Η απόσταση των περίπου 14 μέτρων που «χωρίζει» το κεφάλι της Σφίγγας από το σώμα της -στην είσοδο του ταφικού μνημείου- η αποκάλυψή του μαζί με θραύσματα από τα φτερά, αλλά και κομμάτια από το αριστερό θυρόφυλλο της βαριάς μαρμάρινης πόρτας, στα χώματα του τρίτου θαλάμου, περισσότερο γεννούν ερωτήματα, παρά δίνουν απαντήσεις. ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Κατηγορία: amphi
Ρόδος όπως … Αμφίπολη!
Γράφει ο Ζαχαρίας Λουδάρος
Εντάξει η αλήθεια είναι πως έχουν έρθει τα πάνω – κάτω. Η άλλη βάζει με μαγκιά το φιλτράκι στο στόμα της μέχρι να στρίψει το τσιγάρο και ρίχνει κλεφτές ματιές στο κρεμασμένο με μανταλάκια “Goal”, την ώρα που o νταλικέρης στο πάρκινγκ της εθνικής διαβάζει “MadameFigaro”. Άντε συ μετά να κάνεις επικοινωνιακό targeting σε «κοινά – στόχους».
Υπάρχουν ωστόσο πέντε – δέκα πράγματα τα οποία, τόσο μέσα από την τρέχουσα κοινωνική εμπειρία όσο και από έρευνες, αναδεικνύονται ως ζητήματα με μια οριζόντια απήχηση. Έτσι, δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα πως αυτή την ώρα, ο μισός πλανήτης συζητάει τι θα βγάλει η έρευνα DNA του σκελετού της Αμφίπολης. Όπως δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα να υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα παγκόσμιο debate για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.
Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως ο πολιτισμός είναι στην πραγματικότητα μαζί με τη φυσική ομορφιά της, τα μόνα αληθινά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας. Και μάλιστα με διαχρονική σταθερή αξία. Σε ένα κόσμο που τα trends αλλάζουν με ταχύτητες 4G, εμείς μπορούμε να «πουλάμε» ( με την καλή έννοια) διαχρονικά Πλάτωνα και… πλάτανο! Διότι «αυτή είναι η Ελλάδα», τουλάχιστον στα δικά μου μάτια που δεν είναι του Σημίτη.
Το πόσο καλά αξιοποιούμε αυτά τα πλεονεκτήματά μας είναι ασφαλώς μια άλλη ιστορία, πόνου και κλαυσίγελου. Μετά την αείμνηστη Μελίνα, η οποία είχε βρε αδερφέ μια αισθητική για τη ζωή και τα πράγματα, όσοι πολιτικοί τη διαδέχθηκαν στην καρέκλα του Υπουργείου Πολιτισμού είναι σαν τα ψεύτικα προφίλ του facebook. Τα βλέπεις στην οθόνη και νομίζεις πως μιλάς με «αγγέλους» της Victoria’s Secret κι αν έρθεις ποτέ σε φυσική επαφή βλέπεις τον «δαίμονα της Τασμανίας».
Αντί λοιπόν να είμαστε έτοιμοι να σκοτωθούμε για τα κωλοπετρέλαια, θα έπρεπε να είμαστε τώρα παγκόσμιο προστατευόμενο θεματικό πάρκο φυσικής, αισθητικής και διανοητικής ομορφιάς και να μην χρειάζεται να κάνουμε τίποτε άλλο για να παράγουμε ένα ΑΕΠ, τουλάχιστον διπλάσιο από το σημερινό. Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο αφενός πρέπει να υπάρχει το όραμα κι αφετέρου να είναι ενεργοποιημένοι κάποιοι «αδένες», οι οποίοι φαίνεται πως δεν υπάρχουν στην «ευνουχισμένη» ελληνική πολιτική τάξη.
Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κάποιες προσπάθειες, που κάνουν την διαφορά και την εξαίρεση στον κανόνα. Μπορεί να περνούν «στα ψιλά» των mainstream media ή και καθόλου, αλλά ευτυχώς υπάρχει πλέον το διαδίκτυο και τα social media. Χάρη στη φίλη μου Ρένα Διακίδη, δημοσιογράφο στη Ρόδο, έμαθα για την πρώτη επιτυχία του νέου Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου Γιώργου Χατζημάρκου. Προχθές εγκαινίασε έκθεση με αρχαιότητες της Ρόδου στο Μουσείου του Λούβρου και το πιο σημαντικό, ο Περιφερειάρχης πέτυχε η έκθεση να μεταφερθεί στη Ρόδο αμέσως μετά και να παραμείνει για όλη τη διάρκεια της νέας τουριστικής σεζόν.
Αυτό που κάνει ο Χατζημάρκος για τον τόπο του, είναι πολιτική για μια Ελλάδα ανοιχτή και αισιόδοξη, που ξέρει να κερδίζει likes και να γίνεται share σε ολόκληρο τον κόσμο έχοντας αυθεντικό προφίλ!
ΥΓ1: Οι καινούργιοι δρόμοι, θέλουν καινούργιες ιδέες. Και οι καινούργιες ιδέες δεν θα προκύψουν μέσα από τα απομεινάρια των «μεγάλων αφηγήσεων» των προηγούμενων αιώνων. Ο 21ος είναι ο αιώνας του πραγματισμού. Για παράδειγμα – τελείως συμπτωματικά και τυχαία – η στρατηγική μιας «κυβέρνησης της Αριστεράς» θα πρέπει να μοιάζει λίγο με την εμπορική επικοινωνία του αλκοόλ: «Απολαύστε υπεύθυνα». Όλοι γουστάρουν να πιουν αλλά σίγουρα δεν υπάρχει κανένας λόγος αυτός που θα πιει, να το κάνει όπως το έκαναν θαμώνες συνοικιακών σουβλατζίδικων της δεκαετίας του 70, με 40 μπουκάλια μπύρας στη σειρά πάνω στο τραπέζι για να τα βλέπουν «ντίρλα» και το «τζουκ μποξ» να παίζει με τάληρο (δραχμές εννοείται) το «πικρό σαν δηλητήριο είναι το διαβατήριο που πήρα για τα ξένα».
ΥΓ2: Διάβασα μια ωραία ατάκα στον Κύκλο Αλληλεγγύης (). “Η πολυπολιτισμικότητα είναι πλούτος στο φαγητό, στην τέχνη, στη διανόηση, στον πολιτισμό, στον έρωτα, στη διασκέδαση, παντού. Κανείς δεν στέκεται μόνος του.”. Την αλήθεια αυτή αναδεικνύει και το video παραγωγής της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου για τον «πολυ-πολιτισμό» της Ρόδου. Δεν είναι υπερπαραγωγή αλλά έχει αξιοπρέπεια.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=XKATS6XBHH0&w=854&h=510] Πηγή: rizopoulospost.com«Σε αυτά τα μάρμαρα παίζαμε μικροί»: Η λίμνη Κερκίνη και η σχέση της με την Αμφίπολη
ΠΩΣ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΕΓΙΝΕ «ΜΕΡΟΣ» ΤΟΥ ΦΡΑΓΜΑΤΟΣ
Εκτός από την αποκάλυψη του νεκρού του τάφου της Αμφίπολης αίσθηση προκάλεσε την Τετάρτη και η ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού για τα μάρμαρα που ανήκουν στον εξωτερικό περίβολο του τύμβου Καστά και βρέθηκαν στη λίμνη Κερκίνη.
Πηγή: iefimerida.gr
Πόσο βαθύς είναι ο τρίτος θάλαμος του Τύμβου της Αμφίπολης;
Χωρίς ορατό τέρμα φαίνεται να είναι ο τρίτος θάλαμος του ταφικού μνημείου στον Τύμβο Καστά. Η ανασκαφή συνεχίζεται με μεγάλη προσοχή -αλλά και υπό αντίξοες συνθήκες λόγω κρύου και υγρασίας- στο τελευταίο διαμέρισμα του τάφου. Παρόλο …
που οι ανασκαφείς έχουν φτάσει στα 8 μέτρα «βάθους» μετρώντας από την οροφή, δεν υπάρχει καμία ένδειξη για το πόσο ακριβώς είναι το ύψος του συγκεκριμένου χώρου.
Ως προς τα ευρήματα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που φτάνουν στο protothema.gr, δεν υπάρχει κάτι άλλο εκτός από θραύσματα των πώρινων λίθων του λεγόμενου «δαπέδου σφράγισης». Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κανένα ίχνος κινητού ευρήματος, ούτε οργανικού (τέφρα ή οστά), ούτε ανόργανου (σαρκοφάγος, λάρνακα κ.λπ).
Καθώς ανασκάπτεται το σημείο όπου υπήρχε το μεγάλο τεχνητό όρυγμα στον τρίτο θάλαμο, η ανάγκη υποστύλωσης της οροφής και αντιστήριξης των πλευρικών τοιχωμάτων είναι όλο και πιο πιεστική. Γι’ αυτό και οι εργασίες εντός του μνημείου, η ανασκαφή και η υποστύλωση, προχωρούν παράλληλα, εφόσον πριν από όλα πρέπει να διασφαλίζεται η στατική ισορροπία της σύραγγας.
Η έρευνα συνεχίζεται με την ελπίδα ότι θα αποκαλυφθεί ο,τιδήποτε θα μπορούσε να συνεισφέρει στην ταυτοποίηση του νεκρού στον οποίον ήταν αφιερωμένο το μεγαλοπρεπές μνημείο. Ούτως ή άλλως, όμως, από ό,τι φαίνεται, απομένουν μόνο μερικές ημέρες έως ότου λήξει η παρούσα, πρώτη φάση της ανασκαφής. Πιθανότατα την ερχόμενη εβδομάδα θα γίνουν επίσημες ανακοινώσεις από τους υπεύθυνους, οι οποίοι θα ανακοινώσουν επίσης το ελληνικό πανεπιστήμιο που αναλαμβάνει την γεωλογική διασκόπιση του Τύμβου Καστά.
Το ότι η ανασκαφή οδεύει προς το τέλος της μαρτυρούν επίσης οι συνθήκες του περιβάλλοντος, μιας και εντός του μνημείου η υγρασία αγγίζει το 80%, ενώ η θερμοκρασία είναι ήδη κάτω από τους 10 βαθμούς Κελσίου.
ΒΙΝΤΕΟ-“Καλωδιώνουν” την Αμφίπολη για να μάθουν τα μυστικά της
Χωρίς ορατό τέρμα φαίνεται να είναι ο τρίτος θάλαμος του ταφικού μνημείου της Αμφίπολης. Η ανασκαφή συνεχίζεται με μεγάλη προσοχή αλλά και κάτω από αντίξοες συνθήκες, ρόλο του κρύου και της έντονης υγρασίας που επικρατεί στο τελευταίο διαμέρισμα του τάφου.
Σημειώνεται ότι παρόλο που οι ανασκαφείς έχουν φτάσει σε βάθος 8 μέτρων, μετρώντας από την οροφή, δεν υπάρχει καμία ένδειξη για το πόσο ακριβώς είναι το ύψος του συγκεκριμένου χώρου.
Δείτε το βίντεο της ΝΕΡΙΤ
http://www.enikos.gr
The Brilliance of Katerina Peristeri
The Brilliance of Katerina Peristeri
************
Marina Schiza asked me to write a short critique about Amphipolis for Phileleftheros, and I did so yesterday. I am not sure when the piece will appear, but it was very easy for me to be critical of the many jealous colleagues whose envy of Dr Peristeri’s discovery is eating away at them. I will not repeat what I wrote there, but elaborate on the good work at Amphipolis instead.
Envy is a universal quality too many people suffer from, and over the years I have been repeatedly shocked by how badly some archaeologists behave, in Britain, Denmark, America and almost every country, not just in Greece. I should note that those tend to be the mediocre scholars, envious of those who have skill and talent, mediocrities who try to diminished the work of good archaeologists because they cannot reach such heights themselves.
I do not know Dr Peristeri very well, but her work is of an extremely high caliber. I have known her dig’s architect for many years, and he is also one of the most talented people working for the archaeological service (someone from one of the most prestigious American universities asked me last year if I thought he could be lured away from Greece, that is how good his work is). I am not sure which technicians are currently on the dig at Amphipolis, but I was blown away by the amazing work the restorers and technicians working on the slopes of the Acropolis were doing, and their current standard of work is far superior to anything I have seen in Italy, Turkey, Egypt any many other countries. The Chinese have been making remarkable progress in terms of new techniques for preserving archaeological discoveries, for example lacquer found in water-logged tombs, and Greece in my opinion is currently second only to them.
That is why I found it shocking that Dr Peristeri had to defend her work: Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού – Απάντηση της κ. Κατερίνας Περιστέρη
I generally have avoided reading coverage other than the press releases, because I did not feel the need to read foolish opinions claiming the tomb was Roman, and ridiculous attacks on the techniques used, attacks founded in fantasy not reality as here: Σάλος για την Αμφίπολη-Νακάσης: �Δεν έγινε σωστά η ανασκαφή, υπάρχουν κι άλλοι τάφοι�
To make it very clear, the team at Amphipolis were not leaking information to me, because they did not need to. They are great archaeologists, and all good archaeologists work in more or less the same way, so it is very easy for me to “read” what they doing and sometimes even thinking of doing next based purely on the photographs and information they release.
The partially excavated mosaic? Yes I think Hades was shown with the features of Philip II, but there was a female arm showing in the first set of photographs, so it was almost certain that the female figure to the right when unearthed would be Persephone.
Do I wish they’d have a little more time to proceed a little more slowly, most of all so that they could have days of rest? Yes. But were they working badly? No.
The soil fill was obviously all of one date, so the small finds within it would have been plotted and recorded, but there was no need for slow excavation … it was all one ‘strata’ or layer of fill, so slowly sweeping away the soil with a brush would have been a ridiculous thing to do. Also tightly packed soil in a closed chamber is impossible to fully sift through inside the tomb, so the soil was bagged up and taken away to be examined by other members of the team in an environment where they would not only have the space to do so, but also the equipment they needed.
Where different techniques were needed, they used them. For example under the blocks in the last room, based on this photograph the various ‘strata’ or layers are extremely clear. I have marked alternate strata with red arrows, and the yellowish layer which I assume is the clay with a green arrow:
The stratigraphy is so clear it can be read in photographs, and there are very few other excavations where this is the case. And this photo was only intended to be a general view of where the door was found, not a photograph of the stratigraphic evidence!
To me one of the great joys of Amphipolis is how much interest it has renewed in Greek history and archaeology, with people reading academic articles that would normally only reach a small audience, and discussing them as they form new ideas.
We all have the right to an opinion. I have mine. I disagreed with Olga Palagia’s, but she has the right to express hers, and ideas one disagrees with can push us into better formulating and explaining one’s own. Athanasios Nakasis had the right to his opinions as well. The problem is that he clearly demonstrated that the failure to understand modern archaeological techniques was his, and not made by the team at Amphipolis. In English we call that a Pyrrhic Victory.
I love archaeology and part of my nature is that I love sharing it by trying to explain it to people, and encouraging them to think for themselves about it. But it worries me that several Greek archaeologists, who are teaching Greek students and excavating Greek archaeological sites, seem to be demonstrating so little understanding of the field.
Katerina Peristeri is leading a team doing exemplary work on one of the most important discoveries in archaeology. No amount of ridiculous claims can diminish her, her find or its place in history.
Source: diva
