Τι συμβαίνει στην Αμφίπολη;

Τι συμβαίνει στην Αμφίπολη; Ανασκάφτηκαν μόλις τα 25μ. Τι κρύβεται στα υπόλοιπα 133 μ.;
 

Την ώρα που το ταφικό μνημείο της Αμφίπολης στον λόφο Καστά αντιστέκεται σθεναρά στο να δώσει απαντήσεις τόσο για την ταυτότητα του νεκρού όσο και για τις πολλές πρωτοτυπίες που διακρίνουν την κατασκευή του, τα σενάρια βρίσκουν έδαφος για να φουντώσουν και να διαδοθούν με ταχύτητα.
Το πρώτο που γεννάται είναι τι συμβαίνει στο βάθος του λόφου. Η διάμετρός του είναι 158,4 μ. και η ανασκαφή καλύπτει μετά βίας τα 25 μ. σε ευθεία γραμμή. Στα υπόλοιπα 133 μ. τι κρύβεται; Ενδέχεται να βρίσκονται κάτω από τον λόφο Καστά περισσότερα του ενός ταφικά μνημεία;
Το δεύτερο έχει να κάνει με την αλλαγή πλεύσης που παρατηρείται πρωτίστως από την ανασκαφική ομάδα, η οποία αν και αρχικά είχε κάνει λόγο για σφράγιση του μνημείου την εποχή της κατασκευής του, βάσει των νέων δεδομένων – του εντοπισμού της κεφαλής της Σφίγγας στον τρίτο θάλαμο, τη σπασμένη μαρμάρινη πόρτα και τη φθορά στο ψηφιδωτό με την Αρπαγή της Περσεφόνης – εκτιμά κάτι που πολλοί είχαν υποστηρίξει εξαρχής: ότι οι τοίχοι σφράγισης και η κατάχωση έγιναν μεταγενέστερα της ανέγερσης του μνημείου.
Το θέμα είναι όμως πότε συνέβη αυτό. Επιπλέον δε δημιουργεί εύφορο έδαφος για ακόμη ένα σενάριο που έχει βρει ήδη πολλούς οπαδούς: ότι το μνημείο χρησιμοποιήθηκε περισσότερες από μία φορές σε διαφορετικές φάσεις και ενδέχεται να ήταν επισκέψιμο, τουλάχιστον ώς το σημείο όπου βρισκόταν η πόρτα.
Τέλος, η σαφώς αναμοχλευμένη κατάσταση του δαπέδου στον τρίτο θάλαμο επιτρέπει να διατυπωθεί η άποψη ότι οι τυμβωρύχοι στην αναζήτηση κάποιου θησαυρού προκάλεσαν τη συγκεκριμένη καταστροφή του δαπέδου και δεν κρύβεται κάτι αξιοσημείωτο κάτω από τον πωρόλιθο.
Μιχ. Τιβέριος: Ίσως να μη μάθουμε ποτέ τον «ένοικο» της Αμφίπολης
«Θεωρώ ότι είμαστε κοντά στο τέλος της ανασκαφής», λέει ο ακαδημαϊκός και ομότιμος καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κ. Μιχάλης Τιβέριος.
«Δεν πιστεύω ότι κάτω από το έδαφος του τρίτου θαλάμου – τέταρτου χώρου υπάρχει άλλη αίθουσα. Δεν πιστεύω ότι υπογείως υπάρχει άλλος χώρος. Θεωρώ ότι από εδώ και στο εξής δεν υπάρχει κάτι άλλο», επισημαίνει ο κ. Τιβέριος σχετικά με τις εξελίξεις των ανασκαφικών εργασιών στο μνημείο της Αμφίπολης που, ως γνωστόν, αποκάλυψαν ότι δεν υπάρχει τέταρτος θάλαμος, με αποτέλεσμα οι προσπάθειες να έχουν πλέον στραφεί κάτω από το δάπεδο του τρίτου θαλάμου.
«Υπάρχει περίπτωση να μην μάθουμε ποτέ με βεβαιότητα ποιος ήταν θαμμένος σ’ αυτόν τον τάφο», μας λέει επίσης ο κ. Τιβέριος, ο οποίος έχει διατυπώσει εικασίες ότι στο μνημείο μπορεί να «φιλοξενείται» ο στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Νέαρχος, ή ότι το μεγαλοπρεπές μνημείο μπορεί να έχει χτιστεί για τη σύζυγο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ρωξάνη και το γιο τους, Αλέξανδρο Δ’. «Θυμίζω ότι όλα αυτά είναι εικασίες. Μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν», ξεκαθαρίζει ο κύριος Τιβέριος.
Για τον ίδιο, σίγουρο και βεβαιωμένο είναι ότι το ταφικό μνημείο χρονολογείται στο τέλος του 4ου – αρχές 3ου αι π. Χ. «Το ότι το δάπεδο του τάφου φαίνεται παραβιασμένο, αυτό οφείλεται στις προσπάθειες των τυμβωρύχων που η παρουσία τους είναι κάτι παραπάνω από έντονη από την αρχή που άρχισε να αποκαλύπτεται αυτό το μνημείο», αναφέρει ο ίδιος. Και θυμίζει: «Ότι δεν υπάρχει τέταρτος θάλαμος το έχω πει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Είχα πει, βέβαια, ότι δεν υπάρχει κατά 95% αλλά επειδή αυτό το μνημείο έχει πολλά πρωτόγνωρα στοιχεία, άφηνα ένα ποσοστό 5% να υπάρχει».
Σε τι μπορεί να ελπίζει, λοιπόν, τώρα η ανασκαφική ομάδα; «Αν οι τυμβωρύχοι άδειασαν τη λάρνακα κι άφησαν οστά ή θραύσματα οστών, τότε ίσως να μπορούμε να μάθουμε το φύλο του ενοίκου ή των ενοίκων του τάφου. Ως εκ τούτου, αν βρεθεί κάτι, αυτό μπορεί να υπάρχει στο χώμα του τρίτου θαλάμου. Μπορεί να βρούμε εκεί κάποιο ίχνος του νεκρού. Κάτι που δεν είχε αξία για τους τυμβωρύχους».
Αλήθεια, θα απογοητευθεί αν δεν υπάρξουν άλλα ευρήματα και δεν αποκαλυφθεί η ταυτότητα του ενοίκου ή των ενοίκων του τάφου;«Εγώ γιατί να απογοητευτώ; ΄Ισα – ίσα, κάποιοι άλλοι θα απογοητευθούν διότι έκαναν ένα σωρό σενάρια. Αυτό το μνημείο, ούτως ή αλλιώς, είναι πρωτόγνωρο για την επιστήμη της αρχαιολογίας. ΄Εδωσε και θα δώσει πολλά νέα στοιχεία. Να δούμε, βέβαια, και τα αποτελέσματα της ανασκαφής. Αν δηλαδή η ανασκαφή έχει γίνει με επιστημονικό τρόπο. Διότι πολύ αμφιβάλλω – όταν βλέπω μπουλτόζες στην ανασκαφή – αν είναι επιστημονική ανασκαφή».
Παλιαδέλη: Έχουμε όλοι ευθύνη για τις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν στην Αμφίπολη
«Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για την άνοδο των προσδοκιών από την Αμφίπολη, αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία του ευρήματος» είπε η  Χρυσούλα Παλιαδέλη, καθηγήτρια Αρχαιολογίας.
Η Χρυσούλα Παλιαδέλη υποστήριξε ότι «από την αρχή φαινόταν ότι ο τάφος είναι πειραγμένος, η εικόνα ήταν σαφής» τόνισε η καθηγήτρια και πρόσθεσε ότι με το που θα «τελειώσει και η έρευνα στο χώμα στον τρίτο θάλαμο και εάν δεν βρεθούν άλλα στοιχεία κλείνει η ανασκαφή».
Για το υποτιθέμενο πέρασμα κάτω από το δάπεδο του τρίτου θαλάμου, η κ. Παλιαδέλη είπε ότι «μέχρι στιγμής το μόνο που έχουμε είναι σπασμένα κομμάτια δεν βλέπουμε μία κατασκευή που να οδηγεί σε κρύπτη».
«Αν ισχύει ότι ο τελευταίος τοίχος είναι σφραγισμένος θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι το μνημείο τελειώνει εκεί, αυτό δεν σημαίνει ότι στον ίδιο τύμβο δεν υπάρχουν κι άλλοι τάφοι», είπε η κ. Παλιαδέλη και πρόσθεσε ότι ελπίζει ότι θα βρεθούν στο μνημείο οστά και αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα να πλησιάσουμε την ταυτότητα του νεκρού και του μνημείου.
«Εάν δεν βρούμε οστά ή θραύσματα οστών, που να τεκμηριώνουν τουλάχιστον τον αριθμό των νεκρών, δηλ. εάν πρόκειται για έναν ή περισσότερους ή για το φύλο, δηλ. αν πρόκειται για άνδρα ή γυναίκα, καθώς και την ηλικία, τότε ο τάφος της Αμφίπολης θα είναι ένα μνημείο που θα ψάχνει για τον ιδιοκτήτη του» και έσπευσε να επισημάνει ότι ακόμη κι αν δεν αποδοθεί το μνημείο σε συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο, είναι ούτως ή άλλως μοναδικό για το μέγεθος, τη μορφή και τη διακόσμησή του.
Αθανάσιος Νακάσης: Έγιναν πολλά λάθη στην ανασκαφή της Αμφίπολης -Αν ψάξουμε καλύτερα, θα βρούμε και άλλους τάφους
Ο επίτιμος πρόεδρος της Διεύθυνσης Αναστηλώσεων Αρχαίων Μνημείων, Αθανάσιος Νακάσης, εκτίμησε ότι υπάρχουν και άλλοι τάφοι στον τύμβο και πρόσθεσε, μεταξύ άλλων, ότι δεν έγινε σωστά η ανασκαφή. Συγκεκριμένα, μιλώντας στο ΣΚΑΪ είπε πως «αν ψάξουμε στον τύμβο Καστά, ίσως βρεθούν και άλλοι τάφοι, μεγαλύτεροι, και ίσως ο Λέων να συνδέεται με κάποιο άλλο μνημείο της Αμφίπολης».
Μάλιστα, δεν συμφώνησε με την εκτίμηση ότι μπορεί να υπάρχει υπόγειος θάλαμος κάτω από το δάπεδο του 3ου. «Δεν υπάρχει προηγούμενο καμαροσκέπαστου μακεδονικού τάφου με υπόγειο. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι από κάτω, να σας πω την αλήθεια. Είναι ό,τι βλέπουμε. Η εκτίμηση αυτή υπήρχε από την προηγούμενη εβδομάδα», τόνισε ο κ. Νακάσης.
«Αν δεν βρεθεί μια επιγραφή, αν δεν υπάρξει επιγραφικό δεδομένο, ίσως δεν μάθουμε ποτέ για ποιον φτιάχτηκε το μνημείο. Ο τάφος πρέπει να έχει σχέση με κάποιον που έζησε και μεγάλωσε στην Αμφίπολη», πρόσθεσε.
Παράλληλα, ο κ. Νακάσης εκτίμησε ότι έχουν γίνει πολλαπλές απόπειρες σύλησης του τάφου. «Οι πρώτοι πήραν τα πολύτιμα και οι επόμενοι έψαχναν θησαυρούς κάτω από τα δάπεδα. Τρύπησαν το μωσαϊκό μπας και βρούν κάτι. Πιθανότατα χτύπησαν το δάπεδο και εκεί που άκουσαν να είναι σαν κούφιο τρύπησαν μήπως είναι κάτι κρυμμένο».
«Αυτό το μνημείο είναι τυπικός μακεδονικός τάφος. Έτσι είναι σχεδόν όλοι. Αν είναι οικογενειακός τάφος, πρέπει να έχουν βάλει και άλλους μέσα. Θα μπορούσαμε αν κάναμε τομές στους τοίχους, και συγκεκριμένα στα θεμέλιά τους, να βρούμε πότε χτίστηκε ο κάθε ένας από αυτούς. Τα όστρακα που θα βρίσκονταν εκεί θα έδιναν τη χρονολογία που χτίστηκε ο τοίχος. Μην ξεχνάμε ότι η αρχαιολογία έχει προχωρήσει πάρα πολύ και μετράει με ακρίβεια 2 ετών. Έτσι θα μπορούσαμε να εικάσουμε ποιος είναι θαμμένος εκεί. Κάθε εποχή χαρακτηρίζεται από ένα στρώμα. Όταν οι αρχαίοι κατασκευαστές αποφάσισαν να φτιάξουν τον τύμβο και να βάλουν χώμα, αυτό ήταν το πρώτο χτίσιμο. Το ίδιο έγινε και με τους τυμβωρύχους και πάει λέγοντας. Θα μπορούσαμε να ξέρουμε πότε έγινε η πρώτη τυμβωρυχία. Όταν όμως τα χώματα αφαιρούνται χύμα, τότε τα ευρήματα είναι μπερδεμένα και δεν έχουν καμία αρχαιολογική αξία παρά μόνο εμπορική. Οι ελπίδες πάντως δεν έσβησαν…», τόνισε ο κ. Νακάσης.
«Στον τεράστιο αυτό τύμβο αυτό θα πρέπει να υπάρχουν και άλλοι και μεγαλύτεροι τάφοι. Ο Λέων της Αμφίπολής μπορεί να μην αφορά αυτό τον νεκρό αλλά κάποιους άλλους ή κάποιον μεγαλύτερο», είπε o κ. Αθανάσιος Νακάσης. «Η Τούμπα της Βεργίνας είναι η μισή από τη συγκεκριμένη τούμπα στην Αμφίπολή και έχει τρεις καμαροσκέπαστους τάφους» πρόσθεσε.
Κρύβονται κι άλλοι τάφοι;
«Λογικά πρέπει να υπάρχει και άλλος τάφος μέσα στον τύμβο, δεν μπορεί μέσα σε έναν λόφο διαμέτρου 158 μ. να έχουν καλυφθεί μόνο τα 25 μ.» λέει στα Νέα ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας με ανασκαφική πείρα. «Άλλωστε και κάτω από τον τύμβο όπου βρέθηκε ο τάφος του Φιλίππου στη Βεργίνα υπήρχαν άλλοι τρεις τάφοι, δύο εκ των οποίων είχαν συληθεί» προσθέτει.
«Το θέμα είναι σε πόσο ποσοστό ο τύμβος είναι τεχνητός και πόσο είναι φυσικός βράχος» αναφέρει άλλος ακαδημαϊκός δάσκαλος της ίδιας ειδικότητας. «Η ύπαρξη περιβόλου πάντως αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να πρόκειται για συστάδα τάφων» τονίζει.
Από την πλευρά της, η διευθύντρια Κλασικών Αρχαιοτήτων Κατερίνα Ρωμιοπούλου επισημαίνει: «Για να έχουμε μια σαφή απάντηση θα πρέπει να γίνει μια μαγνητική διασκόπηση, που θα δείξει σε ποιο σημείο θα πρέπει η ανασκαφική ομάδα να ‘χτυπήσει’». 
Δεν είναι, όμως, μόνο η τεχνολογία που μπορεί να μιλήσει για το περιεχόμενο του τύμβου. «Μια λύση θα ήταν να ‘ξυριστεί’ η επιφάνεια του λόφου πάνω από τον περίβολο, ώστε να διαπιστωθεί αν εξέχει κάτι» συνεχίζει η κ. Ρωμιοπούλου, ενώ ο ομότιμος καθηγητής συμπληρώνει: «Όπως εξείχαν άλλωστε οι παρειές του δρόμου (σ.σ.: του διαδρόμου πριν από την είσοδο) του συγκεκριμένου ταφικού μνημείου».
Στο ερώτημα εάν ο υπόγειος χώρος κάτω από τα δάπεδο του τρίτου θαλάμου, που ανασκάπτεται αυτό το διάστημα, μπορεί να κρύβει μία κρύπτη γεμάτη θησαυρούς και απαντήσεις, η κ. Ρωμιοπούλου απαντά:
«Δεν υπάρχουν τέτοιου τύπου κρύπτες στους μακεδονικούς τάφους τουλάχιστον στην εποχή που χρονολογείται το συγκεκριμένο μνημείο, δηλαδή στο τέλος του 4ου ή τις αρχές του 3ου αι. π.Χ. Δεν αποκλείεται να πρόκειται απλώς για μια κατωφέρεια ή να λαξεύτηκε περισσότερο ο μαλακός φυσικός βράχος. Αν είναι κρύπτη θα πρέπει να έχει τοιχώματα. Αν υπήρχε εκεί πάντως μια χρυσή λάρνακα δεν πρόκειται να έχει γλιτώσει από τους τυμβωρύχους. Αν ήταν ξύλινη δεν θα έχει μείνει τίποτα, παρά μόνο καρφιά. Ωστόσο, με τόσες εκπλήξεις που έχει δώσει ώς τώρα το συγκεκριμένο εύρημα δεν πρέπει να αποκλείουμε τίποτα»τονίζει.
Ένα άλλο ερώτημα που μένει ακόμη αναπάντητο είναι αν τελικά ο τάφος ανήκει σε έναν νεκρό ή αν ήταν πολυάνδριο ή ηρώο κενοτάφιο.
«Έχουν άλλη μορφή τέτοιου είδους μνημεία» εξηγεί ο ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου. «Συνήθως είτε πρόκειται για έναν λάκκο είτε για μια μεγάλη αίθουσα. Κάτι τέτοιο όμως δεν έχουμε στην Αμφίπολη. Η άποψη αυτή διατυπώθηκε λόγω του Λέοντα που θεωρήθηκε από τους ανασκαφείς ότι ανήκει στον τύμβο. Κανείς τάφος όμως δεν έχει λέοντα. Και της Χαιρωνείας και της Αμφίπολης σχετίζονται με νεκρούς σε πεδίο μάχης, αλλά δεν βρίσκονταν στην κορυφή τύμβου».
Την άποψη αυτή εξέφρασε και στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΡΙΤ ο αρχαιολόγος Κώστας Σουέρεφ, ο οποίος τονίζει ότι «θα πρέπει να ελεγχθεί ο περίβολος του τάφου της Αμφίπολης, προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπάρχουν και άλλοι τάφοι».
Ο ίδιος υπενθύμισε ότι και στους τάφους των Αιγών συνέβη το ίδιο, ενώ συντάσσεται με την άποψη της ανασκαφικής ομάδας αναφορικά με το ενδεχόμενο να υπάρχει δάπεδο στον τρίτο θάλαμο και από κάτω και νέο δωμάτιο.
Επίσης, ο κ. Σουέρεφ επισήμανε ότι στον τάφο της Αμφίπολης μπορεί να βρίσκεται είτε ο γιος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Αλεξάνδρος, είτε ο Αρίστωνας, φρούραρχος του Μακεδόνα ηγέτη.
Π. Φάκλαρης: Στην Αμφίπολη έγινε παρέλαση τυμβωρύχων
Ο τάφος της Αμφίπολης είναι συλημένος χωρίς καμία αμφιβολία, δηλώνει ο καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Π. Φάκλαρης. Μάλιστα, ο καθηγητής σε συνέντευξή του στο Star έκανε λόγο για «παρέλαση τυμβωρύχων».
«Από την αρχή ήταν σαφές ότι ο τάφος της Αμφίπολης έχει συληθεί. Από την άνοιξη εγώ στα μαθήματά μου έλεγα στους φοιτητές μου ότι αν βρεθεί ο τάφος θα είναι συλημένος. Εκτιμώ ότι έχει συληθεί τουλάχιστον δύο φορές και μιλάμε οπωσδήποτε για παρέλαση τυμβωρύχων».
Ως απόδειξη της σύλησης του τάφου ο καθηγητής αναφέρει την «αναστάτωση» στα δάπεδα των δύο δωματίων αλλά και τις φθορές στο ψηφιδωτό, τις οποίες αποδίδει σε προσπάθεια των τυμβωρύχων να βρουν θησαυρό σκάβοντας.
Ο κ. Φάκλαρης λέει επίσης ότι και να υπάρχει τρίτος θάλαμος δεν πρόκειται να βρεθεί τίποτα, αφού τα πολύτιμα αντικείμενα θα τα έχουν πάρει σίγουρα οι τυμβωρύχοι.
Σημειώνει ακόμη ότι δεν θα βρεθεί ποτέ το όνομα του νεκρού του τάφου, αφού δεν υπάρχει επιγραφή, ενώ δηλώνει με βεβαιότητα πως δεν έχει θαφτεί εκεί βασιλιάς.
Κενοτάφιο ηρώου υπέρ του Μεγάλου Αλεξάνδρου
«Οι κενοί θάλαμοι και το αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκε η ανασκαφή, ενισχύει την εκδοχή περί κενοταφίου ηρώου υπέρ του Μεγάλου Αλεξάνδρου» εκτιμά από πλευράς της η Αμερικανίδα αρχαιολόγος Ντόροθι Κινγκ και προσθέτει πως «πρόκειται για ένα μνημείο που δεν χρησιμοποιήθηκε ξανά για οποιονδήποτε άλλον, καθώς κάτι τέτοιο θα συνιστούσε βέβηλη πράξη».
«Οι θάλαμοι, κατά πάσα πιθανότητα, χρησιμοποιήθηκαν από κάποια λατρευτική κοινότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενόσω περίμεναν τον επαναπατρισμό της σορού του. Τα αντικείμενα που περιείχε ο τάφος, θα πρέπει να είχαν αφαιρεθεί προτού εναποτεθεί η επίχωση, η οποία έγινε ώστε να εμποδίσει την κατάρρευση του μνημείου», γράφει στο προσωπικό της blog η γνωστή αρχαιολόγος.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Σταμάτης Σπανουδάκης: “Ένα ευχαριστώ στην Αμφίπολη” (VIDEO)

Αναρτώντας το σπουδαίο τραγούδι του “Ζει και βασιλεύει” που είναι από τον πρώτο δίσκο του για τον Μέγα Αλέξανδρο, ο σπουδαίος καλλιτέχνης έγραψε : “Ένα ευχαριστώ στην Αμφίπολη” και “έσπασε” κάθε ρεκόρ σε κοινοποιήσεις και like.

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης, συνέχισε μάλιστα το “ευχαριστώ” του, αναρτώντας τα όσα είχε γράψει στον δεύτερο δίσκο του για τον Αλέξανδρο το 2008, ως πρόλογο στην δεύτερη δουλειά του:

To γράμμα στον Αλέξανδρο:

“Ένα γράμμα στον Αλέξανδρο, επ’ ευκαιρεία του δεύτερου δίσκου μου γι’ αυτόν: “Δρόμοι που δεν περπάτησες”. Είναι καιρός που δεν σου έγραψα και θα΄θελα να σου εξηγήσω το γιατί σου γράφω πάλι τώρα, δεκατρία χρόνια μετά από εκείνο το πρώτο, σημαδιακό, για μένα τουλάχιστον, γράμμα.Ένα γράμμα, που μου έδωσε πολλή δύναμη και με πήγε σε δρόμους, που ίσως πάντα ήταν δικοί μου, αλλά δεν το ‘χα καταλάβει ως τότε. Χρειάστηκαν η μορφή κι η μυστική, αλλά τόσο έντονη παρουσία σου, για να καταλάβω και να προχωρήσω.

Είναι δρόμοι που περπάτησες κι είναι κι άλλοι, που δεν περπάτησες.
Αυτούς τους δεύτερους θέλω να σου “χαρίσω», περπατώντας τους για λίγο τώρα, μαζί σου.
Δρόμοι εσωτερικοί, δρόμοι της φαντασίας και του παραμυθιού, δρόμοι της Ανατολής, δρόμοι της Δύσης. Δρόμοι του μεταξιού, αλλά και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, δρόμοι της υποψίας του αληθινού Θεού και δρόμοι της σωτήριας βεβαιότητας. Δρόμοι στοργής, δρόμοι αγάπης, δρόμοι ιδρώτα, πόνου και δρόμοι αίματος. Δρόμοι ζωής, δρόμοι θανάτου και δρόμοι, αναστάσιμοι.
Τους δρόμους αυτούς μπορεί να μην τους βρεις όλους στην μουσική μου, αλλά είναι σίγουρα, για πάντα χαραγμένοι στην ψυχή μου. Γιατί η μουσική είναι “τέχνη» και η τέχνη έχει δυστυχώς και μαστοριά και λογική (εργαλεία ανθρώπινα, στα οποία από παιδί δίσταζα να εμπιστευτώ τα πραγματικά σημαντικά της ζωής μου). Η ψυχή όμως είναι φύσημα αληθινό, καθαρό και αιώνιο. Αυτήν άκου. Και συγχώρα με, που σε πλησιάζω για άλλη μια φορά και προσπαθώ να σε αγγίξω, μόνο με τα δικά μου όπλα, τη μουσική και τα λόγια μου.
Ξέρεις, ζω σε μια εποχή, που το “ποιητική αδεία» τείνει να αντικατασταθεί από το “ιστορική αδεία» και κάθε μωρο-νεοέλληνας βλέπει την ιστορία, όπως προστάζουν τα πεπαλαιωμένα, και συνήθως ιδιοτελή, πιστεύω του. Έτσι λοιπόν, αισθάνομαι τώρα, περισσότερο από ποτέ, την ανάγκη, να συνεχίσω να “αγκαλιάζω» με τη μουσική μου και εσένα, αλλά και ό,τι άλλο είναι πραγματικά δικό σου και δικό μας.
Ό,τι είναι, ήταν και πάντα θα είναι, Ελληνικό.
Λέω δικό μας, γιατί, δόξα τω Θεώ, είμαστε πολλοί που σκεφτόμαστε έτσι και ελπίδα μου είναι ότι θα γινόμαστε όλο και περισσότεροι. Γιατί η αλήθεια το ‘χει αυτό. Συγκεντρώνει ήσυχα και μυστικά γύρω της “αληθινά πρόσωπα», που περιμένουν τη στιγμή, ή τον άνθρωπο, για να φανούν.
Έτσι λοιπόν, και ανοίγοντάς σου και πάλι για λίγο τη ψυχή μου, σε αφήνω, δυστυχώς στα χέρια ανθρώπων, που δεν σ’ αγάπησαν και δεν σε κατάλαβαν.
Αλλά κυρίως σε αφήνω στα πιο ασφαλή μουσεία της γης. Τις καρδιές μας

Με πολλή αγάπη
Σταμάτης Σπανουδάκης 2008

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=L9kGlwrL3E8&w=420&h=315]

Ποιο είναι το επόμενο “βήμα” των αρχαιολόγων στις ανασκαφές της Αμφίπολης

Ενόσω οι ανασκαφικές εργασίες προχωρούν στην Αμφίπολη και την ώρα που κορυφώνεται η αγωνία για τον ένοικο του τάφου, οι εκπλήξεις από τον Τύμβο Καστά διαδέχονται η μία την άλλη και προκαλούν για ακόμα μία φορά συγκίνηση.

Σύμφωνα με τα όσα έδωσε την Παρασκευή στη δημοσιότητα το υπουργείο Πολιτισμού διαπιστώθηκε η ύπαρξη δαπέδου σφράγισης από πώρινους λίθους. Σώζονται τα τμήματα του δαπέδου τα οποία βρίσκονται σε επαφή με τους πλαϊνούς τοίχους, με την ανασκαφική ομάδα να εκτιμά πως οι πώρινοι λίθοι στον τρίτο και τελευταίο θάλαμο του μνημείου αποτελούν, τελικά, οριζόντιο τοίχο σφράγισης. “Κατά την ανασκαφή, όπως ήδη έχουμε αναφέρει, διαπιστώθηκε η ύπαρξη δαπέδου σφράγισης από πώρινους λίθους» αναφέρεται μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση της Παρασκευής.

Παράλληλα η ανακοίνωση αναφέρει πως κατά την αποχωμάτωση του τέταρτου χώρου διαπιστώθηκε η ύπαρξη ενός τεχνητού λάκκου -ορύγματος- επί του φυσικού σχιστολιθικού εδάφους, επιφάνειας 4Χ2,10 μ., το οποίο το υπουργείο επιμένει να μην χαρακτηρίζει κρύπτη.

Πάντως η ύπαρξη του ορύγματος -το οποίο έχει διαστάσεις ενός μεγάλου δωματίου- πυροδοτεί νέους προβληματισμούς στην επιστημονική κοινότητα. Η επίτιμη έφορος Αρχαιοτήτων Κατερίνα Ρωμιοπούλου μιλώντας στον Ελεύθερο Τύπο εξήγησε: “Δεν υπάρχει άλλο τέτοιο παράδειγμα σε μακεδονικό τάφο. Για να διαπιστώσουμε ότι όντως πρόκειται για τεχνητό όρυγμα πρέπει να βρεθεί στο εσωτερικό του κάποιο στοιχείο. Αν δεν βρεθεί τίποτα μέσα θα μείνει ως όρυγμα με ερωτηματικά». Παράλληλα, δήλωσε στην εφημερίδα Τα Νέα: “Αν ο βράχος πελεκήθηκε για να γίνει το όρυγμα, ποιος μπορεί να το έκανε και γιατί; Μήπως περιείχε κάποιο κιβώτιο, λάρνακα ή κλίνη; Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε από τη στιγμή που δεν είμαστε ειδικοί στους θησαυρούς των πειρατών της Καραϊβικής. Διότι πλέον απέναντι στο συγκεκριμένο μνημείο είμαστε σαν τον Αλαντίν. Πηγαίνουμε με το λυχνάρι αλλά δεν ξέρουμε τι θα βρούμε».

Αλλος αρχαιολόγος διερωτάται: “Πρόκειται για κρύπτη που δημιουργήθηκε στη διάρκεια της κατασκευής του μνημείου ή μήπως για αποθέτη που σκάφτηκε εκ των υστέρων για να τοποθετηθούν εκεί τα μάρμαρα, όπως το κεφάλι και φτερά των Σφιγγών»; Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Ελεύθερου Τύπου, μια τέτοια σκέψη υπονοεί ότι η δημιουργία του ορύγματος ίσως να συμπίπτει χρονικά με τη δημιουργία των σφραγιστικών τοίχων που “υψώθηκαν» για να προστατέψουν το μνημείο από βανδαλισμούς. Την άποψη για την ύπαρξη “αποθέτη» στον τρίτο θάλαμο υποστήριξε πρόσφατα και η καθηγήτρια Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ Χρυσούλα Παλιαδέλη.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η νέα εξέλιξη αναφορικά με το όρυγμα πλέον αίρεται και η οποιαδήποτε αμφιβολία ότι ο τάφος μπορεί να μην είχε συληθεί από τυμβωρύχους. Το θέμα είναι όμως πότε εισέβαλαν στο μνημείο. Το σύλησαν περισσότερες από μία φορές; Πότε σφραγίστηκε; Πώς βρέθηκε η πόρτα κάτω από το δάπεδο; Η αμμώδης επίχωση μπήκε από ανθρώπινο χέρι;

“Το δυστύχημα είναι ότι δεν έχει βρεθεί ούτε ένα κινητό εύρημα, ένα νόμισμα, ένα όστρακο, ειδικά μέσα στον τρίτο θάλαμο» σχολιάζει στα Νέα έμπειρη αρχαιολόγος. “Είναι δυνατόν να περάσουν τυμβωρύχοι και να μην τους έσπασε ένα αγγείο; Να μην τους έπεσε κάτι; Είναι λες κι έχει σκουπίσει κάποιος κι έχει σβήσει τα ίχνη», προσθέτει.

Το πιο ερωτικό άγαλμα όλων των εποχών!!

Αγάλματα έχουμε πολλά και αξιόλογα. Αυτό όμως ξεπερνάει κάθε όριο. Ένα ζευγάρι σε πλήρη αρμονία σωματική, μέχρι που σου κόβεται η ανάσα. Καλλιτεχνικός συνδυασμός απίστευτης ομορφιάς, όπου είναι φανερό: ο άνδρας επιδεικνύει περήφανα την γυναίκα και η γυναίκα δείχνει ατάραχα τον τέλειο άνδρα. Άνδρας, με σφριγηλό ανδρικό σώμα, πόθος κάθε νέας γυναίκας. Γυναίκα, πλούσιο κορμί, λυγερόκορμο θηλυκό πλάσμα, δεμένο σαν βόστρυχος γύρω από τον άνδρα. Σε τέλεια επαφή δύο νέοι. Μια εκθαμβωτική εικόνα νεότητας.

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

National Geographic: Η Περσεφόνη κρατά το «κλειδί» για τον ένοικο του τάφου

Το «κλειδί» για τον ένοικο του πολυσυζητημένου τάφου της Αμφίπολης είναι η τοιχογραφία με την Περσεφόνη, σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του National Geographic.Οπως αναφέρει το δημοσίευμα, η Περσεφόνη, κόρη του Δία και της Δήμητρας, που εικονίζεται στο μωσαϊκό, δίνει ένα νέοι στοιχείο «κλειδί» στο μυστήριο σχετικά με τον ένοικο του τάφου.
l_14841-Ο τάφος της Αμφίπολης, όπως επισημαίνει το National Geographic, βρίσκεται κοντά στο λιμάνι του Αιγαίου που χρησιμοποίησε ο Μέγας Αλέξανδρος για το στόλο του. Οι αρχαιολόγοι χρονολογούν τον τάφο στο τελευταίο τρίμηνο του τέταρτου αιώνα π.Χ., πιθανότατα τοποθετώντας την κατασκευή του στην εριστική περίοδο μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π.Χ. Ολο αυτό έχει πυροδοτήσει έντονη φημολογία ότι ο τάφος χτίστηκε για κάποιον κοντινό ή συγγενή του.Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ελλάδας ανακοίνωσε σε συνέντευξη Τύπου την Πέμπτη ότι η πρόσφατα ανακάλυψε την εικόνα της Περσεφόνης η οποία μοιάζει με μία παρόμοια που εντοπίστηκε στο βασιλικό νεκροταφείο της Βεργίνας, όπου είναι θαμμένος ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η ανακάλυψη αυτή, σημείωσε η Λίνα Μενδώνη, γενική γραμματέας του υπουργείου, συνδέει τον τάφο της Αμφίπολης με την βασιλική καταγωγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. «Ο πολιτικός συμβολισμός είναι πολύ ισχυρός» επεσήμανε.Το νέο εύρημα αυξάνει την ελπίδα ότι ο τάφος θα προσθέσει άλλο ένα κεφάλαιο στην πολυτάραχη ιστορία του αρχαίου μακεδονικού βασιλικού οίκου. «Χωρίς αμφιβολία» δήλωσε η αρχαιολόγος Κατερίνα Περιστέρη, κύριος ερευνητής του τάφου Αμφίπολης «ο αποθανών ήταν εξαιρετικά σημαντικό πρόσωπο.»Η εικόνα της Περσεφόνης εντοπίστηκε όταν η Περιστέρη και οι συνεργάτες της καθάρισαν το πάτωμα ενός από τους θαλάμους του τάφου. Η Περιστέρη ήταν απρόθυμη να προβεί σε εικασίες σχετικά με την ταυτότητα του ιδιοκτήτη του τάφου με βάση τα νέα αυτά δεδομένα.Ωστόσο ο Ιαν Γουόρθνιγκτον, κλασσικός μελετητής στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι, στην Κολούμπια, πιστεύει ότι είναι πιθανό ο τάφος να ανήκει σε γυναίκα, αφού το ψηφιδωτό παρουσιάζει μια γυναίκα που οδηγείται στον Κάτω Κόσμο. Εάν αυτό αποδειχθεί, πρόσθεσε, ο τάφος είναι πιθανό να φιλοξενεί την Ρωξάνη, σύζυγο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ή την μητέρα του Ολυμπιάδα.Και οι δύο γυναίκες καταδικάστηκαν σε θάνατο όταν ένας από τους στρατηγούς του Αλεξάνδρου, Κάσσανδρος, ανέλαβε το θρόνο της αρχαίας Μακεδονίας.Σύμφωνα με τον Γουόρθινγκτον ωστόσο, δεν γνωρίζουμε με σιγουριά ποια από τις δύο γυναίκες μπορεί να βρίσκεται στον τάφο.Κλασικά κείμενα που διασώζονται αναφέρουν ότι ο Κάσσανδρος δολοφόνησε τη Ρωξάνη και το γιο της στην Αμφίπολη το 310 π.Χ., οπότε είναι πολύ πιθανό, είπε ο Worthington, ότι θα μπορούσε να βρίσκεται στον τάφο της Αμφίπολης.Από την άλλη, υπάρχουν και άλλα στοιχεία που δείχνουν έντονα προς την Ολυμπιάδα. Ο Αλέξανδρος είχε σκοπό να ανακηρύξει τη μητέρα του θεά, όπως η γυναικεία θεότητα στο άρμα του Άδη. Επιπλέον, η Ολυμπιάδα συνέχισε να κατέχει σημαντική πολιτική δύναμη, ακόμη και μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου. Παρόλο που δολοφονήθηκε από τον Κάσσανδρο και τους συμμάχους του θα μπορούσε να τιμηθεί με έναν τέτοιο τάφο.

Ποιος είναι μέσα στον τύμβο Καστά;

Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού (12/10/14):

“Η κεντρική παράσταση απεικονίζει άρμα σε κίνηση, που σύρεται από δύο λευκά άλογα, (φωτο 3), το οποίο οδηγεί γενειοφόρος άνδρας, με στεφάνι δάφνης στο κεφάλι (φωτο 4). Μπροστά από το άρμα απεικονίζεται ο θεός Ερμής ως ψυχοπομπός, ο οποίος φορά πέτασο, μανδύα, φτερωτά σανδάλια και κρατά κηρύκειο (φωτο 5). Η σύνθεση έχει κατεύθυνση από ανατολικά προς τα δυτικά.” ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Η μικρή ιστορία της Αμφίπολης

Η αρχαϊκή ονομασία της Αμφίπολης, ήταν Εννέα Οδοί. Οι τρείς ερχόντουσαν από την δεξιά πλευρά του ποταμού Στρυμόνα και οι έξι από την αριστερά του πλευρά. Όταν, οι Πέρσες και ο Ξέρξης προέλαυναν εναντίον της Ελλάδος, έφθασαν στις εννέα οδούς, έθαψαν ζωντανούς εννέα νέους και εννέα παρθένους της πόλης, σαν θυσία στο περσικό έθιμο για την επιτυχή έκβαση της εκστρατείας τους κατά των Ελλήνων. ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ»: ΕΘΝΟΣ, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

του Σταθη Γκότση και της Ολγας Σακαλη

Για την ανασκαφή στην Αμφίπολη έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά ως τώρα. Και θα ακολουθήσουν ασφαλώς περισσότερα, καθώς η αρχαιολογική έρευνα θα προχωρά. Ανεξάρτητα πάντως από τη σημασία του ίδιου του ευρήματος και την έκβαση της σχετικής επιστημονικής συζήτησης, μοιάζει να έχουν ήδη διαμορφωθεί οι συνθήκες που θα αφήσουν εφεξής το στίγμα τους στα αρχαιολογικά πράγματα του τόπου.

Ο εναγκαλισμός μιας εν εξελίξει ανασκαφής (και δη στα αρχικά της στάδια) από τον ίδιο τον πρωθυπουργό είναι ασφαλώς καινοφανής, όπως άλλωστε και ο επικοινωνιακός θόρυβος που ξέσπασε έκτοτε. Δεν ήταν ωστόσο τυχαία φαινόμενα. Είναι πλέον ορατό ότι η a priori σύνδεση του μνημείου με τον Μέγα Αλέξανδρο (ή… έστω με τον κύκλο του) αξιοποιείται από τους κυβερνώντες ως μια εξαιρετική ευκαιρία για άσκηση πολιτικής, τόσο εσωτερικής (σε μια περίοδο που μερικοί πιστεύουν ακόμη πως η ανάταξη του εθνικού φρονήματος μπορεί να υπερκεράσει τις κοινωνικές επιπτώσεις από τη μακροχρόνια μνημονιακή πολιτική) όσο και εξωτερικής απέναντι σε έναν αντίπαλο εθνικισμό, ακόμη και ως διπλωματικό χαρτί αναβάθμισης της διεθνούς εικόνας της χώρας.

Ανεξάρτητα από τα πρόσκαιρα επικοινωνιακά οφέλη που ενδεχομένως προσπορίζει στο κυβερνητικό στρατόπεδο, η περίπτωση της Αμφίπολης τείνει να συγκροτήσει ένα νέο μοντέλο ανασκαφικής έρευνας και διαχείρισης των μνημείων. Καταρχάς, το ίδιο το εύρημα σχεδόν «εκβιάζεται» να εκπληρώσει προσδοκίες (και προφητείες) τόσο ως προς το χαρακτήρα, τη χρονολόγηση και το περιεχόμενό του όσο και ως προς τους ρυθμούς με τους οποίους θα «αποκαλύψει τα μυστικά και την ταυτότητα του ενοίκου του». Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η επίκληση των βασικών αρχών δεοντολογίας φαντάζει ως ένας περίπου εμμονικός και σίγουρα απαρχαιωμένος λόγος μιας επιστημονικής συντεχνίας. Το προτεινόμενο νέο μοντέλο έχει διαμορφωθεί: οι προκαταρκτικές υποθέσεις εργασίας γίνονται θέσφατα εγκλωβίζοντας την ίδια την πορεία της έρευνας, ενώ η «αξία» του ευρήματος καθορίζεται από τη δυνατότητά του να συνδεθεί με μια αφήγηση ένδοξου εθνικού παρελθόντος, επώνυμων προσώπων ή εντυπωσιακού πλούτου. Τέλος, η ανασκαφική έρευνα οφείλει να προχωρά γρήγορα ή πάντως να προσαρμόζεται στους χρόνους που εξυπηρετούν συγκυριακές επιδιώξεις.

Το κυβερνητικό ενδιαφέρον για την περίπτωση της Αμφίπολης ενισχύει ακριβώς αυτό το νέο μοντέλο ανασκαφικής έρευνας και διαχείρισης των μνημείων, επιχειρώντας παράλληλα να συσκοτίσει την ασκούμενη επί των μνημείων πολιτική, όπως αυτή αποτυπώνεται στην προσπάθεια διαρκούς αποδυνάμωσης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, τόσο μέσω θεσμικών παρεμβάσεων όσο και μέσω της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσής της. Ήταν η πρώτη κυβέρνηση Σαμαρά, άλλωστε, που υποβάθμισε το 2012 το Υπουργείο Πολιτισμού σε Γενική Γραμματεία του Υπουργείου Παιδείας, ενώ και το επανασυσταθέν πλέον Υπουργείο προβλέπεται να λειτουργεί, σύμφωνα με τον νέο Οργανισμό του, με συρρικνωμένες κατά 40% τις οργανικές μονάδες του.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, η απαξίωση του μνημειακού πλούτου της χώρας που δεν πληροί τις προδιαγραφές του «μοντέλου Αμφίπολης» είναι από χρόνια εδώ: καταγράφεται στην εγκατάλειψη δεκάδων αρχαιολογικών χώρων και μνημείων, στην υποβάθμιση της αρχαιολογικής έρευνας, στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκαν ακόμη και εξαιρετικής ιστορικής αξίας ευρήματα (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το μνημειακό σύνολο της βυζαντινής Θεσσαλονίκης που αποκαλύφθηκε στο σταθμό του μετρό στη Βενιζέλου). Οι σημερινές εξελίξεις προοιωνίζουν την παγίωση μιας τέτοιας κατεύθυνσης.

Στο «μοντέλο της Αμφίπολης», όμως, υιοθετήθηκε, παράλληλα, και μια νέου τύπου επικοινωνιακή διαχείριση, ακριβώς για να εξυπηρετηθούν οι στοχεύσεις για τις οποίες έγινε ήδη λόγος. Προκλήθηκε μια ευρύτατη δημόσια συζήτηση για το αρχαιολογικό εύρημα, η οποία τροφοδοτείται τακτικά με πληροφοριακό υλικό από το νεόκοπο όργανο επικοινωνιακής εκπροσώπησης της ανασκαφής, αλλά και με δηλώσεις πολιτικών προσώπων. Οι αιτιάσεις του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων αλλά και άλλων, πως η διαμορφούμενη κατάσταση εγκυμονεί κινδύνους για την απρόσκοπτη και επιστημονικά ορθή διεξαγωγή της ανασκαφής, αντικρούστηκαν με το φαινομενικά εύλογο επιχείρημα πως πρόκειται για μια «ανοιχτή» ανασκαφή και πως είναι χρήσιμο να υπάρχει πλήρης ενημέρωση του κοινού. Ωστόσο, πόσο «ανοιχτή», δηλαδή προσβάσιμη γίνεται στ’ αλήθεια μια ανασκαφή μέσα από δελτία Τύπου που βρίθουν ειδικής ορολογίας; Πώς γίνεται κανείς κοινωνός μιας επιστημονικής διαδικασίας καταναλώνοντας ακατανόητες πληροφορίες που προκαλούν δέος αλλά και σύγχυση; Πόσο σοφότερος γίνεται ο μη μυημένος αναγνώστης ή τηλεθεατής που μάλλον οδηγείται στην «αποπληροφόρηση μέσα από την υπερπληροφόρηση», κατά την ρήση του Ουμπέρτο Έκο;

Στον χώρο, εξάλλου, της δημόσιας αρχαιολογίας οι έννοιες «ανοιχτή» ανασκαφή, «ανοιχτά» μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι περιγράφουν εντελώς διαφορετικές επικοινωνιακές δράσεις, δομημένες και στοχευμένες προσπάθειες ενεργητικής συμμετοχής του κοινού σε ερμηνευτικές διαδικασίες πρόσληψης και κατανόησης των κοινωνιών του παρελθόντος. Στον τομέα αυτό υπάρχει ήδη πολυετής εμπειρία και στη χώρα μας.

Η ανασκαφή της Αμφίπολης, επομένως, δεν είναι «ανοιχτή». Όχι μόνο γιατί, όπως είναι λογικό, δεν έχει κανείς φυσική πρόσβαση σε αυτήν, πέρα από τους άμεσα εμπλεκόμενους, αλλά και επειδή η επικοινωνιακή της διαχείριση δεν συμβάλει επ’ ουδενί ούτε στη γνωριμία του κοινού με το παρελθόν και τα υλικά του κατάλοιπα ούτε, πολύ περισσότερο, στην εξοικείωσή του με θέματα μεθοδολογίας και ερμηνείας.

Αν υπάρχει τελικά ένα κρίσιμο ερώτημα, δεν είναι ποιος είναι θαμμένος στον τάφο ή πότε χρονολογείται το εύρημα, αλλά αν το «μοντέλο της Αμφίπολης» θα επικρατήσει στην ελληνική αρχαιολογική πραγματικότητα. Και το ερώτημα αυτό δεν αφορά μόνον τους ειδικούς επιστήμονες.

 Ο Στάθης Γκότσης είναι ιστορικός, πρόεδρος του Ενιαίου Συλλόγου Υπαλλήλων ΥΠΠΟ Αττικής, Στερεάς και Νήσων και η Όλγα Σακαλή πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων.