Απο την Ελασσώνα…
Κατηγορία: editor’s posts
amphipolis.gr | Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ
Οι Αλεξανδρινοί και οι Ρωμαίοι παρουσιάζουν τον Διόνυσο σαν εύθυμο Βάκχο, θεό του κρασιού και της διασκέδασης. Όμως ο Διόνυσος είναι κάτι περισσότερο από όλα αυτά και οι διάφοροι λατρευτικοί του τίτλοι, όπως Δενδρίτης, Άνθιος, Κάρπις, Φλεύς κ.α., το επιβεβαιώνουν. Όσον αφορά τα Διονυσιακά όργια, δεν είχαν την σημερινή έννοια των οργίων, αλλά ήταν πράξεις ευλάβειας και λατρείας, ενώ οι πράξεις των μαινάδων του ανήκαν σε χειμωνιάτικες τελετές και φαίνεται πως δεν είχαν σχέση με τις γιορτές του κρασιού.
Amphipolis.gr | Alexander’s Tomb
Amphipolis.gr | Τα Άλογα του Ρήσου
Τα Λευκά Άλογα του Ρήσου
Ο πιο αρχαίος και πιο αγαπητός από τους ημίθεους των Θρακών του Παγγαίου ήταν ο βασιλιάς τους, ο Ρήσος, για τον οποίο μίλησε πρώτος ο Όμηρος, που τον θεωρούσε γιο του Ηιονέα και βασιλιά των Θρακών που έτρεξαν σε βοήθεια των Τρώων στον τρωικό Πόλεμο. Και ναι μεν, ο Όμηρος δεν μας λέει σε ποιο μέρος της Θράκης βασίλευε ο Ρήσος, όμως αν σκεφθούμε ότι το όνομα του πατέρα του, του Ηιονέα, έχει σχέση με το όνομα της αρχαίας πόλεως Ηιόνος, που βρισκόταν στις εκβολές του Στρυμόνα, καταλαβαίνουμε εύκολα ότι αυτός θεωρούνταν από τους Έλληνες ότι βασίλευε στο Παγγαίο και την γύρω περιοχή.
Amphipolis.gr | Αέναο Παγγαίο
Χρυσάφι μέσα, χρυσάφι και στα πόδια του Παγγαίου
Οι αρχαίες συγγραφικές πηγές για τον Μέγα Αλέξανδρο και την εκστρατεία του
Οι αρχαίες συγγραφικές πηγές για τον Μέγα Αλέξανδρο και την εκστρατεία του μπορούν να χωρισθούν σε δύο βασικές κατηγορίες, τις διασωθείσες και τις απολεσθείσες.
Η ομιλία του γεωλόγου κ. Καμπούρογλου στο αρχαιολογικό συνέδριο της Θεσσαλονίκης
Τηλεοπτική συνέντευξη της Κ. Περιστέρη
Στο 56 λεπτό, η Κατερίνα Περιστέρη μιλάει για όλα
Η αντιμετώπιση των μη-Ελλήνων από τους Έλληνες κατά την Ελληνιστική περίοδο
Εμείς, οι Αλεξανδρείς, οι Αντιοχείς, Οι Σελευκείς,
κ’ οι πολυάριθμοι Επίλοιποι Έλληνες Αιγύπτου και Συρίας
Κ’ οι εν Μηδεία, κ’ οι εν Περσίδι, κι όσοι άλλοι.
Με τες εκτεταμένες επικράτειες,
Με την ποικίλη δράσι των στοχαστικών προσαρμογών.
Και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά
Ως μέσα στην Βακτριανήν την πήγαμεν, ως τους Ινδούς.
(Απόσπασμα από το «Στα 200 π. Χ. » του Κ. Καβάφη.)
Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ
Όπως είναι γνωστό, ο Μ.Αλέξανδρος πέθανε στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ. Εκεί οι νεκροί κατά τους Ηρόδοτο, Στράβωνα και Στοβαίο δεν μουμιοποιούνταν ούτε καίγονταν αλλά θάπτονταν τοποθετημένοι μέσα σε μέλι ή κερί. Το ίδιο έγινε, όπως προκύπτει και για τη σορό του Μ.Αλεξάνδρου που ενώ προοριζόταν να ταφεί στη Μακεδονία οδηγήθηκε το 321π.Χ. από τη Δαμασκό κατά τρόπο βίαιο από τον Πτολεμαίο Α’ στην Αίγυπτο (Παυσανίας, Αρριανός, Αιλιανός). Εκεί κατά τις επικρατέστερες πληροφορίες τάφηκε στην ιερή πόλη Μέμφη “σύμφωνα με το Μακεδονικό νόμο ο οποίος προέβλεπε καύση των νεκρών” (Παυσανίας, Πάριον Χρονικόν, Κούρτιος Ρούφος).
