DE NYESTE MERES ALEXANDROU OG PERSONER AF MYSTERIET TAFIS

Skrevet af Chris BarmpagiannidisEna af de største mysterier historie, plager op til i dag den, alle former, forskere, Det er den pludselige ende af Alexander den Store og eventyr af kroppen af. Forudsætninger og skøn give og tage gennem århundrederne, imidlertid ingen klar, endelig og absolut overbevisende svar, vi har i vores hænder. Inden for denne evige hvirvel tingenes, det mindste, vi kan gøre, er, allieret med de mest pålidelige kilder, at rekonstruere det tragiske disse begivenheder og lad alle gå til deres egne domme. Den sidste kendte forretningsplan for Alexander var kampagnen i Arabien, der gik lidt parapiso, på grund af den pludselige død Hephaistion. Alexander, han begik en majestætisk begravelse helt i barndomsven i Babylon, de dage blev knust og modløs, men han deltog i offer for den forestående afgang i Arabien.vi er på 28 May 323p.Ch. Den aften, han forlod hans nære medarbejdere fra middagen, han havde vært den, partner Thessalos, den Midios, Han inviterede ham til hans hus. Den Midios var kær og elskværdig Alexander og faktisk gjort stemningen. Næste han gik tilbage Stou Midiou og drak for. Drejede utilpas til paladset, λούστηκε και έπεσε στο κρεβάτι με υψηλό πυρετό.Το πρωί της 31ης Μαΐου, ένιωσε ακόμα χειρότερα. Όλες οι συγκινήσεις και οι περιπέτειες των τελευταίων ετών, τα απανωτά συμπόσια, De var blevet svækket. Faktisk blev han taget til sin seng ved alteret for den daglige morgen offer. liggende, Han inviterede lederne af hæren og gav ordre til kampagnen starter i 4 Juni. I aften de bære ham tilbage på sengen af ​​Eufrat og båd gik mod den store have, der dominerede der. Badet har feber og kulderystelser. Næste han opholdt sig i sit værelse, i selskab med Midio, han gør det sjove. Selv om, feberen ikke falder.

På 2 Juni spurgte Nearchos udskydes for en dag kampagne lest mødes. Nearchus fortalte om rejsen af ​​Ocean (indiske) og Alexander spøgte, at han inden længe ville leve, og at disse eventyr. På 3 Juni ofrede og kaldte de sømilitære høvdinge, beder dem om at få alt klar til den forestående afgang i to dage. Selv om, feber og ubehag fortsatte med at betale ham, og de næste to dage. På 5 Juni inviterede alle generalerne i paladser. De erkendte alle, men ikke længere kunne tale. I mellemtiden, hele Babylon lærte det faktum af sygdom og de makedonske soldater krøb i paladset for at se deres konge. De frygtede at han allerede var død, mens de græder og truede med at åbne porten. Til sidst, Gaten åbnes og bag hinanden gik til sin seng. Alexander løftede med besvær hovedet og bed sin højre hånd og vinkede hans blik til sine gamle kammerater. På 9 Juni, generalerne Peithon, Peucestas og Seleukos, Serapeion gik til templet for at spørge, hvad der var bedst at gøre, at bo i paladset eller til at overføre et andet sted. Den "Gud" gav dem deres svar: "Opholder sig der, bedre ville være ". Og den næste dag, på 10 Juni, Alexander døde. Jammer og klageråb gengav de kaotiske haller paladser. Derefter faldt tavshed. Han druknede alle troede, hvad der ville ske nu. Alle Babylon blev fundet uden for slottet og fremtiden så mørke og ildevarslende. Ακριβώς από τούτη τη στιγμή και για σαράντα περίπου χρόνια ξεκινά η περίφημη περιπέτεια της ιστορίας των διαδόχων του!Λέγανε πως έδωσε το δαχτυλίδι του, λίγο πριν πεθάνει, den ældste af de syv livvagter, Perdiccas, at forsegle alle officielle dokumenter, men det er tvivlsomt, om udpegede efterfølger. Ο Αλέξανδρος εκείνες τις στερνές στιγμές του, ούτε μπορούσε να μιλήσει, ούτε είχε πνευματική διαύγεια για να προβεί σε μια τέτοια σημαντική απόφαση. Pointen er, at fra den første dag i den døde optøjer mellem militære enheder af makedonerne, indtil det forekom, efter nogen tid, et kompromis, skør som vist: hans halvbror Alexander og mentalt ustabil (for at sige det elegant), Filippos Arridaios og det ufødte barn (hvis han var dreng), De defineres som Kings enorme længere makedonske stat.

Alexander G. "Macedon eller Alexander den Store, konge af Makedonien. Statue på stranden i Thessaloniki

Ifølge Diodorus, Alexander havde skrevet i aftalememoranda fem projekter, der blev afvist som dyrt og urealistisk af rådet af generaler. Det vigtigste var opførelsen af ​​tusind krigsskibe til kampagnen i Vesten. Den anden var at bygge seks store kirker: til ære for Zeus på Dion, Artemis Amphipolis, Athena i Cyrrhus (mellem Pella og Edessa, syd for landsbyen Aravissos), Delos, Dodona og Delphi. Den tredje udkast talte om opsætning af et gigantisk bål i Babylon til en pris af mange talenter, at ære mindet om Hefaistion. Det fjerde projekt involverede opførelsen af ​​en pyramide, og større end dem Egypten, til ære for sin far, Philip. Sidstnævnte er designet udvekslinger og befolkningsbevægelser mellem Europa og Asien, at opnå dette blanding, som forventet Alexander, mellem Øst og Vest. Men, Arrian, som er den mest pålidelige kilde, han trak fra noter af Ptolemæus og Aristobulos, der levede gennem disse begivenheder ved siden af ​​Alexander, skriver: "Personligt, Jeg kan ikke sige præcist, hvad planer havde Alexander heller interesserer mig gætte. Εκείνο όμως που μου φαίνεται ότι μπορώ να ισχυριστώ είναι ότι ο Αλέξανδρος δεν είχε τίποτα μικρό ή ασήμαντο στο μυαλό του· ούτε θα έμενε ήσυχος στις περιοχές που είχε ήδη κατακτήσει, ακόμη και αν πρόσθετε την Ευρώπη στην Ασία και τα Βρετανικά Νησιά. Πέρα και απ’ αυτά, θα ζητούσε να βρει κάτι άγνωστο ακόμα, ερίζοντας όχι με κανέναν άλλον, αλλά με τον ίδιο του τον εαυτό». Arrian, Z:1 Πάντως ό,τι και να’ χε στο νου του, η ουσία είναι πως τίποτα δεν ευοδώθηκε. Η υπόθεση ή η κατηγορία ότι ο Αλέξανδρος βρήκε το θάνατο από δηλητήριο – μια χαμηλή δόση στρυχνίνης θα ταίριαζε με τα συμπτώματα – ήταν αναπόφευκτη. Faktisk, οι “Βασίλειοι Εφημερίδες”, τα επίσημα αρχεία του κράτους, δημοσίευσαν ένα έγγραφο που διέψευδε κάτι τέτοιο. Ωστόσο δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε. Ίσως μερικοί κορυφαίοι Μακεδόνες δεν είχαν άλλο τρόπο να σταματήσουν την εξοριενταλιστική μεγαλομανία του, που τον είχε κάνει πολύ απόμακρο. Τώρα όσον αφορά τις εικασίες πως πέθανε από ασθένειες τύπου σύφιλης (η πιο διαδεδομένη καφενειακή άποψη) ή από τύφο ή από κάτι άλλο άγνωστο, δεν μπορούμε να τις υιοθετήσουμε, ούτε ασφαλώς να τις απορρίψουμε.

Η τύχη του πτώματος του είναι ένα άλυτο μυστήριο. Η σορός του, αφού ταριχεύτηκε, έμεινε σχεδόν δυο χρόνια σ’ ένα πολυτελές σκήνωμα στην Βαβυλώνα, όπου ήταν τόπος προσκυνήματος για χιλιάδες υπηκόους του. Τότε αποφασίστηκε να επαναπατριστεί στη Μακεδονία, για να ταφεί στο παλιό βασιλικό νεκροταφείο στις Αιγές. Selv om, καθ’ οδόν προς τα εκεί, κλάπηκε από το νέο σατράπη της Αιγύπτου, τον Πτολεμαίο του Λάγου, έναν από τους παιδικούς συντρόφους του Αλεξάνδρου και συμμαθητή του στις διδασκαλίες του Αριστοτέλη, στη Μίεζα, που είχε εξυψωθεί στο βαθμό του στρατάρχη της νέας αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου. Ο Πτολεμαίος έθαψε πρώτα τη σορό στη Μέμφιδα, την παλιά πρωτεύουσα των φαραώ. Senere, μετέφερε τη σορό στη δική του πρωτεύουσα, Alexandria, όπου από το 306π.Χ. κυβερνούσε ως βασιλιάς της Αιγύπτου. Το λαμπρό μαυσωλείο και ο τάφος σώζονταν ακόμη κατά την εποχή του Οκταβιανού Αύγουστου, του πρώτου Ρωμαίου αυτοκράτορα (29f.eks.. – 14μ.Χ.). Υπάρχουν και μεταγενέστερες αναφορές που υποδηλώνουν πως ο τόπος όπου βρισκόταν ήταν ακόμα γνωστός. Από την ύστερη όμως αρχαιότητα (περίπου 3ομ.Χ. århundrede.) και μετά έχει εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος. Derfor, σύμφωνα με τις αναφορές των πηγών, το πτώμα έμεινε δυο χρόνια στην Βαβυλώνα και έπειτα από την κλοπή του από τον Πτολεμαίο, κατέληξε σ’ ένα επιβλητικό μνημείο στην Αλεξάνδρεια. Αυτές οι αναφορές είναι ότι πιο επίσημο έχουμε στα χέρια μας. Η μητέρα του Αλεξάνδρου, η πολυμήχανη Ολυμπιάδα, ήταν πεπεισμένη ότι ο γιος της δολοφονήθηκε και είχε ορκιστεί πως θα έφερνε τη σορό στη Μακεδονία. Μήπως επιχείρησε κάτι τέτοιο και τα κατάφερε; Men igen, γνωρίζοντας την μεγαλομανία της και την αυταρχικότητά της, θα έθαβε έτσι στα κρυφά και “άδοξα”, δίχως τυμπανοκρουσίες, τον γιο της, τον κατακτητή του κόσμου; Οι πηγές δεν κάνουν ούτε νύξη για κάτι τέτοιο. Κάτι θα είχε γραφτεί για την ταφή του μεγαλύτερου βασιλιά του κόσμου! Μήπως ο επόμενος βασιλιάς της Μακεδονίας, ο ικανός αλλά και αδίστακτος Κάσσανδρος, μετέφερε τη σορό στα πάτρια εδάφη; Απίθανο! Første, διότι ο Κάσσανδρος με την Ολυμπιάδα μισούνταν θανάσιμα. For det andet, αν έφερνε τη σορό στη Μακεδονία, θα ήταν μεγάλο πλεονέκτημα, κυρίως ηθικό και ψυχολογικό, για τον Αλέξανδρο τον Δ΄, τον γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που ήταν παραγκωνισμένος σε τιμητική αιχμαλωσία μαζί με την μητέρα του Ρωξάνη, i Amphipolis. Ήταν γνωστό ότι ο μακεδονικός λαός ήταν πιστός στον επίσημο βασιλικό οίκο και ο Κάσσανδρος δεν θα ρίσκαρε την στερέωση της εξουσίας του. Αλλά και ο Πτολεμαίος μήπως τελικά δεν πήρε τη σορό από τη Βαβυλώνα αλλά κάποιο ομοίωμά της; Μήπως στην Αλεξάνδρεια όλοι προσκυνούσαν ένα κενοτάφιο; Είναι γεγονός ότι παίρνοντας την σορό, αποκτούσε ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων διαδόχων. Είναι αναμφισβήτητο ότι πολλοί Μακεδόνες στρατιώτες ακολούθησαν τον Πτολεμαίο στην Αίγυπτο μόνο και μόνο επειδή είχε στην κατοχή του τη σορό. Τόσο μεγάλο ειδικό βάρος και επιρροή μυστικιστικών διαστάσεων προέκυπτε από την κατοχή της σορού του μεγάλου βασιλιά! Bestemt, ο Πτολεμαίος πήρε το σώμα έχοντας την επίγνωση της μεγάλης του επίδρασης στον απλό Μακεδόνα στρατιώτη. Είναι εξακριβωμένο πως πολλοί στρατιώτες, πέρα από την μεγάλη του υπόληψη, θεωρούσαν άξιο διάδοχο του Αλεξάνδρου, τον Πτολεμαίο, αφού μέχρι και η σορός του μεγάλου βασιλιά “ακολουθούσε” τον στρατηγό. Men, από πολιτική τακτική ο Πτολεμαίος πήρε άριστα!

Αλλά και αν υιοθετήσουμε την επίσημη άποψη ότι η σορός μεταφέρθηκε όντως και ετάφη στην Αλεξάνδρεια, τι έγινε έπειτα; Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε, ότι όταν η Αλεξάνδρεια έγινε μια χριστιανική μεγαλούπολη, οι αρχές αλλά και οι χριστιανοί πολίτες της προέβησαν σε καταστροφές των οικοδομημάτων των εθνικών. Είναι γνωστές οι βιαιότητες των Βυζαντινών και ο αφανισμός χιλιάδων οπαδών της αρχαίας θρησκείας και των μνημείων της. Πιθανόν, ο τάφος του Αλεξάνδρου να έπεσε “θύμα” αυτού του χριστιανικού φονταμενταλισμού. Αλλά και αν δεν συνέβη κάτι παρόμοιο, ίσως οι επιδρομές των Αράβων, που κατέκτησαν τελικά την Αίγυπτο, να ολοκλήρωσαν την καταστροφή του μνημείου. Men, όλα είναι υποθέσεις.Η αιτία του θανάτου του, τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του και ο τάφος του, παραμένουν ένας άλυτος γρίφος, ένα υπέροχο μυστήριο, που ίσως να είναι και προτιμότερο από την τελική έκβαση, αν υπάρξει, αυτής της αιώνιας αναζήτησης. Η μεταφυσική διάσταση που έχει περιβάλλει αυτή την εξερεύνηση, ίσως την κάνει πιο γοητευτική. Ενδεικτική βιβλιογραφία Johan Gustav Droysen: Η Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Publikationer. Ελευθεροτυπίας Paul Cartledge: Μέγας Αλέξανδρος, η αναζήτηση ενός νέου παρελθόντος, Publikationer. Λιβάνη. Plutarch: Alexander, Publikationer. kaktus. Diodorus: Βιβλιοθήκη Ιστορική, ed. Zitros. Arrian: Anabasis Alexandrou, ed. kaktus.

http://eranistis.net/wordpress

http://www.visaltis.net/