Αρχική Αρχεία ανά κατηγορία "Al-posts" (Σελίδα 7)

Κατηγορία: Al-posts

Αmphipolis.gr | Ποιός φοβᾶται τὴν… Ἀμφίπολη;

l_14699

Ἄς μή μάς παρασύρουν τά οἰκονομικά. Ἀπό ἀλλοῦ θά ἔλθουν τά δεινά. Καί μέ αὐτό ἐννοῶ ὅτι ὑπονομεύεται ὅ,τι σημαντικό ἀναδεικνύεται στήν Ἑλλάδα. Παλαιότερα εἶχα ἀκούσει ἀπό κάποιον ἐπίσημο ἐκπρόσωπο διεθνοῦς ὀργανισμοῦ ἐδῶ στήν Ἑλλάδα ὅτι οἱ ἔρευνες τοῦ καθηγητῆ Ἀνδρόνικου στή Βεργίνα καί οἱ σχετικές μέ τά εὑρήματα ἀπόψεις του συνιστοῦν ὄνειδος γιά τήν Ἑλλάδα!

Μέ εἰλικρινῆ θλίψη εἶδα πρόσφατα στήν ἐφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (17/5/2015) νά ἀναδημοσιεύεται ἀπόσπασμα ἀπό τόν ἀπολογισμό τῶν ἀρχαιολογικῶν ἐρευνῶν τοῦ 2014 πού ἔκανε ὁ ἀκαδημαϊκός καί γενικός γραμματέας τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ἑταιρείας κ. Βασ. Πετράκος καί τό ὁποῖο ἀπόσπασμα ἀναφέρεται στίς θερινές ἀνασκαφές στήν Ἀμφίπολη. Θαυμάστε ὕφος καί ἦθος:

«Ἡ ἀνασκαφή στήν Ἀμφίπολη ἦταν μιά ἄτεχνα σκηνοθετημένη ἱστορία μέ σκοπό νά ἀποσπαστεῖ ἡ προσοχή τῶν Ἑλλήνων ἀπό αὐθαίρετα οἰκονομικά μέτρα. Τό μνημεῖο τό ἴδιο ἕως τώρα δέν προσέφερε κάτι νέο. Οἱ ἱστορικές πληροφορίες πού θά μποροῦσε νά δώσει ἡ ἀνασκαφή φαίνεται πώς χάθηκαν ἐξαιτίας τῆς διεξαγωγῆς της ἀπό πρόσωπα πού ἀγνοοῦν τήν ἐπιστήμη καί τή μέθοδό της»!

Κάτι ἀνάλογο εἶχε ὑποστηρίξει καί ὁ πανίσχυρος ἐπί δικτατορίας Σπυρ. Μαρινάτος, γιά νά καρπωθεῖ αὐτός τό εὕρημα νεαροῦ ἀρχαιολόγου. Ὁ γράφων, παρά τούς συνεπαγόμενους κινδύνους τῶν τότε καιρῶν, δέν εἶχε κανένα δισταγμό νά στιγματίσει σέ ἔντυπο τῆς ἐποχῆς τή συμπεριφορά τοῦ Μαρινάτου ἔναντι ἑνός συναδέλφου του. Καί διερωτῶμαι: εἶναι δημοκρατικά ἐπιτρεπτό ἡ συμπεριφορά Μαρινάτου, ἑνός καθ’ ὅλα ἀξιόλογου ἀρχαιολόγου, νά συνεχίζεται καί στόν παρόντα δημοκρατικό –ὑποτίθεται– καιρό;

Ἀλλ’ ἄς δοῦμε τό ζήτημα στίς βαθύτερες προεκτάσεις του. Εἶναι φυσικό καί πνευματικό δικαίωμα κάθε ἀνθρώπου πού ζῆ ἐντός τῆς πρός τό παρόν ὑπάρχουσας ἑλληνικῆς ἐπικράτειας νά πιστεύει ἤ νά ἐλπίζει ὅτι στό ἀνασκαφικό εὕρημα τῆς κ. Περιστέρη καί τῶν συνεργατῶν της κρύπτεται ἡ σορός τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου –ἴσως μάλιστα νά τό πιστεύει καί ἡ κ. Περιστέρη.

Ἀπορῶ ὅμως μέ τή μανιακή ἀντίδραση κάποιων ὡς πρός αὐτό. Δέν νομίζω ὅτι πρόκειται γιά τήν εὐδοκιμοῦσα στή χώρα μας ἐπιστημονική ἀντιζηλία. Φρονῶ ὅτι κάτι βαθύτερο ὑπάρχει καί γι’ αὐτό ἐρωτῶ: γιατί φοβοῦνται μήπως στόν ἀνασκαπτόμενο λόφο ὑπάρχει κάτι σημαντικό καί μάλιστα κάτι πιό σημαντικό ἀπ’ ὅ,τι μέχρι τώρα ἔχει βρεθεῖ; Γιατί λοιδοροῦν, ἀκόμη καί ἀπειλοῦν ὅσους –αφελώς ἔστω– πιστεύουν σέ ὅ,τι πιστεύουν;

530748_519483784753126_702692676_n

Θαρρῶ πώς εἶναι ἁπλό: κάποιοι νεκροζώντανοι τοῦ παρόντος φοβοῦνται τούς ἀεί ζῶντες τοῦ παρελθόντος. Ὅπως συχνά ἔχουμε γράψει, ὁ ἑλληνικός λαός σέ ἕνα μεγάλο ποσοστό ἔπαψε νά ἐλπίζει στους ἐν ζωῇ νεκρούς καί ἀντλεῖ ἐλπίδες ἀπό τούς ἐν τάφῳ ζωντανούς. Ἀπό τά κόκκαλα τῶν Τριακοσίων. Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά. Σέ χρόνια δύσκολα ὁ λαός ἤξερε νά λέει: «Τοῦ ἀντρειωμένου ὁ θάνατος δίνει ζωή στή νιότη». Ποιός κατά ληξιαρχική πράξη ζωντανός –ἔστω κι ἄν εἶναι τεσσαρακοντούτης νεαρός (φράση τοῦ Ἰω. Συκουτρῆ)­– μπορεῖ μέ τή δική του πνοή νά δώσει ζωή στή νιότη;

Πρό χρόνων πολλῶν, ὅταν εἶχε προκύψει πάλι ζήτημα εὑρέσεως τοῦ τάφου τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου στήν ὄαση Σιάουα (Σίβα), ἐπιφανής πολιτικός –τότε ὐπουργός–, πού ἐπί δεκαετίες ταλανίζει τόν τόπο αὐτό μέ τίς ἀβελτηρίες του καί τή λεκτική χοντροκοπιά του, εἶχε δηλώσει σέ ὑπουργικό συμβούλιο (ἡ μαρτυρία ἀπό παρακαθήμενο ὑπουργό) ὅτι δέν συμφέρει ἡ εὕρεση τάφου του Μ. Ἀλεξάνδρου, διότι αὐτό θά ἐξάψει τόν ἐθνικισμό τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ!

Ἦταν ἡ ἐποχή πού ὁ Ἑλληνισμός ὅλης τῆς γῆς εἶχε ξεσηκωθεῖ μέ μιά κοινή ὁρμή ἐναντίον τοῦ σφετερισμοῦ τοῦ ὀνόματος Μακεδονία ἀπό τούς Σκοπιανούς. Λίγο μετά, ὕπουλα καί συστηματικά, ἄρχισε ἕνας ὑπνωτικός, ἀποχαυνωτικός καί φοβικός ἐμβολιασμός τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Χάθηκαν οἱ «κυράτσες» πού σέ κοσμικές ἐκδηλώσεις φόραγαν κάτι μακεδονικά στέμματα σέ μέγεθος… πιάτου! Σταμάτησαν οἱ διαδηλώσεις. «SOS! Ρατσισμός»! Καί ἄρχισαν οἱ ἀντιδιαδηλώσεις καί οἱ ὕπουλες δηλώσεις καί οἱ βαρεῖς στιγματικοί χαρακτηρισμοί καί βάναυσοι ἀστεϊσμοί. Ἐνθυμοῦμαι τόν προαναφερθέντα βαναυσολογοῦντα ὑπουργό νά λέγει γιά μία κυρία πού ἀσκοῦσε τό «ἐπίμεμπτο» ἐπάγγελμα τοῦ ἐπιχειρηματία, ὅτι τοῦ παρεπονεῖτο γιά τά μέτρα πού εἶχαν τότε παρθεῖ ἀτελῶς κατά τῶν Σκοπιανῶν καί τά ὁποῖα ἔβλαπταν τήν ἐπιχειρηματική της δραστηριότητα. Καί ὁ ὑπουργός δήλωνε ἀπό τήν τηλοψία ὅτι τῆς ἀπάντησε καγχαστικά:

­–«Ποιός σᾶς εἶπε, κυρία μου, νά εἶστε μέ τόν Μεγαλέξανδρο;»

Ἔτσι, μέ τέτοιους πολιτικούς καί πνευματικούς ταγούς καί εὐώνητους δημοσιογράφους μπόρεσαν οἱ Σκοπιανοί νά μονοπωλήσουν τό ὄνομα καί νά νοσφισθοῦν καί τήν ἱστορία τῆς Μακεδονίας. Ἔχουν γεμίσει ὅλοι οἱ μεγάλοι ὁδικοί ἄξονες, οἱ πλατείες, τά πάρκα τοῦ γειτονικοῦ κρατιδίου μέ κακόγουστα –ἔστω– ἀγάλματα τοῦ Φιλίππου, τοῦ Ἀλεξάνδρου καί αὐτοῦ τοῦ Ἀρχελάου! Ἀντίθετα, ἡ δική μας νεολαία ἀγνοεῖ σέ συντριπτικό ποσοστό, ποιός ἦταν ὁ Ἀρχέλαος, ἐνῶ γιά τόν Ἀλέξανδρο γνωρίζει ὅσα τῆς πλασσάρονται ἀπό ἀργυρώνητα «μίντια», ἀπό καυσοκαλυβίτες καί καντηλοσβῆστες «δασκάλους» καί ἀπό μιμητές τοῦ Ἰούδα συγγραφεῖς, χωρίς τουλάχιστον νά ἔχουν τό φιλότιμο τοῦ Ἰούδα, πού, ἀφοῦ ἐπέστρεψε τά τριάκοντα ἀργύρια, «ἀπελθών ἀπήγξατο» (=πῆγε καί κρεμάστηκε).

Ἀπό τήν ἐποχή τῶν μάταιων ἀλλ’ ὄχι καί ἀδικαιολόγητων ξεσηκωμῶν, πού δέν συνοδεύονταν ἀπό δυναμικό πολιτικό ρεαλισμό, εἶχα τή βεβαιότητα ὅτι τό ὄνομα Μακεδονία γιά τήν Ἑλλάδα θά χαθεῖ καί διπλωματικά defacto ἀρχικά (τό dejure ἀργεῖ ἀκόμη) θά κατακυρωθεῖ ὑπέρ τῶν Σκοπιανῶν. Καί τό ἔγραψα αὐτό στήν τελευταία σελίδα τοῦ βιβλίου μου «Ἀπό τό Μακεδονικό Ζήτημα στήν Ἐμπλοκή τῶν Σκοπίων», πού κυκλοφορήθηκε τόν Ἰανουάριο τοῦ 1992 (ἐκδ. Gutenberg). Καί πού σήμερα ἔχει ἐξαφανιστεῖ. Παρότι ζητεῖται συνεχῶς.

Ἄς μή γελιόμαστε. Ἀπό τότε (ἀλλά μέ παλαιότερες καταβολές) ὑπῆρχε σχεδιασμός γιά τό διαμελισμό τῆς Ἑλλάδος, γιά τήν ἀποσύνδεση –ἱστορικά πρῶτα καί πολιτικά ὕστερα– τῆς Μακεδονίας ἀπό τή Νότια Ἑλλάδα. Τό ἔδαφος εἶχε καλλιεργηθεῖ ἀπό τόν φερόμενο σάν ἀθλητικό ἀλητικό φανατισμό τῶν γηπέδων. Ἀβυσσαλέο μῖσος ἀνάμεσα στό Βορρά καί στό Νότο. Τό σχέδιο ἀκολούθως τέθηκε σέ ἐφαρμογή μέ τήν οἰκονομική ἀποσύνδεση. Οὐσιαστικά ὅλοι οἱ παραγωγικοί τομεῖς τῆς Β. Ἑλλάδος ἔχουν μεταφερθεῖ στά Σκόπια, στή Βουλγαρία, στή Ρουμανία καί στήν Ἀλβανία. Τώρα γίνεται στροφή πρός τήν Τουρκία. Τά περισσότερα χρήματα τῶν κατοίκων τῆς Μακεδονίας διοχετεύονται πρός τίς αγορές καί τά «καζίνο» τῶν Σκοπίων καί τῆς Βουλγαρίας.

Καλλιεργεῖται ἐπίσης –μέσῳ δημοσιογραφικῶν ὀργάνων καί ἀνερμάτιστων πολιτικῶν– ἕνα ἄλλο μῖσος πρός τό ἀνύπαρκτο «Κράτος τῶν Ἀθηνῶν». Παρότι καί οἱ πέτρες γνωρίζουν ὅτι δημιουργός τοῦ κακοκράτους αὐτοῦ, πού ὑπῆρξε καταστροφή γιά τήν πόλη τῶν Ἀθηνῶν καί γιά ὅλη τήν Ἀττική, ἦταν ἕνας Μακεδών. Καί μάλιστα… ἐθνάρχης! Μέ ἐξαίρεση τόν Γ. Ράλλη ἡ Ἀθήνα μεταπολιτευτικά δέν ἔβγαλε κανέναν πρωθυπουργό. Ἀκόμη καί ὁ κ. Σημίτης δέν δήλωνε σάν τόπο καταγωγῆς τόν Πειραιᾶ ἀλλά τό Κορακοχῶρι Ἠλείας!

Αὐτό πού θέλω νά πῶ μέ πᾶσαν εἰλικρίνεια εἶναι τοῦτο τό δυσοίωνο: ὑπάρχει ἀπό δεκαετίες σχεδιασμός γιά τή δημιουργία μακεδονικοῦ κράτους καί σάν δόλωμα προσφέρεται στούς κατοίκους τῆς Μακεδονίας τό ὅραμα μιᾶς Θεσσαλονίκης σάν πρωτεύουσας, πού τότε θά «φάει» πληθυσμιακά καί οἰκονομικά τή μισητή Ἀθήνα. Μόνο πού τό ὄνομα –πρός διευκόλυνση τῶν νέων ὑπηκόων– θά συντομευθεῖ. Ἀπό Θεσσαλονίκη θά γίνει… Σολούν καί ἠ Φλώρινα… Λερίν! Καί μόνο πού τό σκέπτεται κανείς, κινδυνεύει νά λερωθεῖ.

Στό μεθοδικά σχεδιαζόμενο αὐτό κράτος θά περιληφθεῖ ἡ ἐπικράτεια τῶν Σκοπίων, ἡ ὁποία θά ἔχει τόν κυρίαρχο ρόλο. Φυσικά, στό σχέδιο αὐτό «τιτοϊκῆς» καί παλαιοβουλγαρικῆς κοπῆς περιλαμβάνεται σάν τμῆμα τῆς Μείζονος Μακεδονίας καί ἡ «Μακεδονία τοῦ Πιρίν» (τό σωστό εἶναι Πυρήν –ῆνος· πρόκειται γιά τόν Ὄρβηλο). Βέβαια ὅλα αὐτά προϋποθέτουν εἰδικοῦ τύπου ἰδεολογική ζύμωση. Ἀλλά οἱ ἔκγονοι αὐτῶν πού πῆραν ἀπό τόν Κάλτσεφ τήν «Κάρτα Λίτσνα», οἱ ἔκγονοι τῶν «Ρουμανιστῶν» καί τῶν «Παιδιῶν τῆς Λύκαινας», οἱ ἔκγονοι τῶν κάθε λογῆς δωσιλόγων ἔχουν πιάσει γερά πόστα μέσα στόν κρατικό μηχανισμό, στά πανεπιστήμια, στή δημοσιογραφία καί στήν καλλιτεχνική μας μασκαράτα.

Ὅταν ὡριμάσουν οἱ συνθῆκες, θά ἐπακολουθήσουν ἀνατροπές με συνεπαγόμενες σφαγές, διωγμοί καί κατατρεγμοί καί ὅλα τά συναφῆ πού εἴδαμε στήν πρώην Γιουγκοσλαβία, στή Λιβύη καί βλέπουμε τώρα στή Συρία. Ἀλλ’ ἔτσι βγαίνουν τά πολλά λεφτά. Τό αἷμα μετριέται σάν οἰκονομικό μέγεθος.

IMGP0905

Καί ἡ Ἑλλάς; Χάρη στούς νάνους πολιτικούς, πνευματικούς καί θρησκευτικούς ταγούς της, χάρη στήν ξενοδίαιτη δημοσιογραφία πού κάνει συστηματικά στό λαό ἐνέσεις πολιτικῆς καί πνευματικῆς βλακείας, θά περιοριστεῖ –ἄν ἐγκαίρως δέν ἀφυπνιστεῖ– κάπου ἐκεῖ στόν Ἁλιάκμονα, ὅπως τό προέβλεπε ἡ Συνθήκη τοῦ Ἁγίου Στεφάνου (1778). Ἀμφιβάλλω, ὅμως, ἄν τῆς μείνουν τό Δίον καί ἡ Βεργίνα. Ὅσο γιά τίς ἀνασκαφές, αὐτές φοβᾶμαι ὅτι θά κατεβαίνουν, ὅπως εἶχε πεῖ κάποτε ὁ Μαρινάτος στόν σπουδαῖο Φώτη Πέτσα, διαρκῶς ὅλο καί πιό κάτω. Πόσες άνασκαφές κατά τήν μεταπολιτευτική περίοδο ἔγιναν στό νομό τῆς Φλώρινας; Κι ὅποιος περνᾶ ἀπό τόν ἀφύλακτο οὐσιαστικά νεολιθικό οἰκισμό τῆς λίμνης τῶν Πετρῶν, παίρνει καί μιά πέτρα, ἔτσι πού ὁ χῶρος (τουλάχιστον ὥς πρόσφατα) θύμιζε γιδομάντρι! Πόσο προβάλλονται οἱ ἀρχαιολογικοί θησαυροί τῆς Αἰανῆς ἤ τά ἀνασκαφικά εὑρήματα τοῦ Δισπηλιοῦ; Ἄς μή μιλήσουμε γιά τούς παλαιούς καί πρόσφατους ἀρχαιολογικούς θησαυρούς τῆς Θράκης, πού μερικούς, τούς πιό ἐντυπωσιακούς, γιά νά τούς ἐπισκεφθεῖς, χρειάζεσαι τοπικούς ὁδηγούς καί εἰδικά ὑποδήματα, ἄν τυχόν ἔχει βρέξει.

Ἤμουν σίγουρος ἀπό τό περσινό θέρος ὅτι οἱ ἀνασκαφές στήν Ἀμφίπολη μέ διάφορα προσχήματα θά τερματισθοῦν ἀπό τό φόβο μήπως καί ἄλλα βρεθοῦν πού θά χαλάσουν τήν ἑτοιμαζόμενη «πολιτική σοῦπα». Ἤ, κι ἄν κάτι σημαντικό ἔχει ἤδη βρεθεῖ, δέν πρόκειται νά ἀποκαλυφθεῖ. Σέ κάποιους ἐρευνητές θά βάλουν… φίμωτρο. Θά μιλοῦν μόνο κάποιες καμπάνες πού, ὅπως τό λέει ὁ Σολωμός, ὅταν εἶναι πληρωμένες, κάνουνε σάν… «βουρλισμένες»!

Ὅσο γιά τόν χαράσσοντα αὐτές τίς γραμμές ὅσα ἔγραψε συχνά ἐδῶ καί χρόνια πολλά καί πού ἐπαναλαμβάνονται γιά πολλοστή φορά στήν ἐπανέκδοση τοῦ βιβλίου του «Μέγας Ἀλέξανδρος: ὁ Ἄνθρωπος Φαινόμενο» (ἐκδ. Περί Τεχνῶν, Νικαίας 10, Ἀθήνα, τηλ. 210-8826392), περί τάφου ἤ κενοταφίου τοῦ Ἀλεξάνδρου στήν Ἀμφίπολη, δέν σχετίζονται μέ τά ἀνασκαφικά εὑρήματα τῆς κ. Κατερίνας Περιστέρη. Σχετίζονται μέ τόν λεγόμενο Λέοντα τῆς Ἀμφιπόλεως. Φαίνεται ὅμως ὅτι δέν ἦλθε ἡ ὥρα τοῦ Λέοντος νά μιλήσει.

Λαύριο 15 Ἀπριλίου 2015

 Υ.Γ. Μιλώντας στή γενέτειρά μου τό Γύθειο στίς 19 Ἀπριλίου περί Ἀλεξάνδρου καί Ἀμφιπόλεως, διατύπωσα καί τούς παραπάνω ἐνδοιασμούς ἤ ὑποψίες μου. Ἀλλά καθησύχασα τούς συμπολίτες μου λέγοντας τό ἀπόφθεγμα: «Ὁ ὀρύσσων βόθρον ἐν αὐτῷ ἐμπεσεῖται». Καί προσέθεσα ὅτι ἐντός τῶν ἡμερῶν οἱ Σκοπιανοί θά δεχθοῦν τήν ἐπίθεση τῶν Ἀλβανῶν. Καί πρίν ἀλέκτορα φωνῆσαι ἅπαξ, ξέσπασαν τά αἱματηρά επεισόδια, τά ὁποῖα ὁ ἀνεκδιήγητος Γκρουέφσκη ἔσπευσε νά ἀποδώσει σέ ἑλληνική –ἄκουσον, ἄκουσον!– ὑποκίνηση. Ὅταν ἡ Ἑλλάς δέν μπορεῖ νά περιμαζέψει τά κοινωνικά παρασαρκώματα πού βεβηλώνουν τά μνημεῖα καί γεμίζουν μέ ρυπαρές ἐπιγραφές τήν Ἀρχαιολογική Ἑταιρεία καί τή λαμαρινόφρακτη Ἀκαδημία, πού, ὅπως εἶπε ὁ Σουρῆς, «γιά λοῦσο μᾶς τήν ἔφτιαξε ὁ μακαρίτης Σίνας»!

Σαράντος Καργάκος
http://www.sarantoskargakos.gr

Amphipolis.gr | ΑΜΦΙΠΟΛΗ – ΚΑΣΤΑΣ

ΑΜΦΙΠΟΛΗ – ΚΑΣΤΑΣ

Τι γίνεται μετά τον όλο θόρυβο που όλος ο κόσμος περίμενε με κομμένη την ανάσα για τα ευρήματα του και έξαπτε την φαντασία μας για ιστορικές αλήθειες , τώρα σιγή ιχθύος για την μεγαλύτερη πολιτιστική κληρονομιά που έχουμε ανακαλύψει τα τελευταία χρόνια.

Για την ανάδειξη και προβολή του , έως τώρα γίνονται <έργα στήριξης για να εξασφαλιστεί η προστασία του υπάρχοντος  και θα πρέπει να περιμένουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που μετά την προστασία, την ανάδειξη και προβολής του μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο σε συνδυασμό του αρχαιολογικού χώρου , με κάμερες ,αισθητήρες σεισμού, μουσείου και το ευρύτερο τοπίο και φυσικό περιβάλλον του. Η ανασκαφή έλαβε οικονομικές βοήθειες αυτή την στιγμή δεν χρειάζεται άλλο> όπως είπε ο  αναπλ υπουργός πολιτισμού. Κύριε υπουργέ αναπαυόταν τόσα χρόνια και λόγο χρημάτων θα το αφήσουμε να συνεχίσει την ανάπαυση. Το Colosseo της Ρώμης θα το αναστηλώσει ο Επιχειρηματίας Diego Della Valle με 25 εκατ ευρώ εμείς δεν έχουμε Επιχειρηματίες η Εφοπλιστές να αποταθείτε για χρηματοδότηση η να βρείτε χρηματοδότες.

Για να αρχίζει να αποδίδει όμως..…. έως ότου τελειώσουν  και οι αρχαιολόγοι το έργο τους για τα συμπεράσματα των ευρημάτων θα πρέπει να υπάρξει και άλλη χρηματοδότηση ,πρέπει να ανασκαφούν και τα αλλά που είναι θαμμένα στον λόφο Καστά. Και όταν τελειώσουν όλα αυτά μετά να υπάρξει και άλλη και μετά άλλη χρηματοδότηση για να γίνει όλο το μνημείο επισκέψιμο μπορούμε  να περιμένουμε….ζήσε μαύρε μου να φας το Μάη τριφύλλι. Παρήκμασε πριν Ακμάσει.

Ο χώρος πρέπει να γίνει γρήγορα επισκέψιμος τόσο για το μνημείο ,για την Αμφίπολη και τον κόσμο που θέλει να το θαυμάσει, για την ανάπτυξη της γύρω περιοχής  και από την στιγμή που η επισκεψιμότητα του μουσείου της Αμφίπολης έχει αυξηθεί κατά 100%, ένα θαύμα περίμενε η περιοχή για να αναπτυχτεί και εσείς το στέλνετε στις Ελληνικές Καλένδες.

 Δεν θα πρέπει  εμείς να συντηρούμε το θέμα ώστε να μην εξαφανισθεί από το προσκήνιο και να έχουμε και οικονομικά οφέλη; Η περιμένουμε  να το θα κάνουν οι ξένοι για την Αμφίπολη! η Ιταλική κρατική τηλεόραση RAI για την Αμφίπολη έφτιαξε ντοκιμαντέρ  <Τα ντοκιμαντέρ της RAI αποτελούν μέρος μιας τηλεοπτικής σειράς προβολών που περιλαμβάνει προτάσεις ιστορικών τουριστικών προορισμών της Ελλάδας για Ευρωπαίους τουρίστες. Η παραγωγή της Ιταλικής τηλεόρασης έχει ήδη πουληθεί σε τηλεοπτικό δίκτυο της Αυστραλίας και εκτός από την Ελλάδα στη σειρά περιλαμβάνονται προτάσεις για το Μεξικό, την Αγγλία και το Μιλάνο. Η δημοσιογραφική έρευνα ξεκινάει με την ιστορία των αρχαίων νομισμάτων κάθε περιοχής και φτάνει έως το σήμερα>. Και θα το αγοράσουμε από αυτούς …έτσι κάνει και η δίκια μας  ΕΡΤ κ ΝΕΡΙΤ.

 Εμείς ζούμε στην Ελλάδα και υποπτευόμαστε ότι θα φροντίσουν να  το καθυστερήσουν  ή να το αμελήσουν η να ξεχασθεί τελείως αυτό το σημαντικό εξαιρετικό εύρημα .Εσείς οι πολιτικοί που τα ξέρετε όλα δίνοντας τις καλλίτερες λύσεις για το παρόν και το μέλλον της Πατρίδας μας, θα πρέπει να ξέρετε ότι από τον πολιτισμό δεν χάνεις αλλά κερδίσεις αμέσως και πολύ περισσότερα σε βάθους χρόνου όπως η Ακρόπολις, Αρχαία Ολυμπία, Δελφοί και η καθυστέρηση είναι πλήγμα για την Πολιτιστική κληρονομία μας και την Ανάπτυξη του Τόπου μας .

Γεώργιος Καλόκληρος

Αmphipolis.gr | Ο ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΥΘΙΚΗΣ ΣΦΙΓΓΑΣ

 texn_3.3.10_101Ἡ Σφίγξ «σφίγγει» τὰ θύματά της μέχρι θανάτου…

Κόρη τῆς Ἔχιδνας καὶ τοῦ Τυφῶνος καὶ προϊὸν αἱμομιξίας, ἡ Σφίγξ ἀποτελεῖ τὸ τερατῶδες πρότυπο τῶν ἀδυναμιῶν καὶ τῶν ὑπερβολῶν τοῦ ἑαυτοῦ μας. Εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ σύνθετα σύμβολα τῆς Ἑλληνικῆς μυθολογίας, καθὼς παρουσιάζει τέσσερις μορφές:
α) Κεφαλὴ παρθένου (δηλ. νεαροῦ κοριτσιοῦ)
β) Στῆθος καὶ φτερὰ πτηνοῦ
γ) Σῶμα λέοντος
δ) Οὐρὰ ὄφεως
Ὁ ἀριθμὸς 4 εἶναι ὁ ἀριθμὸς τῶν τεσσάρων στοιχείων ποὺ συγκροτοῦν τὸν ὁρατὸ κόσμο, μόνο ποὺ στὴν περίπτωση τῆς Σφιγγός βρίσκονται σὲ πλήρη ἀστάθεια.
α) Κεφαλὴ παρθένου-στοιχεῖο ὕδατος
 
Ἡ ὀμορφιὰ τῆς κεφαλῆς εἶναι ἐπικίνδυνη καὶ ἀναξιόπιστη, διότι ἐξαπατᾶ ἐκείνον ποὺ βλέπει τὴν Σφίγγα καὶ τὸν ἐμποδίζει νὰ δεῖ τὴν δολιότητα καὶ τὴν διαστροφὴ ποὺ κρύβει τὸ ὑπόλοιπο σῶμα της. Ἡ κεφαλὴ τῆς Σφιγγὸς συνδυάζεται μὲ τὸ στοιχεῖο τοῦ ὕδατος, διότι ἡ ὀμορφιά της διεγείρει συναισθήματα, ποὺ παρασύρουν τὴν ψυχὴ σὲ λανθασμένες ἐκτιμήσεις. Ἄλλωστε καὶ τὸ νερὸ ἔχει αὐτὴν τὴν ἰδιότητα νὰ δημιουργεῖ λανθασμένες ἐκτιμήσεις γιὰ τὰ ἀντικείμενα ποὺ βρίσκονται ἐντός του, καθὼς παραμορφώνει τὸ μέγεθός τους καὶ τὴ μορφή τους.
Συνεπῶς, κεφαλὴ παρθένου καὶ ὕδωρ συμβολίζουν τὴν ἐξαπάτηση, καθὼς καὶ τὴν εὔκολη διολίσθηση σὲ προσδοκίες καὶ φαντασιώσεις χωρὶς ἀντίκρισμα.
β) Στῆθος καὶ φτερὰ πτηνοῦ-στοιχεῖο ἀέρος
 
Τὸ στῆθος τῆς Σφιγγὸς εἶναι συνήθως στῆθος πτηνοῦ καὶ ὄχι γυναίκας. Εἶναι καλυμμένο μὲ φτερὰ καὶ μοιάζει προτεταμένο καὶ ντυμένο θυμίζοντας γυναικεῖο στῆθος καὶ διεγείροντας μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὴν φαντασία μὲ τὴν προοπτικὴ μιᾶς ἡδονικῆς ἀπόλαυσης. Ἡ προσμονὴ τῆς ἀπόλαυσης παραμένει στὴν ψυχὴ ὡς ἀνεκπλήρωτος πόθος, γεμίζοντάς την μὲ ἄγχος γιὰ τὴν ἀπόκτηση ἑνὸς ἀνέφικτου πράγματος. 
Τὰ φτερὰ ὠθοῦν αὐτὴν τὴν φαντασίωση σὲ πιθανές, ἀληθοφανεῖς καὶ μὴ πραγματικὲς «πτήσεις». Τὰ φτερὰ λόγῳ τοῦ μικροῦ τους μεγέθους δὲν μποροῦν νὰ βοηθήσουν τὴν Σφίγγα νὰ πετάξει. Συμβολίζουν ὄχι τὴν ἰκανότητα γιὰ ἀνάταση, ἀλλὰ ἁπλῶς τὴν ἀνεκπλήρωτη ἐπιθυμία, καθὼς καὶ τὰ δεσμὰ τῶν φαντασιώσεων (κυρίως τοῦ γενετήσιου ἐνστίκτου).
Τὸ προτεταμένο στῆθος τῆς Σφιγγός συμβολίζει τὴν λαγνεία, ἡ ὁποία παρασύρει τὸν θνητὸ ἄνθρωπο σὲ φανταστικὲς ἐρωτικὲς περιπτύξεις ποὺ δὲν πρόκειται νὰ πραγματοποιηθοῦν. Τὰ φτερὰ δηλώνουν ἐπίσης τὴν ταχύτητα τῶν λογισμῶν, παρόμοια μὲ τὴν ταχύτητα τῆς πνοῆ τοῦ ἀέρος. Οἱ σκέψεις εἶναι ἀόρατες καὶ ἄρρητες, ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἀήρ. Τὸ μικρὸ μέγεθος τῶν φτερῶν, λοιπόν, συμβολίζει τοὺς ἀσήμαντους καὶ φθοροποιοὺς λογισμοὺς ποὺ γεννᾶ ἡ Σφίγξ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κρατοῦν τὸν ἄνθρωπο καθηλωμένο στὰ φθαρτὰ, γήινα καὶ ἀσήμαντα πράγματα.
Attic Sphinx c400BC
γ) Σῶμα λέοντος-στοιχεῖο γῆς
 
Τὸ σῶμα λέοντος συμβολίζει τὴν ἀνεξέλεγκτη βασιλικὴ ἰσχύν, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στὴν καταδυνάστευση τῶν ἄλλων ὄντων ποὺ τυχαίνει νὰ βρίσκονται στὸ περιβάλλον του. Κανονικὰ ὁ λέων ἀντιστοιχεῖ στὸ στοιχεῖο τοῦ πυρός, καθὼς ἡ βασιλικὴ ἐξουσία ἔχει τὴν ἔδρα της στὸν ἀστερισμὸ τοῦ Λέοντος ποὺ θεωρεῖται πύρινο ζώδιο. Ὅμως ἡ Σφίγξ ἔχει μόνο τὸ σῶμα τοῦ λέοντος καὶ ὄχι τὴν κεφαλὴ καὶ τὸ στῆθος του, στὸ ὁποῖο κανονικὰ ἑδράζεται τὸ πῦρ. Συνεπῶς τὸ σῶμα τοῦ λέοντος ἀπὸ μόνο τους δὲν μπορεῖ νὰ φέρει τὸ στοιχεῖο τοῦ πυρός, ἀλλὰ τὸ στοιχεῖο τῆς γῆς, καθὼς τὰ τέσσερα πόδια του στηρίζονται σὲ θέση ἰσχύος πάνω στὸ ἔδαφος. Σῶμα λέοντος καὶ στοιχεῖο γῆς δηλώνουν ἀπὸ κοινοῦ τὴν δυνατὴ ἐπιθυμία γιὰ ἐπικράτηση ἔναντι τῶν ἄλλων, τὴν δίψα γιὰ ἐξουσία καὶ τὴν καταδυνάστευση τῶν προσώπων τοῦ περιβάλλοντος.
δ) Οὐρὰ ὄφεως-στοιχεῖο πυρὸς
 
Ἡ οὐρὰ τὴς Σφιγγὸς καταλήγει σὲ κεφάλι ὄφεως. Ὁ ὄφις συμβολίζει τὴν δύναμη τῶν ἐλεγχόμενων λογισμὼν, ὅμως στὴν περίπτωση τῆς Σφιγγός, ἐπειδὴ βρίκεται στὴν οὐρά της, συμβολίζει τὴν δόλια σκέψη ποὺ ὑπολογίζει τὰ πάντα μὲ βάση τὸ προσωπικό της συμφέρον, καὶ μάλιστα εἰς βάρος τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Ἐπίσης ἐνῶ τὸ σύμβολο τοῦ ὄφεως ἀντιστοιχεῖ κανονικὰ στὸ στοιχεῖο τῆς γῆς, στὴν περίπτωση τῆς Σφιγγὸς ἀντιστοιχεῖ στὸ στοιχεῖο τοῦ πυρός. Ἡ Σφίγξ κατευθύνεται ἀπὸ τὸν ἀρρωστημένο λογισμὸ τοῦ ὄφεως ποὺ βρίκεται στὴν οὐρά της καὶ ὄχι στὴν κεφαλή της.
Συνολικά, τὸ σύμβολο τῆς Σφιγγός δηλώνει ὅλα ὅσα εἶναι καταστρεπτικὰ γιὰ τὸν βίο τοῦ ἀνθρώπου:
α) ἐξαπάτηση (κεφαλὴ παρθένου)
β) ἀνεκπλήρωτες προσδοκίες (στῆθος προτεταμένο, συνήθως πτηνοῦ)
γ) μικρότητα (φτερὰ πτηνοῦ)
δ) δολιότητα (οὐρὰ ὄφεως)
 
Πηγή: Ἀλτάνη, Ἑλληνικὸς Διαλογισμός, τόμ. 1, σ. 96-107.
http://ellinikoskoinotismos.blogspot.gr

Amphipolis.gr | Ο Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΗΛΙΑΚΟΙ ΓΡΥΠΕΣ

Ο Γρύπας ήταν τέρας της Ελληνικής μυθολογίας. Είχε σώμα λιονταριού ή αλόγου, κεφάλι και φτερά αετού. Επίσης σε μερικές αναπαραστάσεις του φαίνεται πως έχει και ουρά φιδιού. Ο μύθος του θεωρείται ότι προέρχεται από την Μεσοποταμία. Πιθανότατα η γέννηση του μύθου ανάγεται στην εποχή της πρώτης ανακάλυψης απολιθωμάτων δεινοσαύρων από τον προϊστορικό άνθρωπο. Η ράχη του ήταν σκεπασμένη με φτερά και τα νύχια στα λιονταρίσια πόδια του ήταν δυνατά και γαμψά σαν του αετούταν εμφανίζεται ως φύλακας θησαυρών σχετίζεται με την επαγρύπνηση και εκδίκηση. Στην Ανατολή ο Γρύπας συμβολίζει την σοφία και την φώτιση. Στην Ελλάδα ήταν αφιερωμένος στον Απόλλωνα σαν ηλιακό σύμβολο, στην Αθηνά σαν σοφία και στην Νέμεση σαν εκδίκηση.
Οι γρύπες του σφραγιστικού δακτύλιου της αρχαίας Άνθειας είναι ιππόγρυπες.
Ο Ιππόγρυπας είναι μισός άλογο και μισός Γρύπας. Τα φτερά του, τα μπροστινά του πόδια το κεφάλι και το ράμφος του ήταν σαν ενός Γρύπα. Ενώ σ’ όλα τ’ άλλα έμοιαζε με άλογο. ‘Οπως τα φτερωτά άλογα του Απόλλωνα, έτσι και ο Ιππόγρυπας είναι ηλιακό σύμβολο.
Τον συναντάμε σε πολλές μυθολογίες. Το συναντάμε στην Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία & την Ελλάδα. Στην Αίγυπτο ήταν η προσωποποίηση του Ήλιου. Το μεσαίωνα ο ιππόγρυπας ήταν σύμβολο της αδυναμίας.
Σε Σκυθικά στολίδια έχουν βρεθεί ιππόγρυπες να επιτίθονται σε άλογα.
Σύμφωνα με το μύθο, οι Αριμασποί βρίσκονται σε συνεχή πάλη με τους γρύπες για το χρυσό. Η χώρα στην οποία ο Αριστέας και ο Ηρόδοτος τοποθετούν τους Αριμασπούς αναφέρεται αόριστα ως βορράς της Ευρώπης, στην άκρη της Οικουμένης, ενώ η μεταγενέστερη γραμματεία τούς τοποθετεί πέραν των Ριπαίων ορέων, στην Ασία

Φωτογραφία της Ελενη Ελαφηβολου.

Οι γρύπες στη λογοτεχνία και την τέχνη

Τη μορφή του γρύπα την επεξεργάστηκαν στην αρχαία Ελλάδα τόσο λογοτεχνικά όσο και εικαστικά. Ξεκινώντας από την πρώτη αναφορά τους από τον Αριστέα, στη διάρκεια της Αρχαιότητας οι γρύπες μετατράπηκαν σε εχθρικά προς τους ανθρώπους τέρατα, τα οποία διέθεταν σώμα λέοντος ή ίππου και κεφαλή και φτερά αετού.
Αρκετά περίπλοκη είναι και η εικαστική εξέλιξη του γρύπα. Θεωρείται ότι η μορφή του εμφανίστηκε στην Ανατολή. Στην Ελλάδα ο γρύπας, ως ον που συνδυάζει τα χαρακτηριστικά πτηνού και τετράποδου ζώου, εμφανίστηκε κατά την Κρητομινωική περίοδο και είναι γνωστός από τις παραστάσεις από την Κνωσό την Πύλο και την Άνθεια. Όμως οι παραστάσεις των κρητομινωικών γρυπών και των ιππογρυπών της Άνθειας(εικ.4) είναι αρκετά διαφορετικές από τις παραστάσεις τους στην αρχαϊκή και την κλασική τέχνη. Ένας νέος τύπος γρύπα εισήχθηκε στην ελληνική τέχνη στα τέλη του 8ου αι. π.Χ. από τη Μέση Ανατολή, αρχικά στα νησιά του Αιγαίου και από εκεί στην ηπειρωτική Ελλάδα. Σε αυτόν ανήκουν οι αρχαϊκές χάλκινες προτομές γρύπα και οι πολυάριθμες σχετικές παραστάσεις του στη γραπτή κεραμική της ανατολίζουσας τεχνοτροπίας, στα νομίσματα και σε έργα μικροπλαστικής Ιδιαίτερα συχνά συναντάμε το γρύπα σε παραστάσεις στα αττικά αγγεία της λεγόμενης τεχνοτροπίας του Κερτς, κυρίως του 4ου αι. π.Χ., όπου συνήθως συνοδεύει τις παραστάσεις Αμαζόνων, του Απόλλωνα και του Διονύσου.

Φωτογραφία της Ελενη Ελαφηβολου.

Οι γρύπες ως μυθολογικό στοιχείο
Η ελληνική μυθολογία συνδέει τους γρύπες με διάφορους θεούς. Στον Αισχύλο είναι τα σκυλιά του Δία, στο Νόννο είναι τα ζώα της Νέμεσης, ενώ στα έργα τέχνης ο γρύπας συχνά συνδέεται με το Διόνυσο. Αλλά ισχυρότερη είναι η σχέση του γρύπα με τον Απόλλωνα, με τον οποίο συνδέεται μέσω του δηλιακού μύθου για τους Υπερβορείους. Είναι οι γρύπες που φέρουν την άμαξα του θεού κατά το ταξίδι του προς τους Υπερβορείους. Έτσι και οι ιππόγρυπες του σφραγιστικού δακτυλίου φέρουν την άμαξα των θεοτήτων της Άνθειας. Ως επιφάνειος ο Απόλλωνας καλπάζει πάνω σε γρύπα. Στην αρχαία Ελλάδα ο γρύπας νοούνταν ως ηλιακό σύμβολο, αλλά η σχέση του με τον ορυκτό χρυσό τού προσδίδει χθόνια χαρακτηριστικά.
Το ταξίδι του Μεγάλου Αλέξανδρου στους ουρανούς

Η Pala d’ Oro φέρει και παράσταση ανθρώπου που φορά βασιλικό στέμμα ανάμεσα σε δύο γρύπες και που δεν είναι τίποτα άλλο παρά αναπαράσταση του φανταστικού ταξιδιού του μεγάλου Αλέξανδρου στους ουρανούς, όπως αυτό έχει περιγραφεί στο Μυθιστόρημα του Αλέξανδρου του Ψευδο-Καλλισθένη.Σύμφωνα με μία από τις περιγραφές αυτών των φανταστικών περιπετειών του, ο Αλέξανδρος κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη χώρα των Μακάρων επιχείρησε να εξερευνήσει τους ουρανούς και για τον σκοπό αυτόν διέταξε να συλλάβουν δύο τεράστια όρνεα της περιοχής (γρύπες) τα οποία:«… προσέταξεν μη φαγείν βρώματα μέχρι τριών ημερών· τη δε τρίτη ημέρα προσέταξε κατασκευασθήναι ξύλον όμοιον ζυγώ και τούτο προσδεθήναι εν τοις τραχήλοις αυτών. Είτα ελθών αυτός εν τω μέσω του ζυγού εκράτησε το δόρυ ωσεί πήχυν το μήκος, έχον επάνω ήπαρ. Ευθύς ουν αναπτάντα τα όρνεα του φαγείν το ήπαρ, ανήλθε μετ’ αυτών ο Αλέξανδρος εν τω αέρι εις ύψος. Πάνυ δε έτρεμε διά την του αέρος ψυχρότητα

την εκ των ορνέων εκείνων γεγενήμενην. Είτ’ ευθύς συναντά αυτόν πετεινόν ανθρωπόμορφον, και λέγει αυτώ: Αλέξανδρε, τα επίγεια μη γινώσκων, πώς τα ουράνια καταλάβειν επιζητείς; Υπόστρεψον ουν διά τάχους επί την γην, μήπως όρνεοις τούτοις κατάβρωμα γενήση.»

Ελένη Ελαφηβόλου

Φωτογραφία της Ελενη Ελαφηβολου.
Φωτογραφία της Ελενη Ελαφηβολου.

Amphipolis.gr | Η πινακίδα του Ιδαλίου και τα μυστικά του που δεν πρόκειται να ακούσετε ποτέ από επίσημα χείλη.


Νομίζω ότι έφθασε η ώρα με την ευκαιρία για την πινακίδα του Ιδαλίου, για να πούμε μερικά πράγματα που δεν πρόκειται ν’ ακούσετε ποτέ από επίσημα χείλη. Κι αυτό γιατί οι κρατούντες θέλουν να μας κρατούν στο σκοτάδι. Να μην γνωρίζουμε τίποτα για τη ράτσα μας. Ο Έλληνας σήμερα δεν ξέρει «ποιος είναι». Δε ξέρει από πού έρχεται, τι εκπροσωπεί, τι θέλει να πετύχει, ως που μπορεί να φτάσει. Και το σημαντικότερο όλων. ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ!… Πόσοι από εσάς, για παράδειγμα, γνώριζαν ή έστω είχαν ακούσει για μια ορειχάλκινη πινακίδα που έχει βρεθεί στο αρχαίο Ιδάλιον της Κύπρου και το βασικότερο (ακόμα και τώρα που ακούσατε γι’ αυτήν), ποιο είναι το περιεχόμενό της, δηλαδή, τι γράφει; Ένας… Κανένας;

Τώρα θα μου πείτε τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η πινακίδα του Ιδαλίου με το θέμα μας. Κι όμως έχει γιατί είναι ένα κομμάτι από τη χαμένη γνώση. Γιατί μας δείχνει πόσο πίσω, πόσο βαθιά στην ιστορία και προϊστορία, βρίσκονται οι ρίζες αυτού του παράξενου, για την αντίληψη που έχουμε σήμερα, πολέμου που διεξάγεται αιώνες τώρα πάνω στην Ιερή γη της πατρίδας μας, με σκοπό την υποδούλωση και τον αφανισμό της ράτσας μας και ποιοι είναι αυτοί οι προαιώνιοι εχθροί μας. Ας δούμε, λοιπόν, τι γράφει η πινακίδα αυτή του Ιδαλίου που είναι μεσοκυπρομινωϊκής γραφής Γραμμικής Β΄ και είναι δύο όψεων. Η αποκρυπτογράφηση έγινε με την μέθοδο Chadwick σε συλλαβές. Η πινακίδα αρχίζει με μια δέηση στον Θεό Ήλιο – Σείριο. Η δέηση είναι η εξής: «Σε ‘σένα θεέ Σείριε δέομαι. Συ πάντα σε υιό (από) πατέρα ρέεις εις τον ιδικό σου ναό, του Σειρίου του ασημένιου. Σε ‘σένα πρέπει μεγάλη δόξα, γιατί χάρη σε ‘σένα, Διογενή, ο ήλιος ρέει».

Ας δούμε τώρα το αρχαίο κείμενο και την νεοελληνική απόδοση της ορειχάλκινης πινακίδας από τον Καλλίμαχο Διογένους, καθώς και τα σχόλια του Γεωργίου Πετρόπουλου από την πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Δαυλός.

Ανάγνωση στην νεοελληνική της Κυπριακής πινακίδας του Ιδαλίου, με συλλαβές τύπου Chadwick, σε ελεύθερη απόδοση, αρχίζοντας από το σημείο Π1.

1. Ελλοί της Ασίας, που ευρίσκεστε στο βασίλειο του Αράκ. Ο Θεός απαντά:

2. Υιοί Κόων, εκεί όπου είναι η πόλη που βασιλεύει στα Ιμάλα, θα νικήσουν τον υπαίτιο.

3. Στον χώρο εντός ατράκτου ζω.

4. Τον κανόνα του αρνιού ανέλαβε να παίξει στην γη ο Σεθ, το τελώνιο.

5. Στους ήπιους παίδες θεού, σε θεού τόπο, ο Κρόνος έπεσε πάνω τους με θόρυβο.

6. Οι Τουρού, λαός νέος, εξ Ασίας υπεισήλθε στα μέρη σας.

7. Στην γη του Νείλου ανετρέφετο σατανάς.

8. Ένας εκ των κάπρων με ήχους σμίκρυνε την κυματίζουσα ουρά του.

9. Ήταν η Θήβα η θαλασσινή, στην Αραμαία, ο νέος σου οίκος.

10. Ένας άλλος Βους στην περιοχή της Έγκωμης έπεσε.

11. Πατέρα, της χώρας σου τους ναούς ενίσχυσα.

12. Στην Σαχάρα με βοή εγκατέστησε την κατοικία του το τελώνιο.

13. Αυτός που περιγράφεται στα έπη με μακριά αυτιά κατά των Αθηναίων νίκησε κάθε ωκεανό.

14. Των Ουβαίων στην Κενεενά τις οικίες έσεισε το τελώνιο.

15. Των γαϊδάρων το βασίλειο το νέο θα το νικήσει ο πατέρας μας.

16. Θα ηττηθεί (αυτό) στον ωκεανό.

17. Οι ναοί, όπου ο αφιλόξενος άνθρωπος στον ξένο θεό τα παιδιά σου, τους Ίωνες, κατά συρροήν θυσίασε, θα παύσουν.

18. Τους «αργυρούς» νέους από του Ταινάρου τον χώρο να γκρε¬μίζεις, παιδί μου.

19. Το παιδί της Δήλου είναι αήττητο στην θάλασσα.

20. Εκεί όπου είναι οι θεοί σου, να ποιείς τους τάφους σου.

21. Η Αθηνά θα ομιλήσει, όταν έλθει η ώρα.

22. Ο Μίνως θα βασιλεύσει της θεϊκής αποστολής στην Θήβα.

23. Ένας Θηβαίος ήρωας θα θανατώσει τους νάνους που κρύβονται στα σύννεφα.

24. Το Ιδάλιον μέχρι συνόρων με την Κω είναι περιοχή την οποία η θεά θα περιλάβει στην ακτίνα των βελών της.

25. Στην Ασία θα προσχωρήσουν οι Ουδαίοι της Κενεενά.

26. Ο όφις στις συκιές της περιοχής σου θα ηττηθεί με βέλη.

27. Τον θεό Σεθ θα τον αλώσει η άνωση.

28. Ο Οίκος του Βου κατανοεί ότι αυτά που αγαπάς σου παρουσιάσθηκαν θελκτικότερα από κάποιους, όπως συμβαίνει με την εντύπωση από το αλάτισμα.

29. Όταν βλέπεις περίεργα αυτιά, να καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για τους γαϊδάρους.

30. Η θέση της Κύπρου είναι με τον πατέρα μας.

31. Ο Βους εγκαταβιώνει μόνο σε τόπο ηθικό.

32. Ο πατέρας μας, η δικαίωση, στην αιωνιότητα ζει, ενώ στους είρωνες υιούς μας της Ιταλίας κυριαρχεί η ίωση(;).

33. Στου Δία την πόλη νέα λύπη μας παρουσιάσθηκε.

34. Οι νέοι ενέδωσαν σε Βου ξένο, υιό ζώου.

35. Έδυσε ο οίκος του Διός στην Ασία.

36. Η ήττα του ίππου και του κάπρου που θα επέλθει στους ναούς που έφτιαξαν πρέπει να είναι διττή.

37. Ποινές σε όλους τους Αρ – ουδαίους ρίπτε θεέ.

38. Ο Σεθ και οι εξ Ασίας κάπροι στην αποστολή σου της Δύσεως, στην Ιταλία, εισέδυσαν από οπές.

39. Ποινές συ ρίπτε στους γαϊδάρους.

40. Με νερό το νέο τέρας να νικάς.

41. Θεέ μου, στην γη σου κατήντησα σκηνίτης.

42. Ο υιός του Σεθ, ο θεός άνθρωπος, έχει υιοθετηθεί από τα παιδιά σου.

43. Να μάχεσαι την ύαινα με την τρίαινα.

44. Ο όνος εξ αιτίας λαθών των Ουδαίων έγινε τώρα ο χασάπης των νέων.

45. Ένας Ουβρέος έταξε τον εαυτό του σε βασιλεύουσα του θεού γη, υιούς της δικής σου γης τους ξεσήκωσε αυτός.

46. Στα ήθη ευρίσκεται το λάθος των υιών της Γης Ασίας.

47. Του θεού Κρόνου στο Τόβε οι ναοί είναι κατάμαυροι (εξ εβένου).

48. Το Τόβε είναι ο οίκος της ύαινας.

49. Στους βασιλεύοντες στην Γη Ασία επικρατεί έξη προς τον ίππο.

50. Στο Θίβι σε αργυρό τάφο ευρίσκεται ο νέος θεός (υιός του Σεθ).

51. Στον Ιανό μεταφέρθηκε ο νέος οίκος του Ρα.

52. Ο Κρόνος στους θεούς των Ατλάντων θα βασιλεύσει.

53. Στην Γη σου σε αποστολή έχει έλθει ο θεός Γάιδαρος.

54. Με λόγια τους Κασσίτες της Ασίας Γης ξεσήκωσε εναντίον σου.

55. Φύγε στην γη των υιών σου.

56. Οι υιοί των Θεών βασιλεύουν σε Θεών θρόνο.

57. Στις ύαινες θα δεις ότι τα αυτιά τους είναι λεπρά. 58. Οι υιοί του Κρόνου είναι θνητοί.

59. Σε άλλους υιούς τον Ρα θα εγκαταστήσω.

60. Ο Ούνος από νέα Γη εσένα θα καταλάβει.

61. Ο Κασσίτης, το τελώνιο, έχει τα αυτιά του στραμμένα εκεί όπου δημιουργήθηκαν τα έπη των ηρώων.

62. Πατέρα μας Θηβαίε! Στην Κενεενά επάνω στρογγυλοκάθισε ένας γάιδαρος.

63. Στους Ουβαίους στην Κένεια ευρίσκεται η οικία του τελωνίου.

64. Κυκεώνας είναι το ηλίου νέο έτος.

65. Στην Γη του Όσιρι κινητό είναι το των θεών έτος.

66. Συ πατέρα, να νικήσεις με τα πατρικά σου ήθη τον Γάιδαρο.

67. Στο βασίλειο της Κύπρου η νέα έξη είναι οι χοροί των νέων.

68. Με τους υιούς που αιωρούνται θα αποξενωθεί κάθε νους παιδιού.

69. Συγκέντρωσε στον Θεό Ώρο τα ήθη του παιδιού σου, του Ίωνα.

70. Μεγάλη συλλογή στην γη σου προκάλεσε το εφαρμοσθέν στην Γη της Συκής έτος από θεού.

71. Τα ήθη των παίδων της Ασίας κλίνουν προς τον άργυρο.

72. Οι ναοί του Αργυρού Θεού είναι σε τάφους.

73. Όταν ακούς για λόγια του θεού Γαϊδάρου, να εννοείς υπόκωφο βουητό.

74. Να ανανεώνεις στην Γη σου της Κενέ τους νέους.

75. Τους ναούς έχει αλώσει στην χώρα των Έβερε ο Σεθ.

76. Του πράσινου δίσκου η αποστολή, που έχει έλθει, εγκαταβίωσε στο Τοβέτο.

77. Η Ύαινα θα συγκρουσθεί με τον Βου στην Κέρο.

78. Ένας από τους Λασίθες νέους θα βασιλεύσει στο βασίλειο του Αράκ.

79. Ο παις της Τροίας είναι παις του Δίσκου.

80. Ο Ενετός είναι ο νους του χοίρου.

81. Στον πατέρα μας τον Όσιρι ευρίσκεται ο Βους.

82. Στην Γη σου σε αποστολή έχει έλθει ο θεός Γάιδαρος.

Ελεύθερη μετάφραση με βάση τις συλλαβές:
Ελλοί άλλης γης Ρα, με ρώτησαν τι απαντά ο θεός βασιλεύς της γης των Μόων, ο Μίνως. Τον Μίνωα τάσσω ηγέτη όλων των Αιτωλών, εις μνήμης της αλλοτινής κοινής εξορμήσεως των Μόων από την γη του Σειρίου, στην αποικία του Σειρίου (δηλαδή την Γη). Υπήρξαν Θηβαίοι και Μυκηναίοι εχθροί του Μίνωος. Στον τόπο σου, Βου Δία, τα παιδιά σου, αντικατέστησαν τον θεό των Μινύων με τον Άτι-Σεθ. Τα πάτρια εφόνευσαν και κάθε όσιο. Σ’ εκείνον με αυτιά ύαινας (κατ’ άλλους ονάγρου) βασιλέα θνητό, τα παιδιά σου προσχώρησαν Θεέ-πατέρα, μίασμα προς σε αποτελούν οι Χετταίοι. Ο ξένος θεός ορέχθηκε να κάνουν οι Ίωνες ενέργειες, οι οποίες θα έχουν ως αποτέλεσμα ν’ αλλάξει το ηλιακό ημερολόγιο. Ατελείωτο έρωτα κάνουν καταγής. Σε γη Χετταίων οι υιοί των Χετταίων διάγουν βίο όπως υπαγορεύουν οι ορέξεις τους. Τον Ίακχο βασιλέα, τότε νεαρό παίδα, τρεις φορές τον χτύπησε με ρόπαλο (η χείρα του Σεθ). Πρέπει εσύ τον Χιττίτη να κάνης κομμάτια εδώ και τώρα! Ω, Δία, την Αθηνά, στην Μίλητο, μητέρα όλων των πόλεων, όπου τιμάται η τέλεια απόστολος του Ηλίου, την σε όλο τον ήλιο τιμωμένη κόρη του ηλίου, βάλθηκαν να την κατουρούν. Με ζώα βόδια στην Κρήτη, στις Θήβες του ηλίου στην γη, οι Χιττίτες τοξότες τελούν συνουσία. Προς τιμήν του βοδιού του νέου, που είναι ταυτόχρονα ίππος (όναγρος), οι άνθρωποι του Σεθ τον υιό σου βασιλέα θανάτωσαν, ποδοπατώντας τον με τα άλογα τότε. Στον παίδα Ατών είπα αφού έθεσε την ερώτηση: «Σε γη όσια, όπου εγώ ζω, στον Ατάραντο(;) της Ιταλίας, στον υιό μου θα πάω».

Αυτά γράφει η πινακίδα. Ας δούμε τώρα ορισμένα σχόλια του Γεωργίου Πετρόπουλου για την ορειχάλκινη πινακίδα που ίσως μας βοηθήσουν στην όσο το δυνατόν καλύτερη κατανόηση του περιεχομένου της. (Δαυλός 126)

Ανατρέπονται οι καθιερωμένες ιστορικές απόψεις. Η ύπαρξη και μόνον του ονόματος Ατών (ή Ατόν), μας υποχρεώνει να την τοποθετήσουμε χρονικώς στην εποχή του Φαραώ Αμενόφιδος ΔΙ (1380 – 1362 π.Χ.). Είναι πράγματι γνωστό ότι ο εν λόγω Φαραώ αντικατέστησε την λατρεία του Άμμωνος με αυτήν του Ατόν, αηδιασμένος με τις ακολασίες του κλήρου, τις αιματηρές θυσίες, τον αυθάδη πλούτο και τις σπατάλες των ναών. Ο ίδιος δε, άλλαξε το όνομά του, εις Αχνατόν. Συνεπώς η πινακίδα αυτή δεν δύναται ν’ αποδοθεί ούτε σε προγενέστερο ούτε σε μεταγενέστερο Φαραώ.

Η συνύπαρξη του θεού Ρα (ήλιος) μετά του Ατόν (ιδιότητες αγαθοποιού ηλίου) θα μπορούσε ίσως να μας προβληματίσει. Εάν δεχθούμε, ως τόπο γραφής της πινακίδας την Αίγυπτο, τότε πρέπει να δεχθούμε ότι ομιλούσαν και έγραφαν την Ελληνικήν (την τότε εποχή). Αναφέρεται δε στους Ελλούς (Έλληνες) της Ασίας τους οποίους αποκαλεί υιούς Μόων ή Κόων και οι οποίοι είχαν αναγκασθεί υπό την πίεση ενός βαρβάρου λαού, των Χετταίων (πολιτισμένου, θέλουν οι εγκυκλοπαίδειες), να μετοικήσουν. Το σημαντικό που αναφέρει η πινακίδα είναι ότι ο βασιλεύς των Μόων είναι ο Μίνως και όχι μόνο των Κρητών και επί πλέον ότι οι Μόες ήλθαν από τον Σείριο και αποίκισαν στην Γη, που νοείται αποικία του Σειρίου. Για λαό τεχνολογικώς προηγμένο δεν απέχει πολύ το εν λόγω αστέρι, αφού είναι ο 4ος κατά σειράν αποστάσεως. Η Κυπριακή πινακίδα μας φανερώνει ότι ο Σείριος λατρεύτηκε ως θεός.

Το ηλιακό ημερολόγιο ήταν εν χρήσει στην Ελληνική Αίγυπτο και η ανατολή του αστέρος Σειρίου συνέπιπτε με την εποχή της ετήσιας πλημμύρας του Νείλου (γι’ αυτό και οι πυραμίδες ήσαν προσανατολισμένες να δέχονται τις ακτίνες του). Εν τέλει γίνεται κατάδηλο ότι υπήρξε αρχικά ένας λαός οι Μόες, οι οποίοι για αδιευκρίνιστους ακόμη λόγους διασκορπίστηκαν στην Γη. Οι Χετταίοι υπό τον βασιλιά-τέρας Σεθ, αντικατέστησαν το ηλιακό ημερολόγιο με το σεληνιακό και έφεραν την καταστροφή. Τελούσαν δε συνουσία με ζώα. Το «τοξότες» υπονοεί την επιβολή και την βία, και ασφαλώς ήλθαν ως κατακτητές. Επί πλέον η χρονολογία (1380-1372 π.Χ.) συμπίπτει με την ριζική καταστροφή του ανακτόρου της Κνωσού και μας κάνει φανερό ότι οι Χετταίοι τοξότες είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή αυτή την οποία, βεβαίως, οι περισπούδαστοι ιστορικοί μας αποδίδουν στους (πολιτισμένους, ευγενείς Έλληνες) Αχαιούς!!!
 
Όσον αφορά τον θεό Σεθ, η παγκόσμια κατεστημένη ιστορία τον αναφέρει ως θεό των Αιγυπτίων, αδελφό αλλά και εχθρό του Θεού Οσίριδος, τον οποίον εφόνευσε και κατατεμάχισε. Οι Αιγύπτιοι τον θεωρούν κακοποιό θεό και συμπεραίνουμε ότι ήταν Χετταίος θεός, τερατόμορφος, θεωρούμενος προϊόν, ίσως, διασταυρώσεως ανθρώπου και κτήνους. Αργότερα εισήλθε στο πάνθεο των Αιγυπτίων, σαν θεός του κακού. Από την ανάγνωση της πινακίδας προκύπτει ότι πριν χιλιάδες χρόνια ήλθε ένα τελώνιο (τέρας), στην Γη, ο Σεθ, ο θεός Γάιδαρος (όπως το αποκαλεί), με σκοπό να την διαφθείρει. Το παράδοξο είναι ότι το τέρας αυτό ήλθε μ’ έναν «πράσινο δίσκο και εγκαταβίωσε στο Τοβέτο(;)», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Επί πλέον, μας αποκαλύπτει ότι οι Τρώες είναι παιδιά του πράσινου δίσκου (οι αιώνιοι εχθροί των Ελλήνων;)!Το τελώνιο αυτό είχε σχέση με τον Κρόνο, από τον οποίον κατά πάσα πιθανότητα προερχόταν (ασεβείς Τιτάνες;) και βασίλευσε, όπως μας μαρτυρεί η πινακίδα, στους Άτλαντες, (Κρόνος-Κρόνος).

Απ’ όλ’ αυτά συμπεραίνουμε ότι πριν χιλιάδες χρόνια συνέβη μια εχθρική εισβολή στην Γη, από τον Κρόνο, με αρχηγό ένα τέρας, τον Σεθ (Τυφώνα). Είχε ως οπαδούς του τους Τουρού-Τουρού, τους Ούννους, και τους Χετταίους, οι οποίοι πολεμούσαν τους Ίωνες (τους υιούς Μόων-Ελλών) και τους θυσίαζαν στους ναούς τους, από έβενο (μήπως ο μύθος της «Ιφιγένειας» είναι μια μαρτυρία ότι θυσίαζαν τους Έλληνες;). Ακόμα ότι οι Κρόνειοι, μαζί με τους Άτλαντες, έκαναν συμμαχία εναντίον των Ελλήνων και τους εκτόπισαν από τα μέρη τους. Επιρρίπτει ευθύνες στους Ουδαίους και τους Ουβραίους για την καταστροφή αυτήν διότι εξ αιτίας των λαθών τους, «ο όνος, έγινε χασάπης των νέων», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.

Αλλά δίνει και πολλές ελπίδες για νίκη των Ελλήνων στο μέλλον, λέγοντας ότι «το παιδί της Δήλου (Απόλλων), είναι αήττητο στην θάλασσα

– Η θεά Αθηνά θα ομιλήσει όταν έλθει η ώρα!
– Ο Μίνως θα βασιλεύσει της θεϊκής αποστολής στην Θήβα.
– Ένας Θηβαίος ήρωας θα θανατώσει τους νάνους που κρύβονται στα σύννεφα
– Με νερό το νέο τέρας να νικάς».

Λόγια προφητικά για το μέλλον.
Την κεντρική ιδέα αυτής της αποκαλυπτικής πινακίδας μας επιβεβαιώνει και ο Πλούταρχος, όταν διαβάζοντας τα ηθικά του «Περί Ίσιδος και Οσίριδος» ΑΙ, βλέπουμε να αναφέρει ότι: «οι Αιγύπτιοι της πόλεως Κοπτού κατακρημνίζουν όνο στην θάλασσαν, επειδή λέγουν ότι ο Τύφων (Σεθ), έμοιαζε με όνο και ήταν ερυθρόθριξ (κοκκινοτρίχης). Και εν γένει τον όνο, δεν τον θεωρούν καθαρό, αλλά κατεχόμενο υπό κακού δαίμονος». Οι δε Πυθαγόρειοι αναφέρουν τον Τυφώνα-Σεθ, ως «δάκρυ του Κρόνου», δηλαδή καταγόμενο, προερχόμενο, από τον Κρόνο.

Οι Ορφικοί πάλι μας λένε: «Οι τρίχες του Κρόνου είναι μαύρες… Οι κακόβουλοι Τιτάνες που έχουν υπερήφανη καρδία… (Πρόκλος)».

Η Ατλαντίδα ονομαζόταν και «Κρονεία Ήπειρος». Το πιο αξιόλογο απ’ όλα όμως είναι ότι οι ιερείς (κατά πάσα πιθανότητα) που έγραψαν την πινακίδα, αναφέρουν ότι κατάντησαν σκηνίτες, στην Γη του Θεού τους Διός και ότι αναγκαστικά ζουν εντός ατράκτου!!! Άτρακτος, ας μην μας διαφεύγει, ονομάζεται το εσωτερικό σκάφους που πετά ή πλέει. Ακόμα αναφέρουν ότι οι Μόες ήλθαν από τον Σείριο, με αρχηγό τον Μίνωα, και αποίκισαν την Γη. Παιδιά των Μόων είναι οι Ελλοί και οι Ίωνες. Αργότερα όμως συνέβη μια εχθρική εισβολή των Κρονίων, με αρχηγό τον Σεθ, που έφερε την καταστροφή στην Γη διότι διέφθειρε τα ήθη και τα έθιμα των νέων, κατέστρεψε πολλές πόλεις σείοντάς τες (τεχνητός σεισμός;) και μεταξύ αυτών και την Κνωσό της Κρήτης. Επομένως από την πινακίδα αυτήν διαφαίνεται για ποιο λόγο πολέμησαν οι Έλληνες με τους Άτλαντες. Η μάχη αυτή κρατά χιλιάδες χρόνια, και συνεχίζει έως τις μέρες μας, μια και οι απόγονοι αυτών, οι Τάταροι-Μογγόλοι Τουρού-Τουρού («τα’ αδέλφια μας», μωρέ, οι γείτονές μας οι Τούρκοι) μας απειλούν συνέχεια και προσπαθούν ανεπιτυχώς να μας υποδουλώσουν και να μας αφανίσουν (Τουρκοκρατία, Μικρασιατική καταστροφή, Κυπριακή τραγωδία).

Από όλα τα παραπάνω συμπερασματικά προκύπτει ότι η Γη στα πανάρχαια χρόνια δέχθηκε την επίσκεψη (Αργοναυτών) πολιτισμένων όντων από το σύστημα του Σειρίου, που πρέπει να θεωρούνται (σύμφωνα με τον Πλούταρχο και την πινακίδα) πρόγονοι των Ελλήνων (Ιώνων, Ελλών, Πελασγών). Δημιούργησαν έναν υψηλό πολιτισμό, σ’ όλη την Γη, αλλά καθώς περιγράφει και ο Πλάτων στον «Τίμαιο» ξέσπασε πόλεμος μεταξύ Ελλήνων με αρχηγό τον Δία και Ατλάντων με αρχηγό τον Τυφώνα (Σεθ). Νίκησαν οι Έλληνες και γι’ αυτό δεν κατόρθωσαν οι Άτλαντες-Κρόνειοι να κυριαρχήσουν σ’ όλη την Γη. Με το πέρασμα των αιώνων και τους μετέπειτα πολέμους (ίσως και μετά από φυσικές καταστροφές), τα αρχεία κατεστράφησαν στην Ελλάδα, αλλά διεσώθησαν στην Αίγυπτο από τους εκεί Ιερείς. Αργότερα όλη αυτή η αρχαία ιστορία και σοφία συγκεντρώθηκε στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Εάν, φυσικά, δεν είχαν καταστρέψει την βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας οι Θεόπνευστοι (στο όνομα του Θεού με πολύ… αγάπη) και δεν είχαν κατακάψει (και κατακλέψει) τους χιλιάδες τόμους που υπήρχαν εκεί, ίσως γνωρίζαμε από πρώτο χέρι όλα αυτά τα οποία προσπαθούμε να συμπεράνουμε σήμερα, μελετώντας τα ελάχιστα προγονικά κείμενα που έφτασαν στα χέρια μας. Παρ’ όλ’ αυτά, μέσα από συμβολικούς μύθους και επιγραφές παρέμεινε, έστω κωδικοποιημένη και κρυμμένη, η αλήθεια.

Στην Ινδική ΡΑΜΑΓΙΑΝΑ διαβάζουμε για πολέμους και μάχες με ιπτάμενα άρματα, τα οποία εκτόξευαν βλήματα, που κατέστρεφαν ολόκληρες πόλεις. Οι πόλεμοι έγιναν γιατί ο κακός Ραβάνα έκλεψε την Σίτα, την γυναίκα του πρίγκιπα Ράμα. Εναντίον του Ραβάνα εκστράτευσαν πολλοί βασιλείς για να πάρουν την Σίτα (τεράστια ομοιότητα, ή αντιγραφή, με την αρπαγή της Ωραίας Ελένης, έτσι;). Αρκετοί ερευνητές, βέβαια, αμφιβάλλουν για την προέλευση ευφυών όντων από το σύστημα του Σειρίου και προβάλλουν ως επιχείρημα ότι ως Ήλιος που είναι θα πρέπει οι θερμοκρασίες που επικρατούν να είναι πολύ υψηλές και ως εκ τούτου η ύπαρξη ζωής να είναι αδύνατη. Παραλείπουν, όμως, εξ αμελείας να σκεφθούν ότι κάθε ήλιος, σύμφωνα με τους συμπαντικούς νόμους, σχηματίζει ένα ηλιακό σύστημα, με διαφορετικό αριθμό πλανητών γύρω του (όπως π.χ. το δικό μας ηλιακό σύστημα) χωρίς να αποκλείεται η ύπαρξη ζωής, ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες στην επιφάνειά τους. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, να υπήρξε ή να υπάρχει πλανήτης κατάλληλος για ζωή στο σύστημα του Ηλίου-Σειρίου.

Οι αρχαίοι Έλληνες, όπως είναι γνωστό, ορκίζονταν στον Δία ή στον Κύνα (μήπως είναι κι αυτό τυχαίο;). Επί πλέον υπήρχαν και οι κυνικοί φιλόσοφοι. Ο Αριστοτέλης αναφέρει κρυπτογραφικά ότι «όποιος ήθελε να περιγράψει έναν «Κύνα» μπορούσε να χρησιμοποιήσει «άστρο Κυνός». Δεν υπάρχει άλλο άστρο για το οποίο να υπάρχουν τόσες λεπτομέρειες, τόση βιβλιογραφία, τόση λατρεία (διότι ο Σείριος λατρεύτηκε ως Θεός) σ’ όλο τον κόσμο παρά μόνο για το άστρο του Κυνός, τον Σείριο. Όλα τα ιερά των αρχαίων Ελλήνων, Αιγυπτίων, Μάγια κλπ. στην αρχαιότητα, ήταν προσανατολισμένα σ’ αυτό το άστρο, ώστε την 21 η Ιουνίου, με την ανατολή του Σειρίου, η πρώτη ακτίνα του να πέφτει μέσα στα άδυτα των ιερών. Μήπως ήταν κι αυτό τυχαίο; Πώς οι ιθαγενείς Ντόγκον γνώριζαν τόσες λεπτομέρειες για τον Σείριο Α΄ και τον Σείριο Β΄, το σχήμα τους και την περιφορά τους, πριν την ανακάλυψή τους από τους επιστήμονες αστρονόμους;

Εκτός από την πινακίδα του Ιδαλίου, πολλές άλλες πινακίδες που βρέθηκαν στην Κρήτη και ερμηνεύτηκαν με την μέθοδο Chadwick, μας ομιλούν για τους ΜΟΕΣ που ήλθαν από τον Σείριο, όπως η παρακάτω: «Ζέυ, Ζέυ, και πάντες Μόες, που είναι τα τέκνα περαιωμένα; Εισάκουσέ με Ρα, βασιλέα της Μου (Κου). Η Αττάλεια, κάποτε κήπος των Μόων, ενεβλήθη υπό το πέλαγος».

– Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Πάνας εμφανίστηκε στην μάχη του Μαραθώνα και έσπειρε τον πανικό στους Πέρσες.
– Οι Πέρσες του Ξέρξη επιχειρούν να εισβάλλουν στους Δελφούς, αλλά τους χτυπούν κεραυνοί από τον ουρανό, γκρεμίζονται πάνω τους δυο κορυφές του Παρνασσού, ενώ εμφανίζονται δύο γίγαντες οπλίτες με παράξενο οπλισμό και τους αποδεκατίζουν.
– Οι Γαλάτες αργότερα, στην μεγάλη κάθοδό τους έφτασαν μέχρι τους Δελφούς, όπου και αποκρούστηκαν από τα «μυστικά όπλα» του Μαντείου (που προκάλεσαν κατολισθήσεις και σεισμό) τρέποντας σε άτακτη φυγή τους εισβολείς.
– Το 395 π.Χ. ο Αλάριχος (ο χριστιανός ηγεμόνας των Βησιγότθων) εισβάλλει νικηφόρα στην Ελλάδα αλλά καταλήγει να οπισθοχωρήσει πανικόβλητος κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Ακρόπολης των Αθηνών, όταν εμφανίστηκε πάνοπλη η θεά Αθηνά πάνω στα τείχη. Ο Αλάριχος αναγκάστηκε να παρακάμψει τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, αν και αργότερα μπήκε νικητής μέσα στην Ρώμη! Η περίπτωση θεωρείται από τους ιστορικούς εξίσου αινιγματική με την αποχώρηση του Αττίλα από τη Ρώμη, μετά τη συνάντησή του με τον Πάπα.
– Ο Τάλως, το τεράστιο μεταλλικό ρομπότ, περιπολεί στην θάλασσα γύρω από την Κρήτη προστατεύοντας το νησί από τους εισβολείς.

Ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι μακρύς. Από τους «τρίποδες» του Ηφαίστου, το ιπτάμενο κηρύκειο του Ερμή και τον Έχετλο, μέχρι τα οράματα της Παναγίας, τον άγιο Δημήτριο και τον άγιο Γεώργιο των νεότερων χρόνων, οι Έλληνες φαίνεται να προστατεύονται από άγνωστες δυνάμεις και υπερκόσμια όπλα, που ενεργοποιούνται την κατάλληλη στιγμή για να υπερασπιστούν τα ιερά χώματα της πατρίδας τους.

Τα μυστικά που έκρυβαν τα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια, παραμένουν άγνωστα στους περισσότερους ανθρώπους:
• Τι συνέβαινε μέσα στο Τροφώνιο Άντρο;
• Στα Ελευσίνια Μυστήρια; (και για ποια «έλευση» ομιλούσαν;).
• Στα Καβείρια;
• Στο ιερό του Πάνα στην Πεντέλη;
• Στο Καταβάσιο του Άδη στο Ταίναρο;
• Ποιο είναι το (ανεξερεύνητο ακόμη) μυστήριο των Δελφών;
• Της Δήλου;
• Της Δωδώνης;
• Τι ακριβώς ήταν τα ιερά Ψυχοπομπεία, που σήμερα είναι όλα τους επιμελώς σφραγισμένα;
• Ποιος ήταν ο μυστικός στόχος της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου;
• Τι συμβαίνει με το μυστήριο των έργων του Αριστοτέλη, που προσπαθεί να το αποκρυπτογραφήσει ακόμη και η NASA;

– Έχει κάποια άγνωστη σημαντική ιδιαιτερότητα ο Ελληνικός χώρος, πέρα από την γεωπολιτική στρατηγική σημασία;
– Έχει κάποια άγνωστη σημαντική ιδιαιτερότητα ο ίδιος ο Έλληνας, που διαπρέπει σε όλον τον κόσμο, εκτός από την πατρίδα του, η οποία (σύμφωνα με τους περισσότερους Έλληνες αλλά και τώρα τελευταία και με πολλούς ξένους) βρίσκεται κάτω από μια παράξενη κατοχή;

Όπως λένε οι κακές γλώσσες και πολλοί επιστήμονες συμφωνούν, όλη η αρχαία γνώση παραμένει θαμμένη από το κατεστημένο (αν και υπάρχουν κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις που κάποιοι προσπάθησαν να ξεθάψουν αυτή τη γνώση, αλλά λόγω των «εμποδίων» τα αποτελέσματα ήταν πολύ φτωχά).

– Υπάρχει, άραγε, κάποια ομάδα σοφών και φωτισμένων ανθρώπων, η οποία γνωρίζει και συντηρεί την μυστική γνώση της αρχαιότητας; Και αν όντως υπάρχει, έχει στα χέρια της μυστικά όπλα και προωθημένες επιστημονικές και τεχνολογικές γνώσεις, τέτοιες που να μπορεί να επηρεάζει «υπόγεια» το διεθνές σκηνικό και να αναγκάζει τις υπερδυνάμεις να την υπολογίζουν, σαν ένα πολύ σοβαρό (αλλά κρυφό, αόρατο προς το παρόν) παράγοντα;

Πλάκα του Ιδαλίου, Όψη Α

– See more at: http://www.hellas-now.com/2013/09/blog-post_539.html#sthash.RBTJZcPE.dpuf

Amphipolis.gr | The Mystery of the Amphipolis Tomb.

by

tomb-greece-amphipolis-001_86275_990x742

A mysterious royal tomb in Greece may hold a relative or associate of Alexander the Great, portrayed here in a mosaic from Pompeii. Photograph by Araldo de Luca, Corbis
Heather Pringle, for National Geographic
Suspense is rising as archaeologists sift for clues to the identity of the person buried with pomp and circumstance in the mysterious Amphipolis tomb in what is now northern Greece. The research team thinks the tomb was built for someone very close to Alexander the Great—his mother, Olympias; one of his wives, Roxane; one of his favorite generals; or possibly his childhood friend and lover, Hephaestion.

Over the past three months, archaeologist Katerina
Peristeri and her team have made a series of tantalizing discoveries in the tomb, from columns sculpted masterfully in the shapes of young women to a mosaic floor depicting the abduction of the Greek goddess Persephone. The tomb’s costly artwork all dates to the tumultuous time around the death of Alexander the Great, and points to the presence of an important person.
Alexander himself was almost certainly buried in Egypt. But the final resting places—and the rich historical and genetic data they may contain—of many of his family members are unknown. The excavation at Amphipolis is bound to add a new chapter to the history of Alexander the Great and his family, a dynasty as steeped in intrigue, conspiracy, and bloodshed as the fictional Lannisters in the popular television series Game of Thrones. Among Alexander’s family, “the king or ruler who ended up dying in his bed was rare,” says Philip Freeman, a biographer of Alexander the Great and a classical historian at Luther College in Decorah, Iowa.
Palace Intrigues
To understand these palace intrigues, one must begin with Alexander’s father, Philip II, who ascended the throne of ancient Macedonia in 359 B.C. At the time, Macedonia was a modest mountain realm north of ancient Greece, but Philip had big dreams. He transformed Macedonia’s army from a band of ragtag fighters into a disciplined military machine, and he armed it with a deadly new weapon, the sarissa, a long lance designed to keep enemy troops from closing in on his phalanxes.
http://derwombat.net/2015/05/25/the-mystery-of-the-amphipolis-tomb/

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Amphipolis.gr | Ξυδάκης για την Αμφίπολη: «Είναι ένα Χόλιγουντ, κάποιος σπουδαίος ήταν θαμμένος μέσα»

Δείτε τι είπε ο αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού σε συνέντευξή του στην HuffPost Greece… kTIMVNI-

Τι ακριβώς συμβαίνει με την Aμφίπολη; Κάνατε κάποιες δηλώσεις στη Βουλή ότι κινδυνεύει εάν δεν γίνουν έργα άμεσα.

Πρέπει να προστατευτεί. Εκεί ήταν ένας λόφος με χώμα. Κάτω από το Λόφο ήταν το μνημείο – πρέπει υποστυλωθεί και να διαμορφωθεί ο λόφος έτσι ώστε να αντέξει επιχωματώσεις ενώ πρέπει να γίνουν αποστραγγιστικά έργα. Το έργο της αναστήλωσης μπορεί να είναι το ίδιο και περισσότερο σημαντικό με το έργο της ανασκαφής. Αν δεν υποστυλώσεις το έργο το έχασες, γιατί δημιουργούνται ζημιές που είναι αδύνατον να φτιάξει κανείς. Αυτό που λένε οι αρχαιολόγοι είναι ότι «κάθε ανασκαφή είναι καταστροφή», διότι το βγάζεις από την ησυχία του,τον ύπνο του και ασκείς μια βία, το αποκαλύπτεις. Πολλά σωζόμενα πράγματα μέσα σε συνθήκες θαψίματος και ξηρασίας σώζονται – αντίθετα μόλις έρθουν σε επαφή με την ατμόσφαιρα καίγονται, χάνονται. Μετά τη «βία» της ανασκαφής τώρα πρέπει να δώσουμε τη φροντίδα της αναστήλωσης.

Πόσα χρήματα θα χρειαστούν γι’ αυτό;

Η ανασκαφή έχει κοστίσει πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και ψάχνουμε να βρούμε το ακριβές ποσό. Ωστόσο υπήρξαν κάποιες χορηγίες, κάποια χρήματα της περιφέρειας, κονδύλια του Υπουργείου ενώ είναι εν εξελίξει χρηματοδοτήσεις κάποιων ερευνών και μελετών. Για την αναστήλωση εκκρεμεί ένας πλήρης προϋπολογισμός. Θα γίνει μια διασωστική μελέτη και θα δούμε πόσο θα κοστίσει.

Άλλες ανασκαφές δεν θα γίνουν.

Όχι, η πρώτη φάση έχει ολοκληρωθεί έτσι κι αλλιώς.

Δεν πρέπει η κα Περιστέρη να κάνεις κάποιες ανακοινώσεις;

Ναι, βάσει του αρχαιολογικού νόμου, μέσα σε εννιά μήνες από την ολοκλήρωση του ανασκαφικού κύκλου πρέπει να ανακοινώσει τι έχει βρει. Τρέχει ο χρόνος, οπότε μέχρι το φθινόπωρο θα πρέπει να κάνει μια πλήρη ανακοίνωση. Αυτή είναι η υποχρέωση της βάσει του νόμου. Ότι έχει βρει, μελετήσει, τις περιγραφές της, τα συμπεράσματά της, ότι υλικό υπήρχε, να το παρουσιάσει.

Υπάρχει περίπτωση να μάθουμε κάτι καινούριο;

Δεν το ξέρω. Υπάρχει ένα μεγάλο υλικό που μελετάει, το περισσότερο φυλάσσεται στο Μουσείο Αμφιπόλεως – εκεί γίνεται η μελέτη και η συντήρηση. Εικάζω ότι οι πιο πολλές πληροφορίες για τη χρονολόγηση και τη σύνθεση ενός αφηγήματος για το Μουσείο θα προκύψουν από τη μελέτη της κεραμικής. Επειδή ο τάφος είναι άγρια συλημένος, ότι ευρήματα βρούνε θα βγούνε από ‘κει. Η κεραμική συνήθως δεν αποσπάται οπότε μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες. Μπορεί να μην είναι υψηλής αισθητικής η εκθεσιακής αξίας ωστόσο δίνει τις καλύτερες πληροφορίες για τις χρονολογήσεις.

Υπάρχουν ακόμα πολλές προσδοκίες σε σχέση με την Αμφίπολη. Ο κόσμος περιμένει μια αποκάλυψη.

Νομίζω τα περισσότερα έχουν αποκαλυφθεί. Πιστεύω ότι ο πυρήνας είναι αυτό που ήδη ξέραμε, αυτή η περιοχή της Αμφιπόλεως είναι μια περιοχή με εξαιρετικό φυσικό πλούτο, ποταμίσιους δρόμους, κάμπους, ήταν μάλιστα ένα κέντρο στρατηγικό στους καιρούς των Μακεδόνων και των Ρωμαίων. Ξέρουμε επίσης ότι υπάρχουν πολλά σημεία που πρόκειται να γίνουν ανασκαφές στο μέλλον, όπως επίσης γνωρίζουμε ότι έχει αποκαλυφθεί το Γυμνάσιο από τον Λαζαρίδη, που έσκαβε εκεί για δεκαετίες ολόκληρες. Εκεί υπάρχει ένα θέατρο (μέσα στο χώρο του Γυμνασίου) με παλαίστρες και ιερά. Υπάρχει, επίσης, ο Λέων της Αμφιπόλεως και το Μουσείο που έχει συγκεντρώσει πολλά κτερίσματα από την εποχή του λίθου μέχρι τα υστεροβυζαντινά χρόνια.

Γιατί πιστεύετε ότι ο κόσμος πίστεψε τόσο πολύ εθνικά σε αυτό το πράγμα;

Είναι ιστορικοί οι λόγοι. Η Μακεδονία έχει πάρα πολύ σύντομη ανασκαφική ιστορία, ουσιαστικά μετά τη δεκαετία του ’60. Η πρώτη σημαντική ανακάλυψη ήταν ο τάφος του Φίλιππου με τον Ανδρόνικο. Στη Νότια Ελλάδα η ανασκαφική δράση ξεκίνησε στα μέσα του 19ου αιώνα. Μετρά μόλις 50 χρόνια ζωής η αρχαιολογική ιστορία της Μακεδονίας και είναι γεμάτη θησαυρούς που πρέπει να ανακαλυφτούν. Το άλλο θέμα, νομίζω, είναι η λαχτάρα ώστε να αποκαλυφθεί συμπαγής η ιστορική συνέχεια – μερικές φορές είναι θεμιτό αλλά κάποιες φορές εμπεριέχει μια δόση υπερβολής. Εγώ λέω για την Αμφίπολη, που την είδα και είναι κάτι καταπληκτικό, ένα Χόλιγουντ, χρειάζεται να ξέρουμε ποιος ήταν θαμμένος μέσα ; Ήταν κάποιος άρχοντας, κάποιος σπουδαίος. Σε 20-30 χρόνια μπορεί να συγκροτηθεί η ιστορική αφήγηση από άλλες ψηφίδες. Και αυτό που έχουμε βρει πάντως είναι καταπληκτικό. Νομίζω μερικές φορές γίνεται μια κατάχρηση για ψηφοθηρικούς λόγους ενώ υπάρχει και μία αδηφαγία από τα ΜΜΕ.

Εδώ υπάρχει και μια «σελέμπριτι αρχαιολογία»

Ναι, ότι υπάρχει κάποιος διάσημος. Στην αρχή ήταν ο Αλέξανδρος, μετά η σύζυγος του, ύστερα βρήκαμε το τάφο του μικρανιψιού του. Κάποιος είναι, δεν έχει σημασία

seleo.gr