ギリシャ半島に、そしてその結果としてパンゲオの地域にギリシャ人が到着するずっと前に, 前ギリシア基層はここに住んでいました, ペラスゴイ人とも呼ばれます, 私たちの地域でアイスキュロスpを話したその存在について’ IKETIDESの悲劇の素晴らしい合唱.
トロイ戦争中にトロイア側で戦ったトラキアのペラスゴイ人のホーマーには、ブリゲスまたはフリギア人とペオニア人が含まれます, お互いに、そしてトロイの木馬と関係があり、マケドニアでローマ時代以前に住んでいた2人の人々, 今日の西マケドニアのヴェルミオ地域のフリギア人, アクシオスの谷の頂上にいるペオニア人, 彼らが首都としてアミドナを持っていた場所. しかし、フリギア人の主要なボリュームはMに移行しました。. トロイ戦争前のアジア, すでに紀元前9世紀の終わりから. ドーリア式のマケドニア人は、現在のマケドニア中部および西部から、そこに住むすべての部族を追い出し始めました。, 徐々に海岸に到達, 南ギリシャのギリシア人が到着し、彼らの植民地を確立し始めた場所. 彼らが追放した2つの部族は、彼らの人々がMに移住した後もその地域に残っていたフリギア人でした。. アジアとペオン. したがって、フリギア人の一部とすべてのパエオニア人は、マケドニア人の圧力の下で北に移動することを余儀なくされました。’ 東, Strymonの他に、彼らは何世紀にもわたって残っていました, (シンディキ, オドマニック, Ηδωνίς), ヘロドトスが彼らが住んでいるのを見つけた場所, Serresの平原の大部分を占め、Strymon川に都市を置くため, しかし、トラキア人やギリシャ人のビーチの開拓者と混ざり合って、歴史的な時代のパンゲオの人口背景を構成していました.
しかし、Peonsの役割は重要でした, 地域の歴史を形作る上でのフリギア人と私たちの地域の他の古代の部族の, すでにtからの別の偉大な人々’ 古代には、それはパンゲオの人口の最大の部分であり、一般的にストライモンとネストスの間でした。, トラキア人, 彼は、パンゲオとその地域に独自の歴史的アイデンティティを与えた人物でした, 彼はパガオを連れてきた人でした, 彼の神々と彼の崇拝はギリシャ人にとても近く、彼らの哲学的思考に大きな影響を与えました.
この偉大な国, 多数のサブ部族で構成されています, NestosとStrymonの間、ひいてはPaggaioの間のエリア全体を常に占領してきました, これはそれまでのフィリップIIマケドニアの王’ thothi, 最初の歴史的な年に (7οκαι6οαϊ. 例えば) さまざまな性別がここにあります, 過去のペオニアンとフリジアンの残党と混ざり合った, ギリシャ人の最初のギリシャの植民地はすでに海岸に設立され始めています, タージアンのネアポリスとタージアンのペレアまたはイピロスの沿岸都市.
つまり紀元前7世紀からすでに. 世紀、古代の聖なる山の周りに密集した人種と言語のモザイク, その存在理由は現在ではよく知られており、人類の歴史の中で何度も登場しています。. 前世紀に多数のヨーロッパ人やアジア人をアメリカ西部へ移住させたのと同じ理由です。, 金を探すために. 言い換えれば、それは冒険の精神であり、簡単な富に対する人間の欲望です。, それは彼をnにする’ 常に神話上のエルドラドを探しています.
確かに, 地理的に優れた位置にあることによって彼女に大きな利点がもたらされたことに加えて、, この恵まれた地域は古代には非常に豊かでした. しかし、その肥沃な土地と自然から生み出される産物は、’ 彼女の広大な森は、鉱山の宝物に比べれば何でもありませんでした. 何世紀にもわたって、パンゲウスの豊かな鉱山は金と銀を豊富に供給しました。, その探索は何世紀にもわたってこの地域にとって最も重要な問題であり、その歴史全体の秘密でもある.
紀元前7年頃. 世紀 歴史時代にパンゲウスの出来事で主要な役割を果たした 2 つの最も重要なトラキア民族, HedoniまたはHedoniとピエール, まだ彼らの先祖の家に住んでいました, 前者はストリモンス・ミグドニアの向こう側、後者はオリンポスの麓にある, まだピエリアと呼ばれているもの. しかし、すでに 7 世紀以降、主に紀元前 6 世紀末から 5 世紀初頭にかけて. 彼らは最初のマケドニア王によって追放された世紀, しかし、イオス島ペルディカス出身のピエール, そして、イオスのアレクサンダーから来たイドネスまたはイドノイ人は、ストリモナス近くの地域に移動して定住することを余儀なくされました。, Pieriaバレーの延長南Paggeoで手ピエロ, 東は現在のエレフテローポリまで、南は海まで, それ以来、彼らの名前が取られ、ピエリコス湾と呼ばれるようになりました, これらすべてのように、’ トゥキディデスについては、彼の歴史の第 2 巻で言及されています。.
同時に、他のトラキア民族はパンゲウスの北の地域に住んでいました。, まずはオドマンテス, ストリモンスの下流とパンガイオスの山塊の間, 一方、パンガイオスの北とセレスの平原にはパナイオス人が住んでいた, (トゥキディデスは彼らを「アンフィポリスの穴」と位置づけた), デルセ人またはデレ人, フラット’ 他の地域、特に盆地の山の西側の地域, 日時’ 彼らが北に引っ越した場所, イドネイ族がその地域全体を占領したとき、’ その他、ドイラニ湖周辺など.
パンゲオ周辺にも少数ですが、’ 今日のセレスの北で彼らは団結していた, すでに述べたように, パイアナスの遺跡, シロペオン族が属していたと思われる, ドーベリアン, パイオプライなど. ενώ πάνω στο ίδιο το Ιερό Παγγαίο ζούσε και κυριαρχούσε μια σκληροτράχηλη πολεμική φυλή, οι Σάτρες, που ήταν εκείνοι που κυρίως, (χωρίς παράλληλα να υπολείπονται και οι Πίερες και οι Οδόμαντες) εκμεταλλευόταν τα μεταλλεύματα του Παγγαίου.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ
Ήδη από τη νεολιθική εποχή και την εποχή του χαλκού αλλά κύρια κατά την εποχή του σιδήρου το νησί της Θάσου συνδεόταν πολιτιστικά με τους προϊστορικούς οικισμούς της απέναντι ακτής, όπως τον οικισμό του Ορφανίου, του Ακροποτάμου, της Γαληψού, του Ντικιλι τάς, των Σιταγρών κ.λπ.
この期間の最後の世紀には、特に紀元前7世紀前に, οπότε στη Θάσο κατοικούσαν θρακικά φύλα και φοίνικες άποικοι, 対岸との関係は一定と第五BCの第一四半期までです. αιώνα όλοι αυτοί εκμεταλλεύονται μόνοι τους κι ελεύθερα τα μεταλλεία της Σκαπτής Ύλης στην περιοχή του Παγγαίου (ή κατά νεώτερους ιστορικούς στην περιοχή των βουνών της Λεκάνης).
Στο δεύτερο μισό του 7oυ αιώνα π.Χ. και μετά τον αποικισμό της Θάσου από Πάριους, PariansとThassiansが共同タソス島の反対側の海岸に現れます, 主に鉱物の富を自分の目を持つPaggeo, この海岸全体のコロニー形成, που την ονομάζουν Θασίων Ήπειρο ή Περαία, και ιδρύουν, 周りに 650 例えば. ナポリ, 今日カヴァラ, ενώ σιγά-σιγά και ιδιαίτερα κατά τον 4ο αϊ. Thasians取引を完了, δηλαδή τους παραλιακούς οχυρούς οικισμούς – αποικίες τους, 以前の集落の位置を上に構築されました, 主としてトラキア人の起源. Τέτοια εμπόρια που εξελίχθηκαν σε πραγματικές πόλεις κράτη και βρισκόταν στην παραλία απ’ όπου διέρχεται η σημερινή Εθνική Οδός Καβάλας-Θεσσαλονίκης ήταν η Γαληψός, アポロニアとOisymi, Pieria Fagrisの町, στη θέση του σημερινού χωριού Ορφάνι και άλλοι ανώνυμοι οικισμοί.
Είναι όμως μέχρι τουλάχιστον σήμερα γενικά αποδεκτό ότι οι Θάσιοι ποτέ δεν κατόρθωσαν να διεισδύσουν με μόνιμες εγκαταστάσεις (αποικίες) στο εσωτερικό της Περαίας τους, να περάσουν δηλαδή με άλλα λόγια την παραλιακή κορυφογραμμή του Συμβόλου και να εγκατασταθούν μόνιμα στη γύρω από το Παγγαίο περιοχή, η οποία παρέμεινε υπό την απόλυτη κυριαρχία των σκληροτράχηλων θρακικών φύλων που την κατοικούσαν. Μόνο το 356 例えば. ο ρήτορας Καλλίστρατος από τις Αφίδνες των Αθηνών καταδικάζεται άδικα σε θάνατο και καταφεύγει κατ’ αρχάς στη Μεθώνη της Μακεδονίας κι από κει στη Θάσο, όπου μπαίνει επικεφαλής μιας ομάδας θασίων αποίκων η οποία έρχεται στον παλιό θρακικό οικισμό Δάττον ή Κρηνίδες και ιδρύει την πρώτη και μοναδική όπως φαίνεται θασιακή αποικία στο εσωτερικό της περιοχής του Παγγαίου, κάνοντας πραγματικότητα, έστω και για λίγα μόνο χρόνια, όπως θα δούμε στη συνέχεια, το όνειρο γενεών ολόκληρων Θασίων να εγκατασταθούν μόνιμα στην ενδοχώρα της Περαίας τους.
Ας επανέλθουμε όμως και πάλι στο Παγγαίο. 、 513 例えば. ιδρύεται δίπλα στον ποταμό Στρυμόνα από Μιλησίους αποίκους υπό τον τύραννο της Μιλήτου Ιστιαίο η πόλη Μύρκινος, με σκοπό ποιόν άλλο; την εκμετάλλευση των μεταλλευμάτων του Παγγαίου.
Στη διάρκεια της Ιωνικής επανάστασης και συγκεκριμένα το 497 例えば. ο νέος τύραννος της Μιλήτου Αρισταγόρας έρχεται επικεφαλής Μιλησίων επαναστατών στη Μύρκινο, με στόχο την κατάληψη του θρακικού οικισμού των Εννέων Οδών, (της μετέπειτα Αμφιπόλεως) αλλά η επιχείρηση του αποτυχαίνει, γιατί οι επίδοξοι άποικοι σφάζονται από τους κατοίκους της περιοχής.
Την ίδια εποχή ο βασιλιάς των Περσών Δαρείος, επωφελούμενος από τις διαμάχες των βασιλέων των Παιάνων του Παγγαίου, έστειλε τον στρατηγό του Μεγάβαζο να επιτεθεί στο εσωτερικό της χώρας τους, όπου βρήκε τις πόλεις τους ανοχύρωτες και τις κατέλαβε. Τότε οι Παίονες αναγκάστηκαν να διασκορπιστούν, όσοι δε συνελήφθησαν, (Siriopaiones, Παίονες κατοικούντες μέχρι την Πρασιάδα λίμνη, τη σημερινή Δοϊράνη και το άνωθεν αυτής όρος Δύσσωρον), οδηγήθηκαν από τους Πέρσες στην Ασία μαζί με τις οικογένειες τους, 日時’ όπου κατάφεραν να γυρίσουν μερικά χρόνια αργότερα, με τη βοήθεια του τυράννου της Μιλήτου Αρισταγόρα.
Μετά την καταστολή της Ιωνικής Επανάστασης ακολουθεί η εκστρατεία του Μαρδόνιου στην Ελλάδα, を, άσχετα από το άδοξο τέλος της στον Άθω, αποφέρει στα 492 例えば. στους Πέρσες την Θάσο, την Μακεδονία και τη θρακική ακτή. Εν τούτοις, (金)’ όλες τις φρουρές που ο Μαρδόνιος εγκαθιστά παντού, οι θρακικές φυλές του Παγγαίου διατηρούν τα εδάφη τους και ορισμένες, ακόμη και την ανεξαρτησία τους.
、 480 例えば. ξεκίνησε η εκστρατεία του νέου Πέρση Βασιλιά, του Ξέρξη, ギリシャで. 後者, περνώντας με τ’ αναρίθμητα στρατεύματα του από την περιοχή, ανάγκαζε όλα τα θρακικά φύλα και όλους τους κατοίκους των πόλεων απ’ όπου περνούσε, n個’ ακολουθούν το στράτευμα του, υποταγμένοι στον ίδιο. Πέρασε έτσι κι από την περιοχή μας, ακόμη κι από την πόλη μας, διέσχισε την Πιερία Κοιλάδα όπου πέρασε έξω από τα τείχη των Π ιερών θρακών, το Πέργαμον και τον Φάγρητα, (που βρισκόταν εκεί όπου βρίσκονται σήμερα αντίστοιχα η Μουσθένη και το Ορφάνι), όπως για όλα αυτά μας πληροφορεί ο Ηρόδοτος, ενίσχυσε τις περσικές φρουρές στις πόλεις, δεν κατόρθωσε όμως κι αυτός να υποτάξει όλους τους Θράκες του Παγγαίου και ιδιαίτερα τους ορεσίβιους Σάτρες των κορυφών του, 人, όπως λέει ο Ηρόδοτος “ουδενός ανθρώπου υπήκοοι εγένοντο”.
Τον πλούτο όμως της ίδιας περιοχής εποφθαλμιούσαν ήδη από πολύ πρώιμη εποχή και οι Αθηναίοι. Ήδη κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. ο εξόριστος στο Παγγαίο Πεισίστρατος, μετέπειτα τύραννος των Αθηνών, πλούτισε αρκετά από τα μεταλλεία του ώστε να μισθοδοτήσει μισθοφόρους και να προετοιμάσει την επιστροφή του στην Αθήνα.
Ο Μιλτιάδης, ο νικητής των Περσών στο Μαραθώνα, που από τον γάμο του με την Ηγησιπύλη, θυγατέρα του Θράκα Βασιλιά της περιοχής του Παγγαίου, Ολόρου, είχε αποκτήσει δικαιώματα στα χρυσωρυχεία του βουνού, πρώτος θέλησε να οδηγήσει τους Αθηναίους στο Παγγαίο, αλλά τον εμπόδισε η αποτυχία της αθηναϊκής εκστρατείας κατά των Κυκλάδων.
Ο γιος του Κίμων, διατηρώντας τα δικαιώματα του πατρός του στα χρυσωρυχεία του Παγγαίου, επικεφαλής των Αθηναίων ήλθε να κάνει πραγματικότητα το όνειρο του πατέρα του και το 475 例えば. κατόρθωσε να καταλάβει την πρώτη πόλη της περιοχής, την παλιά θρακική πόλη Κίονα, (ανάμεσα στη σημερινή παραλία Οφρυνίου και στις εκβολές του Στρυμόνα), για να την χρησιμοποιήσει σαν βάση για τις επιχειρήσεις του προς κατάκτηση της θρακικής ενδοχώρας. Στην κατάληψη της Ηιόνας φαίνεται να έλαβε μέρος κι ο μεγάλος Αθηναίος τραγικός ποιητής Αισχύλος, διότι στην τραγωδία του “Πέρσες” περιγράφει την περιοχή σα να την γνώριζε πολύ καλά.
Οι επιτυχίες όμως αυτές των Αθηναίων τους έφεραν σε σύγκρουση με τους Θασίους, των οποίων κινδύνευαν πλέον ολοφάνερα τα οικονομικά συμφέροντα και γι’ αυτό το 465 例えば. οι Θάσιοι αποστάτησαν από την Α’ Αθηναϊκή συμμαχία. Οι Αθηναίοι έστειλαν τότε ισχυρές δυνάμεις για να πολιορκήσουν τη Θάσο (την οποία υπέταξαν μετά από δύο χρόνων πολιορκία), ενώ την ίδια ακριβώς εποχή έστειλαν και 10.000 Αθηναίους αποίκους, με επικεφαλής τους στρατηγούς Λέαγρο και Σωφάνη, για να καταλάβουν την πλούσια θρακική ενδοχώρα. Αυτοί όμως οι άποικοι, μολονότι κατέλαβαν τη θρακική πόλη Εννέα Οδοί, (την μετέπειτα Αμφίπολη), νικήθηκαν εν τέλει από τις ενωμένες δυνάμεις των ορεσίβιων και σκληροτράχηλων Θρακών της περιοχής και κατεσφάγησαν όλοι ανεξαιρέτως από τους τελευταίους στη Δραβησκό (σημερινό Δραβήσκο του Ν. Serron).
アテナイ, σοκαρισμένοι από αυτή την άνευ προηγουμένου καταστροφή, δεν μπόρεσαν να ξαναγυρίσουν στην περιοχή παρά μόνο μετά από 28 年. それから, (で 437 例えば) Αθηναίοι άποικοι μ’ επικεφαλής τον οικιστή Αγνωνα κατέλαβαν τις Εννέα Οδούς και στη θέση τους ίδρυσαν την περιφημότερη αποικία των Αθηνών, アンフィ ポリス, αποκτώντας έτσι πια άμεση πρόσβαση στο Παγγαίο και στην πλούσια περιοχή του.
アンフィ ポリス, κτισμένη σε μια προνομιούχο περιοχή, πάνω σε υψηλούς λόφους που τους περιέβρεχε ο Στρυμόνας, ήλεγχε τις εκβολές του τελευταίου, είχε άμεση πρόσβαση στη θάλασσα μέσω του παραλιακού επινείου της, της Ηιόνος, στην εύφορη κοιλάδα του Στρυμόνα, στις βορείως του Παγγαίου πεδινές εκτάσεις του σημερινού Ν. Σερρών και βέβαια στο ίδιο το Παγγαίο, τον αντικειμενικό στόχο όλων των μέχρι τότε προσπαθειών κατάκτησης της περιοχής.
Ο οικιστής όμως ‘Αγνών, μολονότι τείχισε την Αμφίπολη και την έκανε μια θαυμάσια πόλη, εν τούτοις διέπραξε ένα μοιραίο λάθος. Εγκατέστησε σ’ αυτήν, εκτός από Αθηναίους αποίκους και κατοίκους από τη γειτονική κι εχθρική προς την Αμφίπολη πόλη Άργιλο, αποικία των Ανδρίων, (οι ανασκαφές της γίνονται σήμερα αμέσως μετά τα Κερδύλλια, πάνω στην Εθνική Οδό Καβάλας-Θεσσαλονίκης) κι από τη Χαλκιδική, οι οποίοι σύντομα έγιναν εχθροί των Αθηναίων και αυτή η έχθρα, σε συνδυασμό με τις ικανότητες του Σπαρτιάτη στρατηγού Βρασίδα, έφερε τον τελευταίο στην Αμφίπολη στα 424 例えば, 13 μόλις χρόνια από την ίδρυση της και μάλιστα χωρίς μάχη, αφού την πόλη παρέδωσαν στους Σπαρτιάτες οι ίδιοι οι κάτοικοι της.
Η όψιμη επέμβαση του Αθηναϊκού στόλου υπό τον ιστορικό Θουκυδίδη, στρατηγό των Αθηναίων, δεν κατόρθωσε παρά να διασώσει για τους Αθηναίους την Ηιόνα. Δύο έτη αργότερα η εκστρατεία των Αθηναίων προς ανακατάληψη της Αμφιπόλεως υπό τον Κλέωνα οδήγησε σε σύγκρουση τον τελευταίο με τον Βρασίδα και στη νέα καταστροφή των Αθηναίων, οι οποίοι πια έχασαν οριστικά αυτή την περιοχή που τόσους αγώνες είχαν κάνει για να την κατακτήσουν ‘και τόσο λίγο κατόρθωσαν να τη χαρούν.
Εν τούτοις, η έλξη που προκαλούσε στους Έλληνες αυτή η περιοχή εξακολουθούσε να παραμένει ισχυρή. 、 382 例えば. οι Χαλκιδείς της Χαλκιδικής, αφού συνασπίσθηκαν μεταξύ τους, συνήψαν σχέσεις με τις θρακικές φυλές που ανενόχλητες εξακολουθούσαν ακόμη τότε να εκμεταλλεύονται το Παγγαίο και πήραν μέρος στην εκμετάλλευση της.
Σαράντα εξάλλου χρόνια μετά την απώλεια της Αμφιπόλεως, οι Αθηναίοι εξακολουθούσαν να ονειρεύονται την περιοχή αυτή. Έτσι στα 371 例えば. αυτοί, έχοντας αποκτήσει ελευθερία κινήσεων στη Θράκη, στέλνουν διαδοχικά τον Ιφικράτη και τον Τιμόθεο, για να εξαντληθούν σε ανεπιτυχείς προσπάθειες ανάληψης της πόλης από τους Μακεδόνες, που είχαν ήδη εγκαταστήσει εκεί φρουρά.
Ήδη όμως ο Φίλιππος είχε αρχίσει να βασιλεύει στη Μακεδονία. 、 359 例えば. απέσυρε τη μακεδονική φρουρά της Αμφιπόλεως, χάριν των Αθηναίων, την κήρυξε ελευθέρα πόλη και υποσχέθηκε να την παραδώσει στους Αθηναίους, πλην όμως αθέτησε την υπόσχεση του και το 357 例えば. εμφανίστηκε μπροστά στα τείχη της, την πολιόρκησε κι αδιαφορώντας για τις διαπραγματεύσεις που του πρότειναν οι Αθηναίοι, την κατέλαβε και την κράτησε για τον εαυτό του.
Το επόμενο έτος 356 例えば. ο Φίλιππος εισχωρεί στη Θράκη και αφού καταλαμβάνει όλη τη γύρω από το Παγγαίο χώρα των Θρακών, τους οποίους και απωθεί, (όσους δεν υποτάσσει) πέραν του Νέστου, επωφελούμενος από πρόσκληση των ίδιων των κατοίκων της πόλεως των Κρηνίδων, (それはだった, όπως ήδη προαναφέραμε ως επί το πλείστον, Θάσιοι άποικοι), οι οποίοι υπέφεραν πολύ από τις συχνές επιδρομές των πέραν των Φιλίππων και του Νέστου πολεμικών θρακικών φυλών, έρχεται κι αφού πρώτα καταλαμβάνει την Αμφίπολη και καταστρέφει τις θα-σιακές αποικίες Γαληψό και Απολλωνία, εισέρχεται στην εν λόγω θασιακή αποικία (των Κρηνίδων), της αλλάζει το αρχαίο της όνομα σε Φιλίππους και της χαρίζει μια σύντομη περίοδο αυτονομίας διαρκείας 15 年, στη διάρκεια της οποίας της επιτρέπει να εκδώσει και δικό της νόμισμα, στη συνέχεια όμως κι έχοντας ήδη ολοκληρώσει την κατάληψη ολόκληρης της μεταξύ Στρυμόνα και Νέστου περιοχής, την προσαρτά, μαζί με ολόκληρη αυτή την περιοχή στο Μακεδόνικο του κράτος, 、 344 例えば.
Την ίδια εποχή της προσάρτησης των Φιλίππων και όλης της γύρω από το Παγγαίο περιοχής στη Μακεδονική κυριαρχία, フィリップ, όπως μας λέγει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, από τη συστηματική εκμετάλλευση των πρόσφατα τότε ανακαλυφθέντων γύρω από τους Φιλίππους χρυσωρυχείων, αλλά και εκείνων του Παγγαίου, βγάζει τόσο χρυσό, ώστε μπορεί πια να πραγματοποιήσει όλους τους στόχους του, να ετοιμάσει μισθοφορικό στρατό, να εξαγοράσει πλήθη συνειδήσεων μεταξύ των Ελλήνων και να προετοιμάσει το έδαφος για τη μεγαλειώδη πορεία του γιου του Αλεξάνδρου στην Ιστορία, του οποίου η εκστρατεία επίσης από τα ίδια μεταλλεία χρηματοδοτείται.
Ολόκληρο το Παγγαίο και η περιοχή του, με τις πόλεις και τους οικισμούς του παρέμεινε υπό τη Μακεδονική κυριαρχία σε όλη τη διάρκεια των αιώνων ύπαρξης του Μακεδονικού Κράτους. Με τα τείχη των Φιλίππων να εμποδίζουν την επέκταση των φιλοδοξιών των πέραν του Νέστου λαών μέσα στα όρια της μακεδονικής κυριαρχίας, η περιοχή πέρασε σε γενικές γραμμές λίγους ευδαίμονες αιώνες ζωής.
Όταν ανδρώθηκε η Ρωμαϊκή κυριαρχία και επεκτάθηκε σε ολόκληρη την περιοχή, から、 167 例えば. その後, οι Φίλιπποι είχαν χάσει πια τη σημασία τους, ίσως και γιατί είχαν εξαντληθεί τα μεταλλεύματα που βρισκόταν παλιότερα γύρω τους, ολόκληρη δε η περιοχή μεταξύ του Στρυμόνα και του Νέστου έγινε η πρώτη από τις 4 μερίδες (επαρχίες) της μεγάλης ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας, με πρωτεύουσα της την Αμφίπολη, που εξακολούθησε να διατηρεί μαζί με την αυτονομία της κι όλη την αίγλη της και την ακμή της και να εκδίδει τα νομίσματα ολόκληρης της μερίδας, まで、 146 例えば. που παύουν να υπάρχουν οι μερίδες και η Μακεδονία γίνεται ολόκληρη μια ρωμαϊκή επαρχία.
、 42 例えば. όμως η μοίρα επιφυλάσσει στην περιοχή μια προνομιακή μεταχείριση, που σφραγίζει ανεξίτηλα την ιστορία της. Έξω από τα παλιά μακεδονικά τείχη των Φιλίππων παίζεται η τελευταία πράξη του δράματος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, αφού εκεί οι δημοκρατικοί Ρωμαίοι με στρατηγούς τον Βρούτο και τον Κάσσιο αντιμετωπίζουν τους οπαδούς της Μοναρχίας υπό τον Αντώνιο, τον Οκταβιανό (μετέπειτα Καίσαρα Αύγουστο, πρώτο Αυτοκράτορα των Ρωμαίων) και τον Λέπιδο, στην περίφημη μάχη των Φιλίππων, όπου νικώνται οι δημοκρατικοί, αυτοκτονούν οι επικεφαλής αυτών και ξεκινά για τη Ρώμη η Αυτοκρατορική περίοδος διακυβέρνησης της.
、 42 λοιπόν π.Χ. ο Αντώνιος και ο Οκταβιανός διέβλεψαν τη σπουδαιότητα της περιοχής και ο Αντώνιος πρώτος εγκατέστησε αμέσως ρωμαίους απομάχους και ίδρυσε την πρώτη ρωμαϊκή αποικία των Φιλίππων, την οποία ο Οκταβιανός, γενόμενος Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων μετά τη ναυμαχία στο Άκτιο το 31 例えば. και την εξαφάνιση του αντιπάλου του, Αντωνίου, 、 30 例えば. μετέτρεψε σε αυτοκρατορική αποικία, στην οποία έφερε απομάχους των ρωμαϊκών λεγεώνων αλλά και αποίκους από την Ιταλία, ελληνικής και ιταλικής καταγωγής και την προίκισε με λαμπρά οικοδομήματα, το δε 27 例えば. αυτός την ονόμασε Colonia Augusta Lulia Philippensis κι εξέτεινε την περιοχή της ευθύνης της σε όλη τη γύρω από το Παγγαίο περιοχή, χωρίς να παραβλέψει και την Αμφίπολη, την οποία ανακηρύσσει ελευθέρα πόλη, (civitas libera), δηλαδή πόλη με δική της εσωτερική αυτονομία και αυτοδιοίκηση. Έτσι αρχίζει η λαμπρή ιστορία μιας άλλης πόλης του Παγγαίου, αυτής των Φιλίππων.
