Al-posts – Σελίδα 9

Αρχεία ανά κατηγορία "Al-posts" (Σελίδα 9)

Amphipolis.gr | Greek God Family Tree

http://www.veritablehokum.com/comic/the-greek-god-family-tree/

Amphipolis.gr | Περπατάμε για την Αμφίπολη

Ξεκίνησε η προσπάθεια για μία Ειρηνική πορεία ώστε να εκδηλωθεί η έντονη επιθυμία που υπάρχει από πολλούς να γίνει επισκέψιμος ο τάφος στον λόφο Καστά.

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Amphipolis.gr | Ιερό του θεού Διόνυσου στο Παγγαίο

Στο ιερό του θεού στο Παγγαίο αναφέρεται και ο σκηνικός φιλόσοφος Ευριπίδης :

Κρυπτός δ’ εν άντροις της υπαργύρου χθονός ανθρωποδαίμων κείσεται βλέπων φάος, Βάκχου προφήτης, ώστε Παγγαίου πέτραν ώκησε, σεμνός τοίσιν ειδόσιν θεός.

Σαν ανθρωπόθεος όμως μέσα στα άντρα θα μένει ασημογής και φως θα βλέπει, όπως στου Παγγαίου θρόνιασε το βράχο ο προφήτης του Βάκχου, πουλογιέται θεός και τον τιμούν αυτοί που ξέρουν) . ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Amphipolis.gr | Οζυμανδίας τ’ όνομά μου, ο βασιλεύς των βασιλέων

Οζυμανδίας

Συνάντησα έναν ταξιδιώτη από χώρα αρχαία· είπε:

τεράστια, δίχως κορμό, δυο πόδια πέτρινα υψώνονται στην έρημο…

Κοντά τους, μες στην άμμο βυθισμένο, ένα θρυμματισμένο πρόσωπο·

τα σκυθρωπά του χείλη, πτυχωμένα σ’ ένα χαμόγελο ψυχρής υπεροχής,

λένε ο γλύπτης τους πως διάβασε σωστά αυτά τα πάθη

που ακόμη ζούνε χαραγμένα στ’ άψυχα ετούτα πράγματα –

το χέρι που τα περιγέλασε και την καρδιά που τα ’θρεψε.

Και πάνω στο κρηπίδι αυτές οι λέξεις αχνοφαίνονται:

‘‘Οζυμανδίας τ’ όνομά μου, ο βασιλεύς των βασιλέων,

κοιτάξτε τα έργα μου, ισχυροί κι απελπιστείτε!’’

Άλλο τίποτα δεν απομένει. Γύρω από τη φθορά

των κολοσσιαίων ερειπίων, απέραντη, γυμνή,

μόνη η έρημος, κι επίπεδη, απλώνεται μακριά.

Πέρσυ Μπυς Σέλλεϋ (PERCY BYSSHE SHELLEY, 1792-1822)

Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά

Ozymandias Ramses II statue in the desert composite image based on Shelley s poem

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Amphipolis.gr | Ποιες είναι οι σχέσεις των Ελλήνων με τα μουσεία;

Σύμφωνα με την έρευνα που παρουσιάστηκε στο 10ο Συμπόσιο του Τομέα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου

Ποιες είναι οι σχέσεις των Ελλήνων με τα Μουσεία; Ποια μουσεία προτιμούν, πόσο συχνά τα επισκέπτονται και για ποιους λόγους; Ένα μικρό μόνο μέρος των ευρημάτων από τα προκαταρκτικά πορίσματα του ερευνητικού προγράμματος αποτύπωσης της κοινής γνώμης σχετικά με τα μουσεία και την κοινωνική τους αξία, παρουσιάστηκε χτες στο 10ο Επιστημονικό Συμπόσιο που διοργάνωσε ο Τομέας Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης, στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Την παρουσίαση έκανε η Μάρλεν Μούλιου, λέκτορας Μουσειολογίας, που σχεδίασε, το 2014, την έρευνα, σε συνεργασία με τη μεταπτυχιακή φοιτήτρια, Σοφία Καρούνη και αφορά ένα μικρό δείγμα του συνολικού υλικού, που αντιστοιχεί σε 131 απαντήσεις, δηλαδή περίπου το ένα τέταρτο του συνόλου του δείγματος.

Ωστόσο, πρόκειται για ένα αρκετά αντιπροσωπευτικό δείγμα, καθώς, όπως ειπώθηκε, συμπυκνώνει αντιπροσωπευτικές τάσεις και αντιλήψεις. Η πιλοτική εφαρμογή έγινε σε διάφορες περιοχές της Αθήνας, όπως το Σύνταγμα, το Κολωνάκι και την Καισαριανή, καθώς και των δυτικών και βόρειων προαστίων, δηλαδή το Περιστέρι και η Κηφισιά. Η δειγματοληψία έγινε τον περασμένο Μάιο, σε διάστημα περίπου δύο μηνών. Από τους πολίτες ζητήθηκε να δηλώσουν σκέψεις, εικόνες, συναισθήματα, καθώς και ένα μοναδικό μουσείο που τους ερχόταν στο νου ώστε να αποτυπωθούν προσωπικές προτιμήσεις. ‘Ανδρες και γυναίκες είχαν την ίδια περίπου συμμετοχή, οι ηλικιακές ομάδες ήταν 18-25 και 35-45 ετών, ενώ επρόκειτο κυρίως για απόφοιτους Λυκείου, με αρκετούς φοιτητές, πτυχιούχους ΑΕΙ και ιδιωτικούς υπαλλήλους.

Από τις απαντήσεις προέκυψε ως πρώτη επιλογή -ακόμα και στο άκουσμα της λέξης μουσείο- το Μουσείο Ακρόπολης, ενώ ακολουθούσε σε αρκετή απόσταση το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Περίπου το 70%, δήλωσε ότι δεν επισκέπτεται συχνά μουσεία, ενώ όταν αυτό συμβαίνει το ένα τέταρτο των ερωτηθέντων απάντησε ότι το κάνει από διάθεση μάθησης για την ιστορία, τα αρχαία και τον πολιτισμό. Ένα μεγάλο ποσοστό δεν έδωσε απάντηση ως προς τον λόγο που πηγαίνει στα μουσεία, ενώ ως κυρίαρχα συναισθήματα αναφέρθηκαν η υπερηφάνεια, το δέος και ο θαυμασμός, χωρίς να λείψουν και τα ακριβώς αντίθετα, δηλαδή βαρεμάρα, αδιαφορία, ίσως και μια αναπόληση, αλλά ιδίως μια δυσκολία για το πώς μπορούν να νιώσουν.

Τα αρχαιολογικά μουσεία είναι κυρίαρχα, μολονότι πολλές φορές επιλέγονται μαζί ως δεύτερη κατηγορία με μουσεία τέχνης και λαογραφικά. Ως προς τους λόγους για τους οποίους επιλέγονται, η κυρίαρχη απάντηση είναι «δεν ξέρω», που σημαίνει, όπως αναφέρθηκε από την ομιλούσα, ότι «πολλές φορές πηγαίνουν στα μουσεία χωρίς να είναι σίγουροι ότι το θέλουν ή χωρίς να το κάνουν αλλά απλά επιθυμούν να δηλώσουν μια θετική στάση γενικά». Πολλοί λίγοι ανέφεραν ότι πηγαίνουν στα μουσεία μόνοι -συνήθως το κάνουν μαζί με οικογένεια και φίλους-, ενώ στην ερώτηση τι τους δυσαρεστεί σε αυτά, απαντούν τα εισιτήρια. Θεωρούν δηλαδή ότι οι Έλληνες πρέπει να έχουν διαφορετική αντιμετώπιση σε σχέση με τους ξένους, ότι το εισιτήριο είναι πολύ υψηλό και ότι χρειάζεται να αναμορφωθεί η τιμολογιακή πολιτική του υπουργείου. Επίσης πιστεύουν ότι τα μουσεία πρέπει να γίνουν πιο ενδιαφέροντα, διαδραστικά και ελκυστικά προς τους πολίτες. Τέλος, θεωρούν ως βασικό ρόλο τους την προβολή του πολιτισμού και της ιστορίας και στη συνέχεια το εκπαιδευτικό και τουριστικό. Η παραπάνω έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη.

http://www.protothema.gr

Amphipolis.gr | “ARISTOTLE 2400 YEARS”

INVITATION TO THE WORLD CONGRESS

aristo

“ARISTOTLE 2400 YEARS”

May 23-28, 2016

The “Interdisciplinary Centre for Aristotle Studies,” of the Aristotle University of Thessaloniki announces the World Congress “Aristotle 2400 Years” which is to be held at the Aristotle University of Thessaloniki, in ancient Stageira, the birthplace of Aristotle and in ancient Mieza, the place where Aristotle taught Alexander the Great.

Aristotle, who was born in Stageira, Macedonia, in 384 BC, exercised a continuous influence on human thought for 2.400 years!

He is the universal philosopher, whose work has left an indelible mark on the Classical, Hellenistic and Graeco-Roman world, on Byzantine scholarly tradition, on the Arab world, on the Medieval Europe and continues to exercise influence on the intellectual life of contemporary Western civilization.

He is the philosopher whose work spreads over the broadest range of topics, covering all major branches of Philosophy such as Logic, Dialectic, Syllogistic, Metaphysics, Political-Moral Philosophy, Rhetoric, Poetics and extending in an impressive way into areas related to all fundamental scientific fields, such as Physics, Biology, Zoology, Botany, Taxonomy, Mathematics, Meteorology, Astronomy, Geology, Psychology, Medicine, Economics, Humanities, Law and Political Science, Economics, Health Sciences and even Technological Sciences.

The aim of the Congress is to advance scholarship on all aspects of Aristotle’s work; a work whose impact is unique in volume of influence in the history of the human thought; a work which continues to be present in the intellectual evolution of Western civilization, thus becoming an integral and essential part of its cultural heritage. We believe that such work deserves to be studied not only for its long-standing influence, but also for its relevance for the 21^st century. Furthermore, the insights in Aristotle’s work, in the light of new discoveries in contemporary sciences, can enable us to build the conceptual bridges between scientific thought and philosophical reflection; it can also offer the paradigm par excellence for an interdisciplinary approach of knowledge.

The organizers invite papers on all aspects of Aristotle’s philosophy. Particularly welcome are interdisciplinary and multidisciplinary approaches of the Stageirite’s work, as well as approaches investigating its relevance today and its potential to lead us to a deeper understanding of concepts, ideas and problems of our own era in a global scale.

Demetra Sfendoni-Mentzou
President
“INTERDISCIPLINARY CENTRE FOR ARISTOTLE STUDIES,” AUTH
WORLD CONGRESS “ARISTOTLE 2400 YEARS”

http://aristotleworldcongress2016.web.auth.gr

Amphipolis.gr | ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΕΩΣ

Τελικά είναι η αρχαιολογική ανακάλυψη στήν Κάστα τής Αμφιπόλεως τάφος ή ναός;

Άς δούμε μερικές πληροφορίες γιά τήν περιοχή από τήν πανάρχαια ιστορία τής περιοχής. Η Αμφίπολη έχει άμεση σχέση μέ τό όρος Παγγαίο πού σημαίνει Πάν-Γαία = Όλη η Γή. Η Αμφίπολη σημαίνει η Αμφί-πόλις = εκατέρωθεν, «και από τις δύο πλευρές» πού υπονοεί δύο πλευρές τής πόλης= η άνω καί η κάτω.
Γιά νά δούμε πώς συνδέονται όλα αυτά.
Λοιπόν.
Οι θράκες, ήταν ο λαός πού ήδη από τά αρχαϊκά χρόνια αποτελούσε τό μεγαλύτερο μέρος τού πληθυσμού τού Παγγαίου καί γενικά τής μεταξύ τού Στρυμόνα καί Νέστου χώρας. Ήταν ό τόπος τού Ορφέα, τού Μουσαίου, τού Θάμυρη καί τού Εύμολπου, πού είχαν διδάξει στούς ανθρώπους τά θεία μυστήρια καί τήν μουσική.

Κρατήστε στό νού σας τό όνομα τού Εύμολπου. Ο Εύμολπος ήταν ο γενάρχης του ιερατικού γένους των Ευμολπιδών.Ο ίδιος ήταν γιος του θεού Ποσειδώνα και της Χιόνης, εγγονός του Βορέου και της Ωρυθυίας. Όχι τυχαία όπου βλέπουμε τόν Ποσειδώνα κάτι περίεργο υπάρχει από πίσω. Ο Ποσειδώνας δέν τά πάει καθόλου καλά μέ τόν Δία. Ο Ποσειδώνας , θά πρέπει νά μάθετε, θά πρέπει νά ξέρετε καί νά έχετε στόν νού σας πώς είναι ο γενάρχης τών Ατλάντων. Αυτοί πού πάντα κυνηγούσαν τούς Έλληνες. Ο Δίας είναι ο γενάρχης τών Ελλήνων. Όπου παιδιά τού Ποσειδώνα , από πίσω πάντα υπάρχουν ύποπτα πράγματα. Λέγετε πώς κατά τήν παράδοση, όταν η Χιόνη γέννησε τον Εύμολπο, επειδή φοβήθηκε τον πατέρα της, έριξε το βρέφος στη θάλασσα, οπότε ο πατέρας του ο Ποσειδώνας, ως θεός της θάλασσας, τόν προστάτευσε, τόν πήγε στήν Αιθιοπία . Εδώ νά έχετε καί πάλι τόν νού σας γιατί υπονοεί τήν καταβύθιση τής Ατλαντίδος όπου πολλοί διασωθέντες Άτλαντες πήγαν σέ διάφορες περιοχές κρυφά , μεταξύ τών οποίων ήτα καί η Αίγυπτος, η Αιθιοπία, η Λιβύη, η Ελλάδα.
Από εκεί πήρε τίς κατάλληλες οδηγίες καί πήγε στήν Θράκη , έμεινε εκεί στόν βασιλιά Τεγύριο γιά νά ιδρύσει εκεί τά Καβείρια μυστήρια. Όσοι μυούνταν στα μυστήρια των Καβείρων έλεγαν πως αποκτούσαν τη δύναμη να αποφεύγουν τους κινδύνους, να πετυχαίνουν στις πιο αβέβαιες προσπάθειες και να νικούν τους εχθρούς. Στα μυστήρια αυτά μυούνταν άντρες, γυναίκες και παιδιά τη νύχτα, αφού προηγουμένως καθαρίζονταν και πλένονταν. Κατά τη μύηση έβαζαν τον υποψήφιο πάνω σε θρόνο γι’ αυτό και η μύηση ονομαζόταν θρονισμός.Στο κεφάλι του μυούμενου έβαζαν στεφάνι ελιάς και γύρω από την κοιλιά μία κόκκινη λωρίδα που θα τον προφύλαγε από κάθε κίνδυνο. Μετά πήγε στήν Ελευσίνα. Εκεί έγινε ιερέας καί ιδρυτής τών Ελευσίνιων μυστηρίων. Τα Ελευσίνια ήταν γιορτή και μυστηριακή τελετή που πραγματοποιούνταν στην Ελευσίνα της Αττικής προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και της Περσεφόνης.

Το ιερατείο το υπεύθυνο για την τελετή αποτελείτο από τους απογόνους του Ευμόλπου, τους Ευμολπίδες, τις κόρες του βασιλιά Κελεού {στόν βασιλιά Κελεό είχε φιλοξενηθεί η θεά Δήμητρα} και από το ιερατικό γένος των Κηρύκων ,οι οποίοι απέδιδαν την καταγωγή τους στον Ερμή και την Άγλαυρο. Από τους Ευμολπίδες προερχόταν ο Ιεροφάντης των Μυστηρίων, ενώ από τους Κήρυκες ο Δαδούχος. {Δείτε τά πρόσωπα τού ψηφιδωτού}.
Τα Μικρά Ελευσίνια αποτελούσαν “προετοιμασία” για τα Μεγάλα Μυστήρια.Τα Μικρά Ελευσίνια αποτελούσαν “προετοιμασία” για τα Μεγάλα Μυστήρια. Στά Μεγάλα Μυστήρια φαίνεται πως η τελετή χωριζόταν σε τρία τμήματα: τα δρώμενα, κατά τα οποία γινόταν αναπαράσταση της ιστορίας της Δήμητρας και της Περσεφόνης, καθώς και της αρπαγής της τελευταίας από τον Άδη και της περιπλάνησης της μητέρας της για να τη βρει, τα δεικνύμενα, όπου ο Ιεροφάντης έμπαινε στο Ιερό και έβγαινε λίγο αργότερα με τα Ιερά αντικείμενα των δυο θεοτήτων, τα οποία πρόβαλλε στους μυημένους, και τα λεγόμενα, συμβολικές φράσεις των μυστών. Ακολουθούσε ο ύψιστος βαθμός μύησης με την ονομασία εποπτεία. Κεντρικό σύμβολο της εποπτείας ήταν ένα στάχυ, το οποίο φυλασσόταν στο άδυτο του Τελεστηρίου και αφού θεριζόταν τελετουργικά από τον ιεροφάντη, επιδεικνυόταν στους πιστούς ως σύμβολο της ανεξάντλητης δημιουργικής δύναμης της Μητέρας Γης.

Οι αρχαίοι συγγραφείς αποφεύγουν να δώσουν περισσότερες λεπτομέρειες για το σημείο αυτό, καθώς όποιος συμμετείχε στα Μυστήρια και αποκάλυπτε κάτι από την τελετή τιμωρούνταν με θάνατο.
Πρέπει νά ξέρετε ότι η συνέχειά τους είναι οι σημερινές μασονικές στοές.
Λέγετε πώς οι μυημένοι στά μυστήρια έπαιρναν μιά ιδέα τού τί υπάρχει μετά τόν θάνατο. Πού πάει η ψυχή. Ακόμα όμως πιό πέρα μπορούμε νά δούμε συνωμοτικά πώς μέσα σέ αυτούς τούς μυστικούς κλειστούς χώρους εκπαιδευόντουσαν σέ δυνάμεις υπεράνω τών ανθρώπινων γνωστών καί είχαν σχέση μέ υπογήινες ατλάντιες οντότητες πού κατείχαν σκοτεινές δυνάμεις εξουσίας .
Εκεί στό Παγγαίο , όρος πού είχε πολύ χρυσό καί πού ήταν χρήσιμο γιά λόγους πού δέν μπορούμε νά αναπτύξουμε εδώ , ήταν η βάση τών αρχικών μυστηρίων. Εκεί πήγε καί ο Κάδμος , γιος του βασιλιά των Τρώων Αγήνορα και της Τηλέφασσας. { Η Τροία ήταν ένα ατλάντειο άντρο πού καί πάλι διαλύθηκε από τούς Έλληνες. Ήταν μιά προσπάθεια επαναστήλωσης τής Ατλαντίδος.}

Από εκεί ξεκίνησαν καί τά Ορφικά Μυστήρια. Ο Λυκούργος, που βασίλευε στους Ηδωνούς, κοντά στον Στρυμόνα, εναντιώθηκε στη λατρεία του Διόνυσου, επιτέθηκε στις Βάκχες της ακολουθίας του και απείλησε τη ζωή και του ίδιου του θεού. Λέγετε πώς ο Χάροπας, βοήθησε τον Διόνυσο να νικήσει και να θανατώσει το Λυκούργο, πως αυτός, παίρνοντας την εξουσία σύμφωνα με το θέλημα του νικητή θεού, διέδωσε τη λατρεία του και πως δίδαξε στο γιο του Οίαγρο τις διονυσιακές τελετουργίες, που αργότερα ο γιος του Οίαγρου, ο Ορφέας τις διαμόρφωσε και τις συστηματοποίησε, έτσι ώστε έγιναν ευρύτερα γνωστές σαν Ορφικά Μυστήρια.
Ο Ορφέας είναι μια περίεργη μυθική μορφή, χωρίς σαφή γνωρίσματα ήρωα, θεού ή ημίθεου. Χαρακτηρίζεται ως “γόης από μουσικής και της μαντικής”, αλλά ήταν και εισηγητής συγκεκριμένων μυστικών τελετών, θρησκευτικός ποιητής, προφήτης και ιερέας. Επιπλέον τιμήθηκε στον τάφο του με θυσίες ως θεός και όχι με εναγίσματα όπως οι ήρωες. Καταγόταν από τη Θράκη και έδρασε είτε στην περιοχή των Πιερίων, όπου υπήρχε ο τάφος του, είτε στην περιοχή του όρους Παγγαίο . Ο Ορφέας μετά την κάθοδο του στον Άδη, απ’ όπου απέτυχε να επαναφέρει την Ευρυδίκη,{ σέ όλα σχεδόν τά μυστήρια, υπάρχει η υπόνοια τού περάσματος στόν άλλο κόσμο. Αλλά ποίος είναι αυτός ο “Άλλος Κόσμος”; Δέν είναι τού παρόντος νά μιλήσουμε τώρα.}επέστρεψε στον Επάνω Κόσμο πικραμένος, και εφτά ημέρες περιπλανιόταν αμίλητος χωρίς τροφή ή θρηνούσε στις όχθες ενός ποταμού , ίσως τού Στρυμόνα.
Στο κέντρο της ορφικής διδασκαλίας μπήκε ο λεγόμενος Διόνυσος Ζαγρέας, γιος, κατά τον “ιερό λόγο” των ορφικών, του Δία και της θεάς του Κάτω Κόσμου Περσεφόνης.

Έτσι λοιπόν μπορούμε νά βγάλουμε ένα πρώτο συμπέρασμα πώς η Αμφί-πολις έχει έναν ναο-τάφο αφιερωμένο στά μυστήρια τής ζωής καί τού θανάτου. Ένα πέρασμα στόν κάτω κόσμο τών νεκρών. Εκεί τελούσαν μυστήρια καί μόνο οι μυημένοι έμπαιναν στά κατώτερα μέρη του . Κανείς δέν ξέρει ποιό είναι τό πραγματικό του βάθος. Αν μπορούν νά τό ανακαλύψουν. Πού οδηγεί. Καί ποιά η σχέση του μέ τούς υπόγειους κόσμους. Μέ τί καί πόσους καθόδους συνδέεται. Ποιές πύλες – περάσματα έχει. Καί ακόμα , συνδέεται υπογείως μέ τήν Ελευσίνα καί ακόμα ποιό πέρα μέ τήν Αίγυπτο , τήν Αιθιοπία, τήν Λιβύη;

Η Περσεφόνη υπονοεί τήν ψυχή. Ο Πλούτωνας υπονοεί τό μαύρο σκοτάδι πού παίρνει τήν ψυχή, τήν κλέβει. Κάτι σάν αυτό πού λέει η ορθόδοξη θρησκεία μας πώς ο διάβολος καιροφυλακτεί νά κλέψει τήν ψυχή μας. Ο Ερμής είναι ο ψυχοπομπός .

Στον Νομό Σερρών και συγκεκριμένα στην περιοχή της Ν. Ζίχνης τοποθετείται το Νύσιο πεδίο, φημισμένο κατά την αρχαιότητα για τα άλογά του, όπου ο Πλούτωνας άρπαξε την κόρη της Δήμητρας, Περσεφόνη. Ο Όμηρος ονομάζει στην Ιλιάδα το Παγγαίο «Νυσήιον». Άλλα αρχαία κείμενα αναφέρουν ότι στην πεδιάδα βόρεια του Παγγαίου βρισκόταν το «Νύσιο πεδίο».

Η αρπαγή της Περσεφόνης από τον Άδη, θεό των υποχθονίων περιοχών, είναι ένας από τους πιο ονομαστούς μύθους της Ελλάδος. Αναφέρεται σ’ αυτόν ένας από τους εκτενέστερους ομηρικούς ύμνους, όπου ο ποιητής του, που τον αφιερώνει στη Δήμητρα, παρουσιάζει τις διάφορες περιπέτειες του δράματος της αρπαγής.
http://filosofia-erevna.blogspot.gr

Amphipolis.gr | ΠΟΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΕΤΑI!!!!

Δίπλα ακριβώς στο Παγγαίο όρος βρίσκεται η πανάρχαια μυστικιστική-αποκρυφιστική «κοιλάδα των ρόδων». Η «κοιλάδα των ρόδων» είναι μία πολύ μυστηριώδης περιοχή, που είναι εμφανές ότι κρύβει φοβερά και τρομερά μυστικά!!!

Η Αλήθεια για τις ανασκαφές στην Αμφίπολη!
Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης

Μεγάλος θόρυβος ξέσπασε το καλοκαίρι σε σχέση με τις νεώτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις στην περιοχή της Αμφίπολης, στον νομό Σερρών, λίγο πριν το περίφημο Στρυμωνικό «δέλτα». Οι ανασκαφές έδειξαν εκπληκτικά αρχαιολογικά στοιχεία, μάλιστα μερικοί ισχυρίστηκαν ότι δεν αποκλείεται μεταξύ των ευρημάτων να είναι και ο… τάφος του Μεγαλέξανδρου! Σημειώνεται ότι η Αμφίπολη υπήρξε αρχαία αποικία των Αθηναίων, με σημαντική γεωστρατηγική αξία. Τελικά, το υπουργείο πολιτισμού (;) ενέκρινε σαν βοήθημα των ανασκαφών… «ψίχουλα» (!), την ώρα που το ισλαμικό τζαμί χρηματοδοτείται αφειδώς από τους ανόητους Έλληνες φορολογούμενους-ψηφοφόρους της αντίχριστης ΝΔ…

Όμως γύρω από το θέμα υπάρχει ολόκληρο υπόβαθρο, το οποίο δύναται να αλλάξει ακόμα και τις ισχύουσες παραστάσεις και αντιλήψεις μας για την ιστορία! Διότι είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι στην περιοχή εκείνη, λίγο πιο κάτω από το όρος Παγγαίο και δίπλα ακριβώς στην περίφημη «κοιλάδα των ρόδων» της απώτατης προϊστορίας, διακυβεύονται πάρα πολλά ακόμα και για το παρόν και το μέλλον του ελληνισμού!… Άλλωστε, γνωρίζοντας εκ προοιμίου την υπέρτατη αξία του εν λόγω γεωγραφικού χώρου, ο γράφων πραγματοποίησε στο παρελθόν επιτόπιες έρευνες, μέρος των οποίων δημοσιεύτηκε στο έργο μας «Μυστηριακή Θράκη, θρύλοι και μύθοι», που εξεδόθη το 2009.

Ποιο είναι λοιπόν το υπέρτατο μυστικό και η τρομερά μεγάλη αξία της εν λόγω περιοχής; Αναφερόμαστε βεβαίως στο θέμα και στο ως άνω βιβλίο μας. Εδώ θα κάνουμε ένα μικρό «απάνθισμα», μία σύνοψη, του γιατί η περιοχή αυτή είναι άκρως σημαντική από απόψεως ιστορικής, γεωπολιτικής, αλλά και θρησκευτικής. Μόνο τότε θα μπορεί να γίνει περισσότερο κατανοητός ο εύλογος θόρυβος που ξέσπασε το καλοκαίρι γύρω από τα νέα αυτά αρχαιολογικά ευρήματα, που έρχονται μάλιστα στο φως εν μέσω ευρύτερων ανακατατάξεων στην περιοχή μας και στον κόσμο όλο!

Στον χώρο αυτό δεσπόζει ασφαλώς το μυστηριακό όρος του Παγγαίου. [Παγγαίο: εκ του Παν + Γαία, αλλά και αναγραμματισμός του ονόματος της Παναγίας, γι’ αυτό και το βουνό είναι αφιερωμένο στη Θεομήτορα]. Το Παγγαίο πάντοτε «μαγνήτιζε» τον ερευνητή και τον επισκέπτη τόσο για τον μυστικιστικό του χαρακτήρα, όσο και για το χρυσάφι που κρύβει στα έγκατά του. Είναι γεγονός ότι το συγκεκριμένο όρος αποτελούσε σπουδαία γεωοικονομική βάση του στρατού του Μεγαλέξανδρου, αφού εξάλλου και ο ίδιος ο Φίλιππος προηγουμένως είχε εξορύξει χρυσό από εκεί, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό το δυνατότερο στράτευμα της εποχής του. Επρόκειτο για τους Πανέλληνες της π.Χ. περιόδου, σε μία απόπειρα (μετά τον Ευαγόρα τον Κύπριο) να επανενωθούν οι δυνάμεις του ελληνισμού και να εξαπλωθούν προς ανατολάς, εκπολιτίζοντας την Ασία και σώζοντας τον κόσμο από τη βαρβαρότητα!

Σήμερα πάνω στην κορυφή του Παγγαίου υπάρχει το γνωστό χριστιανικό μοναστήρι της Παναγίας της Εικοσιφοίνισσας. Όμως η μονή βρίσκεται ακριβώς πάνω στο δεσπόζον σημείο (από όπου και η πανοραμική άποψη της περιοχής: Πανγαία), όπου άλλοτε βρισκόταν το ίδιο το κέντρο της πανάρχαιας θρακικής λατρείας του ορφισμού! Πράγματι, εδώ ήταν το ακριβές σημείο (σύμφωνα και με τις δικές μας μελέτες), στο οποίο ο Ορφέας δίδαξε στους μαθητές του τα πάντα: από θεολογία και μεταφυσική έως αστρονομία και μαθηματικά!… Ο Ορφέας θεωρείται σήμερα ως «προ Χριστού Χριστιανός», άλλωστε δίδαξε μεταξύ άλλων και τον μονοθεϊσμό («εν το Παν») και παραστάσεις τον φέρουν… εσταυρωμένο (!), όπως ακριβώς και εκείνες του Ιησού Χριστού…

Η ετυμολογία του ονόματός του πιθανώς να σημαίνει «εκείνος που φύεται εκ του όρους» ή να είναι και «Οροφέας» (με απάλλειψη έπειτα για φωνητικούς λόγους του γράμματος «ο»), δηλ. «αυτός που βρίσκεται στην κορυφή», εξ ου και η λέξη «οροφή» κτλ. Και όντως, ο Ορφέας, ως καλός ποιμήν, έβγαινε κάθε χάραμα στην κορυφή του Παγγαίου όρους, όπου και χαιρετούσε με ανάταση της δεξιάς χειρός τον ανατέλλοντα Ήλιο! [αυτό που οι αγράμματοι αποκαλούν τώρα… «φασιστικό» χαιρετισμό!!!].

Σύμβολο του ορφισμού, όπως και αργότερα του χριστιανισμού, υπήρξε ο Ήλιος, είτε στατικός (όπως ο σταυρός) είτε σε κίνηση (δηλ. η περιστρεφόμενη σβάστικα ή αλλιώς αγκυλωτός σταυρός). [είναι εμφανές και εδώ ότι τα πανάρχαια ηλιακά σύμβολα του ελληνισμού κάποιοι «προοδευτικοί» θολοκουλτουριάρηδες προσπαθούν να τα απαξιώσουν, παρουσιάζοντάς τα ως δήθεν «ναζιστικά», άσχετα με το αν αυτά προϋπήρξαν του Αδόλφου Χίτλερ κατά… μερικές χιλιάδες χρόνια!…].

Όμως, επίσης, στο Παγγαίο όρος έχουν βρεθεί και σύμβολα (πέρα από σβάστικες), που μερικοί θεωρούν… δημιουργήματα εξωγήινου πολιτισμού!!! Πρόκειται για τις περίφημες βραχογραφίες του Παγγαίου όρους, από τις παλαιότερες του κόσμου (ίσως και οι παλαιότερες, γιατί όχι;), για τις οποίες στο παρελθόν έγινε πολύς λόγος σχετικά με την προέλευσή τους, τη χρησιμότητά τους κτλ. Θα λέγαμε πάντως ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση (ποτέ δεν πρέπει να είμαστε ακραίοι): ότι δηλ. τα σύμβολα των βραχογραφιών του Παγγαίου όρους είναι μεν ανθρώπινες κατασκευές, πλην θεϊκής-εξωγήινης εμπνεύσεως, τα οποία εκτελούσαν «ειδικά» τελετουργικά θρησκευτικού χαρακτήρα, βασισμένα πάνω στις κινήσεις των άστρων και τον ζωδιακό κύκλο.

Δίπλα ακριβώς στο Παγγαίο όρος βρίσκεται η πανάρχαια μυστικιστική-αποκρυφιστική «κοιλάδα των ρόδων». Το ρόδο βέβαια είναι ξεκάθαρα ηλιακό σύμβολο (βλ. και την ως άνω παρατιθέμενη εργασία μας). Εξ ου και η νήσος της Ρόδου ήταν αφιερωμένη στον Ήλιο, γι’ αυτό και στο λιμάνι της δέσποζε κάποτε ο περίφημος Κολοσσός της Ρόδου-θεός Ήλιος. Από το ρόδο (τριαντάφυλλο) προέρχεται και η λέξη «ρόδα» (τροχός), που συμβολίζει ως σημειολογική αξία τον περιστρεφόμενο Ήλιο. [ακόμα και οι Τσιγγάνοι, που πιστεύουν μέχρι και σήμερα στον Ήλιο, έχουν ως διεθνές τους σύμβολο τον τροχό]. Η «κοιλάδα των ρόδων» είναι μία πολύ μυστηριώδης περιοχή, που είναι εμφανές ότι κρύβει φοβερά και τρομερά μυστικά, και σήμερα εκεί υπάρχει το τοπωνύμιο «Ροδολίβος»… Δηλ. «λιβάδι» [= κοιλάδα] των ρόδων!!!

Ασφαλώς ο περισσότερος κόσμος δεν μπόρεσε το καλοκαίρι να κατανοήσει το τεράστιο για τον ελληνισμό διακύβευμα των ανασκαφών της Αμφίπολης. Σαν «ζαλισμένα κοτόπουλα» από τα χτυπήματα των Μνημονίων οι σύγχρονοι Έλληνες ασχολούνται ακόμα με φαιδρά πρόσωπα, όπως ο Σαμαράς και ο Βουβουζέλος! Αδυνατούν στο ελάχιστο να συλλάβουν τη συμπαντική ισχύ του ελληνικού πολιτισμού. Γι’ αυτό και βυθίζονται σήμερα μες στην απόγνωση, την ανεργία, την κατάθλιψη και την υπογεννητικότητα…

Όμως δεν παύει το θέμα να έχει φοβερά μεγάλη σημασία για το παρόν και το μέλλον του ελληνισμού! Διότι στο σημείο εκείνο βρίσκονται πολύ καλά κρυμμένα μεγάλα μυστικά!… Τα οποία η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει σιγά σιγά στο φως της ημέρας. Έστω και αν υπάρχουν λαθρολάγνοι Παναγιωτόπουλοι, οι οποίοι «ξέφυγαν» του Ελληνικού Στρατού, όμως κάνουν τα πάντα προκειμένου να αφελληνίσουν και ισλαμοποιήσουν τον ιερό τόπο των Ελλήνων! Το θέμα έχει συνέχεια. Και με πολλές και ποικίλες διαστάσεις. Οι «κόκκινοι Πάνοι» σύντομα δεν θα υπάρχουν ως πολιτικά υποκείμενα, θα είναι… πολιτικώς νεκροί! Αλλά μέχρι τότε, όπως έχει ειπωθεί, «θα τα βγάλω όλα στη φόρα… ΤΩΡΑ, ΤΩΡΑ, ΤΩΡΑ»!
http://volcanotimes.blogspot.gr/

Amphipolis.gr | 18 Απριλίου-Παγκόσμια ημέρα μνημείων και τοποθεσιών

Ως Παγκόσμια Ημέρα Μνημείων και Τοποθεσιών έχει καθιερωθεί η 18η Απριλίου από την Unesco και το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών (ICOMOS), το οποίο κάθε χρόνο προτείνει ένα συγκεκριμένο θέμα για την ανάδειξη του νοήματός της.

Σε αυτό το πλαίσιο, διεξάγονται εκδηλώσεις από τις εθνικές και διεθνείς επιστημονικές επιτροπές του Συμβουλίου, με κύριο στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και της Πολιτείας για θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς. Φέτος, που συμπληρώνονται 50 χρόνια από την ίδρυση του ICOMOS, το πεδίο των δράσεων είναι ευρύ και αφορά ποικίλες πτυχές της προστασίας και ανάδειξης της αρχιτεκτονικής πολιτιστικής κληρονομιάς.

Συγκεκριμένα, την Τρίτη 21 Απριλίου, η εορταστική εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο κτήριο του ελληνικού Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων και Τοποθεσιών (Πειραιώς 73, Αθήνα), στις 6 το απόγευμα, θα είναι αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα Μνημείων και Τοποθεσιών, στην επέτειο των 50 χρόνων, καθώς και στη βράβευση των διακεκριμένων μελών του ICOMOS: Πέτρου Θέμελη, Νικόλαου Μουτσόπουλου, Νικόλαου Αγριατώνη, Διονύσιου Ζήβα και Αναστάσιου Πορτελάνου.

Σε ημερομηνία που θα ανακοινωθεί προσεχώς, θα παρουσιαστεί το βιβλίο «The Protection of Archaeological Heritage in Times of Economic Crisis» («Η προστασία της αρχαιολογικής κληρονομιάς σε καιρούς οικονομικής κρίσης»), με τις ανακοινώσεις και τα συμπεράσματα του διεθνούς συνεδρίου που διοργανώθηκε από το ελληνικό ICOMOS στην Αθήνα το 2012, ενώ τη Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015 θα διεξαχθεί στο αμφιθέατρο του υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού και Θρησκευμάτων (Μπουμπουλίνας 20 – 22) επιστημονική ημερίδα με θέμα: «Το ICOMOS και η προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Πολιτισμικός Διεθνισμός και ελληνική εθνική πολιτική κατά τον 21ο αιώνα».

Τον Ιούνιο (αναμένεται η ανακοίνωση της ημερομηνίας) η εκδήλωση στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο θα είναι αφιερωμένη στον εορτασμό των 40 χρόνων από τη Διακήρυξη του Άμστερνταμ (1975) για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, ενώ τον Σεπτέμβριο (16 έως 21) το ICOMOS θα πάει στη Σύρο, όπου συνδιοργανώνει εκδήλωση με τη Διεθνή Επιστημονική Επιτροπή Ιστορικών Πόλεων.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΠΑΝΤΕΛΉΣ ΣΑΊΤΑΣ

Το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών – ICOMOS (International Council on Monuments and Sites) είναι ο πλέον έγκυρος διεθνής επαγγελματικός, μη κυβερνητικός οργανισμός, που προωθεί τη θεωρία της μεθοδολογίας, της τεχνολογίας και της ενημέρωσης για την προστασία και την ανάδειξη των ιστορικών μνημείων και τοποθεσιών των χωρών του κόσμου. Έχει μέλη ειδικούς επιστήμονες από όλο τον κόσμο και δραστηριοποιείται σε 104 χώρες και στις 5 ηπείρους. Είναι ο τεχνικός σύμβουλος της Unesco σε θέματα προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, ιδιότητα με την οποία εξετάζει τις προτάσεις των χωρών – μελών της Unesco για την εγγραφή εθνικών μνημείων στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς (Φυσικής και Πολιτιστικής).

Παράλληλα, με 21 διεθνείς ειδικές επιστημονικές επιτροπές, μελετά εξειδικευμένα θέματα, όπως τις οχυρώσεις και την αμυντική αρχιτεκτονική, τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς, την προστασία των ιστορικών πόλεων και οικισμών, τον πολιτιστικό τουρισμό και άλλα.

Πηγή: naftemporiki.gr

Amphipolis.gr | Χρυσό στεφάνι από την Αμφίπολη Σερρών χαμένο σε… αποθήκη

Έναν «άγνωστο» αρχαιολογικό θησαυρό που προέρχεται από τέσσερις τάφους της πρώιμης ελληνιστικής περιόδου (τέλος 4ου π.Χ. αιώνα) -οι δύο με πλούσια κτερίσματα, ο τρίτος μνημειακός με είσοδο και ο τέταρτος, ένας μικρός συλημένος- στο παλιό στρατιωτικό αεροδρόμιο του Σέδες στη Θεσσαλονίκη, που είχε αποκαλυφθεί το 1938 από τους σπουδαίους αρχαιολόγους Νίκο Κοτζιά και Χαράλαμπο Μακαρόνα και ένα μεγάλο μέρος του παρέμενε μέχρι τώρα σε κιβώτια στις αποθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, φέρνει στην επιφάνεια η διευθύντριά του, Πολυξένη Αδάμ – Βελένη, μαζί με την αρχαιολόγο Ανναρέτα Τουλουμτζίδου…

Ακέραιο χρυσό στεφάνι ελιάς, που εκτίθεται ήδη στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. Θεωρούνταν ότι προέρχεται από τον τάφο Α του Σέδες, όμως προέρχεται από τον τάφο Β του Τσάγεζι στη

(ΦΩΤΟ: Ακέραιο χρυσό στεφάνι ελιάς, που εκτίθεται ήδη στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. Θεωρούνταν ότι προέρχεται από τον τάφο Α του Σέδες, όμως προέρχεται από τον τάφο Β του Τσάγεζι στην περιοχή της Αμφίπολης)

Η δημοσίευση της ανασκαφής έγινε μόνο το 1956 με άρθρο του Ν. Κοτζιά στον επετειακό 100ό τόμο της Αρχαιολογικής Εφημερίδας, αλλά τα στοιχεία για τα ευρήματα ήταν περιορισμένα, δεδομένου ότι από τους τέσσερις τάφους ο ένας (τάφος Α) επιχώθηκε κατά της διάρκεια της κατασκευής του υδατόπυργου του αεροδρομίου και οι άλλοι (Β, Γ, Δ) καταχώθηκαν.

Ενα μικρό μέρος των ευρημάτων βρίσκονται από χρόνια στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, πολλά όμως παρέμεναν στα κιβώτια, ακόμη και χωρίς συντήρηση. Ανάμεσά τους χρυσά κοσμήματα, 40 χρυσά φύλλα μυρτιάς από στεφάνι που όμως δεν είναι εύκολο να ανασυσταθεί, χρυσά νήματα, μια λόγχη με σιδερένια αιχμή δόρατος, έναν χάλκινο καθρέφτη, γυναικείες πήλινες προτομές, αλλά και τμήματα από… αρτίδιο, ένα είδος ζυμαριού με αλεύρι, λάδι και μέλι, εύρημα μοναδικό για τον ελλαδικό χώρο.

Ο τάφος Α ανήκε σε γυναίκα, έφερε τα χρυσά φύλλα από στεφάνι μυρτιάς, χρυσά κοσμήματα και χρυσά νήματα υφάσματος. Ο τάφος Β ήταν ο πιο εντυπωσιακός, ανήκε σε άντρα, είχε μόνο τρία ευρήματα, μία λόγχη, ένα πήλινο λυχνάρι και ένα αγγείο. Ο τάφος Γ ανήκε σε γυναίκα, πιθανόν ηλικιωμένη, που δεν κάηκε -βρέθηκαν μέχρι και δόντια της- και έφερε πλούσια ευρήματα, κοσμήματα, αξεσουάρ, αλλά και έναν χάλκινο καθρέφτη.

(ΦΩΤΟ: Τμήματα από το χρυσό στεφάνι μυρτιάς που βρέθηκαν στον τάφο Α. Βρέθηκαν 40 φύλλα, με ορατά ίχνη καύσης. Το στεφάνι δεν έχει ανασυσταθεί)

Ένα επίσης ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως σε ένα χαρτοκιβώτιο με αντικείμενα από τον τάφο Α υπήρχε μια ομάδα ελεφαντοστέινων πλακιδίων και διακοσμητικών στοιχείων που δεν είχαν απασχολήσει όλα αυτά τα χρόνια τους αρχαιολόγους. Μετά από έρευνα και μελέτη, κατέληξαν πως πρόκειται για διακοσμητικά στοιχεία από δύο κιβωτίδια, εκ των οποίων το πιο περίτεχνο, σχεδόν μικρογραφία των χρυσών λαρνάκων της Βεργίνας, που έφερε πιθανότατα στο κάλυμμά του δύο γυναικείες μορφές ανάμεσα σε κιονίσκους, την Περσεφόνη, που σώζεται, και πιθανόν τη Δήμητρα.

«Πρόκειται για μια συστάδα τάφων μέσα σε τύμβο, για μέλη της ίδιας οικογένειας, που είχε κάποια οικονομική επιφάνεια», δήλωσε στο «Έθνος» η κ. Τουλουμτζίδου, ενώ η κ. Βελένη μίλησε για «τη χαρά και τη συγκίνηση του αρχαιολόγου που ανακαλύπτει σπουδαία ευρήματα μέσα σε κουτιά».

Ο μικρός κυβωτιόσχημος τάφος Α, στο Σέδες. Περιείχε τμήματα χρυσού στεφάνου, χρυσά κοσμήματα και υπολείμματα πυράς. Η φωτογραφία είναι του 1938.

(ΦΩΤΟ: Ο μικρός κυβωτιόσχημος τάφος Α, στο Σέδες. Περιείχε τμήματα χρυσού στεφάνου, χρυσά κοσμήματα και υπολείμματα πυράς. Η φωτογραφία είναι του 1938.)

Το στεφάνι

Μέχρι σήμερα στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης εκτίθεται ένα ακέραιο χρυσό στεφάνι ελιάς, το οποίο θεωρούνταν ότι προέρχεται από τον τάφο Α του Σέδες. Η νέα μελέτη έδειξε ότι προέρχεται από τον τάφο Β του Τσάγεζι στην περιοχή της Αμφίπολης Σερρών. Επίσης, δεν προέρχεται από το Σέδες και ένα χρυσό παραμορφωμένο και ελλιπές ενώτιο με κεφαλή αντιλόπης. Αν και απεικονίζεται στη δημοσίευση των τάφων από τον Ν. Κοτζιά, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο άρθρο του, ενώ περιλαμβάνεται στον κατάλογο εγκιβωτισμού μεταλλίνων του 1941 και αναφέρεται ως προέλευσή του το Στίβρεσι Κιλκίς. «Εξάλλου, τυπολογικά ανήκει στους μετά τα μέσα του 3ου π.Χ. αιώνα χρόνους, που είναι ασύμβατη με τη χρονολόγηση των υπόλοιπων ευρημάτων του τάφου και η περιεκτικότητά του σε χρυσό είναι πολύ χαμηλότερη από τα κοσμήματα του τάφου Α στο Σέδες», ανέφερε η κ. Βελένη.

(ΦΩΤΟ: Πήλινο λυχνάρι που βρέθηκε στον μνημειακό τάφο Β στο Σέδες)

Ο τάφος Α ήταν μικρός, κυβωτιόσχημος και περιείχε δύο τμήματα χρυσού στεφάνου. Αλλα τμήματα αυτού του στεφανιού βρέθηκαν μαζί με υπολείμματα πυράς πάνω από την κάλυψη του τάφου, μαζί με έναν χάλκινο καθρέφτη, τμήμα χρυσής αλυσίδας, 40 χρυσά φύλλα μυρτιάς με ορατά ίχνη καύσης και σχετικές παραμορφώσεις. Το στεφάνι αυτό έχει ομοιότητες με δύο παρόμοια, ένα από τη Λητή Θεσσαλονίκης και ένα από την Ποτίδαια Χαλκιδικής, που χρονολογούνται στις αρχές του 3ου π.Χ. αιώνα.

Από τα ευρήματα του τάφου Α οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι η νεκρή κάηκε σε ξύλινη κλίνη με χάλκινες εφηλίδες- διακοσμητικά στοιχεία όμοια με τις κεφαλές καρφιού- φορώντας χρυσοΰφαντο ένδυμα και χρυσά κοσμήματα που διατηρήθηκαν αποσπασματικά. Παραμορφωμένα από την καύση ήταν τα χρυσά νήματα-lemallae υφάσματος, όπως έδειξε η εξέταση με μικροσκόπιο. Ο χάλκινος καθρέφτης μαζί και ένας χάλκινος κάδος ρίχτηκαν στην πυρά, ενώ όπως προέκυψε παρόμοια κάτοπτρα είναι γνωστά από την Αλεξάνδρεια, την Κυδωνία, την Αθήνα, την Ερέτρια κ.α. Τα παλαιότερα είναι δύο κάτοπτρα από την Αθήνα και την Απολλωνία του Πόντου και χρονολογούνται στα 360-350π.Χ.

Λόγχη με σιδερένια αιχμή δόρατος από τον μνημειακό τάφο Β, στον οποίο υπήρχε ταφή άντρα και χάλκινο κάτοπτρο (καθρεφτάκι) που βρέθηκε στα προσωπικά αντικείμενα της ηλικιωμένης νεκρής του τάφου Α

(ΦΩΤΟ: Λόγχη με σιδερένια αιχμή δόρατος από τον μνημειακό τάφο Β, στον οποίο υπήρχε ταφή άντρα και χάλκινο κάτοπτρο (καθρεφτάκι) που βρέθηκε στα προσωπικά αντικείμενα της ηλικιωμένης νεκρής του τάφου Α)

Οκτώ γυναικείες πήλινες προτομές «έντυναν» εξωτερικά τον τάφο Α. Σε έναν νέο άντρα ανήκε ο τάφος Β΄, ο πιο εντυπωσιακός από τους τέσσερις. Ο μνημειώδης θαλαμωτός τάφος, διαστάσεων 2Χ3 μέτρα, με αμφικλινή στέγη και μεγάλο θυραίο άνοιγμα, ήταν συλημένος και βρέθηκαν μόνο μία λόγχη, ένα πήλινο λυχνάρι και ένα αγγείο-πελίκη. Η λόγχη με τη σιδερένια αιχμή δόρατος είναι δύσκολο ακόμη και να συντηρηθεί, αποδίδεται ωστόσο σε κυνηγετική και όχι πολεμική σκευή, κατάλληλη για το κυνήγι μεγάλων θηραμάτων. Οσο για την ερυθρόμορφη πελίκη, έφερε παράσταση αρματοδρομίας με τέθριππο, ενώ ακέραιο βρέθηκε το πήλινο τροχήλατο αβαφές λυχνάρι, που εκτίθεται στο Μουσείο.

Η πλούσια νεκρή, οι γρύπες και η μεγάλη μάχη

Αναμφισβήτητα ο πιο πλούσιος σε ευρήματα ήταν ο τάφος Γ, ο οποίος εντοπίστηκε τον Ιούλιο του 1938. Εκτός από τα ελεφαντοστέινα αντικείμενα που στόλιζαν τα δύο κιβωτίδια και παραπέμπουν σε μικρογραφία από τις χρυσές λάρνακες της Βεργίνας, εντυπωσιακό είναι και το ελεφαντοστέινο αδράκτι της νεκρής, λίγα θραύσματα του οποίου έχουν βρεθεί, ενώ από το ίδιο υλικό ήταν και το κτένι της. Σύμφωνα με την κ. Βελένη, η αυξημένη χρήση του ελεφαντοστού στη Μακεδονία σημειώνεται μετά τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου στην Ασία.

Στην κεντρική πλευρά της κλίνης υπήρχε παράσταση μάχης Αριμασπών -μυθικό έθνος, σκυθικής προέλευσης, πολεμοχαρείς, μονόφθαλμοι που είχαν τα μαλλιά τους δεμένα με χρυσάφι- και γρυπών, δηλαδή τέσσερα ζεύγη πιθανότατα Αριμασπών και γρυπών, με ελεφαντοστέινα τα κεφάλια και τις ασπίδες των μορφών και τα κεφάλια και φτερά των γρυπών, ενώ τα υπόλοιπα τμήματα ήταν από επίχρυσο κονίαμα. Είναι η πρώτη φορά που αναγνωρίζεται το θέμα αυτό (Αριμασποί και γρύπες) σε χρηστική κλίνη με ελεφαντοστέινη διακόσμηση – παρόμοιο θέμα είναι γνωστό μόνο από έναν τάφο στον Αγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης, αλλά οι μορφές είναι από πηλό και κοσμούσαν ταφικής χρήσης κλίνη.

Πορφυρά στρωσίδια

Η νεκρή ήταν πιθανόν ηλικιωμένη, τάφηκε πάνω στην κλίνη, με πορφυρά στρωσίδια, σκεπάστηκε με ύφασμα που είχε ραμμένα 40 πήλινα επίχρυσα δισκάρια-κομβία και σε κάθε μία από τις τέσσερις γωνίες της κλίνης περάστηκε από ένα επίχρυσο στεφάνι, μυρτιάς και κισσού, αλλά και περιδέραια από πήλινες επίχρυσες χάνδρες. Το τελετουργικό αυτό είναι γνωστό και από άλλες πλούσιες ταφές στη Μακεδονία, ανδρών αλλά και γυναικών κατά την πρώιμη ελληνιστική εποχή.

Να σημειωθεί ότι τα νέα ενδιαφέροντα στοιχεία παρουσιάστηκαν πρόσφατα από τις δύο αρχαιολόγους στο αρχαιολογικό συνέδριο σε μια εργασία με τον τίτλο «Σέδες 1938: addenda (προσθήκες) και corrigenda (διορθώσεις) στα ευρήματα των τάφων Α, Β και Γ».

ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ
ritzal@pegasus.gr

Πηγή: ethnos.gr

Κατηγορία: Al-posts