the common myth ( true or not ) is they are the decendants of the Greeks although I have seen blue and blond hair here which is very rare in Greece. In Pakistan entire population groups within certain areas display extreme features. Most people of this province look Mediteranean although some as below are almost north western European.

Click the image to open in full size.

Click the image to open in full size.

Click the image to open in full size.

We will move on Taxila next. For now can I request people from across the border not to destroy this thread please. I am tired of my country hitting the headlines for the wrong reason. I want to show people this ancient land with a history going back 5,000 years plus. Is there anything wrong with this ? Thank you. Will be back for the next part of the journey through Pakistan.

Taxila which I have marked as No 2 Green on the map is adjacent to the Pakistan capital of Islamabad. This is where Alexander was recieved. This area would subsequently come under the rule of Greek Kingdom. Taxila today is in ruins like Parthenon but it is rich in history. Regularly Greek coins are found which were minted in the Greek era. There is Taxila Musuem which houses large amount of Greek era artifects including coins. Unfortunatly lot of smuggling goes on and precious heritage is sold to rich outsiders to be kept in private collections.

Click the image to open in full size.

Click the image to open in full size.

Click the image to open in full size.

Click the image to open in full size.

Click the image to open in full size.

Double headed Eagle shrine, Taxila, Pakistan showing Greek influence around about 2nd BC. About 15 miles west of Pakistan capital Islamabad.

Click the image to open in full size.

Pakistan Paedia – Archaeological Treasure of Pakistan (Taxila)

Click the image to open in full size.

Double headed Eagle shrine, Taxila, Pakistan showing Greek influence around about 2nd BC. About 15 miles west of Pakistan capital Islamabad.

Click the image to open in full size.

Pakistan Paedia – Archaeological Treasure of Pakistan (Taxila)

After Taxila we leave Khyber Pakhtunwa province ( where the people speak a Persian related language called Pashto ) and pass the federal capital Islamabad on toward the plians of Punjab province. On the map we are moving east and the land starts dropping.

This area is called the Salt Range and the colours are amazing. At times the eroded hills look like mars. As the road cuts through the hills we start droppind down toward the Indus Plain.

Click the image to open in full size.
Click the image to open in full size.

Click the image to open in full size.
As you drive through this extremly difficult terain you realise how difficult it must have been for Alexander’s army who marched through along this very route. Further down we drop into the plains we hit the a major river which is now known as Jhelum river but to the Greeks it was known as the Hydaspes. Near the river is the modern town of Jhelum in Punjab Province.

It was here on the banks of Hydaspes – marked No 3 blue on the map that a major battle was fought on the banks of Hydaspes or as it is called now River Jhelu

Anyway we are now on No 3 marked blue on map. On the banks of Jhelum river ( to Greeks the Hydaspes ) Alexander had one of the tough battles he had faced against the ruler of Punjab – Porus. Although the Greeks won but the Punjabi’s under Porus fought valiantly but lost to Alexander’s skill.

However Alexander’s horse Bucephalus was killed. Alexander subsequently set up two towns in the vicinty called Alexandia Bucephalous in honour of his horse.

Near where the Battle of Hydaspes was fought today a monument has been built called the Alexandria Monument.

Click the image to open in full size.

Click the image to open in full size.

Foundation stone laid by the Greek Ambassador to Pakistan 1997.

Click the image to open in full size.

From Greece to Pakistan – Alexander.

In addition Alexander set up another town in the area called Nicea which possiblity might be the Pakistani town of Mong not to far from this place. After this Alexander moved east through the flat plains of the Indus valley in today’s Punjab, Pakistan generally heading toward Lahore city.

http://historum.com

Θύελλα αντιδράσεων μετά τις δηλώσεις Ξυδάκη για την Αμφίπολη

Τσαλακώνεται στα μάτια των Ελλήνων το προφίλ του νέου αναπληρωτή υπουργού πολιτισμού μετά τις δηλώσεις του στην εφημερίδα Βήμα της Κυριακής.

Τα όσα είπε «η προβολή της Αμφίπολης έκανε κακό στις ανασκαφές» προκαλούν θύελλα αντιδράσεων οι οποίες αναμένεται να φτάσουν έως τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Εικοσιπέντε επώνυμοι από το χώρο των γραμμάτων και τεχνών του Νομού Σερρών σε ανοιχτή επιστολή εκφράζουν την έντονη διαμαρτυρία τους, για τις δηλώσεις που έκανε, ενώ οι δράσεις τους αναμένεται να συνεχιστούν με τη συλλογή υπογραφών και τη διαμαρτυρία μέσω διαδικτύου.
Έτσι πέρα από το αίτημα ανασκευής των όσων δήλωσε ο Νίκος Ξυδάκης δεν αποκλείεται η απαίτηση των Ελλήνων για την παραίτηση του από τη θέση που κατέχει με το αιτιολογικό ότι δεν εκφράζει τον πολιτισμό της Ελλάδας.

Οι υπογράφοντες την επιστολή ζητούν από τον νεοορκισμένο υπουργό να συνεχιστεί απρόσκοπα η ανασκαφή στο Λόφο Καστά της Μεσολακκιάς ενώ παράλληλα θεωρούν βάναυση προσβολή το καπέλωμα κάθε διεπιστημονικής ομάδας, από επιτροπεία. Παράλληλα ζητούν από την κυβέρνηση την προστασία των επιστημόνων της ανασκαφής από διαφαινόμενες “συναδελφικές” αντιπαλότητες, υπονομεύσεις και παρεμβάσεις

Ο Νίκος Ξυδάκης φαίνεται ότι υιοθετεί την άποψη μιας ομάδας αρχαιολόγων τα ονόματα των οποίων είναι ευρύτερα γνωστά, όπως και τα κίνητρα από τα οποία διακατέχονται.

Την πρόταση της επιτροπείας προωθούν δυο διευθυντικά στελέχη αρχαιολογικών υπηρεσιών της Βορείου Ελλάδος και ορισμένοι ακαδημαϊκοί οι οποίοι πολιτικοποίησαν το ζήτημα της ανασκαφής λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές με σκοπό να φλερτάρουν μια θέση στο ΥΠΠΟΑ.
Ένα εκ των διευθυντικών στελεχών βολιδοσκοπεί τη θέση της Γενικής Γραμματέας στο Υπουργείο ενώ ένα άλλο στέλεχος αρχαιολογικής υπηρεσίας ήδη δηλώνει σε κλειστό κύκλο ότι εργάζεται άτυπα για λογαριασμό του Νίκου Ξυδάκη.
Οι συγκεκριμένοι «πολέμιοι» της ανασκαφής της Αμφίπολης στο ενεργητικό τους δεν έχουν ούτε μια ανασκαφική δραστηριότητα, αλλά απλά έτυχε να έχουν καταλάβει τις θέσεις που υπηρετούν εδώ και πολλά χρόνια λόγω συγκυριών και λόγω των καλών και στενών σχέσεων με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Στην επιτροπεία της Αμφίπολης καίγονται να μπούν διακαώς πολλά πρόσωπα από το χώρο της αρχαιολογίας προκειμένου να έχουν λόγο ύπαρξης και εφόσον ήδη ξέρουν ότι η εξέλιξη των ανασκαφών στον λόφο Καστά επιφυλάσσει πολλές άλλες εκπλήξεις.
Το ζήτημα της Αμφίπολης για το χώρο των αρχαιολόγων και κυρίως των Ακαδημαϊκών είναι πολύ απλό. Δεν μπορούν ορισμένοι να κατανοήσουν ότι μια αρχαιολογική υπηρεσία όπως η ΚΗ Εφορία Αρχαιοτήτων Σερρών κατάφερε με συστηματική δουλειά να φέρει στο φώς ένα τόσο σπουδαίο μνημείο.
Έτσι χωρίς να έχουν ουσιαστικά επιχειρήματα ασκούν κριτική με πρόσχημα την έως τώρα επικοινωνιακή προβολή της ανασκαφής υποστηρίζοντας το γεγονός ότι ήταν βλαπτική και αδιαφορώντας παντελώς για τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα που έχει σε ολόκληρο το κοινό που την παρακολουθεί. Με λίγα λόγια υιοθετούν την άποψη της μυστικότητας των ερευνών τη στιγμή που οι ανασκαφές σε άλλες χώρες μεταδίδονται online στο διαδίκτυο. Βέβαια δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητο ότι πίσω από την ιστορία αυτή κρύβεται και η μάχη για την κατανομή κονδυλίων.
Οι πρόσφατες δηλώσεις του Νίκου Ξυδάκη στο «Βήμα της Κυριακής» προφανώς δεν βρίσκουν σύμφωνο το πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ο οποίος εξεδήλωσε το ενδιαφέρον του τον περασμένο Αύγουστο, και μάλιστα αναμένεται να επισκεφτεί τον Λόφο Καστά με τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολο Τζιτζικώστα, κάτι που ήδη συμφωνήθηκε.
Ίσως ο κύριος Ξυδάκης τα αγνοεί όλα αυτά όπως και το μεγάλο ενδιαφέρον του Ελληνικού λαού αφού δείχνει ότι το εκτιμά με πολύ χαμηλά κριτήρια.
του Γιώργου Ροδάκογλου

http://www.thousandnews.gr

Δεν είναι μόνο ο τάφος στην Αμφίπολη – Δείτε τι βρήκαν στον Αργολικό Κόλπο

«Βουτιά» στα 225 μέτρα στη θαλάσσια περιοχή του όρμου Κοιλάδας στον Αργολικό Κόλπο, έκαναν οι συμμετέχοντες στο ερευνητικό πρόγραμμα TerraSubmersa που έγινε σε συνεργασία της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων με την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή, το Πανεπιστήμιο της Γενεύης και του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) στη θαλάσσια περιοχή του όρμου Κοιλάδας και ευρύτερα του Αργολικού Κόλπου.

Σκοπός της θαλάσσιας γεωλογικής-γεωφυσικής έρευνας ήταν να χαρτογραφηθεί με λεπτομέρεια ο βυθός και τα ιζήματα της θαλάσσιας περιοχής του ανατολικού Αργολικού Κόλπου ώστε να γίνει αναπαράσταση της περιοχής σε διάφορες χρονικές περιόδους του παρελθόντος όταν η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλότερα από την σημερινή μέχρι και τα 120-125 μέτρα και να εντοπιστούν στον βυθό πιθανά στοιχεία-μαρτυρίες της παρουσίας προϊστορικών ανθρώπων στην ευρύτερη περιοχή του Σπηλαίου Φράχθι στον ανατολικό Αργολικό Κόλπο.

Τα αποτελέσματα που προκύπτουν από την πρώτη επεξεργασία και ερμηνεία των Θαλάσσιων γεωλογικών-γεωφυσικών δεδομένων περιλαμβάνουν:

1) τον εντοπισμό της παλαιο-ακτής σε διάφορα βάθη (μέχρι 225 μέτρα κάτω από τη σημερινή στάθμη της θάλασσας) και σε διάφορες χρονικές στιγμές της Προϊστορικής περιόδου (20.000 χρόνια, 60.000 χρόνια, 140.000 χρόνια πριν από σήμερα).

2) Πλούσια στοιχεία για την αναπαράσταση του προϊστορικού αναγλύφου κοντά στο Σπήλαιο Φράχθι, συμπεριλαμβανομένης της κοίτης του ποταμού που έρρεε κοντά στο σπήλαιο και τώρα είναι βυθισμένη και καλυμμένη από θαλάσσιο ίζημα.

3) Την ύπαρξη μιας περιοχής καλυμμένης από 2-3 μέτρα λάσπης σε βάθος 10-12 μέτρων περίπου, κοντά στο Σπήλαιο Φράχθι, η οποία είναι πιθανόν να περιέχει υπολείμματα προϊστορικής ανθρώπινης παρουσίας και πρέπει να ερευνηθεί με υποβρύχια ανασκαφική έρευνα.

Από την επεξεργασία των δεδομένων και τα τελικά αποτελέσματα Θα εντοπιστούν με μεγαλύτερη ακρίβεια οι θαλάσσιοι χώροι όπου θα διενεργηθεί η ενάλια ανασκαφή τα επόμενα χρόνια της έρευνας, προκειμένου να εντοπιστεί ο οικισμός της νεολιθικής περιόδου που σχετίζεται με τα σημαντικά ευρήματα από το σπήλαιο Φράγχθι.

Η λεπτομερής και συστηματική χαρτογράφηση και διερεύνηση της θαλάσσιας περιοχής του Ανατολικού Αργολικού Κόλπου, κοντά στο σπήλαιο Φράχθι, πραγματοποιήθηκε με τα σκάφη ‘TURANOR PLANETSOLAR” και “ΑΛΚΥΩΝ” στο διάστημα μεταξύ 11-28 Αυγούστου.

Χρησιμοποιήθηκαν δύο τομογράφοι υποδομής πυθμένα (Boomer 0,7-3kHz και Chirp 2¬7kHz), ηχοβολιστικό σύστημα πλευρικής σάρωσης (side scan sonar 100/400kHz) και πολυδιαυλικό βυθόμετρο (multibeam 200/400kHz).

 http://ksipnistere.blogspot.gr