Άς δούμε μερικές πληροφορίες γιά τήν περιοχή από τήν πανάρχαια ιστορία τής περιοχής. Η Αμφίπολη έχει άμεση σχέση μέ τό όρος Παγγαίο πού σημαίνει Πάν-Γαία = Όλη η Γή. Η Αμφίπολη σημαίνει η Αμφί-πόλις = εκατέρωθεν, «και από τις δύο πλευρές» πού υπονοεί δύο πλευρές τής πόλης= η άνω καί η κάτω.
Γιά νά δούμε πώς συνδέονται όλα αυτά.
Λοιπόν.
Οι θράκες, ήταν ο λαός πού ήδη από τά αρχαϊκά χρόνια αποτελούσε τό μεγαλύτερο μέρος τού πληθυσμού τού Παγγαίου καί γενικά τής μεταξύ τού Στρυμόνα καί Νέστου χώρας. Ήταν ό τόπος τού Ορφέα, τού Μουσαίου, τού Θάμυρη καί τού Εύμολπου, πού είχαν διδάξει στούς ανθρώπους τά θεία μυστήρια καί τήν μουσική.
Κρατήστε στό νού σας τό όνομα τού Εύμολπου. Ο Εύμολπος ήταν ο γενάρχης του ιερατικού γένους των Ευμολπιδών.Ο ίδιος ήταν γιος του θεού Ποσειδώνα και της Χιόνης, εγγονός του Βορέου και της Ωρυθυίας. Όχι τυχαία όπου βλέπουμε τόν Ποσειδώνα κάτι περίεργο υπάρχει από πίσω. Ο Ποσειδώνας δέν τά πάει καθόλου καλά μέ τόν Δία. Ο Ποσειδώνας , θά πρέπει νά μάθετε, θά πρέπει νά ξέρετε καί νά έχετε στόν νού σας πώς είναι ο γενάρχης τών Ατλάντων. Αυτοί πού πάντα κυνηγούσαν τούς Έλληνες. Ο Δίας είναι ο γενάρχης τών Ελλήνων. Όπου παιδιά τού Ποσειδώνα , από πίσω πάντα υπάρχουν ύποπτα πράγματα. Λέγετε πώς κατά τήν παράδοση, όταν η Χιόνη γέννησε τον Εύμολπο, επειδή φοβήθηκε τον πατέρα της, έριξε το βρέφος στη θάλασσα, οπότε ο πατέρας του ο Ποσειδώνας, ως θεός της θάλασσας, τόν προστάτευσε, τόν πήγε στήν Αιθιοπία . Εδώ νά έχετε καί πάλι τόν νού σας γιατί υπονοεί τήν καταβύθιση τής Ατλαντίδος όπου πολλοί διασωθέντες Άτλαντες πήγαν σέ διάφορες περιοχές κρυφά , μεταξύ τών οποίων ήτα καί η Αίγυπτος, η Αιθιοπία, η Λιβύη, η Ελλάδα.
Από εκεί πήρε τίς κατάλληλες οδηγίες καί πήγε στήν Θράκη , έμεινε εκεί στόν βασιλιά Τεγύριο γιά νά ιδρύσει εκεί τά Καβείρια μυστήρια. Όσοι μυούνταν στα μυστήρια των Καβείρων έλεγαν πως αποκτούσαν τη δύναμη να αποφεύγουν τους κινδύνους, να πετυχαίνουν στις πιο αβέβαιες προσπάθειες και να νικούν τους εχθρούς. Στα μυστήρια αυτά μυούνταν άντρες, γυναίκες και παιδιά τη νύχτα, αφού προηγουμένως καθαρίζονταν και πλένονταν. Κατά τη μύηση έβαζαν τον υποψήφιο πάνω σε θρόνο γι’ αυτό και η μύηση ονομαζόταν θρονισμός.Στο κεφάλι του μυούμενου έβαζαν στεφάνι ελιάς και γύρω από την κοιλιά μία κόκκινη λωρίδα που θα τον προφύλαγε από κάθε κίνδυνο. Μετά πήγε στήν Ελευσίνα. Εκεί έγινε ιερέας καί ιδρυτής τών Ελευσίνιων μυστηρίων. Τα Ελευσίνια ήταν γιορτή και μυστηριακή τελετή που πραγματοποιούνταν στην Ελευσίνα της Αττικής προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και της Περσεφόνης.
Το ιερατείο το υπεύθυνο για την τελετή αποτελείτο από τους απογόνους του Ευμόλπου, τους Ευμολπίδες, τις κόρες του βασιλιά Κελεού {στόν βασιλιά Κελεό είχε φιλοξενηθεί η θεά Δήμητρα} και από το ιερατικό γένος των Κηρύκων ,οι οποίοι απέδιδαν την καταγωγή τους στον Ερμή και την Άγλαυρο. Από τους Ευμολπίδες προερχόταν ο Ιεροφάντης των Μυστηρίων, ενώ από τους Κήρυκες ο Δαδούχος. {Δείτε τά πρόσωπα τού ψηφιδωτού}.
Τα Μικρά Ελευσίνια αποτελούσαν “προετοιμασία” για τα Μεγάλα Μυστήρια.Τα Μικρά Ελευσίνια αποτελούσαν “προετοιμασία” για τα Μεγάλα Μυστήρια. Στά Μεγάλα Μυστήρια φαίνεται πως η τελετή χωριζόταν σε τρία τμήματα: τα δρώμενα, κατά τα οποία γινόταν αναπαράσταση της ιστορίας της Δήμητρας και της Περσεφόνης, καθώς και της αρπαγής της τελευταίας από τον Άδη και της περιπλάνησης της μητέρας της για να τη βρει, τα δεικνύμενα, όπου ο Ιεροφάντης έμπαινε στο Ιερό και έβγαινε λίγο αργότερα με τα Ιερά αντικείμενα των δυο θεοτήτων, τα οποία πρόβαλλε στους μυημένους, και τα λεγόμενα, συμβολικές φράσεις των μυστών. Ακολουθούσε ο ύψιστος βαθμός μύησης με την ονομασία εποπτεία. Κεντρικό σύμβολο της εποπτείας ήταν ένα στάχυ, το οποίο φυλασσόταν στο άδυτο του Τελεστηρίου και αφού θεριζόταν τελετουργικά από τον ιεροφάντη, επιδεικνυόταν στους πιστούς ως σύμβολο της ανεξάντλητης δημιουργικής δύναμης της Μητέρας Γης.
Οι αρχαίοι συγγραφείς αποφεύγουν να δώσουν περισσότερες λεπτομέρειες για το σημείο αυτό, καθώς όποιος συμμετείχε στα Μυστήρια και αποκάλυπτε κάτι από την τελετή τιμωρούνταν με θάνατο.
Πρέπει νά ξέρετε ότι η συνέχειά τους είναι οι σημερινές μασονικές στοές.
Λέγετε πώς οι μυημένοι στά μυστήρια έπαιρναν μιά ιδέα τού τί υπάρχει μετά τόν θάνατο. Πού πάει η ψυχή. Ακόμα όμως πιό πέρα μπορούμε νά δούμε συνωμοτικά πώς μέσα σέ αυτούς τούς μυστικούς κλειστούς χώρους εκπαιδευόντουσαν σέ δυνάμεις υπεράνω τών ανθρώπινων γνωστών καί είχαν σχέση μέ υπογήινες ατλάντιες οντότητες πού κατείχαν σκοτεινές δυνάμεις εξουσίας .
Εκεί στό Παγγαίο , όρος πού είχε πολύ χρυσό καί πού ήταν χρήσιμο γιά λόγους πού δέν μπορούμε νά αναπτύξουμε εδώ , ήταν η βάση τών αρχικών μυστηρίων. Εκεί πήγε καί ο Κάδμος , γιος του βασιλιά των Τρώων Αγήνορα και της Τηλέφασσας. { Η Τροία ήταν ένα ατλάντειο άντρο πού καί πάλι διαλύθηκε από τούς Έλληνες. Ήταν μιά προσπάθεια επαναστήλωσης τής Ατλαντίδος.}
Από εκεί ξεκίνησαν καί τά Ορφικά Μυστήρια. Ο Λυκούργος, που βασίλευε στους Ηδωνούς, κοντά στον Στρυμόνα, εναντιώθηκε στη λατρεία του Διόνυσου, επιτέθηκε στις Βάκχες της ακολουθίας του και απείλησε τη ζωή και του ίδιου του θεού. Λέγετε πώς ο Χάροπας, βοήθησε τον Διόνυσο να νικήσει και να θανατώσει το Λυκούργο, πως αυτός, παίρνοντας την εξουσία σύμφωνα με το θέλημα του νικητή θεού, διέδωσε τη λατρεία του και πως δίδαξε στο γιο του Οίαγρο τις διονυσιακές τελετουργίες, που αργότερα ο γιος του Οίαγρου, ο Ορφέας τις διαμόρφωσε και τις συστηματοποίησε, έτσι ώστε έγιναν ευρύτερα γνωστές σαν Ορφικά Μυστήρια.
Ο Ορφέας είναι μια περίεργη μυθική μορφή, χωρίς σαφή γνωρίσματα ήρωα, θεού ή ημίθεου. Χαρακτηρίζεται ως “γόης από μουσικής και της μαντικής”, αλλά ήταν και εισηγητής συγκεκριμένων μυστικών τελετών, θρησκευτικός ποιητής, προφήτης και ιερέας. Επιπλέον τιμήθηκε στον τάφο του με θυσίες ως θεός και όχι με εναγίσματα όπως οι ήρωες. Καταγόταν από τη Θράκη και έδρασε είτε στην περιοχή των Πιερίων, όπου υπήρχε ο τάφος του, είτε στην περιοχή του όρους Παγγαίο . Ο Ορφέας μετά την κάθοδο του στον Άδη, απ’ όπου απέτυχε να επαναφέρει την Ευρυδίκη,{ σέ όλα σχεδόν τά μυστήρια, υπάρχει η υπόνοια τού περάσματος στόν άλλο κόσμο. Αλλά ποίος είναι αυτός ο “Άλλος Κόσμος”; Δέν είναι τού παρόντος νά μιλήσουμε τώρα.}επέστρεψε στον Επάνω Κόσμο πικραμένος, και εφτά ημέρες περιπλανιόταν αμίλητος χωρίς τροφή ή θρηνούσε στις όχθες ενός ποταμού , ίσως τού Στρυμόνα.
Στο κέντρο της ορφικής διδασκαλίας μπήκε ο λεγόμενος Διόνυσος Ζαγρέας, γιος, κατά τον “ιερό λόγο” των ορφικών, του Δία και της θεάς του Κάτω Κόσμου Περσεφόνης.
Έτσι λοιπόν μπορούμε νά βγάλουμε ένα πρώτο συμπέρασμα πώς η Αμφί-πολις έχει έναν ναο-τάφο αφιερωμένο στά μυστήρια τής ζωής καί τού θανάτου. Ένα πέρασμα στόν κάτω κόσμο τών νεκρών. Εκεί τελούσαν μυστήρια καί μόνο οι μυημένοι έμπαιναν στά κατώτερα μέρη του . Κανείς δέν ξέρει ποιό είναι τό πραγματικό του βάθος. Αν μπορούν νά τό ανακαλύψουν. Πού οδηγεί. Καί ποιά η σχέση του μέ τούς υπόγειους κόσμους. Μέ τί καί πόσους καθόδους συνδέεται. Ποιές πύλες – περάσματα έχει. Καί ακόμα , συνδέεται υπογείως μέ τήν Ελευσίνα καί ακόμα ποιό πέρα μέ τήν Αίγυπτο , τήν Αιθιοπία, τήν Λιβύη;
Η Περσεφόνη υπονοεί τήν ψυχή. Ο Πλούτωνας υπονοεί τό μαύρο σκοτάδι πού παίρνει τήν ψυχή, τήν κλέβει. Κάτι σάν αυτό πού λέει η ορθόδοξη θρησκεία μας πώς ο διάβολος καιροφυλακτεί νά κλέψει τήν ψυχή μας. Ο Ερμής είναι ο ψυχοπομπός .
Στον Νομό Σερρών και συγκεκριμένα στην περιοχή της Ν. Ζίχνης τοποθετείται το Νύσιο πεδίο, φημισμένο κατά την αρχαιότητα για τα άλογά του, όπου ο Πλούτωνας άρπαξε την κόρη της Δήμητρας, Περσεφόνη. Ο Όμηρος ονομάζει στην Ιλιάδα το Παγγαίο «Νυσήιον». Άλλα αρχαία κείμενα αναφέρουν ότι στην πεδιάδα βόρεια του Παγγαίου βρισκόταν το «Νύσιο πεδίο».
Η αρπαγή της Περσεφόνης από τον Άδη, θεό των υποχθονίων περιοχών, είναι ένας από τους πιο ονομαστούς μύθους της Ελλάδος. Αναφέρεται σ’ αυτόν ένας από τους εκτενέστερους ομηρικούς ύμνους, όπου ο ποιητής του, που τον αφιερώνει στη Δήμητρα, παρουσιάζει τις διάφορες περιπέτειες του δράματος της αρπαγής.
http://filosofia-erevna.blogspot.gr
