THE WAY – TIME – 语义-THE美唐·TIS流构建古迹

迪米特里奥斯S. Dendrinos

名誉教授, 建筑与城市规划学院, 堪萨斯大学, 劳伦斯, 堪萨斯, 美国. 在住所, 在城市奥蒙德海滩的, 佛罗里达, 美国.

摘要

本文讨论了一个意外的发现, 在建筑的模块化结构揭示了种姓山安菲波利 . 就像古代的所有大型建筑物, 通过使用相对简单的代数关系证明这里, 这个寺庙 / 纪念碑 / 墓与连接内容的底层模块化结构建造 (他们被埋) 在天堂, 即在夜空 ,其可以是 (然后) 地球观测

它是利用规则检测 ,天文常数, 因为这座纪念碑的设计建造 . 这项措施将出现室外和大理石覆盖内墙. 这表明教堂入口的位置 / 纪念碑 / 墓识别一年中的某一天，甚至更高的精度, 特殊, 6-在那个特定的一天小时.

额外, 东北 (NE) 在西南轴条目可能表明一个天文数字排列. 在这方面，, 这个建筑是一个独特的建筑创作. 在模块化设计, 模块化装配, 在众多的其他 ,在发现了同样的原理, 规则“平衡”似乎调节女像柱的高度在他们的基地.

然而, 寺庙的本机 / 纪念碑 / 墓山上种姓 , 本领域的技术建筑师采用 ,这是更复杂的和基于一个简单的规则对称原理复杂.

这项工作显示这里全文英语你可以在阅读翻译结束.

墓在Kasta山模块化结构.

迪米特里奥斯小号. Dendrinos

名誉教授, 建筑与城市设计学院, 堪萨斯大学, 劳伦斯, 堪萨斯, 美国. 在居住, 在城市奥蒙德海滩的, 佛罗里达, 美国.

12 月 4, 2014

电子邮件地址征求意见: cbf-jf@earthlink.net

摘要
在本文中一个意外的发现报道, 关于在Kasta山发现大厦的模块化结构. 就像古代的所有伟大的建筑, 它是通过使用相对简单的代数关系证明这里, 这个寺庙/纪念碑/墓也被与底层模块化结构连接它建 (和它的主人) 诸天, 和夜空. 当检测到使用一个天文恒定的, 嵌入其设计模量. 该模量显示在无论是外观和内饰的墙壁大理石覆盖. 它说明了寺庙/纪念碑/墓的入口位置识别一年中的某一天，甚至更准确地, 那一天中的特定6小时段. 此外, 入口东北到西南轴线可以指向一个天文数字排列. 在这方面, 该大厦是一个独特的建筑艺术创作. 在其复杂的模块化设计, 在它发现众多的模块化原则之一, 一个“黄金分割”的规则显示执政Karyatides的高度，他们的基地. 然而, Kasta山的寺庙/纪念碑/墓本领域的技术架构师使用的模块是远远超过一个简单的基于规则的对称性原则更详细和复杂的.

介绍.
本文报道涉及的发现 天文连接 内置到最近发现的坟墓，纪念碑在安菲波利模块化结构, 在马其顿北部地区, 希腊. 在Kasta山碑中有一个对称, 远不是一个简单的“黄金法则”的原则更复杂. 其内置的结构代码很复杂, 而本文主要是对其进行解码第一次尝试. 通过即使是简单的模块化结构分析, 很多话题出现需要进一步研究. 他们都指出，数学和工程复杂性的特征谁建造了这座坟墓建筑师的水平. 他一定拥有代数的高级知识, 工程技术, 富有想象力的建筑学原理和天文知识. 概念设计和工程技术的熟练这种融合在巨大的建筑是很少遇到.

通过纪念碑的建筑师所使用的复杂的模块, 内外这个奇迹建筑和工程以外的需求仔细分析, 和它的一些嵌入式的关系仍有待发现. 本文探讨并识别复杂的三维模块的恰好只有某些部件, 该KANABOS (或网格) 使用由建筑师: 该模块的长度，其宽度而不是它的完全高度 - 由于缺乏数据的. 这样的结果将需要进一步核实的更多的数据变得可用. 该无疑显著 象征 整个模块的方面没有任何长度这里解决, 但留给有兴趣的读者.
有几个注意事项必须在开始进行. 纪念碑有 复杂的模块化 (格) 结构体. 该模块的长度是在确定模块和建筑物两者的三维结构中的关键. 它使我们能够渗透到建筑的方法和目标，在这个大厦的设计. 我们也有从考古队足够的数据，目前准确界定 模块的长度, 足够的数据来逼近其宽度, 但没有足够的计算碑内的所有高度的确切应用, 用的材料，已经公开. 它现在是明显, 作为这项研究的结果, 该模块的 长度 在墓内同时使用以及外部, 它充当在纪念碑的建设的基石. 准确估计网格的长度可以让我们体会到设计师的美学, 潜在的象征意义, 以及他的整体建设目标.
持久性问题, 由于该墓的发现, 一直是为什么建筑师建造如此巨大的墓丘与 497 米周长, 只有刚刚罩住大厦 4.5 宽米，约 25 米长? 它通过这项研究清楚的是，建筑师的主要目的与其说是通过建立这样一个巨大的任何帐户碑，实现宏伟. 相反，他的目标是设计，将复制的年度周期中的结构和它查明具体的 当天的日历日期和时间, 可能与一个显著事件在时间这个碑墓之意的人. 最有可能的, 一个每年重复仪式的礼仪元素是建筑师的主要目标. 有一个令人印象深刻的对称性内部和外部的纪念碑. 然而, 对称是不是建筑师的最终目的在建立这种结构. 这是一件相当复杂得多，比对称精心制作. 它是建立一个论坛，一个事件的一个年度纪念活动的尝试, 通过在特定的点凝视着老天爷在特定的日期和时间.
讨论


外模.
逼近. 我们对考古队在Kasta山进行挖掘告诉圆形 (在平面图, 椭圆实际上) 墓的周长 497 米长. 估计周长应已提供有至少两个十进制数逼近 - 由大厦的模块化结构要求的精度. 然而, 即使没有这个要求的精度水平, 我们可以卓有成效这个“497米长度”粗略的估计工作. 有关详细信息, 看到考古队的照片证据

地面的坡度. 有一个在山的表面积南北地面坡度由陵墓的围墙占用. 精确的斜率, ÿ, 尚未公布. 随便看看一些照片周边的大理石壁布 (包层的 – ORTHOMARMAROSH) 提供领先的结论是，这个地面坡度相对于周边的长度显著不. 明显, 在自然山, 人们不能指望一个光滑平整的表面. 同样不可能是一个事实，即一个特定的海拔所有轮廓曲线 (此山的楼矗立约 85 米, 平均来说, 上述目前海平面) 将形成完美的圆形或椭圆形. 自然不会为我们提供了这样的奢侈. 工程师必须使用创造性的装置，以获得适当的平整底部沟渠实现平滑轮廓曲线自己的喜好. 在这种困难的顶部, 架构师需要提供适当的斜坡信道水径流逃生路线, 能够处理瀑布条件区域的主要. 在此复杂的进行就完成的方式, 指示成熟特征构成及其建筑师和工程师的处理，并将规模建设一个大型的在它的自然站点的设置能力水平.

该围墙. 砌体的六个平行层构成外壁的结构, 包括六个环, 搁在由大厦的工程师挖地面沟. 墙沿着地面的坡度. 在地面环中，A由石灰石组成. 覆盖戒指b, C, ð, E和F是大理石包装, 覆盖石灰石层, 并定义外围壁的可见部分. 戒指b, C, D是由大理石石材类型制成: 尺寸的大理石石, 长度 (大号) 1.36 米, 高度 (H) .19 米, 和宽度 (W) .72 m横向靠在石灰石上，要么朝向. 戒指B和D的大理石结石固定在其后面的石灰岩板上, 将其长度和高度暴露于墙壁的表面 (那是一个1.36x.19的表面), 躺在宽度上 (.72). 环C将其长度和宽度暴露于墙壁 (表面1.36x.72), 躺在高处 (.19). 上面的环d在环e上，有长度的 1.36 (和不确定的高度) 以及. 上方是戒指f, 墙壁的檐口, 也有不确定的高度; 然而, 檐口顶部的振荡模式表明频率为一半 1.36 模块化长度 (.68 米). 戒指b, ð, F对齐, 戒指也是如此, 在石头上方和下方的中点. 考古团队说，外墙的总高度约为三米; 然而, 这种近似不允许精确估计戒指的E和F高度. 环b (大理石外套的可见“基础”) 没有解脱. 戒指c, d和e有大约的救济 3 他们所有可见的两侧的CM边距.
所有五个可见的外墙的戒指, B, C, ð, Ë, 和f的长度相同. 得出的结论是，这个长度大小必须是 建筑物模块的基石. 大厦内也遇到了这个长度 (请参阅下面的部分). 事实上, 不仅石头的长度在内部重复，而且檐口上的檐口图案也在karyatides上方的epitsylio处重复 (或klodones, 或科雷什, 或Mainades - 这些数字的确切代表并不是一个令人感兴趣的话题) 在室内 #1. 延续长度的延续以及主题模式从外部到坟墓的内部延伸，这标出了持续的运动，建筑师打算将纪念碑归因于纪念碑, 由模块在内部和外部空间中无处不在的存在证明.

在我们看大厦之前, 需要备注: 通过视觉检查照片, 人们意识到外部大理石覆盖的墙壁略有倾向于山顶. 很明显，为避免土壤侵蚀提供更多支持 (在人为的土墩), 并且出于静态相关的原因，以便它可以更好地承受陆地质量的压力并封闭. 让我们以角度向内指向垂直线的内部 哦. 我们将再次提及, 在这里提到另一个关注角度, 地面的斜坡 ÿ.
进一步, 关于坟墓入口及其与外墙的连接必须有一个注释. 在坟墓的当前状态, 有一个通往入口的楼梯, diaphragmatic壁上的diaphragmatic壁位于顶部. 楼梯从外围墙的最高水平开始. 这表明在某个时候，外围墙被埋葬, 并添加了用石灰石制成的楼梯. 由于没有建筑师会建造这样的楼梯 (从雨水等天气条件下留下未受保护的入口, 雪, 山洪, ETC。, 来自不需要的访客), 必须得出的结论是，在周边壁和内部大理石外壳后的某个时候添加了坟墓 (坟墓本身甚至可能在某个时间段) 由于某种原因，这不是本文的主题, 某些实体的决定是掩埋外围墙并建造楼梯的决定. 对于本文, 感兴趣的事实是，外围墙的底座和坟墓的入口处于大约相同的水平 (可能为排水目的而略微倾斜到入口). 它在这里也很重要, 大理石外壳完成后, 它是在同一时期内外完成的, 两者都处于空间连续体中. 作者的一份论文即将发布有关该部分建筑这一部分的更多详细信息.

内部模量.
核酸基碱基. 当挖掘团队向我们透露两个核酸盐时, 我们被告知他们的矩形棱镜基础为I.36米长, 1.40 高米, 和 .72 宽度

在该引用中，还显示了向公众发布的其他措施和摄影证据. 这里特别重要的是长度, 的 1.36 仪表测量. 应该注意, 然而, 所有这些都是考古团队给我们的测量. 我们不知道他们有多准确, 如果他们在第三小数级有明显的数字. 任何状况之下, 这里会有使用，好像它们是准确的. 这两个核酸盐的基础是该分析本身基于的理由. 它提供了非常明确的证据来设置纪念碑建筑师使用的模块.

核酸基碱基. 坟墓被发现, 即使是随意查看核心基底的上述照片，也发现纪念碑的建筑师没有使用“黄金部分”规则及其比例 ϕ, 通常设计这个基础. 当然，由于“黄金部分”比例的无知，这当然没有这样做. 事实上, 我们知道他一定很了解黄金法则, 因为他用了, 正如我们稍后会看到的. 可以声称建筑师没有 打算 在这个基础上使用它, 因为建筑师想要一个更复杂的模块化结构.
让我们仔细看看这个基础，两个核酸盐站立. 关于坟墓内部整体布置的对称问题将在稍后进行非常概述, 本文中的重点是模块的推导，而不是结构中对称性的方面.

每个Karyatida的基础包括 四个不同的层. 我们将在地板上指定这些层, 第A层, B, c和d. A层由单个大理石制成, B层由两个大理石结石组成, 单个大理石片的C层, 终于，deplay的层是核素脚休息的薄层.

每一层的确切派生和斯通的三维措施都需要从提供给公众的总数, 得出各个部分的测量.

从上述参考中的摄影证据分析, 据此，就四层的高度而言，以下比例关系保持: 让 H 成为高度的度量单位, 与层A的高度相关; 然后观察到 2H 是B层的高度度量, H/2 是C层C的相应度量, 和 H/6 D层D. 因为我们知道总高度是 1.40 米, 遵循

H + 2H + H/2 + H/6 = 1.40 (1)

从上面我们获得 h = .38 米. 因此, A层具有尺寸长度 (大号) 1.40 米, 高度 (H) .38 米, 宽度 (深度) (W) .72 米. 有一个大约的休息 4 b层的厘米属于A. B层的高度为2x.38 = .76米. 层C的高度, 直接位于B层的顶部, 是 .19 米; 而最终D的高度是 .06 米. 因此，我们确定 H是内部模块的高度. 基数的所有高度都是此度量h的倍数. 我们没有内部外壳的完整视图, 所以这项措施是否 (h = .38 m) 是否需要进一步检查所有内部高度的基础.
核心高度 (2.27 米) 是内部模块的高度元素的倍数 (.38), 由于2.27/.38 = 6.

现在, 我们将注意力转向 额叶长度 成分 (考古团队给了我们，并确切地估计 1.36 米) 在纪念碑中发现的三维网格中. 估计这些层的正面长度L直到层, C和D担心 (1.40, 1.36, 和 1.33 M相应地). 估计B层的两个石头的长度需要找到其比例关系; 通过视觉检查, 如果我们指定为x右侧石头的额叶长度，左侧是y, 和z作为他们的总和, 得出:

x + y = 1.36 (2)

和 / (x + 和) = .68 (3)
从上面的两个代数方程的系统中，我们得出了B层的两个大理石石的尺寸, 作为:

x* = .44 m和y* = .92 米 (4)
清楚地, 这些B层的两个大理石石的额叶长度不遵守“黄金部分”规则. 右手侧石的长度略低于左侧的一半 - 因此显然不遵守该特定规则. 该大厦设计师选择这两个特定长度的原因将有点显示, 下面.
黄金部分. 回想起“黄金法则”或“黄金比率”或“黄金部分”是这样，如果长度A和长度B是如此: (a+b)/a = a/b = ϕ = 1.6180339887…在哪里 ϕ 是一个不合理的数字, 然后据说A和B是由“黄金法则”联系在一起的. 这种链接在数学和艺术和建筑中都引起了很多关注. 问题是, 它适用于这个特定的纪念碑吗? 如果是这样, 什么是关键长度“模块”或“基础” (对于A或B) 在这个坟墓里? 此外, 建筑师重复该比率的准确程度表明建筑师的数学和建筑复杂性. 在这种情况下, 建筑师在他的时代水平上实现了这一近似. 尽管B层B上的两个矩形不遵守此特定规则, Karyatides的高度 (2.27 米) 到总基本高度 (1.40 米) 是否遵守黄金部分规则2.27/1.40 = 1.6214 3/10的近似值为1％. 因此，我们知道建筑师对此规则非常熟悉. 如果纪念碑的建筑师想在Karyatides的基础上使用黄金法则, 然后右矩形的基本长度 (x) 会 .53 米, 而左矩形的基部 (和) 将是y = 1.36-.53 = .83 m. 但这显然不是这样. 相反, 在选择这两个长度时，设计师的另一个关系是, x*和y*，我们会暂时看到.

模量. 要完成现在拥有的核心基底座所有大理石石的尺寸估计: 一块石头 (H: .38 米, 大号: 1.40 米, W: .72 米); 右侧B石头 (H: .76 米, 大号: .44 米, W: .68 米) 和左边的石头 (H: .76 米, 大号: .92 米, W: .68 米); C层的单石 (H: .19 米, 大号: 1.36 米, W: .68 米); 最后, D层的薄石尺寸为 (H .06 米, 大号: 1.33 米, W: .68). B和C层中的石头, 在裸露的表面上有一个大约框架的缓解 3 厘米.

建筑物的真正主力军, 在大理石覆盖范围方面是层C的石头. 这块石头已被广泛用于内部, 但最重要的是外墙的外墙. 这是将内部与外部联系起来的石头, 当建筑物从内部流动到外部. 考古小组报告说，内部外壳延伸到外部. 这也可以通过公开的摄影材料来验证, 并在上面给出的参考文献中可用.

让我们称z* x*和y*的总和 (z*= x*+y*= 1.36 米) B层的石头正面长度; 它是C层的石头的额叶长度. 长度为z*是模块化额长的基础, 凭借其深度明智 (或宽度) 长度约为其中一半 (.68 米). 因此, 这个z*是二维的内部长度模量.

现在, 关于为什么建筑师决定拥有这两个特定长度大小的问题 (.44 m和 .92 米) 如此明显地在核素的基础上显而易见. 鉴于这些石头的重量. 但是这个男人的建筑师方提供了答案, 由于这两个长度完全描绘了模块的两个尺寸. 回想起 z*= x*+y*=。44+.92 = 1.36米; 及其差异y*-x*=。92-.44 = .38米= h*. 因此, 他们的总和描绘了额叶水平模块, Z*, 而它们的差异描述了模块的高度, H*. 在这两种关系中，建筑师的天才显示了.

可能有动力研究模量长度的连接 (1.36), 宽度 (.68) 和高度 (.38) 到当时使用的实际措施. 它留给以后的研究. 未来的研究是这种模块化结构与双层大理石门的任何联系和室内的镶嵌地板 #2. 当考古团队获得更准确的测量, 此措施还需要更仔细地检查. 现在让我们回到坟墓的外面.
回到坟墓外: 天文学联系.
周长壁的圆圈和椭圆形. 我们现在知道外围是一个实际的椭圆; 但是在垂直投影上 (那是一个平面图, 或Katopsh) 这是一个“完美的圈子” (根据考古勘探队, 尚未获得任何准确的, 数字获得的网站计划, 平面图或任何等效的通知公众). 因此，我们将使用“完美的圆圈 497 仪表外壁”短语作为平面 (垂直于其轴) 切割一个半径的右圆柱, R, 的 79.14 仪表或直径, (2R), 的 158.8 米 (假设是, 这就是他们的意思, 当他们说坟墓是一个完美的圆圈时 497 米). 我们将指定为p实际椭圆形长度, 这样显然: P*

p*≈p. 与水平面的角度 (那是, 垂直于气缸轴的飞机) 这个特殊的坡度被指定为 ÿ. 明显, P是P*和 ÿ. 椭圆形P的实际周长长度是通过复杂的功能获得的, 基于 ÿ, 和r, 出于本文的目的，这里不需要.
如已经讨论的, 墙壁表面上可见的所有大理石板的长度相等, 而且这个长度必须等于z* (就是这 1.36 米。) 这个Z*实际上是坟墓的外部水平模量. 该模块直接链接到Karyatides的基部的长度，因此是内部水平模量的.
主要发现. 由于纪念碑被包围 (圆形投影周边p*= 497米) 由这个长度的大理石板, 然后外围的长度 (通过垂直于气缸轴的平面将圆形的圆) 必须是 (确切地) 除以外部模量. 确实, 这是; 在商店里有一个大惊喜.

如果将该周边p*的总长度除以外部模量z*的长度，则获得了覆盖每一行N*中所需的大理石板的总数:

n* = p* / Z* = 497 / 1.36 = 365.44 (5)
在影响, 这个数字n*不超过一段时间 .5984 米 (.44×1.36= .5984关于 60 近半公里长的周长). 这可能是这是坟墓p的实际椭圆形之间的差异, 预计的圆形周长P*加上固定和密封平板所需的任何空间. 然而, 这个长度不仅仅是懈怠.
n*是一个非凡的数字，具有天文连接. 我们现在从精确的天文测量中知道 365.22 一年的天数. 建筑师通过他的模块与N*近似一个天文数字. 纪念碑建筑师生产的每年数量是六百分之六百分之六的 (0.0006) 与实际的天文数字不同. 一个人可能会舒适地说, 这是一个确切的估计. 这种天文链接非常有用, 实际上很棒, 鉴于纪念碑的年龄. 人类已经构建了符合日期周期的纪念性结构, 农历周期和这座纪念碑构建了年度周期的一个重要要素, 整个日历年. 这里, 有效, 外围墙上的每个大理石石, 大约 360 度圆.
由于这一发现直接指向涉及天文数量的大量进口的链接; 由于建筑师设计了他的模块，因此他完全意识到了这种联系 (这个n*是一个随机事件的机会接近零); 一个人需要问这个发现是否还有更多. 明显, 现在是时候进一步探讨其意义和象征意义. 举个例子, 入口的位置很重要, 鉴于其所占地点对应于一年中的特定日子, 如果一个人认为外围某个点 (说, 北部最重要的) 对应于一年的第一天, 如果一年的流程遵循顺时针运动? 这种解释将指向6月至7月的入口, 取决于入口到底在哪里. 如果流量是逆时针方向的，将指出6月初的5月下旬. 这可能会提供有关坟墓建筑师意图的其他线索, 纪念碑的目的, 可能在其居住者生活中一些非凡的日期. 然而, 坟墓外部结构的象征性方面将在这里无法完成. 需要评估这一非凡发现的准确性的需求需要我们仔细观察圆的大小和椭圆形的大小, 以及他们的物质差异.
圆圈和椭圆仔细检查. 必须牢记许多要点; 第一次, 上述方程式 (5) 是基于平坦表面及其周长p*的右圆柱的垂直投影的计算. 它不是实际椭圆形表面的实际周长P, 通过平坦的平面切割右圆柱的轴 ÿ. 所以, 关于这种差异是否与我们的发现无关紧要，提出了一个问题, 换句话说, 大约n*的发现也适用于p. 简而言之, 答案是肯定的.
答案是肯定的, p是角度的函数 ÿ, 并更正式地放置:

p = f[ÿ,R] (6)
在哪里, P是椭圆的长度, R是圆柱的半径; F[ ] 代表代数表达“函数”. 如前所述, p*和p差不多是所有实际目的的. 这个主张应该并且可以很容易地证明. 由于椭圆飞机 (那是, 包含椭圆的飞机) 相交的圆柱体，椭圆形短轴的直径与圆直径相同. 另一方面, 椭圆的长轴大于圆的直径 (但是在这种情况下不多). 证明这一点, 让我们指定 ϵ 之间的区别 (P* – P). 由毕达哥拉斯定理, 椭圆的最长轴必须是圆形直径正方形的正方形根部 ϵ. 鉴于 158.28 (圆直径的长度) 是 25,052.36; 在P的长度等于一米的长度中获得数量级 (请记住，每块石头都是 1.36 长度) 一个人需要一个 ϵ 的 17.8 米. 显然不是这样, 随着坟墓外墙和最南端最北点之间的高度差异远远远远少于. 因此, 椭圆表面仍然非常靠近一个圆, 和一个用于所有实际目的的圆圈. 可以通过随意查看Kasta Hill的Google Earth Map来验证这一点.
考古团队没有为我们生产角度ψ, 他们于11月宣布的北到南坡 29^th, 2014; 因此，在方程式中没有确切的实际长度p的确切计算 (3) 可以获得). 但是，一个不可避免地会想知道角度之间是否有联系 哦 之前讨论过的角度 ÿ. 暗示他们是相同的, 另一个投机性陈述, 一个猜想的人可能会说, 需要研究. 因此, 推测 (C.1) 是:
ψ=哦 ? (7)

平板的无缝依恋. 平板之间的密封 (水平和垂直) 太瘦了 (由于在平滑大理石板的表面上所做的出色工作) 几乎是看不见的. 然而, 它在那里，确实有一些空间, 答案是肯定的. 一组 365 石头, 它变成了一些导入. 让我们称此总缝隙的长度 ᴧ, 涉及n*缝, 每个缝隙显然延伸了一段 λ=ᴧ/n*. 在这一点上，必须说出梅森的精确度, 在每个平板的每一侧，都以适当的深度角度缩小一半, 因此合适 365 板上 360 学位的圈子 (这些天机器人完成的精度). 通过这种结构, 纪念碑的建筑师取得了独特的壮举; 外围壁的所有环中的每个石头都对应 (在一系列令人惊叹的近似值中) 一天 (一年) 和学位 (在360度近似) 圆圈. 在为每块石头获得双重功能时，我们可以发现建筑师对建造如此巨大的周长/寺庙/寺庙的愿望, 由于大小而没有寻求宏伟.
鉴于周边的长度 (关于 497 使用的仪表 365 平板) 但不是零. 下一部分将对坟墓的外部设计影响如何影响坟墓的外部设计。. 尽管由于周长的实际椭圆形，需要覆盖额外的长度, 连接和密封所有的区域 365 板必须通过椭圆形的杠杆来补偿，这四个圆形的圆环所提供的杠杆作用. 更准确地说, p和p*之间的实际差异一定不可能使公式计算 (5) 鉴于相对较小的人受到重大影响 升 在平板之间的密封和附着长度. 然而, 确切的ψ估计将允许某人验证此猜想. 因此猜想 (C.2) 是:
n*[z ** + 升] -> n*[Z*] ? (8)
这意味着n*在物质上不受覆盖层之间的水平缝隙的影响 365 大理石石. 大小 ᴧ= 365升 估计每个环中封印相邻大理石石的总长度.

入口
入口的模块化大小. 我们被告知网络 (或清除) 纪念碑/坟墓内的宽度, 那是侧壁两个平行大理石覆盖物之间的距离 (内部外壳, 或Orthomarmarosh), 大约是 4.50 米. 当一个人移动时，坟墓不会狭窄或扩大, 在所有三个房间中的宽度保持恒定. 这个宽度意味着纪念碑的入口, 留下等于497-4.50 = 492.5米的外围长度. 这是一个对应于三个石头长度和四分之一石头的开口. 每天计数, 它代表三天六个小时.

错误余量. 通过从略有不同的角度看, 两个核素大理石覆盖的矩形棱镜之间的开口 (他们的两个基础) 是4.50-2×1.38= 1.74米. 这代表一个平板的距离 (1.36 米) 加 .38 米. 额外 38 厘米对应于平板长度的四分之一，长度接近内部模量的x*基础, 仅需大约几厘米. 鉴于那个 4.5 仪表宽度是考古团队向公众提供的大约大小, 可以肯定地说，确实，内部坟墓的宽度也遵守内部长度模块化尺寸z*. 此外, 未考虑的额外厘米可能会提供数量的上限 ᴧ 刚才. 调整这个大理石石头的数量, 入口将完全遵守三天和六个小时的空间, 如所讨论的.

天文学联系扩大了. 纪念碑的入口位于朝向SW的一点; 确切的位置尚未宣布. 当时尚不清楚北方的指向, 但是天文学研究表明，北极 (地球旋转的轴) 几个世纪以来一直在摇摆. 一定, 23 几个世纪前，北极的位置与今天的北部最大方向略有不同. 精确地计算北部, 将更准确地确定该入口的一年中的特定日子, 假设北部是年初, 描绘1月1日.

答案是肯定的, 可能存在不同的解释, 例如东 (或西或南部) 被视为年度开学或锚节. 此外, 人们可以认为与古人的仪式观察相对应的任何要点 (冬至, 或春季春天) 是大理石板的对应的启动或锚点 365 天弦. 因此，当前NE-SW轴上入口的方向可能对应于这样的天文对齐. 最后, 纪念碑的入口可能指向特定的星座，也可以指向所考虑的时空习俗的大小和亮度明星。, 当它们出现在年度特定日期上. 古代主要古迹中天文对准的主题是研究的主要主题, 特别是对于吉萨高原的埃及金字塔, 例如，请参见安东尼·费尔尔（Anthony Fairall）的论文: http://www.antiquityofman.com/Fairall_Orion_precession.html
但是，对该主题进行更完整的处理要进行进一步研究. 这样的研究必须将此入口对齐与坟墓内的其他符号组件结合在一起, 例如，战车在室内马赛克中的运动 #2. 可能有动力想象在外墙上旋转特定的石头, 或檐口振荡模式中的特定点, 建筑师计划在一年中的特定日子里建立与特定人员/进口神灵相对应的雕像. 公共日历.
描绘的日期和时间. 假设顺时针运动和电流向北为日历的开始 365 外墙的大理石石 (似乎是最有可能的情况，也是最简单的情况), 入口确实描绘了三天，而在6月下旬和7月初的那一天的前六个小时. 这些天和小时可能与一些宗教观察有关 23 几个世纪前, 或一年中的坟墓居民去世 (或出生, 或他/她的生活发生的重要意义). 但是，这种象征性的解释, 留给感兴趣的读者.
结论.
第一次又要进行初步的努力来解码这种非常复杂的纪念性结构. 第一次, 为坟墓产生了模量, 它准确地复制了墓墙的内部和外部大理石覆盖物. 这种三维模量显示为 1.36 米长, .70 深度, 和 .38 高米 (虽然最后的措施需要进一步确认). 发现网格适用于核心基底的内部四层石材, 外墙的六个平行和覆盖的石材覆盖范围.

第二次, 发现核素的高度 (2.27 米) 相对于他们的基础高度 (1.40 米) 遵守“黄金部分”规则.

第三, 这项研究的核心发现, 是发现坟墓的建筑师设计了一个整体坟墓模量，它嵌入了天文常数. 通过其外部纵向模块化表现，建筑师将纪念碑连接到了年度周期. 具体来说, 纪念碑外墙上的四个大理石戒指, 每个都完全包含 365 大理石的石头将这座纪念碑连接到地球以地中心运动. 这种连接是通过非凡的近似来实现的. 具体来说, 建筑师的估计 (365.44 天) 与实际不同 (365.22) 通过有关该时代的惊人. 然而, 发现纪念碑大理石外墙墙上显示的外部模块描绘了几天, 内部模块 (通过纪念碑的入口) 被发现描绘了四分之一 (那是, 间隔六个小时). 必须进一步探索相关的象征与入口方向的结合.

最后, 该论文产生了一个猜想 (C.2): 外墙的倾斜之间有联系 哦 地面的斜率以角度捡起 ÿ? 建议确实存在这种连接; 当更多数据可用时, 预计猜想将保持. 当坟墓与入口点的半径成一定角度时, r, 另外一个想知道该角度与两个角度的连接, 哦 和 ÿ. 该论文的第三个也是最后一个猜想 (C.3) 是:

p =哦 + ÿ ? (9)

这座纪念碑是可研究主题的宝库, 像所有伟大的艺术和建筑作品一样. 它的大小不应该引起人们的注意. 宁, 在这里显示, 分析时应该重要的是它的复杂性. 在更广泛的框架内, 这 4^th BC Amphipolis的Century BC纪念碑应在世界上纪念性建筑的层次结构中排名很高. 在寺庙的历史中，其基础设计结构的复杂性是无与伦比的, 纪念碑, 或坟墓, 由于该建筑物似乎通过复杂的结构代码结合了所有三个类别的功能: 它的模块.

致谢. 作者要感谢Panagiotis Petropoulos和Effie Tsilibari将本文的一部分翻译成希腊语，并提供了非常有用的评论.

最新修订: 7:15 下午我们是, 12 月 12, 2014

本文是在十一月写的 2014. 它基于11月截至11月公开的信息 29^th 2014.

然后，通过帮助互联网翻译和相关的富有校正，在希腊语中翻译了作品

照片是由考古学家放置的 - 翻译可能包含表达错误和互联网翻译方式的技术检查- 为了了解会计理解，您可以在上面的文本中使用英语阅读

介绍.
本文档指出了一个基于一个发现的发现 天文连接 嵌入在最近揭示的墓碑的铰接结构中, 在马其顿北部, 在希腊. 卡斯塔山的纪念碑里有一个对称性, 比, “黄金法则”的简单开端. 嵌入结构结构 ,这座纪念碑的“代码”非常复杂, 这项工作是解码它的第一次尝试.

甚至简单地分析了脊椎动物的结构, 出现了许多问题，需要进一步研究. 每个人都强调了建筑坟墓的建筑师的数学和机械复杂性的水平. 应该对代数有高级知识, 机械技能, 原则和天文知识的富有想象力的建筑. 这种熟练的构想和技术工程合并很少在纪念性建筑中找到.
纪念碑建筑师使用的综合体中的部分, 内外, 建筑和工程的奇迹需要仔细分析, 以及某些内置的元素及其关系仍然可以发现 . 此任务检查并仅识别单元三维复合物的某些成分, ηkanabos (或网格) 数学，不仅是建筑师使用的关系, 也就是说，长度的部分 – 她的宽度, 但不是高度 (完全地) – 由于缺乏物品. 所以, 对于结论，您需要进一步验证，当有更多数据可用时.
无疑很重要 象征性 整个单元的各个方面 (措施 ) 在这里不要解决特定的单一含义, 但留给读者.

开始时要做一些笔记.

纪念碑有一个 复杂的脊椎动物 (网络) 结构. “单位”的概念是识别“单元”和建筑物本身的三维结构的关键 . 使我们能够在设计这座建筑物时渗透到建筑师的目标.

目前，我们有足够的元素，以至于可以准确确定 单位长度 , 足够的数据接近宽度, 但不足以计算其对纪念碑内所有高度的精确应用, 随着材料出版. 现在很明显, 由于这项研究, 那个单位 长度 在坟墓和外部都使用, 并充当纪念碑建造的基石. 网络长度的确切估计使我们能够欣赏建筑师的美学, 动态的象征主义, 以及制造业的一般目标.
一个持续的问题, 自从发现坟墓以来, 这就是为什么建筑师因此建造了一个巨大的墓葬路堤 497 措施, 只是为了容纳建筑物 4,5 宽米 25 措施; 从这项研究中可以明显看出，建筑师的主要目标并不是通过在各个方面建造如此巨大的纪念碑来实现伟大. 而不是他的目标是设计一个可以重现年度周期的结构，并在其中确定一个特定的结构 日历日期和时间 , 可能与及时的重要事件有关 ,对于建造纪念碑的人来说，这是针对的. 最有可能, 每年作为仪式的重复的仪式要素是建筑师的关键目标.

纪念碑内外都有一个令人印象深刻的元素. 然而, 对称不是建筑师建造这种结构的最终目标. 比对称性要复杂得多，要复杂得多. 这是为了创建一个年度观察活动的论坛, 在特定的日期和时间凝视天堂的特定点.
外部“措施”
方法 . 我们的考古群体告诉我们，在卡斯塔山（Kasta Hill）进行发掘 (在最佳视图上, 椭圆形实际上) 坟墓长 497 措施. 估计的周边长度应至少在接近小数点中分配 – 建筑物的铰接结构需要的精确性. 然而, 即使没有这种必需的准确性, 我们可以建设性地工作 “497 仪表” 粗糙的方法.

地面的斜率 . 从坟墓的外围壁取的山地表面上有一个南北土壤的斜坡. 精确的倾向, ÿ , 尚未公开. -简单看一些外围墙壁大理石的照片 (摇摆 – ORTHOMARMAROSH) 可用的结果得出的结论是，与周长的长度相关的土壤斜率并不重要.

显然, 在天然山上, 没有人可以期望光滑扁平的表面. 同样不可能的事实是，所有曲线在提升时的轮廓概述中 (这座山的地板站着 85 措施, 平均的, 目前在海平面上) 将形成完美的圈子或缺陷. 大自然并没有为我们提供如此奢侈. 工程师必须使用创意手段, 为了获得适当平整的地面和沟渠，以曲线的曲线平滑 ,他们选择的轮廓.

在这个困难的顶部, 建筑师必须在水通道中提供适当的坡度的逃生二极管, 在该地区占有袭击的情况下，可以处理瀑布条件. 实现这一复杂业务的方式, δείχνει το επίπεδο της πολυπλοκότητας που χαρακτηρίζει την κατασκευή και τον αρχιτέκτονά του και την ικανότητα του μηχανικού να χειριστεί και να τοποθετήσει ένα μεγάλης κλίμακας κτίριο, 通过这种安排, 在自然空间.

外围墙 . 六平行层的砌体构成了外墙的结构, 其中包括六个戒指 , 在建筑物的工程师挖出的地面上搁在地面上. 墙跟随土壤的斜率. 从地面响起A由石灰石组成. 不育环b, C, ð, E和F是大理石块, 石灰石层, 并且是外围壁的可见部分中的所有视野.
戒指b, C, D超出大理石的内部和外部结构，但也是该分析的核心: μια μαρμάρινη πλάκα με διαστάσεις, στο μήκος (大号) 1,36 措施, 高度 (的) 0,19 米, και το πλάτος (W)0,72 μ του επιπέδου είτε εγκάρσια ,κατά την φορά του ασβεστόλιθου ή κάθετα . Οι δακτύλιοι από μαρμάρινες πέτρες Β και D’s απολήγουν σε ασβεστολιθικές πλάκες πίσω τους, εκθέτοντας το μήκος και το ύψος τους στην επιφάνεια του τοίχου (δηλαδή μια επιφάνεια 1.36x 0.19), 宽宽 , 在它们的宽度 (0.72). 环C将其长度和宽度暴露于墙壁 (表面1.36x.72), 位于高峰 (0 .19). 环D和E形成的上环 , έχουν δε ένα μήκος από 1,36 καθώς και και ένα απροσδιόριστο ύψος), . Πάνω απ ‘αυτό βρίσκεται ο δακτύλιος F, ως γείσο του τείχους, 还,σε ένα απροσδιόριστο ύψος.- 然而, 上层檐口的振荡模板显示了一半的频率 1,36 模块化的- 长度 (0,68 米). 戒指b, ð, f对齐，因此c and e环, στο μέσο του άνω και κάτω της επιφανείας . Η αρχαιολογική ομάδα έχει πει ότι ο εξωτερικός τοίχος έχει συνολικό ύψος περίπου τριών μέτρων.- 然而, 这种方法不允许准确估计e环和高度f. 戒指b (可见的 “根据” 衬里大理石) 没有松动, D和E有近似的保证金缓解 3 CM的四个可见侧.

所有可见外墙的五个环，即B, (C), (D), E和F的长度相同. 结论是 - 这个长度，即 , 必须是 建筑物的基石 . 该长度在建筑物内以及 (见下文).

事实上, 长度, 不仅在里面重复的石头上, 但也是檐口的图案, 以及在caryatid上的epitsylio (ήklodones, 或女儿, 或木乃伊 – (这些元素究竟代表什么不是我们在这里感兴趣的事)- 在房间里 # 1. Το επίμηκες διάστημα εδώ καθώς και θεματικά μοτίβα από το εξωτερικό στο εσωτερικό του τάφου punctuates δεικνύουν τη συνεχή ροή στην κίνηση και ο αρχιτέκτονας τα προορίζει για να αποδίδουν στο μνημείο, όπως αποδεικνύεται από την απανταχού παρουσία αυτής της ενότητας, στον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο.

Πριν ρίξουμε μια ματιά στο εσωτερικό του οικοδομήματος, μια παρατήρηση χρειάζεται: 通过视觉检查照片, 认可. Κάνει έτσι προφανώς να παράσχει μεγαλύτερη στήριξη για την αποφυγή της διάβρωσης του εδάφους (σε τεχνητό ανάχωμα), και για λόγους που αφορούν την στατική, 这样它就可以更好地承受来自地球质量的压力. 从角落向垂直斜率线显示 哦 . 我应该再提一下, σε σχέση με μια άλλη γωνία εδώ, αυτήν της κλίσης του εδάφους ÿ .
Περαιτέρω, η αναφορά πρέπει να γίνει σχετικά με την είσοδο του τάφου και τη σύνδεσή του με τον εξωτερικό τοίχο. Κατά την τρέχουσα κατάσταση του τάφου, υπάρχει μια σκάλα που οδηγεί στην είσοδο, όπου ο διαφραγματικός τοίχος με τα δύο Σφίγγες στην βρίσκεται κορυφή . 楼梯从外围墙的上层开始. 这表明在某个时候，外围墙被埋葬了, και η σκάλα η κατασκευασμένη από ασβεστόλιθο όταν προστέθηκε.

Δεδομένου ότι ο αρχιτέκτονας δεν θα κατασκευάσει μια τέτοια σκάλα (αφήνοντας απροστάτευτη την είσοδο από τις καιρικές συνθήκες, όπως βροχή, χιόνι, ξαφνικές πλημμύρες, κ.λ π., καθώς και από τους ανεπιθύμητους επισκέπτες), πρέπει να συναχθεί το συμπέρασμα ότι σε κάποιο σημείο και μετά το περιμετρικό τοίχωμα και το εσωτερικό επιστρωμένο μάρμαρο προστέθηκαν στον τάφο (ο ίδιος ο τάφος ενδεχομένως να έχει πραγματοποιηθεί σε κάποιο χρονικό διάστημα σε ακόμα προγενέστερο χρόνο) και για κάποιο λόγο που δεν αποτελεί αντικείμενο του παρόντος εγγράφου, 实体的决定是埋葬周边墙和梯子的决定.

为此工作 , το ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι η βάση του περιμετρικού τοίχου και η είσοδος του τάφου είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο (πιθανώς μετρώντας μια ελαφρά κλίση προς την είσοδο για τους σκοπούς της αποχέτευσης). Είναι επίσης κατανοητό ότι όταν η επένδυση του μάρμαρου ολοκληρώθηκε, έγινε μέσα και έξω κατά την ίδια χρονική περίοδο, και τα δύο δε είναι σε μια χωρική συνέχεια. 有关该部分建设坟墓的更多详细信息将在作者的作品中发表.
内部度量.

“ Caryatids”的基础 . Όταν οι δύο «Καρυάτιδες» είχαν αποκαλυφθεί σε εμάς από την ομάδα εκσκαφή, μας είπαν ότι ορθογώνιο πρίσμα βάση τους ήταν Ι.36 μέτρα σε μήκος, 1,40 μέτρα σε ύψος και 0,72 μέτρα πλάτος:

在本报告中 . 这里特别重要的是长度, 测量 1,36 m。. 应该注意, 然而, ότι όλα αυτά είναι οι μετρήσεις που μας δόθηκαν από τον αρχαιολογικό ομάδα. Δεν ξέρουμε πόσο ακριβή είναι, και αν έχουν ένα σημαντικό ψηφίο στο τρίτο δεκαδικό επίπεδο. 在任何情况下, θα χρησιμοποιείται εδώ σαν να είναι ακριβείς. Η βάση αυτών των δύο Καρυάτιδων είναι οι λόγοι για τους οποίους βασίζεται ουσιαστικά αυτή η ίδια η ανάλυση . 提供了非常清楚的单位创建的迹象 (措施) 纪念碑建筑师使用.
“ Caryatids”的基础 . 首先, 即使是从“狂欢节”中基地的上面照片的随意查看，也发现纪念碑的建筑师没有使用该规则 “黄金十字路口” και τον λόγο του ˚F, κατά κανόνα για το σχεδιασμό της εν λόγω βάσης. Ήταν σίγουρο ότι δεν έγινε εξαιτίας της άγνοιας της «χρυσήςτομής» 事实上, γνωρίζουμε ότι πρέπει να γνωρίζει τον χρυσό κανόνα αρκετά καλά, αφού είναι αυτός που χρησιμοποιείται, όπως θα δούμε λίγο αργότερα. Θα ισχυριστούμε ότι ο αρχιτέκτονας δεν σκοπεύει να τον χρησιμοποιήσει εδώ στη βάση αυτή, επειδή ο αρχιτέκτονας ήθελε μία πιο σύνθετη αρθρωτή δομή για το οικοδόμημα του.
Ας ρίξουμε μια προσεκτική ματιά σε αυτή τη βάση όπου οι δύο Καρυάτιδες έχουν σταθεί. Η συμμετρία στα θέματα που αφορούν τη συνολική διευθέτηση στο εσωτερικό του τάφου, θα πρέπει να διερευνηθούν πολύ συνοπτικά αργότερα, καθώς η έμφαση εδώ σε αυτό το έγγραφο είναι η παραγωγή της μονάδας (του όλου μνημείου ) και όχι πτυχές της συμμετρίας στη δομή.

Να υπολογίσει κανείς ότι κάθε Καρυάτιδα αποτελείται από τέσσερα διακριτά στρώματα . Θα ορίσει από το δάπεδο λοιπόν μέχρι αυτά τα στρώματα, 作为, τα επίπεδα Α, (B), Γ και επίπεδα Δ.
Α είναι κατασκευασμένο από μία ενιαία μαρμάρινη πλάκα, το στρώμα Β αποτελείται από δύο μαρμάρινες πέτρες, το στρώμα Γ από ένα ενιαίο κομμάτι μάρμαρο, και όπως είναι επίσης, 结束, ένα αρκετά λεπτό στρώμα Δ, στην οποία βρίσκονται τα πόδια των Καρυάτιδων.
Η ακριβής προέλευση του κάθε στρώματος και τριών διαστάσεων στα μέτρα της πέτρας απαιτεί από τα σύνολα που προσφέρονται στο κοινό, να προέρχονται οι μετρήσεις των διαφόρων τμημάτων ».
Από την ανάλυση των φωτογραφικών αποδεικτικών στοιχείων στην παραπάνω αναφορά, λαμβάνεται ότι οι ακόλουθες αναλογικές σχέσεις κρατούν όσο αφορά το ύψος των τεσσάρων στρωμάτων »: ας θεωρήσουμε ότι H είναι η μονάδα μέτρησης για το ύψος, που σχετίζεται με το ύψος του στρώματος Α- τότε παρατηρείται ότι 2H είναι το μέτρο ύψους για το στρώμα Β, H / 2 είναι το αντίστοιχο μέτρο για το στρώμα Γ και H / 6 ότι είναι του στρώματος Δ. Επειδή γνωρίζουμε ότι το συνολικό ύψος είναι 1,40 m, προκύπτει ότι

H + 2 H + H / 2 + H / 6 = 1.40 (1)

Από τα παραπάνω παίρνουμε ότι H = 0.38 措施. 所以, στρώμα Α έχει διαστάσεις μήκος (大号) 1,40 措施, 高度 (的) 0.38 米, 宽度 (βάθος) (W) 0.72 m. Υπάρχει μια εσοχή των περίπου 4 εκατοστών όπου στρώμα Β στηρίζεται στο ύψος Α Layer Β είναι 2×0.38 = 0.76 措施. Το ύψος του στρώματος C, που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το στρώμα Β είναι 0,19 米- ενώ το στρώμα τελικά στο ύψος D’s είναι 0.06 m. Έτσι εντοπίζουμε ότι H είναι το ύψος της εσωτερικής ενότητας . Όλα τα ύψη στη βάση είναι πολλαπλάσια αυτού του μέτρου h. Δεν έχουμε μια πλήρη εικόνα του εσωτερικού επενδυμένου, έτσι ώστε αν το μέτρο αυτό (h = 0.38 米) είναι η βάση στα ύψη για όλες τις εσωτερικές δομές και θα πρέπει να ελεγχθούν περαιτέρω για μια ακόμη φορά όταν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία.

Το ύψος στις Καρυάτιδες (2,27 米) είναι ένα πολλαπλάσιο του στοιχείου ύψους της εσωτερικής μονάδας (0,38), 从 2,27 / 0,38 = 6 .

现在, μπορούμε να στρέψουμε την προσοχή μας στην μετωπική φορά μήκους το συστατικό (που μας δόθηκε από την αρχαιολογική ομάδα και υπολογίζεται σε ακριβώς 1,36 措施) από το τρισδιάστατο πλέγμα που βρέθηκε στο μνημείο. Η εκτίμηση της μετωπικής μήκος L αυτών των στρωμάτων είναι κατ ‘ευθείαν προς τα εμπρός όσον αφορά τα ενδιαφερόμενα στρώματα Α, Γ και Δ (1,40, 1,36, 和 1,33 m αντίστοιχα). Εκτίμηση του μήκους των δύο λίθινων επιφανειών » στο στρώμα Β, πρέπει να βρεθεί ανάλογη σχέση τους- με οπτική επιθεώρηση, και αν έχουμε ορίσει ως x μετωπιαίο μήκος της πέτρας προς τα δεξιά και από y προς τα αριστερά, και το Ζ ως άθροισμα τους, προέρχεται ότι:

x + 和 = 1,36 (2)

和 / (x + 和) = 68 (3)

Από το παραπάνω σύστημα των δύο εξισώσεων που αντλούν τις διαστάσεις των δύο μαρμάρινων επιφανειών από το στρώμα Β, ως εξής:

x * = 0,44 米 和 () c * = 0,92 米 (4)

显然, αυτά τα μετωπιαία μήκη για τις δύο μαρμάρινες πέτρες από το στρώμα Β δεν υπακούν στον κανόνα «χρυσή τομή». Η πέτρα της δεξιάς πλευράς είναι ελαφρώς λιγότερο από το μισό σε μήκος από την ετέρα στα αριστερά – έτσι είναι σαφές ότι δεν υπακούει στον συγκεκριμένο κανόνα. Ο λόγος για τον οποίο αυτά τα δύο συγκεκριμένα μήκη συλλέχθηκαν από το σχεδιαστή του αυτό το οικοδόμημα θα εμφανίζεται σε ένα σημείο παρακάτω.
Χρυσή τομή . Υπενθυμίζεται ότι ο «χρυσός κανόνας» ή «χρυσή αναλογία» ή «χρυσή τομή» είναι τέτοια ώστε, εάν το μήκος Α και μήκος Β είναι τέτοια ώστε: ((A) + (B)) / A = A / B = ˚F = 1,6180339887 … 在哪里 ˚F είναι ένας άρρητος αριθμός, τότε το Α και Β λέγεται ότι συνδέονται με ένα «χρυσό κανόνα».

Ένας τέτοιος σύνδεσμος έχει προσελκύσει πολλή προσοχή τόσο τα μαθηματικά και τις τέχνες αλλά και στην Αρχιτεκτονική ειδικότερα. Το ερώτημα όμως είναι, γιατί δεν εφαρμόζεται σε αυτό το συγκεκριμένο μνημείο; Και αν ναι, ποιο είναι το μήκος του κλειδιού η “μονάδα” 或 “η βάση” (για το Α ή το Β) εδώ σε αυτόν τον τάφο; 额外, πώς ακριβώς ένας αρχιτέκτονας αναπαράγει την αναλογία αυτή και να αποτελεί ένδειξη τόσο των μαθηματικών και της κατασκευής και ένδειξη της επιτήδευσης του αρχιτέκτονα. Στην περίπτωση αυτή, ο αρχιτέκτονας να μπορεί να επιτευχθεί με κατά προσέγγιση αυτή σε ένα αξιόλογο επίπεδο για την εποχή του.

Αν και οι δύο ορθογώνιες στη βάσεις του στρώματος Β δεν υπακούν σε αυτόν τον συγκεκριμένο κανόνα, το ύψος στις Καρυάτιδες » (2,27 措施) με το συνολικό ύψος βάσης (1,40 措施) δεν υπακούει στον κανόνα της χρυσής τομής 2,27 / 1,40 = 1,6214 με την προσέγγιση των 3 ​​/ 10 του ένα τοις εκατό. Έτσι γνωρίζουμε ότι ο αρχιτέκτονας ήταν πολύ εξοικειωμένος με αυτόν τον κανόνα.

Αν ο αρχιτέκτονας του μνημείου θέλησε να χρησιμοποιήσει το χρυσό κανόνα στην έδρα στις Καρυάτιδες », τότε το μήκος βάσης του δεξιού ορθογώνιου (x) 将 0,53 米, ενώ η βάση του αριστερού ορθογωνίου (和) θα είναι y = 1,36 – 0,53 = 0,83 m. Αλλά τέτοια σαφώς δεν είναι στην περίπτωση εδώ . Αντ ‘αυτού, μια άλλη σχέση ήταν στο μυαλό του σχεδιαστή όταν διαλέγετε αυτά τα δύο μήκη, x * και y *, όπως θα δούμε αμέσως

Το μέτρο . Για να ολοκληρωθεί η εκτίμηση του μεγέθους του συνόλου στις μαρμάρινες πλάκες των βάσεων των « Καρυάτιδων »που έχουμε τώρα: στρώμα -μίας μαρμάρινης επιφάνειας (H: .38 m, 大号: 1,40 米, 宽度: 0,72 米) – στρώμα Β- επιφάνεια μαρμάρου προς τα δεξιά (H: 0,76 米, 大号: .44 m, 宽度: 0,68 m) και μαρμάρινη επιφάνεια προς τα αριστερά (H: 0,76 米, 大号: 0,92 米, 宽度: 0,68 米)- στρώμα μία πέτρα Γ (H: .19 m, 大号: 1,36 米, 宽度: 0,68 米)-结束, μαρμάρινη επιφάνεια με διαστάσεις στρώματος ((D)) D’s είναι (的 .06 中号, 大号: 1,33 米, 宽度: 0,68). Επιφάνειες μαρμάρου στα (στρώματα) Β και Γ, σε εκτεθειμένες επιφάνειες τους έχουν ένα ανάγλυφο με ένα πλαίσιο από περίπου 3 厘米.

Η πραγματική κινητήριος δύναμη κατασκευής του κτιρίου, από την άποψη της κάλυψης μαρμάρου, είναι η μαρμάρινη επιφάνεια Γ . Αυτή η διάσταση του μαρμάρου έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς τόσο στο εσωτερικό, αλλά το πιο σημαντικό ,επενδυμένη στον εξωτερικό τοίχο του. Είναι η πέτρα που συνδέει το εσωτερικό με το εξωτερικό, καθώς το κτίριο ρέει από το εσωτερικό πάνω στο εξωτερικό. Η αρχαιολογική ομάδα ανέφερε ότι το εσωτερικό είναι ντυμένος ο τάφος /μνημείο και εκτείνεται πάνω στο εξωτερικό. Αυτό μπορεί επίσης να ελεγχθεί από τον φωτογραφικό υλικό δημοσιοποιούνται και είναι διαθέσιμα ,στο παραπάνω δεδομένο αναφοράς.
Ας ονομάσουμε z * το άθροισμα των χ και γ * * (摹 * = χ + () c * = 1,36 措施) των λίθων του στρώματος Β μετωπικού μήκους είναι μετωπικό το μήκος καθώς και της πέτρας στο στρώμα Γ z Μήκος * είναι έτσι η αρθρωτή βάση μήκους μετωπική, με το βάθος έκτασης (ή πλάτος) 长度, είναι περίπου το μισό από αυτό (.68 米). 因此, ΑΥΤΟ z * είναι το εσωτερικό μέτρο στο μήκος σε δύο διαστάσεις .

现在, το ερώτημα γιατί ο αρχιτέκτονας αποφασίζει να είναι αυτά τα δύο συγκεκριμένα μεγέθη μήκους (0.44 m και 0,92 米) τόσο ευδιάκριτα ορατά στη βάση των « Καρυάτιδων »γίνεται εμφανής. Ο μηχανικός στο μυαλό του ανθρώπου υπαγορεύεται πιθανώς για τη διάσπαση αυτή, δεδομένου του βάρος αυτών των λίθων. Αλλά υπάρχει επίσης η πλευρά ότι ο αρχιτέκτονας ,αυτού προσέφερε την απάντηση, δεδομένου ότι αυτά τα δύο μήκη ακριβώς απεικονίζουν τα δύο μεγέθη της μονάδας.

Υπενθυμίζεται ότι z * = x + 和 * = 44 + 0,92 = 1,36 m。? και η διαφορά τους 和 * -X * =. 92 – 0,44 = 0,38 μ = H *. 所以, το άθροισμά τους απεικονίζει την μετωπική οριζόντια ενότητα, 摹 *, ενώ η διαφορά τους απεικονίζει το ύψος της μονάδας, H *. Σε αυτές τις δύο σχέσεις εμφανίζεται ιδιοφυΐα του αρχιτέκτονα.
Θα μπορούσε να δοθούν κίνητρα ώστε κάποιος για να μελετήσει τη σύνδεση του μήκους συντελεστή (1,36), το πλάτος (0,68) και το ύψος (0,38) με τις πραγματικά μέτρα που χρησιμοποιούνται τότε, πίσω στον χρόνο . Είναι κάτι που μένει για την μελλοντική έρευνα. Επίσης προς μελλοντική έρευνα είναι οποιαδήποτε σύνδεση αυτής της αρθρωτής δομής με την μαρμάρινη δίφυλλη πόρτα και το ψηφιδωτό δάπεδο του θαλάμου # 2. Όταν ακριβέστερες μετρήσεις γίνονται διαθέσιμες από την αρχαιολογικής ομάδα, το μέτρο αυτό θα πρέπει να επίσης υποστεί περισσότερο έλεγχο. Ας επιστρέψουμε τώρα στο εξωτερικό του τάφου.

Επιστροφή έξω από τον τάφο: Η αστρονομική σύνδεση .

Ο κύκλος και η έλλειψης του περιμετρικού τοιχώματος . Γνωρίζουμε τώρα ότι η εξωτερική περίμετρος είναι μια πραγματική έλλειψη- αλλά σε κατακόρυφη προβολή (δηλαδή ως κάτοψη, ) είναι ένα “τέλειος κύκλος» (σύμφωνα με την αρχαιολογική ομάδα, που δεν έχει διατεθεί στο κοινό η ακριβής, ψηφιακά λαμβάνεται στα σχέδια από ιστοσελίδα, με κατόψεις ή κάτι ισοδύναμο για την δημόσια ενημέρωση ). Έτσι θα χρησιμοποιήσουμε τον “τέλειο κύκλο με 497 μέτρα περίμετρο τοίχου” φράση ως μια επίπεδη επιφάνεια (κάθετη προς τον άξονα του) κόβοντας το δεξί κυκλικό κύλινδρο με ακτίνα, R, 的 79,14 μέτρα ή με μια διάμετρο, (2R), 的 158,8 措施 (με την προϋπόθεση ότι είναι και ό, τι εννοούσαν αυτό, όταν είπαν ότι ο τάφος είναι ένας τέλειος κύκλος με περίμετρο 497 措施). Θα ορίσει ως P το πραγματικό ελλειπτικό μήκος της περιμέτρου, ώστε προφανώς: P * < P. Σημειώνεται ότι, το επίπεδο του εδάφους παριστά μία εγκάρσια τομή ενός κυλίνδρου αρκετά μακριά από το να είναι παράλληλο προς τον άξονα του κυλίνδρου, είναι καλό να εξεταστεί το σχήμα της διατομής ως «έλλειψη».

Θα πρέπει επίσης να καταστεί σαφές ότι, δεδομένου διαστάσεις του λόφου, P * και Ρ είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα, και για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι P * ≈ P . Η γωνία προς το οριζόντιο επίπεδο (即, ένα επίπεδο κάθετο προς τον άξονα του κυλίνδρου) αυτή τη συγκεκριμένη κλίση έχει χαρακτηρίζεται ως ÿ . 显然, το Ρ είναι συνάρτηση τόσο του Ρ * 和 ÿ . Το πραγματικό μήκος της περιμέτρου μιας έλλειψης Ρ λαμβάνεται με μια πολύπλοκη λειτουργία, βάσει ÿ , και τα R, τα οποία δεν είναι αναγκαία εδώ για τους σκοπούς του παρόντος εγγράφου.
Όπως συζητήθηκε ήδη, όλες οι πλάκες μαρμάρου ορατά στην επιφάνεια του τοιχώματος έχουν ένα ίσο μήκος και το μήκος αυτό πρέπει να είναι ίση προς z * (δηλαδή ακριβώς 1,36 m。) Αυτή η z * είναι σε ισχύ του τάφου ο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΟΡΙΖΟΝΤΙΟΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΣ . Η ενότητα αυτή συνδέεται άμεσα με το μήκος της βάσης του Καρυάτιδες »και έτσι το εσωτερικό οριζόντιο μέτρο.

Το σημαντικότερο εύρημα . Δεδομένου ότι το μνημείο είναι περικυκλωμένο σε όλο του μήκος (η εγκύκλιος προβλέπει περίμετρο Ρ * = 497 措施) με μαρμάρινες πλάκες αυτού του μήκους, τότε το μήκος της περιμέτρου (προβάλλεται ως έναν κύκλο με μια επίπεδη επιφάνεια κάθετη προς τον άξονα του κυλίνδρου) πρέπει να είναι (ακριβώς) διαιρούμενο από αυτό το μέτρο από έξω. 确实, αυτό είναι και με μια μεγάλη έκπληξη.

Αν κάποιος χωρίζει το συνολικό μήκος αυτής της περιμέτρου P * από το μήκος του εξωτερικού συντελεστή z * παίρνομε το συνολικό αριθμό μαρμάρινων πλακών που απαιτούνται για την κάλυψη του συνολικού περιμετρικού τοίχωματος σε κάθε σειρά πλακών Ν *:
N * = Ρ * / z * = 497 / 1,36 = 365,44 (5)
事实上, αυτός ο αριθμός Ν * είναι έξω από το πλέγμα με μήκος 0.5984 措施 (.44×1.36 = 0.5984 关于 60 εκατοστά σε σχεδόν μισό χιλιόμετρο μακριά περίμετρο). Θα μπορούσε να είναι ότι αυτή είναι η διαφορά μεταξύ της πραγματικής ελλειπτική περίμετρο του τάφου Ρ, και η προβλεπόμενη κυκλική περίμετρο Ρ * συν οποιουδήποτε χώρου που απαιτείται για τη σύνδεση και τη σφράγιση των πλακών. 然而, υπάρχει πολύ περισσότερο σε αυτό το μήκος από αυτή την απλή χαλαρότητα.
ñ * είναι ένας αξιοσημείωτος αριθμός με μία αστρονομική σύνδεση. Γνωρίζουμε τώρα από ακριβείς αστρονομικές μετρήσεις που υπάρχουν 365,22 ημέρες σε ένα έτος. Ο αρχιτέκτονας προσεγγίζεται με Ν * μέσω της ενότητας του σε ένα αστρονομικό αριθμό. Ο αριθμός ημερών-σε-ένα-χρόνο που παράγεται από τον αρχιτέκτονα του μνημείου είναι έξι εκατοστά του ένα τοις εκατό (0,0006) διαφορετική από την πραγματική ποτ αστρονομικά προέρχεται από τον αριθμό. Κάποιος μπορεί άνετα να πει , είναι μια ακριβής εκτίμηση.

Αυτή η αστρονομική σύνδεση είναι αρκετά κατατοπιστική, και στην πραγματικότητα κάτι το εκπληκτικό, δεδομένης της ηλικίας του μνημείου. Οι άνθρωποι έχουν κατασκευάσει μνημειακές κατασκευές υπακούοντας στον ημερήσιο κύκλο, το σεληνιακό κύκλο και το μνημείο χτίστηκε υπακούοντας ένα σημαντικό στοιχείο, αυτού του ετήσιου κύκλου, σε ένα ολόκληρο ημερολογιακό έτος. 这里, 实际上, κάθε μαρμάρινη πέτρα στην περιφέρεια του τοίχου αντιστοιχεί σε περίπου ένα βαθμό, σε μια κατά προσέγγιση σε ένα κύκλο 360 μοιρών.
Δεδομένου ότι τα σημεία που γίνεται η διαπίστωση αυτή λειτουργούν άμεσα προς μια σύνδεση που περιλαμβάνει ένα αστρονομικό αριθμό των σημαντικών εισαγωγών και από τον αρχιτέκτονα έχει σχεδιαστεί η μονάδα του έτσι ώστε να είχε πλήρη επίγνωση αυτής της σύνδεσης (οι πιθανότητες ότι αυτό N * είναι ένα τυχαίο γεγονός είναι δίπλα στο μηδέν) πρέπει κανείς να ρωτήσει αν υπάρχει κάτι περισσότερο σε αυτό το εύρημα.

显然, είναι πλέον καιρός να διερευνηθεί η σημασία και ο συμβολισμός του , περαιτέρω σε σχέση με αυτό το συγκεκριμένο μνημείο. 举个例子, είναι η θέση της εισόδου σημαντική, δεδομένου ότι η θέση που καταλαμβάνει αντιστοιχεί σε συγκεκριμένες ημέρες του έτους, εάν κάποιος υποθέτει ότι κάποια στιγμή στην περίμετρο (说, το Βόρειο σημείο) αντιστοιχεί στην πρώτη ημέρα του έτους , εάν η ροή του έτους ακολουθεί μια δεξιόστροφη κίνηση… Αυτή η ερμηνεία θα ήθελε σε μια είσοδο να βρίσκεται κατά την περίοδο Ιούνιου-Ιούλιου, ανάλογα με το πού ακριβώς βρίσκεται η είσοδος. Υπενθυμίζει δε σε μια θέση -τέλη Μαΐου αρχές Ιουνίου, αν η ροή είναι προς τα αριστερά.

Αυτό μπορεί να προσφέρει κάποιες πρόσθετες ενδείξεις ως προς την πρόθεση του αρχιτέκτονα του τάφου, ποιος ο σκοπός του μνημείου, 和, ενδεχομένως, κάποιες έκτακτες ημερομηνίες στη ζωή των «επιβαινόντων» του. 然而, αυτή η συμβολική διάσταση της εξωτερικής δομής του τάφου δεν θα γίνει εδώ. Η ανάγκη να αξιολογηθεί περισσότερο η ακρίβεια αυτού του εκπληκτικού ευρήματος απαιτεί να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά ως προς τα μεγέθη του κύκλου και της έλλειψης, και ουσιώδεις διαφορές τους.

Ο κύκλος και η έλλειψη εξεταζόμενα προσεκτικά . Σε ορισμένα σημεία, πρέπει να έχουμε κατά νου- 第一, η παραπάνω εξίσωση (5) είναι ένας υπολογισμός που βασίζεται σε κατακόρυφη προβολή του δεξιά κυκλικού κυλίνδρου σε μια επίπεδη επιφάνεια και P περίμετρος του *. Δεν είναι η πραγματική περίμετρος Ρ της πραγματικής ελλειπτικής επιφάνειας του σχήματος, που λαμβάνεται από μια επίπεδη επιφάνεια κοπής του άξονα ενός ορθού κυκλικού κυλίνδρου κατά μία γωνία ÿ . 所以, τίθεται το ερώτημα ως προς το αν η διαφορά αυτή είναι άνευ σημασίας για την διαπίστωση μας, δηλαδή με άλλα λόγια, αν η διαπίστωση σχετικά με Ν * ισχύει για P καθώς και. 简单地说, η απάντηση είναι ναι.

答案是肯定的, το Ρ είναι μία συνάρτηση της γωνίας ÿ και οι πιο τυπικά:

P = F[ÿ,R] (6)

Όπου, το Ρ είναι το μήκος της έλλειψης και το R είναι η ακτίνα του κυλίνδρου- F [] συμβολίζει την αλγεβρική έκφραση ” η λειτουργία του”. Όπως ήδη αναφέρθηκε, P * και Ρ είναι περίπου το ίδιο για όλους τους πρακτικούς σκοπούς. Ο ισχυρισμός αυτός όμως πρέπει και μπορεί να αποδειχθεί αρκετά εύκολα. Δεδομένου ότι το ελλειπτικό επίπεδο (即, το επίπεδο που περιέχει την έλλειψη) τέμνει τον κύλινδρο προκύπτει ότι η διάμετρος του μικρού άξονα της έλλειψης είναι πανομοιότυπη με τη διάμετρο του κύκλου. 另一方面, κατά μήκος άξονα της έλλειψης είναι μεγαλύτερη από τη διάμετρο του κύκλου (αλλά όχι πολύ σε αυτήν την περίπτωση). Για να αποδειχθεί αυτό, ας ορίσει από Ë την διαφορά μεταξύ (P * – P). Με το θεώρημα του Πυθαγόρα, μακρύτερος άξονας της έλλειψης πρέπει να είναι η θετική τετραγωνική ρίζα του τετραγώνου της διαμέτρου του κύκλου καθώς και το τετράγωνο της Ë . Δεδομένου ότι το τετράγωνο του 158.28 (το μήκος της διαμέτρου του κύκλου) 是 25,052.36? να λάβει μια τάξη μεγέθους στο μήκος του Ρ ίση με το ένα μέτρο (έχοντας κατά νου ότι κάθε πέτρα είναι 1,36 m σε μήκος) που θα χρειαστεί ένα Ë 17,8 措施.

Αυτό σαφώς δεν συμβαίνει, καθώς η διαφορά ύψους μεταξύ βορειότερο σημείο του εξωτερικού τοίχου του τάφου και το νοτιότερο σημείο είναι πολύ λιγότερο από αυτό. 所以, η ελλειπτική επιφάνεια εξακολουθεί να παραμένει εξαιρετικά κοντά σε ένα κύκλο, και ένας κύκλος για όλους τους πρακτικούς σκοπούς. Αυτό μπορεί να ελεγχθεί από ένα περιστασιακό βλέμμα στον λόφο Καστά στον χάρτη του Google Earth.

Η αρχαιολογική ομάδα δεν έχει δώσει πληροφορίες για να παραχθεί για μας η γωνία ÿ , η από Βορρά προς το Νότο κλίση που ανακοινώθηκε στις 29 11 月 2014, έτσι δεν μπορεί να ληφθεί κανένας ακριβείς υπολογισμός του πραγματικού μήκους P στην εξίσωση (3)). Αναρωτιέται κανείς όμως αναπόφευκτα, αν υπάρχει μια σχέση μεταξύ της γωνίας 哦 που συζητήθηκε νωρίτερα και της γωνίας ÿ . Ένας υπαινιγμός είναι ότι είναι πανομοιότυπες, μια άλλη επι σκοπού δήλωση, ή με μια εικασία θα μπορούσε κανείς να πει, που χρειάζεται έρευνα. 所以, έχουμε τις εικασίες (Γ.1):

ψ=哦 ? (7)

Απρόσκοπτη προσάρτηση της πλάκας . Η σφράγιση μεταξύ των πλακών (οριζόντια και κάθετα) είναι τόσο λεπτή (χάρη στην πολύ καλή δουλειά για την εξομάλυνση των επιφανειών των μαρμάρινων πλακών) είναι σχεδόν αόρατη . 然而, είναι εκεί και την βλέπουμε , 答案是肯定的. Πάντως με ένα σύνολο με πάνω από 365 λίθους, όμως πρέπει να γίνεται με κάποια σημασία. Ας ονομάσουμε αυτό το σύνολο με σχισμές «μήκος ᴧ, που περιλαμβάνει Ν * σχισμές, κάθε σχισμή προφανώς εκτείνονται σε μήκος λ = ᴧ / N *. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε σε μαστόρους »ακρίβεια στην επεξεργασία πλευρά κάθε πέτρας, με ένα κατάλληλο βάθος -wise γωνία σχεδόν κατά το ήμισυ του ενός βαθμού σε κάθε πλευρά της κάθε πλάκας, έτσι τοποθέτηση 365 πλακών σε κύκλο 360 μοιρών » (μια ακρίβεια που τα ρομπότ μπορούν να ολοκληρώσουν αυτές τις μέρες).

Με την κατασκευή αυτή, ο αρχιτέκτονας του μνημείου θα καταφέρει ένα μοναδικό κατόρθωμα, κάθε μία από τις πέτρες σε όλους τους δακτυλίους του περιμετρικού τοιχώματος αντιστοιχούν δύο (σε μια σειρά από εκπληκτικές προσεγγίσεις) σε μια μέρα (ενός έτους) 在 (在 360 μοίρες κατά προσέγγιση) κύκλο. Στην επίτευξη αυτής της διπλής λειτουργίας για κάθε πέτρα είναι κάτι που μπορεί να ανιχνεύσει την επιθυμία του αρχιτέκτονα να κατασκευάσει μια τέτοια τεράστια περίμετρο του τάφου / 寺 / 纪念碑, όχι στην αναζήτηση μεγαλείου λόγω του μεγέθους.

Το συνολικό μήκος που καταλαμβάνεται από τις σχισμές μεταξύ των πλακών πρέπει να ήταν ασήμαντη δεδομένο μήκος (关于 497 μέτρα με τη χρήση 365 πλάκες) από την περίμετρο, αλλά όχι μηδενική. Πώς επηρεάζονται πιθανό μέγεθος του εξωτερικού σχεδιασμού του τάφου θα πρέπει να αντιμετωπιστούν λίγο περισσότερο στην επόμενη ενότητα. Αν επιπλέον μήκος είναι απαραίτητο να καλύπτονται λόγω των πραγματικών ελλειπτικό σχήμα της περιμέτρου, η περιοχή που χρειάζεται για να συνδέσετε και να σφραγίσει το σύνολο των 365 πλάκες πρέπει να έχουν αποζημιωθεί αρκετά από τη μόχλευση της έλλειψης προσφέρεται για όλες τις τέσσερις σειρές-δαχτυλίδια που βρίσκονται σε τροχιά γύρω το τοίχωμα περίμετρο.

更具体, η πραγματική διαφορά μεταξύ P και P * δεν πρέπει να είναι τέτοια ώστε ο υπολογισμός της εξίσωσης (5) ήταν σημαντικά επηρεάζονται δοθεί ένα σχετικά μικρό 升 στη σφράγιση και την προσάρτηση μήκος ανάμεσα στις πλάκες. 然而, η ακριβής εκτίμηση των ψ θα επέτρεπε σε κάποιον να ελέγξει αυτή την εικασία. Έτσι εικασία (Γ.2) 是:
N*[z** + 升] -> N*[z*] ? (8)

Αυτό σημαίνει ότι ο Ν * είναι ουσιωδώς ανεπηρέαστα από το οριζόντιο μέγεθος σχισμή μεταξύ της επενδύσεως των 365 μαρμάρινες πλάκες. Το μέγεθος ᴧ = 365 升 προσφέρει μια εκτίμηση του συνολικού μήκους αναλάβει να σφραγίσει δίπλα μαρμάρινες πλάκες σε κάθε δακτύλιο.

Η είσοδος

Το αρθρωτό μέγεθος της εισόδου . Μας λένε ότι το καθαρό (ή σαφές) πλάτος στο εσωτερικό του μνημείου / τάφου, που είναι η απόσταση μεταξύ των δύο παράλληλων στα μαρμάρινα καλύμματα των πλευρικών τοιχωμάτων (εσωτερική επενδυση ή ORTHOMARMAROSH), είναι περίπου 4,50 措施. Ο τάφος δεν περιορίζει ή να διευρύνει ως να κινείται μέσα σε αυτό, το πλάτος παραμένει σταθερό σε όλους και τους τρεις θαλάμους. Το πλάτος αυτό σημαίνει ότι στην είσοδο του μνημείου, αφήνει ένα περιμετρικό μήκος ίσο με 497 – 4,50 = 492.5 措施. Αυτό είναι ένα άνοιγμα που αντιστοιχεί σε τρία μήκη πέτρας συν το ένα τέταρτο της μιας πέτρας. Στην καθημερινή Η, αντιπροσωπεύει τρεις ημέρες και έξι ώρες.

Το περιθώριο λάθους . Με την εξέταση αυτή από μια ελαφρώς διαφορετική οπτική γωνία, το άνοιγμα μεταξύ των δύο μαρμάρινες Καρυάτιδες »καλύπτει ορθογώνια πρίσματα (δύο βάσεις τους) είναι 4.50-2×1.38 = 1,74 措施. Αυτό αντιπροσωπεύει μια απόσταση ενός πλάκας (1.36 措施) συν 0,38 措施. Τα επιπλέον 38 εκατοστά αντιστοιχούν σε περίπου το ένα τέταρτο του μήκους ενός πλάκας και μήκος που πλησιάζει το x * βάση του εσωτερικού μέτρου, εκτός μόνο από περίπου λίγα εκατοστά. Δεδομένου ότι το μέτρα πλάτος 4.5 είναι μια κατά προσέγγιση μέγεθος που δόθηκε στο κοινό από την αρχαιολογική ομάδα, είναι ασφαλές να υποστηρίζουν ότι πράγματι το πλάτος του τάφου υπακούει μέσα το εσωτερικό μήκος σπονδυλωτή μέγεθος z *, 和. 额外, οι επιπλέον εκατοστά δεν αντιπροσώπευαν μπορεί να παρέχει ένα άνω φράγμα για την ποσότητα ᴧ αναφέρθηκε προηγουμένως. Ρύθμιση για την ποσότητα αυτή ανά μαρμάρινη πλάκα, η είσοδος θα υπακούσει ακριβώς τις τρεις ημέρες και έξι ώρες χώρο, όπως συζητήθηκε.

Η αστρονομική σύνδεση επεκτάθηκε Η είσοδος του μνημείου βρίσκεται σε ένα σημείο ελαφρά προς τα ΝΔ- η ακριβής τοποθεσία δεν έχει ανακοινωθεί. Δεν είναι γνωστό πού ακριβώς στον άξονα εν σχέση με τον Βορρά έδειχνε τότε, αλλά η αστρονομική έρευνα αποκαλύπτει ότι ο Βόρειος Πόλος (ο άξονας περιστροφής της Γης) έχει ταλάντευση στο πέρασμα των αιώνων. 当然, 前 23 αιώνες ο Βόρειος Πόλος ήταν σε μια ελαφρώς διαφορετική θέση από ό, τι πιο βόρεια κατεύθυνση του σήμερα. Ακριβώς ο υπολογισμός του Βορρά τότε, θα προσδιορίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια τις συγκεκριμένες ημέρες του έτους που η είσοδος αυτή προορίζεται να απεικονίσει, με την προϋπόθεση ότι η Βόρεια (侧) ήταν η αρχή του έτους, που απεικονίζει την 1η Ιανουαρίου. 答案是肯定的, μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες, αν για παράδειγμα Ανατολή (ή Δυτικά ή Νότια), ελήφθησαν ως την ετήσια έναρξη ή κατάληξη της ημέρας. 额外, θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι κάποιο από τα σημεία που αντιστοιχούν σε τελετουργικές τελετές των αρχαίων (Χειμερινό και Θερινό Ηλιοστάσιο, ή την άνοιξη και το φθινόπωρο την ισημερία) ήταν η αντίστοιχη με τις μαρμάρινες πλάκες που ξεκινάνε για τις 365 ημέρες οριζόμενες στις μαρμάρινες πλάκες. Έτσι ο προσανατολισμός της εισόδου στον τρέχοντα άξονα ΒΑ-ΝΔ θα μπορούσε να αντιστοιχεί σε τέτοια αστρονομική ευθυγράμμιση.

结束, η είσοδος του μνημείου θα μπορούσε να κατευθύνεται προς συγκεκριμένους αστερισμούς ή υψηλή περιεκτικότητα σε μέγεθος και φωτεινότητα αστέρια ιδιαίτερη εισαγωγή για τα θρησκευτικά έθιμα του χώρου-χρόνου υπό εξέταση, όπως εμφανίζονται στον ουρανό σε συγκεκριμένες ημερομηνίες του έτους. Το θέμα των αστρονομικών ευθυγραμμίσεων σε σημαντικά μνημεία της αρχαιότητας είναι ένα μείζον θέμα της έρευνας, ιδιαίτερα για τις αιγυπτιακές πυραμίδες της Γκίζας Οροπέδιο, βλέπε για παράδειγμα πραγματεία Anthony Fairall είναι: http://www.antiquityofman.com/Fairall_Orion_precession.html

然而, μια πληρέστερη επεξεργασία αυτού του θέματος αφήνεται για περαιτέρω έρευνα. Η έρευνα αυτή πρέπει να συνδυαστεί αυτή η ευθυγράμμιση είσοδο με άλλες συμβολικές συστατικά που βρίσκονται στο εσωτερικό του τάφου, όπως για παράδειγμα η κίνηση από το άρμα στο μωσαϊκό του θαλάμου # 2. Θα μπορούσε κανείς να δοθούν κίνητρα για να φανταστεί κανείς την περιστροφή συγκεκριμένες πέτρες στον εξωτερικό τοίχο, ή σε συγκεκριμένα σημεία του γείσου «πρότυπο διακύμανσης, ο αρχιτέκτονας σχεδιάζει να ανεγείρει αγάλματα που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα πρόσωπα / θεότητες της εισαγωγής σε αυτές τις συγκεκριμένες ημέρες του έτους. Ένα κοινό ημερολόγιο του είδους.

Που απεικονίζονται η ημερομηνία και η ώρα. Υποθέτοντας μια δεξιόστροφη κίνηση και το ρεύμα του Βορά ως την αρχή του ημερολογιακού έτους ,απεικονίζεται από τα 365 μαρμάρινες πέτρες από το εξωτερικό τοίχωμα (κάτι που φαίνεται να είναι το πιθανότερο σενάριο και το πιο απλό σενάριο εδώ), η είσοδος (θέση) δεν απεικονίζει τρεις ημέρες και έξι ώρες από εκείνη την ημέρα στα τέλη Ιουνίου και στις αρχές Ιουλίου. Αυτές τις μέρες και ώρες μπορεί να είχαν συνδεθεί με ορισμένες θρησκευτικές εορτές πριν από 23 几个世纪, ή με την εποχή του χρόνου που ο ένοικος του τάφου πέθανε (ή γεννήθηκε, ή κάτι σημαντικό συνέβη στη ζωή του / 的). Τέτοιου είδους συμβολικές ερμηνείες ωστόσο, αφήνονται στον ενδιαφερόμενο αναγνώστη.

结论.

Μια πρώτη και προκαταρκτική προσπάθεια καταβλήθηκε για να αποκωδικοποιήσουμε αυτό το πολύ εξελιγμένο μνημειακό οικοδόμημα. Κατ ‘αρχάς, ένα μέτρο παρήχθη για τον τάφο, το οποίο αναπαράγει με ακρίβεια τόσο το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό μάρμαρο ,αυτά που είναι επιστρωμένα στους τοίχους του τάφου. Αυτό το τρι-διάστατο μέτρο δείχθηκε να είναι 1,36 μέτρα σε μήκος, 0,70 μέτρα σε βάθος, 和 0,38 μέτρα σε ύψος (αν και το τελευταίο μέτρο έχει ανάγκη για περαιτέρω επιβεβαίωση). Το πλέγμα βρέθηκε να εφαρμόζει τόσο στο εσωτερικό σε τέσσερα στρώματα πέτρας που βρέθηκαν στις βάσεις των Καρυάτιδων », και έξι Δακτυλίους τον εξωτερικό τοίχο της παράλληλης και σε υπέρθεση της κάλυψης της πέτρας .

其次, διαπιστώθηκε ότι το ύψος των Καρυάτιδων (2,27 措施) σε σχέση με το βασικό «το ύψος τους (1,40 措施) υπακούει τον κανόνα« χρυσή τομή ».

第三, το κεντρικό συμπέρασμα της έρευνας αυτής, ήταν η ανακάλυψη ότι ο αρχιτέκτονας του τάφου είχε επινοήσει ένα συνολικό μέτρο στον τάφο που ενσωματώνει σε αυτό μία αστρονομική σχέση σταθερά. Μέσα από το εξωτερικό κατά μήκος σπονδυλωτά την εκδήλωση του ότι ο αρχιτέκτονας συνδέει το μνημείο για τον ετήσιο κύκλο. 特定, τέσσερα δακτυλίους της μαρμάρινης πλάκας στο εξωτερικό τοίχο του μνημείου, που το καθένα περιέχει ακριβώς 365 πέτρες από μάρμαρο συνδέει αυτό το μνημείο με την ηλιοκεντρική κίνηση της Γης. Η σύνδεση αυτή επιτυγχάνεται με μία εξαιρετική προσέγγιση. 特定, η εκτίμηση του αρχιτέκτονα (365,44 天) διαφέρει από την πραγματική (365,22) με μια εκπληκτική για την εποχή μικροσκοπική διακύμανση. 这, η εξωτερικές μονάδες λίθων που εμφανίζονται στον από μάρμαρο επιστρωμένα τοίχο του μνημείου βρέθηκε να απεικονίζουν ημέρες, η εσωτερική μονάδα (μέσα στην είσοδο του μνημείου) βρέθηκε να απεικονίζουν ένα τέταρτο της ημέρας (即, ένα διάστημα έξι ωρών). Ο συμβολισμός που συνδέονται σε συνδυασμό με τον προσανατολισμό εισόδου πρέπει να διερευνηθούν περαιτέρω.

结束, εδώ αυτό που παράγεται είναι μια εικασία (Γ.2): Αυτή είναι ότι υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ της κλίσης του εξωτερικού τοίχου από μια γωνία ω και την κλίση του εδάφους που την πήρε από τη γωνία ÿ ; Προτείνεται ότι δεν υπάρχει τέτοια σύνδεση, αλλά όταν θα είναι διαθέσιμα περισσότερα δεδομένα, αναμένεται ότι η εικασία αυτή πιθανά αποδειχθεί Όπως ο τάφος τοποθετείται υπό γωνία ως προς την ακτίνα στο σημείο εισόδου, r , μία ακόμη εξαίσια θεώρηση σχετικά με τη σύνδεση των εν λόγω γωνιών προς τις δύο γωνίες, 哦 和 ÿ . Η τρίτη και τελευταία εικασία αυτής εδώ της εργασίας (γ3) 是:
p =哦 + ÿ ? (9)

Αυτό το μνημείο είναι ένας θησαυρός της έρευνας , όπως όλα τα σπουδαία έργα της τέχνης και αρχιτεκτονικής. Το μέγεθός του δεν θα πρέπει να είναι αυτό που θα να προσελκύσει την προσοχή σε αυτό το μνημείο . Αντ ‘αυτού, φαίνεται εδώ, είναι η εκλέπτυνση ,του ότι θα έπρεπε να έχει, σημασία όταν υπάρξει ακριβής ανάλυση. Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, αυτό του 4 ου π.Χ. αιώνα μνημείου στην Αμφίπολη θα πρέπει να καταλαμβάνουν υψηλή θέση στην ιεραρχία του κόσμου της μνημειακής αρχιτεκτονικής. Πολυπλοκότητα στην υποκείμενη δομή του σχεδιασμού του είναι απαράμιλλη στην ιστορία των ναών, 纪念碑, 坟墓, καθώς αυτό το οικοδόμημα φαίνεται να συνδυάζει λειτουργίες και οι τρεις κατηγορίες έρευνας μέσω πολύπλοκων διαρθρωτικών κωδικών σε κάθε μία από τις κατηγορίες αυτές

Τελευταία αναθεώρηση: 19:15 ΗΠΑ EST, 12 του Δεκέμβρη του 2014

Αυτό το έγγραφο γράφτηκε κατά τη διάρκεια του μηνός Νοεμβρίου 2014. Βασίζεται σε πληροφορίες που δημοσιοποιούνται από τις 29 Νοέμ ^th 2014.

迪米特里奥斯S. Dendrinos

名誉教授, 建筑与城市规划学院, 堪萨斯大学, 劳伦斯, 堪萨斯, 美国. 在住所, 在城市奥蒙德海滩的, 佛罗里达, 美国.

ARCHAIOGNOMON

http://ellinondiktyo.blogspot.gr

Πηγαίνοντας πίσω εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια (όταν ακόμα ο άνθρωπος βρισκόταν στο προανθρώπινο στάδιο του ζώου) ο άνθρωπος είχε ήδη ενστικτώδη γνώση του Περιβάλλοντος, της Αχανούς (Αόρατης και ορατής) Φύσης και γνώριζε από εμπειρία (καθώς τον οδηγούσε η ανάγκη της επιβίωσης, υπαρξιακής και υλικής) διαφόρων στοιχείων της Φύσης, που τα έβλεπε, είτε ενταγμένα στη Γενικότερη Φύση, είτε ξεχωριστά και ιδιαίτερα.

Ζούσε πάνω στη Γη, τρεφόταν από τη γη, χρησιμοποιούσε το Νερό (κι όχι μονάχα για να πίνει), χρησιμοποιούσε το Φως του Ήλιου, την Ημέρα, για τις δραστηριότητές του και την φωτιά, φτωχό υποκατάστατο του Ήλιου, χρησιμοποιούσε τον Αέρα (για να ανασαίνει κι αργότερα και γι’ άλλους σκοπούς), και «διαισθάνονταν» το Πέμπτο Στοιχείο, τον Αιθέρα, σαν τον Χώρο που Κατοικούσαν οι Ανώτερες Δυνάμεις, που μόλις συνειδητοποιούσε την ύπαρξή τους.
.
Οι άνθρωποι όταν άρχισε να εκδηλώνεται, ήδη από την παλαιολιθική εποχή, η θεωρητική σκέψη, πίστευαν ότι ο κόσμος σχηματίστηκε από τα πέντε στοιχεία, τον αόρατο αιθέρα, τον αέρα, το πυρ, το νερό, τη γη. Κάποιοι πίστευαν μάλιστα ότι δημιουργήθηκε με τη σειρά που τα αναφέρουμε, κάποιοι άλλοι πρότειναν άλλες λύσεις…

Οι Ορφικοί, χιλιετηρίδες μετά, για διαφόρους δικούς τους λόγους πίστευαν ότι ο Κόσμος δημιουργήθηκε στη διάρκεια πέντε τεράστιων αλλά διακριτών χρονικών διαστημάτων. Από τον Αρχικό Αόρατο Αιθέρα δημιουργήθηκε το Πύρινο Πνεύμα (ο πύρινος άνεμος), μετά δημιουργήθηκε το Πυρ που αποτέλεσε τον πυρήνα του Κόσμου. Μετά δημιουργήθηκε το Νερό η Ρευστή Ουσία της Ζωής. Τέλος από το Ζωντανό Νερό δημιουργήθηκε ο Υλικός Κόσμος κι η γη… Μάλιστα όπως έγινε σε Κοσμικό Επίπεδο έγινε και στο Υλικό Επίπεδο: Από τον Αιθέρα (που Αποτελεί τη Βάση Όλων των Κόσμων) δημιουργήθηκε το υλικό πύρινο πνεύμα που συμπυκνώθηκε στο υλικό πυρ που αποτέλεσε (和) τον πυρήνα της γης.

Στη γη δημιουργήθηκε μετά το υλικό νερό και στο τέλος διαμορφώθηκε η γη στην οποία ζούμε ακόμα σήμερα. Με άλλα λόγια η δημιουργία επαναλαμβάνεται ίδια τόσο στον αόρατο κόσμο, όσο και στον υλικό μακρόκοσμο, όσο και στο επίπεδο της γης… το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και για τον μικρόκοσμο (που άρχισαν οι Έλληνες να διερευνούν με τον Δημόκριτο)…

Ακόμα και ο άνθρωπος αποτελείται (μεταφυσικά) από τα Πέντε Στοιχεία αλλά και υλικά συντίθεται από τα πέντε υλικά στοιχεία και παράλληλα χρησιμοποιεί αυτά τα στοιχεία που βρίσκει στη φύση για να επιβιώσει…

Η Δημιουργία λοιπόν για τους Ορφικούς είναι Πενθήμερος, κι όχι Εξαήμερος όπως γράφει η Εβραϊκή Βίβλος… και μάλιστα επαναλαμβάνεται με το Ίδιο Σχέδιο στα Διάφορα Πεδία Ύπαρξης…

Κάποιους αιώνες μετά τους Ορφικούς οι φιλόσοφοι (προφανώς αντλώντας από την Ορφική Γνώση) πρότειναν διάφορες (一些) λύσεις: Ο Θαλής (όπως αναφέρει ο Αέτιος) έλεγε ότι: «Ο Θεός είναι νους του κόσμου, το δε σύμπαν είναι έμψυχο συγχρόνως και πλήρες δαιμόνων, δια μέσου δε του αποτελούντος το αρχικό στοιχείο υγρού είναι κατανεμημένη εν συνεχεία δύναμη θεία η οποία μπορεί να το θέσει σε κίνηση»…

Ο Αναξίμανδρος πίστευε ότι το Άπειρο είναι η Αρχή των πάντων. Ο Νεοπλατωνικός Σιμπλίκιος αναφέρει τη ρήση του Αναξίμανδρου από το έργο του «Εις Φυσικά»: «Ο Αναξίμανδρος είπε ότι αρχή των όντων είναι το άπειρο… από το οποίο έγιναν όλοι οι ουρανοί και οι κόσμοι που υπάρχουν… Και απ’ όπου προέρχεται η γένεση των όντων εκεί ακριβώς συντελείται και η διάλυση τους σύμφωνα με την ανάγκη, γιατί τιμωρούνται και επανορθώνουν αμοιβαία για την αδικία, σύμφωνα με την τάξη του χρόνου»… Ο Αναξιμένης πίστευε ότι ο Αέρας είναι Αρχή των πάντων. Ο Ιππόλυτος (στα «Ελληνικά» του) 报告: «Ο Αναξιμένης είπε, ότι ο άπειρος αέρας είναι η θεμελιώδης αρχή, από την οποία προέρχονται όσα γεννήθηκαν, όσα γεννιούνται και όσα θα γεννηθούν, οι θεοί και τα θεία, ενώ τα υπόλοιπα προέρχονται από τα παράγωγά του».
.
Σήμερα η επιστήμη (που βέβαια περιορίζεται στην υλική πραγματικότητα) ακολουθώντας τον Λαπλάς υποστηρίζει ότι κάποια εποχή ο Ήλιος, οι πλανήτες και οι δορυφόροι τους (που δεν είχαν διαχωριστεί ακόμα) αποτελούσαν μια μεγάλη αεριώδη διάπυρη μάζα που περιστρεφότανε στο διάστημα. Σιγά-σιγά αυτή η αερώδης διάπυρη μάζα ψυχόταν και συμπυκνωνόταν κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση της περιστροφικής κίνησης και τη δημιουργία φυγόκεντρης δύναμης.

Με αυτόν τον τρόπο σχηματίστηκε ο ήλιος, οι πλανήτες, η γη. Η γη στην αρχή ήταν μια διάπυρη σφαίρα που στη συνέχεια καθώς ψυχόταν δημιούργησε ένα εξωτερικό φλοιό (που δεν είχε καμία σχέση με τη γη όπως την γνωρίζουμε). Από τα έγκατα της γης έβγαιναν τεράστιες ποσότητες αερίων, άζωτο, διοξείδιο του άνθρακα, αμμωνία, μεθάνιο και υδρατμοί, που τύλιξαν τη γη σχηματίζοντας την πρώτη της ατμόσφαιρα, όπου εκδηλώνονταν κατά εκατομμύρια ηλεκτρικές εκκενώσεις.

Μετά ξέσπασαν κατακλυσμιαίες βροχές και το νερό συσσωρεύθηκε στα κοιλώματα της γης σχηματίζοντας τον αρχικό ωκεανό που περιέβαλε τη ξηρά (盘古) Τότε εμφανίζεται κι η ζωή στον ωκεανό (ή και σε λίμνες της ξηράς, 或者), που εξελίχθηκε σε δύο μορφές, την φυτική (που ανέπνεε διοξείδιο του άνθρακα και απέβαλε οξυγόνο) και την ανώτερη ζωική (που ανέπνεε οξυγόνο και απέβαλε διοξείδιο το άνθρακα).

Σιγά-σιγά η ζωή βγήκε από το νερό και κατέκλυσε τη γη και στο τέλος από κάποιο προανθρώπινο είδος προήλθε και ο σημερινός άνθρωπος (που κανονικά θα έπρεπε να ονομάζεται homo simian κι όχι homo sapiens). Σιγά σιγά η Πανγαία διαχωρίστηκε στις γνωστές Ηπείρους που εξακολουθούν να μετακινούνται (και μετά από κάποια εκατομμύρια χρόνια θα έχουν τελείως διαφορετική θέση στη γήινη σφαίρα)… Στην πραγματικότητα η επιστήμη απλώς επιβεβαίωσε αυτά που έλεγαν οι Αρχαίοι και ιδιαίτερα οι Ορφικοί.

Τα Πέντε Στοιχεία (γη, 水, φωτιά αέρας, αιθέρας) 很好, όχι μόνο έπαιζαν ρόλο στη ζωή των ανθρώπων όλες αυτές τις χιλιετηρίδες, αλλά και χρησιμοποιήθηκαν σαν σύμβολα για να περιγράψουν τον κόσμο μέχρι που, ήδη από την ύστερη νεολιθική εποχή, παίρνουν μεταφυσική διάσταση κι αποκτούν μια εσωτερική σημασία (καθώς διευρύνεται η αντίληψη του ανθρώπου και βαθαίνει η κατανόηση του για το φαινόμενο της ύπαρξης).
.
Αυτά τα Σύμβολα θα χρησιμοποιηθούν για να περιγράψουν (οι πιο σοφοί κι έμπειροι μέσα στις κοινωνίες των ανθρώπων) τον Κόσμο σαν πνευματικό (και νοητικό) γεγονός σαν μια Διαβάθμιση, από το Χάος του Απροσδιόριστου μέχρι το συγκεκριμένο υλικό. Έτσι φτάνοντας στην ιστορική εποχή (εδώ και 4, 3, χιλιετηρίδες) τα Πέντε Στοιχεία (σε ολόκληρη την παγκόσμια θρησκευτική παράδοση, και στην Ινδία, και στην Κίνα, και στην Ελλάδα, κι αλλού) θα χρησιμοποιηθούν για να περιγράψουν την δομή του κόσμου.
.
Ο Ορφέας από αυτή την πανάρχαια γνώση κι εμπειρία και παράδοση άντλησε τις βασικές αντιλήψεις για να διαμορφώσει την εικόνα του κόσμου, και το ίδιο έκαναν κι οι άλλοι φιλόσοφοι που ακολούθησαν μετά στην ελληνική σκέψη:
Ο Αιθέρας είναι το Άγνωστο που Χάνεται στην Ανυπαρξία Θείον.
Ο Αέρας, το Πνεύμα, η Πνοή, είναι η Ενοποιός Ουσία των Πάντων. Χωρίς Ιδιότητες εισδύει παντού, πνέει όπου θέλει, είναι το Αληθινό Είναι που τα περιλαμβάνει όλα.
.
Το Φως (Πυρ), η Φωτιά ,είναι το στοιχείο που κάνει τα πάντα ορατά, προσδιορίζει τα σχήματα, καθορίζει τα όρια, τις σχέσεις και τις αποστάσεις, και γενικά περιγράφει τον κόσμο, τον χώρο και τις δραστηριότητές του. Είναι ο Νους, η νοημοσύνη, η νόηση κι η λογική κι η αντίληψη.
.
Το Νερό είναι το «δυναμούχο πνεύμα» που παίρνει πιο συγκεκριμένη μορφή και ζωογόνες ιδιότητες. Είναι η «πλαστική ουσία της ζωής», η Ψυχή, που δημιουργεί, ζωοποιεί κι εξαλείφει τις μορφές (όταν τις εγκαταλείπει).
.
Η Γη είναι το τελευταίο στοιχείο, το «δοχείο» που τα συγκεντρώνει όλα, το υλικό από το οποίο γίνονται οι μορφές του φυσικού κόσμου. Με αυτά τα Πέντε Στοιχεία στην υλική μορφή τους δημιουργείται (κατά την ίδια τάξη) και το υλικό σύμπαν.Αυτή η εσωτερική ερμηνεία των Στοιχείων συναντάται όπως είπαμε σε ολόκληρη την θρησκευτική παράδοση και τα Πέντε Στοιχεία αποτελούν Σύμβολα της παγκόσμιας θρησκευτικής σκέψης εδώ και τουλάχιστον 3000 ΧΡΌΝΙΑ (σε καταγραμμένα Ιερά Κείμενα). Τις ερμηνείες τους τις συναντάμε στις Βέδες, σε Κινέζικα Κείμενα… και στην Ελληνική Παράδοση.

Ο 29ος αιώνας πριν από σήμερα, 在希腊, είναι ένας αιώνας θρησκευτικών συνθέσεων και μεταρρυθμίσεων και μια τιτάνια προσπάθεια να διατυπωθεί ένα ενιαίο θεολογικό σύστημα στο οποίο θα εντάσσονταν όλες οι θρησκευτικές αντιλήψεις περί Θεότητας. Μια τέτοια προσπάθεια έγινε από τον Ησίοδο (και μολονότι η πιο γνωστή όχι η πιο βαθιά και επιτυχημένη) αλλά και από άλλους.
Αυτή την εποχή άρχισε να κυριαρχεί η αντίληψη ότι η Αρχή των Πάντων πρέπει να είναι Μία, Ένας Θεός, Άπειρος, Υπερβατικός, Άγνωστης Ουσίας και Πέρα από τον Κόσμο. Σιγά-σιγά ο Ζευς Ανυψώνεται σαν Μοναδικός Υπερβατικός Θεός. Ο Ζευς των θρησκευτικών κύκλων και των φιλοσόφων δεν έχει βέβαια καμία σχέση με τον Δία του Ομήρου και των ποιητών (άλλωστε η Ποίηση δεν είναι Θεολογία και οι σκοποί της είναι τελείως διαφορετικοί από εκείνους της θρησκευτικής διδασκαλία).
Ακόμα και ο Ζευς του Ησίοδου είναι ήδη μια ξεπερασμένη θεϊκή μορφή.
Παράλληλα με την Ανύψωση της Θεότητας σε ένα Υπερβατικό Υπερκόσμιο Επίπεδο συνεχίζεται η αντίληψη για ένα Γονιμοποιό Θεό που είναι σε Σχέση με την δημιουργία.
.
Ανάμεσα στον Κοσμικό Θεό και τον φυσικό κόσμο μεσολαβούν αναγκαστικά η Οργανωτική Δύναμη της Διάνοιας (η Νοερή Δύναμη) και το Δυναμούχο Πνεύμα, η Περιοχή των Ψυχικών Αιτιών και της Ζωοποιού Δραστηριότητας που εμψυχώνει τον κόσμο, που ενσωματώνεται στην υλική μορφή του κόσμου των αισθήσεων.

Τέτοιες λοιπόν θρησκευτικές συνθέσεις προσπαθούν να αφομοιώσουν όλη την ανθρώπινη μεταφυσική εμπειρία και να διατυπώσουν μια ενιαία θεωρία για το παν. Σε αυτή την σύνθεση ενσωματώνεται βεβαίως και ο άνθρωπος, που ταυτίζεται οντολογικά με το Παν (σαν μικρόκοσμος) και στο Σύνολό του και στα επιμέρους δομικά στοιχεία του που είναι ακριβώς αντίγραφα των κοσμικών.
Έτσι το Κοσμικό (Αιθέρας, Πνεύμα, Φως, Ύδωρ, 地球) Ουσιώνεται από το Θεϊκό (Άχρονο Χάος, 上帝, Νους, Ψυχή, Κόσμος) Συγχωνεύεται με το Ανθρώπινο (Καθαρή Ουσία, 是, νους, ψυχή, 身体), Αναφέρεται στο Χώρο (Ουράνιος Κόσμος, Ενότητα, φωτεινός κόσμος του νου και των ιδεών, ψυχικός κόσμος, υλικός κόσμος), κι Εκφράζεται με φιλοσοφικούς όρους που έχουν πολλά συστήματα αναφοράς, πολλές αντιλήψεις και επίπεδα ανάγνωσης, και εξηγούν το Φαινόμενο της Ύπαρξης από το πιο εσωτερικό επίπεδο μέχρι το πιο εξωτερικό και από την γενικότερη αντίληψη μέχρι την πιο μερική και ιδιαίτερη.
Μια τέτοια Θρησκευτική Σύνθεση πραγματοποίησε ο Ορφέας, 正如我们将在下面看到的.

Ο αιώνας των θρησκευτικών μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα (29 αιώνες πριν) ήταν ένας αιώνας θρησκευτικής ζύμωσης των αντιλήψεων, των συμβόλων και των θεωριών για τον κόσμο. Έγινε μια προσπάθεια όχι μόνο να αφομοιωθεί η παγκόσμια θρησκευτική σκέψη αλλά και να δοθούν εσωτερικές και συγκεκριμένες περιγραφές του φαινομένου της ύπαρξης. Οι επίσημοι θεολόγοι και ποιητές στην Ελλάδα, στην Ιωνία (και λίγο αργότερα στη Μεγάλη Ελλάδα) εργάζονται σε συνθέσεις σύμφωνα με την πατροπαράδοτη γραμμή που ακολουθούν όσοι σχετίζονται με την κοσμική εξουσία.

Μιλάμε για Ποιητές σαν τον Όμηρο και Θρησκευτικούς Σχολιαστές σαν τον Ησίοδο που ασφαλώς υπήρξαν μεγάλες μορφές της παγκόσμιας διανόησης αλλά μένουν σε μια εξωτερική (μυθική) περιγραφή του κόσμου κι ο μελετητής χρειάζεται να πάει πέρα (κι από τις προθέσεις ίσως των Ποιητών και) το κείμενο για να βρει πίσω από την αλληγορική περιγραφή κάποια στοιχεία Αλήθειας.

Ο Ορφέας υπήρξε τελείως διαφορετικός άνθρωπος. Είναι σίγουρο ότι ανήκε σε βασιλική γενιά των Λειβήθρων, στους πρόποδες του Ολύμπου, και υπήρξε πρίγκηπας (σαν τον Άλλο Μεγάλο, τον Σιντάρτα Γκοτάμα, που ήταν πρίγκηπας σε ένα μικρό βασίλειο στο σημερινό Νεπάλ, στους πρόποδες των Ιμαλαΐων). Η σχέση του όμως με την κοσμική εξουσία του έδωσε απλά την δυνατότητα να μορφωθεί και να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο, που δεν ήταν η βασιλεία αλλά η αφιέρωση στο Θείο και στα Ιερά Πράγματα (όπως κι ο Σιντάρτα που εγκατέλειψε το βασίλειό του για να γίνει Ασκητής, Φωτισμένος και Δάσκαλος).

Ο Ορφέας υπήρξε κατ’ αρχήν Μυστικιστής και μετά Θεολόγος και Μύστης και Διδάσκαλος. Αν δεν είχε Εσωτερική Έμπνευση, αν δεν είχε Βιώσει τον Άπειρο Θεό, το Χάος του Θεού, το Άχρονο της Ύπαρξης, δεν θα μπορούσε να παρακινηθεί να οργανώσει τις θρησκευτικές γνώσεις της εποχής του σε μια Ενιαία Σύνθεση, ούτε θα μπορούσε να περιγράψει (μέσα από την Μύηση και τα Μυστήρια) την Ανύψωση του ανθρώπου Ως το Θεό (τον Άχρονο Δία), κι ασφαλώς δεν θα γινόταν ποτέ ο Μεγάλος Ιερουργός που κατέχοντας το Εσωτερικό Βίωμα δεν περιφρόνησε την Εξωτερική Λατρεία, την Διδασκαλία και την Καθοδήγηση των ανθρώπων. Ο Ορφέας υπήρξε πάνω από όλα (όπως όλοι οι Μεγάλοι Μύστες, ο Λάο Τσε, ο Βούδας, ο Ιησούς αργότερα) Ένας Οδηγός των ανθρώπων. Κατά το Πρότυπο του Θεού του, του Βάκχου, που έμπαινε μπροστά στην Πομπή των μυημένων, κρατώντας πρώτος τον θύρσο.

Ας θυμηθούμε ότι στα Ελευσίνια Μυστήρια ήταν ο Ίδιος ο Θεός, ο ΄Ιακχος, (η Μυστηριακή Μορφή του Διονύσου) που οδηγούσε την πομπή. Ο Ορφέας, σαν τον Θεό του, τον Βάκχο, ήταν ένας Οδηγός, ο Μύστης που πήγαινε μπροστά στον Ιερό Κύκλο των μυστών, για να φωτίσει τα Μυστήρια του Υπερπέραν, και να εξηγήσει με κάθε λεπτομέρεια τις διαδικασίες της πνευματικής εξέλιξης. Το ίδιο δεν έκανε πολλούς αιώνες μετά κι ο Ιησούς; Δεν ήταν Αυτός που οδηγούσε τους μαθητές του στα μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών;
.
Ασφαλώς ο Ορφέας είχε την ευκαιρία να αφιερώσει χρόνο και στην Μυστικιστική Έκστασή του και στην Θεολογική Ενατένισή του και να επεξεργαστεί τον Μυητικό Δρόμο που Οδηγεί στο Θεό, αλλά και να συγγράψει τον Ιερό Λόγο του και να αφιερωθεί στην Διδασκαλία που άρχισε σιγά-σιγά, με συζητήσεις με τους πιο κοντινούς φίλους του για να επεκταθεί αργότερα και σε άλλους ανθρώπους μακριά από την Πατρίδα του.
.
Αυτοί που θεωρούν τον Ορφέα (είτε λόγω ελλιπούς πληροφόρησης – που επιβλήθηκε στα χρόνια της Βυζαντινής σκλαβιάς – είτε λόγω ιδεολογικής εχθρότητας) μυθικό ή ανύπαρκτο πρόσωπο (παρ’ όλες τις μαρτυρίες των αρχαίων συγγραφέων και των ιστορικών στοιχείων) ασφαλώς είναι προκατειλημμένοι και αντιμετωπίζουν με δυσπιστία αυτά που λέμε εδώ. Αλλά είναι θέμα λογικής.

Δηλαδή γιατί στην Μακρινή Κίνα, την ίδια περίπου εποχή εμφανίζονται διδασκαλίες κι εξηγήσεις του κόσμου ανάλογες, γιατί στην Μακρινή Ινδία εμφανίζονται οι διδάσκαλοι των Ουπανισάδ που μιλούν με αφηρημένο τρόπο για την ύπαρξη (Βράχμαν, Άτμαν, μάνας, πράνα, ακάσα…) και γιατί λίγο αργότερα (από την εποχή του Ορφέα) θα εμφανιστούν Μεγάλοι Έλληνες Φιλόσοφοι, σαν τον Πυθαγόρα, τον Παρμενίδη, τον Ηράκλειτο, τον Πλάτωνα, που θα μιλήσουν με φιλοσοφικούς (αφηρημένους) όρους για την ύπαρξη, αλλά αποκλείεται δύο αιώνες πριν τον Πυθαγόρα να υπήρξε ένας εξίσου σοφός άνθρωπος που μίλησε για τον Θεό και την ύπαρξη; (Δηλαδή δύο μόλις αιώνες πριν τον Πυθαγόρα οι Έλληνες ήταν ηλίθιοι ειδωλολάτρες και η θρησκεία τους ήταν το θέατρο σκιών του Ομήρου; Πρέπει να είσαι παρανοϊκός, διεστραμμένος για να διδάσκεις τέτοια Ελληνική Ιστορία… και δυστυχώς αυτό κάνουν δυο χιλιετηρίδες τώρα, το ηλίθιο κράτος και οι θλιβεροί συνοδοιπόροι του).
.
Ο Ορφέας και η Ορφική Σκέψη αποτελούν την Πηγή της (Πραγματικής) Ελληνικής Θρησκείας και της Φιλοσοφικής Σκέψης. Αν διαγράψουμε από την Ιστορία τον Ορφέα μένει χωρίς θεμέλια όλη η μετέπειτα ελληνική σκέψη. Δεν μπορεί να εξηγηθεί ούτε η Διονυσιακή Λατρεία της Κλασσικής Αθήνας, ούτε η φιλοσοφική γλώσσα του Πυθαγόρα (για τον Μεγάλο Ορφικό θα αφιερώσουμε στο μέλλον ιδιαίτερο εκτεταμένο άρθρο), ούτε οι φιλοσοφικές ιδέες του Πλάτωνα, ούτε ο Παγκόσμιος Λόγος των Στωικών, ούτε το Ένα του Πλωτίνου, τίποτα… Συνεπώς όχι μόνο τα ιστορικά στοιχεία (και οι αναφορές σημαντικών εκπροσώπων της ελληνικής σκέψης, σαν τον Πλάτωνα και ον Αριστοτέλη) είναι επαρκή για να θεωρούμε τον Ορφέα ένα Αληθινό Πρόσωπο, ένα Ζωντανό Διδάσκαλο, Πραγματικό Άνθρωπο κι όχι μυθική μορφή, αλλά και όλη η ιδεολογική ανάπτυξη της ελληνικής σκέψης παραπέμπει σε ένα μοναδικό πρόσωπο, μαρτυράει για ένα και μοναδικό άνθρωπο: τον Ορφέα.

Τι ήταν όμως αυτό που Βίωσε ο Ορφέας; Λογικά, θα πρέπει να είχε μια Αποκάλυψη της Πραγματικότητας, όπως την περιέγραφαν αιώνες πριν μέσα στη παγκόσμια θρησκευτική παράδοση: Μια Εμπειρία του Άχρονου… Όπως ο Βούδας ή ο Ιησούς αργότερα.

Ασφαλώς, εδώ και χιλιετηρίδες, η πιο μυστική αντίληψη του Θεού είναι αυτή στην οποία η Αντίληψη στέκει ανήμπορη χωρίς να μπορεί να επέμβει, χωρίς να μπορεί να κινηθεί, να συλλάβει, να εξηγήσει: η Αντίληψη του Ανοιχτού Χάους. Όχι απλά του Αγνώστου (αντίληψη που διατηρεί μια ελπίδα γνώσης), αλλά του Αδύνατου να Γνωρισθεί, η Πλήρης Παραίτηση της Αντίληψης. Το Χάος δεν μπορεί ποτέ να μπει στην τάξη της Αντίληψης. Καθώς πρόκειται για εκστατική, εσωτερική βιωματική εμπειρία, είναι κάτι που δίνεται έτσι όπως είναι, είναι πραγματικό, ακόμα κι αν δεν μπορείς να το συλλάβεις ή να πεις κάτι γι’ αυτό. Έτσι η Άμορφη Μορφή με την Οποία Βίωσε ο Ορφέας το Θείον ήταν Αυτή του Ανοιχτού και Ζωντανού Χάους (του Μηδενός, της Ανυπαρξίας, που είναι όμως Πλήρης Ύπαρξη, της Απουσίας Χαρακτηριστικών μέσα στην Αντίληψη). (Αυτή η Αντίληψη του Χάους αποτελεί την Αφετηρία και σε άλλες εκστατικές εμπειρίες, και σε άλλα θεολογικά συστήματα, ή θεωρίες για την ύπαρξη και τον κόσμο, όπως του Ησίοδου…).
Αυτή η Αντίληψη του Χάους (μέσα στην Εμπειρία του Ορφέα) με την Απροσδιοριστία και την Αδυναμία Οργάνωσης, Απορροφά Μέσα της όλες τις Αντιλήψεις του Θείου, αντιλήψεις που τείνουν να υπερβούν τον εαυτό τους και να βυθιστούν στο Μηδέν, στο Άγνωστο, στο Άπειρο, στο Αιώνιο (όλες οι αντιλήψεις). Έτσι με το Χάος Ταυτίζεται ο Άχρονος Θεός. Είναι σαν την Μαύρη Τρύπα, Χωρίς Κέντρο, Χωρίς Όρια, που Απορροφά τα πάντα. Αυτός Είναι ο Άχρονος Ζευς.
.
Ταυτόχρονα όμως Αυτό το Απύθμενο Μηδέν Αποτελεί την πιο Πλήρη Ύπαρξη, Ένα Ήλιο Ουσίας που Ξεχύνεται προς την Δημιουργία. Η Αυτοσυνειδησία του Χάους, του Μηδενός Μετουσιώνεται σε Ένα. Αυτός είναι ο Φάνης, ο Δημιουργός Θεός, ο Έρωτας των Ύμνων, ο Ζαγρέας (του Τελετουργικού Μύθου), ο Διόνυσος της Λατρείας, ο Βάκχος των Μυστηρίων. Είναι το Παγκόσμιο Πνεύμα, ο Ζωοδότης Αέρας που Γεννιέται από τον Ανύπαρκτο σχεδόν Αιθέρα, με την συγκεκριμενοποίηση, με το κατακάθισμα και την προοδευτική εξέλιξη της Αντίληψης προς το Συγκεκριμένο. Σε Αυτή την Μορφή του Παγκοσμίου Πνεύματος, του Έρωτα των Ύμνων, της Αρχικής Παγκόσμιας Δύναμης θα συγκεντρωθούν όλες οι Αντιλήψεις της Ύπαρξης. Είναι η Αρχή και το Τέλος, η Πηγή και η Ουσία, το Αληθινό Είναι, το Στήριγμα των Κόσμων, όλα έγιναν μέσω Αυτού. Είναι ο Παγκόσμιος Λόγος των μετέπειτα φιλοσόφων, από τον Ηράκλειτο και τους Στωικούς, μέχρι τους χριστιανούς φιλοσόφους. Αυτός ο Θεός Λόγος είναι το Πρότυπο του Χριστού – Λόγου πολλούς αιώνες μετά.
. .
Είναι φυσικό μια Αντίληψη του Ενός να συγκεντρώνει και να αφομοιώνει, σαν Καθαρό Είναι, όλες τις αντιλήψεις της ύπαρξης. Έτσι το Θείο Εμφανίζεται να έχει όχι Μία αλλά Πολλές Όψεις. Στην Μορφή του Θεού θα Αφομοιωθούν όλες οι Θεϊκές Μορφές. Είναι ο Γιός του Άχρονου Θεού, είναι ο Δημιουργός, είναι ο Γονιμοποιός, είναι ο Οδηγός, είναι ο Λυτρωτής. Είναι η Ουσία των όντων και κάθε ον ξεχωριστά (με την μορφή του προσωπείου του Θεού). Είναι ο Ήλιος της Φύσης, τα Ηλιοστάσια σαν Υπέρβαση του Χρόνου και οι Ισημερίες σαν Ισορροπία μεταξύ Φωτός και Σκότους. Είναι η Ζωή, τα Ζώα, ο Ταύρος και το Ελάφι, τα Φυτά, ο Κισσός, κι η Άμπελος, κι ο Οίνος. Είναι η ίδια η ζωή, κι οι Γιορτές, κι η κάθε μέρα της ζωής κι οι εμπειρίες, η ζωή κι ο θάνατος…

Όλα Αναφέρονται σε Αυτόν, τον Ένα Θεό. Τι σημασία έχει πως θα Τον Ονομάσουμε; Είναι η Δύναμη της Δημιουργίας, ο Παντοτινός Έρωτας, είναι ο Κοσμικός Ζαγρέας της Μυστηριακής Λατρείας, είναι το Πνεύμα της Φύσης, ο Γονιμοποιός Διόνυσος, είναι ο Μύστης Βάκχος, είναι ο Τελετουργικός Ίακχος των Μυστηρίων, είναι πάντα ο Ένας, Αυτός που Προήλθε από το Μεταφυσικό Μηδέν, το Απύθμενο Χάος του Θεού, η Εικόνα του Αοράτου.
.
Όταν το Ένα (που Αποτελεί Συγκεκριμενοποίηση του Μηδενός, Ανάδυση της Ουσίας από το Μηδέν) Συνειδητοποιεί τον Εαυτό του στα Πλαίσια του Μηδενός τότε Αναδύεται η Αντίληψη του Πέρατος, του περιορισμού και του πεπερασμένου. Αυτή ακριβώς η αντίληψη του πεπερασμένου είναι που δημιουργεί την δυνατότητα της πολλαπλότητας και αποτελεί ταυτόχρονα την πραγμάτωσή της. Έτσι το Ένα Αντανακλάται μέσα στην Ίδια την Ουσία Του άπειρες φορές. Το Ένα Είναι Ένα, Είναι όλα, και κάθε τι ιδιαίτερο είναι Ολόκληρο το Ένα. Αυτό το Ολογραφικό Σύμπαν είναι ο Κόσμος του Κοσμικού Πυρός, του Φωτός, ο Φωτεινός Κόσμος του Νου, ο Αιώνιος Κόσμος των Ιδεών και της πολλαπλότητας.
.
Κάθε Αντίληψη – Ιδέα αποτελεί ένα πυρήνα ύπαρξης, ένα δυναμικό παράγοντα που μπορεί να δράσει ελεύθερα μέσα στο μηδέν (αλλά όχι στο Πρωταρχικό Μηδέν, παρά μόνο στην φτωχή εικόνα του μέσα στην δημιουργία και στην εξέλιξη). Έτσι από την Ιδέα δημιουργείται το δυναμούχο πνεύμα, η Ψυχή, η Μυστική Φύση, η Ζωοποιός Αιτία, το Ύδωρ της Ζωής, που αποτελεί (το ενδιάμεσο μεταξύ Ιδέας και ύλης και) το Πρότυπο της φυσικής μορφής.
Η υλική μορφή δεν είναι τίποτα άλλο από την υλοποίηση (μέσω της ζωοποιού ψυχής) της Ιδέας, ξανά και ξανά στον κόσμο της υλικής πολλαπλότητας, που είναι ατελής και παροδικός, κι αυτός κι οι μορφές του.
.
Ο Ορφέας λειτούργησε, μετά την Αντίληψη του Ανοιχτού Χάους στο Κέντρο της Ύπαρξής του, μετά το Βίωμα της Θεϊκής Ουσίας, σαν Οραματιστής, βλέποντας να Ξεδιπλώνεται μπροστά του το Πανόραμα της Ύπαρξης. Άλλοι πριν από αυτόν είχαν ανοίξει τον Δρόμο, είχαν αναφερθεί στην Ουσία του Κόσμου, κι είχαν περιγράψει τα Σύμβολά του. Ο Ορφέας μπόρεσε όλα αυτά να τα Συνθέσει σε Μια Εικόνα, σε μια Ενιαία Θεωρία, βάζοντας έτσι τα Θεμέλια της Θεολογίας.
Κατανοώντας (俄耳甫斯) ότι η Σχέση της Ουσίας με τον Άνθρωπο είναι Δεδομένη (η Ίδια Ουσία) μπορούσε όχι μόνο να συμπεράνει την Εξέλιξη και τον Προορισμό του ανθρώπου αλλά και να βυθομετρήσει τις δυνατότητες του ανθρώπου, να στερεώσει τις Βαθμίδες που Οδηγούν στον Θεό, μέσω της Περισυλλογής και της Έκστασης και να περιγράψει με ακρίβεια την Οδό της Μύησης και την Μυητική Διαδικασία που μετουσιώνει τον άνθρωπο σε Θεό.
.
Η Ουσία και το Περιεχόμενο της Μύησης βρίσκονταν ήδη μέσα στο Μυητικό Βίωμα του Ορφέα, διαγράφονταν ήδη μέσα στο Θεολογικό Όραμά του και οι αντιλήψεις του για τις Μυητικές Βαθμίδες, τα Στάδια της Πνευματικής Εξέλιξης, καθορίζονταν ήδη από την περιγραφή του κόσμου(όπως την ταίριαξε ο Ορφέας μέσα στην αντίληψή του): Το Μεταφυσικό Μηδέν (το Ανοιχτό Χάος, το Άχρονο Θείον) Αγκαλιάζει τους τέσσερις κατώτερους κόσμους, τον Κόσμο του Ενός Παγκόσμιου Πνεύματος, τον Κόσμο του Φωτεινού Νου και των Ιδεών, τον Κόσμο της Ψυχής, και τον Φυσικό Κόσμο.
Το Μηδέν και η Κατώτερη Τετρακτύς (κατά τις περιγραφές τον Πυθαγορείων αργότερα) αποτελεί την Ιερή Πεντάδα της Ύπαρξης. Υπάρχει πλήρης αντιστοιχία στα Πέντε Στοιχεία(Αιθέρας, Πνεύμα, Πυρ, Ζωντανό Ύδωρ, 地球) που ανυψώνονται σε Σύμβολα μέσα στην μεταφυσική σκέψη. Η Ανύψωση Ως Τον Θεό δεν μπορεί παρά να έχει Πέντε Βαθμίδες που αντιστοιχούν στην κυριαρχία των κατώτερων στοιχείων του Όντος, και την Τελική Επίτευξη που είναι η Ανάδυσή του στο Άχρονο. Πέντε Βαθμίδες Μύησης παρέδωσε ο Ορφέας στα Μυστήριά του και Πέντε Βαθμίδες Μύησης γνώριζαν οι Μύστες της Ελευσίνας, αιώνες μετά τον Ορφέα, (κι όχι τρεις όπως εσφαλμένα, από έλλειψη στοιχείων κάποιων δήθεν μελετητών υποστηρίζεται). Πως είναι δυνατόν, όταν οι Κόσμοι είναι Πέντε, τα Στοιχεία του Όντος είναι Πέντε, η Εξέλιξη του ανθρώπου, η Μύηση, κι η Ανύψωση Ως Τον Θεό να μην έχει Πέντε Βαθμίδες;
.
Οποιοσδήποτε (ακόμα και ερασιτέχνης και επιπόλαιος) μελετητής των θρησκειών αντιλαμβάνεται αμέσως ότι η Μυητική Οδός του Ορφέα είναι ανάλογη με εκείνη των άλλων Μεγάλων Μυστών, του Λάο Τσε, του Βούδα, του Ιησού αργότερα. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Όλοι μιλάμε για την Ίδια Φύση, το Ίδιο Ον (τον άνθρωπο), την ίδια σύνθεση, την ίδια εξέλιξη του όντος. Κανείς δεν θα μπορούσε να πει κάτι διαφορετικό. 事实上 (για να μιλήσουμε για τις ανώτερες Βαθμίδες της Μύησης), η περισυλλογή του νου για την οποία μιλάει ο Ορφέας και που αναλύει διεξοδικά ο Πυθαγόρας κι ο Πλάτωνας αργότερα, δεν είναι παρά το Ντυάνα (τα τέσσερα κατώτερα Ντυάνα) του Βούδα. Κι η Έκσταση του Ορφέα που μας οδηγεί βαθμιαία στην Ενότητα του Είναι, περιγράφεται σαν τα Τέσσερα Σαμμαπάτι από τον Βούδα.

Κι όταν ο Ορφέας Αναδύεται μέσα από τον εικονικό κόσμο της δημιουργίας στο Αρχέγονο Χάος του Θεού, τι άλλο είναι αυτό από το Νιρβάνα του Βούδα; (το Αδημιούργητό του); 更, υπάρχει πλήρης αντιστοιχία στις Μυητικές Βαθμίδες του Ορφέα και το Σύστημα του Πανταζάλι. Η περισυλλογή του νου είναι το σαμπράτζνατα σαμάντι και η Έκσταση είναι ακριβώς το Ασαμπράτζνατα Σαμάντι. Το Άχρονο του Ορφέα είναι το Καϊβαλγία του Πανταζάλι. 更, οι χριστιανοί μυστικοί, ξεκινώντας από το Κήρυγμα του Ιησού που Βίωνε την Παρουσία του Θεού, και τον Ιωάννη, και μετά τον Ωριγένη και τον Ευάγριο κι άλλους πατέρες, διαμόρφωσαν ανάλογο σύστημα πνευματικής προσευχής με αντίστοιχες βαθμίδες πνευματικής εξέλιξης…

Η Μύηση, με την γενική έννοια του όρου, είναι μια πανάρχαια διαδικασία (πιο σωστά διαδικασίες) που σκοπό έχει να εισάγει τους νέους (ή οποιονδήποτε άλλον) σε μια νέα, πρακτική, κοινωνική, ψυχολογική, η πνευματική πραγματικότητα. Η Μύηση από την εφηβεία στην ωριμότητα, η μύηση στο κυνήγι (ή στο επάγγελμα) είναι πανάρχαια. Δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί η όποια γνώση αλλιώς. Η είσοδος σε μια θρησκευτική ομάδα (Θίασοι στην Αρχαία Ελλάδα)με συγκεκριμένη κοσμοθεωρία και δραστηριότητα είναι μια μύηση.

Η φοίτηση στις Αρχαίες Σχολές, σαν την Ακαδημία του Πλάτωνα είναι επίσης μια μύηση. Ακόμα και σήμερα η φοίτηση στα σχολεία είναι μια μύηση (σε μια κατακομματιασμένη γνώση όμως, χωρίς πραγματικό προσανατολισμό).
Η Μύηση, πέρα από τα όποια θεωρητικά στοιχεία έχει (αναγκαστικά), είναι κυρίως μια πρακτική δραστηριότητα που πρέπει να πραγματοποιηθεί και να έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα αλλιώς δεν μπορεί να προχωρήσει σε ανώτερα επίπεδα. Η Καθαρά Θρησκευτική Μύηση είναι Εσωτερική ενατένιση της ίδιας μας της Ουσίας, που συνδέεται στα Χαρακτηριστικά της με την Ίδια την Ουσία Του Παντός, της Φύσης, του Κόσμου.

Για να φτάσουμε όμως σε αυτή την Πλήρη Αντίληψη της Πραγματικότητας χρειάζεται να περάσουμε από κάποια διαδικασία (αν και στα ανώτερα στρώματα της Ενατένισης κάθε διαδικασία σταματά φαινομενικά κι εισερχόμαστε σε μια Αδιαφοροποίητη Ροή της Αντίληψης). Μια τέτοια πραγματική βιωματική πορεία που μεταμορφώνει τη συνείδηση και την αντίληψη και την δραστηριότητά μας, έχει μια συγκεκριμένη εξέλιξη, διακεκριμένα στάδια και προσδιορισμένες υπαρξιακές καταστάσεις (ξεκινώντας από την απλή συνειδητοποίηση μέσα στον χώρο της ύπαρξης και φτάνοντας με την διεύρυνση της συνείδησης μέχρι το σημείο να Διαλυόμαστε μέσα στο Άπειρο, να Γινόμαστε Αυτό.

Η Μύηση σαν Πορεία μέσα από τις διάφορες πνευματικές βαθμίδες συνδέεται όπως είναι φυσικό με την ίδια την Σύνθεση του Όντος, με τον άνθρωπο, με την σύνθεσή του. Με αυτή την έννοια η Μύηση δεν είναι παρά πρακτική εφαρμογή του Μυστικού Βιώματος και του Θεολογικού Οράματος που είναι συνέπειά του.
Ο Ορφέας, έχοντας ο ίδιος Βιώσει το Αρχέγονο Χάος, την Άχρονη Θεότητα, την Πηγή των Πάντων (που οι άνθρωποι στην εποχή του ονόμαζαν Δία, Αυτός που Ήταν, Είναι και Θα Είναι) κι έχοντας κατανοήσει όλη την Διαδικασία της Δημιουργίας μέσω της Θεϊκής Δράσης (που οι άνθρωποι ονομάζουν Θεό και Γιό Του Θεού, 狄俄尼索斯) κι έχοντας εξερευνήσει βιωματικά τους κόσμους κι έχοντας εξαντλήσει κάθε στοχασμό για την ανθρώπινη οντότητα και την εξέλιξή της, ήθελε (όπως όλοι οι Μεγάλοι Διδάσκαλοι) να Μεταδώσει αυτή τη Βιωματική Αλήθεια στους άλλους ανθρώπους, να Μυήσει τον άνθρωπο στην Πραγματικότητα που Βίωνε αυτός ο ίδιος, που είναι το απόσταγμα όλης της θρησκευτικής παράδοσης της εποχής του. Γιατί ο Ορφέας (όπως όλοι οι Μεγάλοι Μύστες) ήταν όχι ένας Πρωτοπόρος αλλά ένας Μεταρρυθμιστής. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ανθρωπότητα προχωρά σαν σύνολο, σαν είδος, όχι σαν άτομα, ή σαν κοπάδι (αυτοί που έχουν αυτή την τελευταία εντύπωση είναι εχθροί του ανθρώπου).
Στην Ορφική Αντίληψη υπήρχαν Πέντε Μυήσεις που αντιστοιχούν στους Πέντε Κόσμους ή στα Πέντε Στοιχεία του Όντος, ή στις Πέντε Λειτουργίες της ανθρώπινης ύπαρξης (Θεότητα, 是, Νους, Ψυχή, Σώμα).Όταν ο Ορφέας αποφάσισε να μιλήσει για τον Κόσμο της Θεότητας, δεν το έκανε ούτε θεωρητικά μιλώντας δημόσια (δεν λέγονται αυτά τα πράγματα έτσι), ούτε μαζικά. Εμπιστεύτηκε στην αρχή λίγους ανθρώπους και σιγά-σιγά οργάνωσε τον κύκλο των μυημένων, καθόρισε τις τυπικές διαδικασίες και τις Μυήσεις, τον Χώρο, τον Χρόνο, τις Δραστηριότητες.

Η Μύηση στην Ορφική Θεολογία, ή στην Λατρεία της Αληθινής Θεότητας, ή στην Λατρεία του Διονύσου (όπως κι αν το πούμε είναι το ίδιο) γινόταν από τον ίδιο τον Διδάσκαλο και με παρουσία συνήθως κι άλλων Μυημένων. Ο Μυημένος έμπαινε στον Κύκλο των Μυημένων όπου όλοι ήταν ίσοι κι ο Διδάσκαλος ξεχώριζε τελείως φυσικά με το πραγματικό μεγαλείο, σαν πατέρας και καθοδηγητής κι όχι σαν εξουσιαστής, επιβαλλόταν με την Σοφία του κι όχι με αυθαίρετο ή βίαιο τρόπο (όπως οι κοσμικοί άρχοντες).
.
Στην Μύηση μεταδίδονταν, πέρα από την Αλήθεια και πρακτικές οδηγίες που έχουν να κάνουν με την διαχείριση της ανθρώπινης ύπαρξης στα διάφορα επίπεδα εκδήλωσης της. Οι πρακτικές οδηγίες δεν αφορούσαν απλά τις εξωτερικές δραστηριότητες, αλλά κυρίως τις εσωτερικές λειτουργίες που τις προκαλούσαν και προπάντων την διαδικασία να απελευθερωθεί η Πραγματική Οντότητα, η Συνείδηση από όλες αυτές τις δραστηριότητες (σωματικές, ψυχικές, νοητικές, πνευματικές), να λύσει τελείως τα τετραπλά δεσμά στους κόσμους και στα διάφορα επίπεδα των κόσμων και να Ανυψωθεί Ως την Θεότητα. Λεπτομερή έκθεση αυτών των πρακτικών οδηγιών θα δώσουμε πιο κάτω (σε επόμενο άρθρο) όταν θα μιλήσουμε για την Ορφική Μύηση.

Είναι σίγουρο πως η διαδικασία της Μύησης περιλάμβανε και ιερουργίες και τελετουργίες, χρήση της Μουσικής (που έχει ένα βαθύ μεταφυσικό νόημα), ύμνους προς τον Θεό, αφιερώματα κι εξωτερικές πράξεις, αλλά ποτέ δεν εξαντλειόταν σε όλα αυτά. Καθώς πρόκειται για μια Πρακτική Διαδικασία Προσωπικής Ανάπτυξης (που Οδηγεί στην υπέρβαση του εαυτού στο τέλος της) ο Μύστης έπρεπε να Βιώσει την Αλήθεια και να αποδείξει έμπρακτα τον βαθμό επίτευξής του με την Κατανόησή του και την Δραστηριότητά του. Έπρεπε κάποιος να επιβάλει με την Γνώση του και την Εμπειρία του την παρουσία του μέσα στον Κύκλο των Μυστών, αλλιώς δεν μπορούσε να σταθεί. Ήταν μια δύσκολη υπόθεση αλλά μέσα στις ανθρώπινες δυνατότητες.
.
Επίσης ο Χρόνος της Μύησης (και της κάθε Μυητικής Βαθμίδας ιδιαίτερα) δεν ήταν αυθαίρετος ούτε τυχαίος. Καθώς η Θεϊκή Δημιουργία θεωρείτο Κύκλος (αφού όλα ξεκινούν Από τον Άχρονο Θεό κι όλα Καταλήγουν Εδώ, στο τέλος της εξέλιξής τους) ο Ορφέας έβλεπε (όπως πολλοί άλλοι πριν από αυτόν και πολλοί σύγχρονοί του) ένα Σύμβολο της Θεϊκής Δημιουργίας στον Ετήσιο Κύκλο της Φύσης (υπήρχε μια Ιερή Αντιστοιχία, όχι ταύτιση) και «ταύτιζε» σημαντικές Φάσεις της Δημιουργίας με Χρονικές Στιγμές στον Ετήσιο Κύκλο.
.
Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (όταν ο Ήλιος στην φαινομενική του κίνηση στην εκλειπτική βρίσκεται στο πιο χαμηλό σημείο και ρίχνει τις ακτίνες του κάθετα στον Τροπικό του Αιγόκερω, σε απόσταση 23° 26′ 22″ νότια, 在 22 Δεκεμβρίου του χριστιανικού ημερολογίου – μιλώντας βέβαια για το Βόρειο Ημισφαίριο τη Γης, γιατί στο Νότιο Ημισφαίριο τα πράγματα γίνονται αντίστροφα) 是 (για τους Ορφικούς) η Πιο Ιερή Στιγμή του Χρόνου, το Α και το Ω, όπου ο Χρόνος διαλύεται στο Τίποτα και Ξαναγεννιέται για να αρχίσει τον Κύκλο του.

Έτσι αυτή η Χρονική Στιγμή συνδέθηκε με το Άχρονο και με τον Ζαγρέα (που είναι η Εικόνα Του) κι εκφράστηκε αργότερα στην Δελφική Λατρεία με τις Τελετές του Χειμώνα. Η Χειμερινή Περίοδος ανήκε στον Διόνυσο τον Δημιουργό (που είναι ο Χειμωνιάτικος Ήλιος, ενώ η Θερινή Περίοδος είναι του Απόλλωνα, του Χορηγού της Ζωής (που είναι ο Θερινός Ήλιος). Για τον Ορφέα ο Διόνυσος κι ο Απόλλωνας είναι ο Ίδιος Θεός (μέσα στον Κύκλο της Δημιουργίας, και Συμβολίζεται από τον Ήλιο μέσα στον Ετήσιο Κύκλο της Φύσης).
Αυτό αποδεικνύεται, πέρα από τις μαρτυρίες Ορφικών και φιλοσόφων (σαν τον Αριστοτέλη) από την Δελφική Λατρεία όπου οι Δύο Θεοί Λατρεύονται σαν Όψεις Ενός Θεού, του Ίδιου Θεού. Έτσι σε όσους λένε ότι ο Ορφέας λάτρευε μόνο τον Διόνυσο ή μόνο τον Απόλλωνα απαντάμε ότι Διόνυσος κι Απόλλωνας είναι ο Ίδιος Θεός.
.
Μέσα σε αυτόν λοιπόν τον Ετήσιο Κύκλο της Φύσης που καθορίζεται από την κίνηση της γης γύρω από τον ήλιο και γύρω από τον εαυτό της οι πιο σημαντικές Στιγμές του Χρόνου είναι τα Ηλιοστάσια και οι Ισημερίες. Γνωρίζουμε βεβαίως (今天) ότι το φαινόμενο των Εποχών οφείλεται στην κίνηση της γης γύρω από τον Ήλιο και στην κλίση του άξονα της γης. Αλλά ακόμα και σήμερα (κι έτσι θα είναι πάντα) αντιλαμβανόμαστε ότι εμείς είμαστε ακίνητοι στη γη κι ότι ο ήλιος κινείται γύρω από τη γη διαγράφοντας ένα πλήρη κύκλο στην διάρκεια ενός εικοσιτετράωρου.
.
Αυτή η κυκλική τροχιά είναι η εκλειπτική, που όμως δεν είναι σταθερή αλλά (λόγω της ετήσιας κίνησης της γης γύρω από τον ήλιο μετατοπίζεται κάθε μέρα του έτους από λίγο (σαν ένας νοητός κύκλος γύρω από την νοητή διάμετρο των ισημεριών ή αλλιώς μια διάμετρο που ενώνει δύο σημεία του γήινου ισημερινού που προεκτείνονται στην φαινομενική εκλειπτική).
Και για να το εξηγήσουμε πιο απλά και πιο αναλυτικά: 在 22 Δεκεμβρίου του χριστιανικού ημερολογίου (για να καταλάβουν όσοι χρησιμοποιούν αυτό το ημερολόγιο) ο νοητός κύκλος της εκλειπτικής ή αλλιώς η περιφέρεια του νοητού δίσκου στον οποίο κινείται ο Ήλιος (δηλαδή ο δίσκος πάνω στον οποίο κινείται στην πραγματικότητα η γη) και ο δίσκος που ταυτίζεται με τον ισημερινό της γη, του οποίου η νοητή προέκταση είναι ο ουράνιος ισημερινός έχουν διαφορά 23° 26′ 22″ με την εκλειπτική να είναι χαμηλότερα του ισημερινού (νότια). Αυτή την Χρονική Στιγμή οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν κάθετα στον Τροπικό του Αιγόκερω (δηλαδή οι κάτοικοι του Τροπικού του Αιγόκερω βλέπουν τον Ήλιο το μεσημέρι κατακόρυφα από πάνω τους – στο Ζενίθ του Ουράνιου Θόλου)…

Κάθε μέρα που περνάει (λόγω της πραγματικής κίνησης της γης γύρω από τον ήλιο) ο νοητός κύκλος της εκλειπτικής ή ο δίσκος στην περιφέρεια του οποίου κινείται ο Ήλιος ανυψώνεται (προς το Βορά) και πλησιάζει τον Ισημερινό (τον πραγματικό της γης και την προέκτασή του τον ουράνιο ισημερινό στον Ουράνιο Θόλο). Ακριβώς στις 21,22 του Μάρτη του χριστιανικού ημερολογίου ο δίσκος της εκλειπτικής ταυτίζεται με τον δίσκο του Ισημερινού, δηλαδή η απόκλιση είναι 0°. Τότε ο Ήλιος φωτίζει εξίσου το Βόρειο και το Νότιο Ημισφαίριο της Γης κι έχουμε την Εαρινή Ισημερία (ίση μέρα ίση νύχτα). Αυτή την Χρονική στιγμή οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν κάθετα στον Ισημερινό (δηλαδή οι κάτοικοι του Ισημερινού βλέπουν τον Ήλιο το μεσημέρι κατακόρυφα από πάνω τους – στο Ζενίθ του Ουράνιου Θόλου)…

Στην συνέχεια ο δίσκος της εκλειπτικής (συνεχίζοντας προς το Βορά) υπερβαίνει τον Ισημερινό και φτάνει στο ανώτερο σημείο στις 22 του Ιουνίου του χριστιανικού ημερολογίου και οι δύο δίσκοι της εκλειπτικής και του Ισημερινού έχουν τώρα απόκλιση 23° 26′ 22″ με την εκλειπτική να είναι τώρα ψηλότερα του Ισημερινού (βόρεια). Αυτή την Χρονική Στιγμή οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν κάθετα στον Τροπικό του Καρκίνου (δηλαδή οι κάτοικοι του Τροπικού του Καρκίνου βλέπουν τον Ήλιο το μεσημέρι κατακόρυφα από πάνω τους – στο Ζενίθ του Ουράνιου Θόλου)…

Μετά ο δίσκος της Εκλειπτικής αρχίζει να χαμηλώνει προς τον Ισημερινό και στις 22 του Σεπτέμβρη του χριστιανικού ημερολογίου, όταν η απόκλιση γίνεται πάλι 0° οι δύο δίσκοι ταυτίζονται κι έχουμε την Φθινοπωρινή Ισημερία ). Αυτή την Χρονική στιγμή οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν πάλι κάθετα στον Ισημερινό (δηλαδή οι κάτοικοι του Ισημερινού βλέπουν ξανά τον Ήλιο το μεσημέρι κατακόρυφα από πάνω τους – στο Ζενίθ του Ουράνιου Θόλου)… Μετά ο δίσκος της Εκλειπτικής απομακρύνεται πάλι, χαμηλώνει για να φτάσει πάλι στο χαμηλότερο σημείο και στην μεγαλύτερη απόκλιση (νότια) 在 22 Δεκεμβρίου του χριστιανικού ημερολογίου…

Όλα αυτά που περιγράφουμε τα αντιλαμβάνεται ο κάτοικος του Βορείου Ημισφαιρίου. Στο Νότιο Ημισφαίριο τα πράγματα είναι ακριβώς αντίστροφα. Όσοι κατοικούν ανάμεσα στον Τροπικό του Καρκίνου και το Τροπικό του Αιγόκερω βλέπουν δύο φορές τον Ήλιο στο Ζενίθ του τόπου τους. Όσοι κατοικούν βόρια του Τροπικού του Καρκίνου και νότια του Τροπικού του Αιγόκερω δεν βλέπουν ποτέ τον Ήλιο στο Ζενίθ, αλλά τον βλέπουν τόσο πιο ψηλά (μια φορά το χρόνο, στο θέρος τους) όσο πιο κοντά είναι προς τον Ισημερινό. Όσο ανεβαίνουμε προς τους πόλους τα πράγματα αλλάζουν.

Στον Βόρειο Πόλο τον Χειμώνα, μετά τον Αρκτικό Κύκλο σε πλάτος 66° 33΄ 38΄΄, λόγω της κλίσης του άξονα της γης η περιοχή δεν φωτίζεται για έξη μήνες κι ακριβέστερα είναι σούρουπο και μόνο στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο ο Ήλιος, στο Βόρειο Πόλο, χάνεται τελείως, (ενώ το αντίστροφο συμβαίνει στο Νότιο Πόλο μετά τον Ανταρκτικό Κύκλο, σε νότιο πλάτος 66° 33΄ 38΄΄, στον Νότιο Πόλο ). 后, το Θέρος (για το Βόρειο Ημισφαίριο (πάλι λόγω της κλίσης του άξονα της γης ) η περιοχή φωτίζεται για έξη μήνες (ενώ το αντίστροφο συμβαίνει στο Νότιο Πόλο).
Όλα αυτά που περιγράψαμε συμβαίνουν λόγω ακριβώς της κίνησης της γης γύρω από τον Ήλιο και λόγω της απόκλισης του άξονα της γης σε σχέση με τον δίσκο πάνω στον οποίο κινείται στην πραγματικότητα, ενώ οι κινήσεις του Ηλίου στην διάρκεια της Ημέρας και του Έτους είναι φαινομενικές. Παρ’ όλα αυτά αυτές οι κινήσεις έχουν μεγάλη σημασία για την ζωή των ανθρώπων, σε καθημερινή και ετήσια βάση, και γι’ αυτό χρησιμοποιήθηκαν όχι μόνο από τους απλούς ανθρώπους αλλά και από τους πνευματικούς και θρησκευτικούς ηγέτες, κυριολεκτικά και Συμβολικά.

Ο Ορφέας (και οι Ορφικοί) τοποθέτησαν λοιπόν γι’ αυτούς τους λόγους τις Μυήσεις σε σχέση με αυτές τις σημαντικές Χρονικές Στιγμές (Ηλιοστάσια και Ισημερίες):Η Περίοδος μετά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο είναι κατάλληλη για να δοθεί η Πρώτη Μύηση που αφορά την γέννηση, τον ερχομό στον κόσμο και την αίσθηση της ζωής. Η Πρώτη Μύηση αφορά (όπως είπαμε και πιο πάνω) όχι μόνο την ορθή διευθέτηση της εξωτερικής δραστηριότητας, αλλά κυρίως τον έλεγχο της λειτουργίας της Συνείδησης σε σχέση με το σώμα, που θα προετοιμάσει την Λύση των δεσμών με το σώμα. Τότε τοποθετούνται και οι Γιορτές της Άνοιξης.
Η Περίοδος μετά την Εαρινή Ισημερία είναι κατάλληλη για να δοθεί η Δεύτερη Μύηση που αφορά την διαχείριση των ψυχικών λειτουργιών (αλλά κυρίως πως συνδέεται η Ψυχή με το σώμα και πως ελέγχεται και λύεται αυτός ο δεσμός). Η παράδοση αυτή ακολουθείται ακόμα πολλούς αιώνες μετά στην Ελευσίνα (αφού την άνοιξη τελούνται τα Μυστήρια της Περσεφόνης στην Αθήνα με εποπτεία της Ελευσίνας).
.
Η Περίοδος μετά το Θερινό Ηλιοστάσιο που στέκει σαν σύμβολο απέναντι στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο κι είναι η Ιερή Στιγμή της Πληρότητας της Φύσης, του ανθρώπου, της εξέλιξης, η Στιγμή που αρχίζει η Αιώνια Επιστροφή θεωρήθηκε κατάλληλη για να δοθεί η Τρίτη Μύηση που αφορά την Περισυλλογή του νου από τον κόσμο και την στροφή προς τα Έσω, προς τον Αόρατο Κόσμο της Θεότητας.
Η Περίοδος μετά την Φθινοπωρινή Ισημερία θεωρήθηκε ώριμη για να μυηθεί ο άνθρωπος στην Έκσταση, δηλαδή στην υπέρβαση της σκεπτοδιαδικασίας και στην διεύρυνση της Συνείδησης μέχρι τον Άπειρο Θεό. Οδηγός εδώ είναι ο Ίδιος ο Θεός με το Όνομα του Βάκχου. Αυτή την Περίοδο γίνονται κι αργότερα τον Δεκέμβριο οι Χειμερινές Γιορτές από τις μαινάδες του Παρνασσού.
.
Κοντά στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο (κι ουσιαστικά έξω από την ροή του χρόνου) ο Ορφέας τοποθέτησε την πιο Ιερή Στιγμή στην εξέλιξη του ανθρώπου, την Ολοκληρωτική Απορρόφηση της οντότητας στο Θεό. Τότε δίνονταν η Πέμπτη Μύηση, αν και ελάχιστοι είναι ακόμα και σήμερα αυτοί που μπορούν να δεχτούν την Πλήρη Αποκάλυψη της Αλήθειας.΄
.
Έτσι σοφά τοποθετήθηκαν οι Πέντε Μυήσεις στην διάρκεια του Φυσικού Έτους και η εξέλιξη της φύσης συνδέθηκε με την εξέλιξη του ανθρώπου για να θυμίζει στον άνθρωπο ότι Προέρχεται από τον Θεό και στον Θεό Καταλήγει. Ταυτόχρονα καθιερώθηκαν κάποιες γιορτές που συνδέονται τόσο με τον Ετήσιο Κύκλο της Φύσης, όσο και με την εξέλιξη του ανθρώπου και τις Μυήσεις. Επίσης αφομοιώθηκαν Διονυσιακές Γιορτές, ακόμα και λαϊκές γιορτές που σχετίζονται με την ζωή των ανθρώπων.
.
Για το ουσιαστικό περιεχόμενο της Μύησης (ή των Πέντε Μυήσεων) θα μιλήσουμε αναλυτικά σε επόμενο άρθρο.
.
Σε Ιερουργικό και τελετουργικό επίπεδο κάθε θρησκευτική, μυητική, η ευχαριστήρια δραστηριότητα εκφράζεται σε πέντε επίπεδα:
Στο Θεό αντιστοιχεί και αναφέρεται το ουσιαστικό περιεχόμενο κάθε δραστηριότητας.
.
Στην Πνευματική Ενότητα αντιστοιχεί η Μουσική, που θεωρείται Θεϊκή Τέχνη. Η Μουσική είναι Αρμονία που συμπλέκει όχι ισότητες αλλά ανισότητες για να δημιουργήσει ένα στέρεο και ολοκληρωμένο σύνολο: μια Ενότητα. Ο Ορφέας όχι μόνο ήταν Μεγάλος Μουσικός αλλά χρησιμοποίησε επίσης την Μουσική στην Λατρεία και όχι μόνον.

Στο Νου αντιστοιχεί το άναμμα της Τελετουργικής Φωτιάς που Φανερώνει την Πραγματικότητα κι ο Ιερός Λόγος Που ονοματίζει τα πράγματα, (Η πιο υψηλή μορφή του Ιερού Λόγου είναι ο Ύμνος Προς Τον Θεό).
Στην Ψυχή αντιστοιχούν τα άνθη της προσφοράς. Τα άνθη είναι τα άνθη της ζωής, κάτι πολύτιμο, πραγματικά άνθη, καρποί, ζώο, ή κάτι άλλο.Τέλος στο Σώμα αντιστοιχούν τα «άδεια χέρια της προσευχής».

Αυτές είναι οι Πέντε Ιερές Προσφορές: Η Ουσία της Δραστηριότητας, η Μουσική, η Φωτιά και οι Ύμνοι, τα Άνθη, και η στάση ή η κίνηση της προσευχής. Βεβαίως ανάλογα το επίπεδο της Μύησης άλλαζε όχι μόνο το Ουσιαστικό περιεχόμενο της Δραστηριότητας αλλά και τα άλλα στοιχεία, η Μουσική κλπ. για να προσαρμοστούν στις συγκεκριμένες συνθήκες. Πάντως σε όλες τις Μυήσεις γινόταν χρήση αυτών των ιερών προσφορών, δεν υπήρχε ιερουργία ή τελετουργική πράξη που να μην είχε αυτά τα πέντε στοιχεία.

Στην Ακρόπολη των Λειβήθρων όπου υπήρχε Πανάρχαιος Ναός (γιατί πάντα οι άνθρωποι ήταν θρησκευόμενοι) 俄耳甫斯 (χρησιμοποιώντας τον Ναό που υπήρχε ή βελτιώνοντάς τον, δεν γνωρίζουμε ακριβώς) Εγκαθίδρυσε το Τελεστήριο των Μυστηρίων του. Μετά τον θάνατο του Ορφέα έγινε Ναός Λατρείας του, μέχρι την φυσική καταστροφή του πολύ αργότερα από πλημμύρα.

Η Ακρόπολη των Λειβήθρων στις παρυφές του Ολύμπου, 今天. Εδώ βρισκόταν πριν 29 αιώνες το Ιερό Τελεστήριο του Ορφέα, όπου Τελέσθηκαν για πρώτη φορά τα Ορφικά Μυστήρια. Η Πόλη των Λειβήθρων βρίσκονταν Β., ΒΔ. της Ακρόπολης.Το Περιεχόμενο της Μύησης (των Πέντε Μυήσεων) θα αναλυθεί, όπως είπαμε σε επόμενο άρθρο (Η Ορφική Μύηση).
.
Τα Ορφικά Μυστήρια όπως Καθιερώθηκαν από τον Ορφέα και διατηρήθηκαν μετά από μοναχικούς ορφικούς μύστες ή αργότερα σε Ορφικούς Θιάσους, μεταδόθηκαν σαν Ιερή Αποκάλυψη και επηρέασαν βαθιά τόσο την Δελφική Λατρεία όσο και την Ελευσίνια Θεολογία αλλά μολονότι η φήμη του Ορφέα σαν Μεγάλου Μύστη και Θεολόγου εξαπλωνόταν στην Ιστορία και στην κοινωνία των ανθρώπων, ποτέ δεν εξηγήθηκαν τόσο καλά όσο την εποχή που ζούσε ο Ορφέας πάνω στη γη. Από άποψη Περιεχομένου, Οργάνωσης και Πρακτικής Χρησιμότητας τα Ορφικά Μυστήρια είναι κάτι πολύ ανώτερο από όσα διατήρησαν και δίδαξαν μετά οι άνθρωποι.

Έτσι σιγά-σιγά η Γνώση διαλύθηκε μέσα στην Ιστορία μέχρι σήμερα, που ανιχνεύουμε τα ίχνη της (και πρέπει να κάνουμε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να Ανασυνθέσουμε τη Διδασκαλία του Ορφέα). Και μολονότι ο Ορφέας όχι μόνο υπήρξε Πραγματικό Πρόσωπο και Μεγάλος Διδάσκαλος που Δίδαξε και άφησε Ίχνη της Διδασκαλίας του, 今天, όταν μιλάμε για τον Ορφέα και την Διδασκαλία του πολλοί μας ακούνε με δυσπιστία κι ας λέμε λίγα σε σύγκριση με αυτά που έχουμε διερευνήσει και γνωρίζουμε, αφού τα έχουμε υποβάλει σε αυστηρό έλεγχο για να μην περάσουμε από την αντικειμενική ιστορία στον χώρο της φαντασίας και του μύθου.
Δυστυχώς οι σημερινοί Έλληνες μετά από τόσους αιώνες σκλαβιάς (στους Έλληνες Μακεδόνες, στους Ρωμαίους, στους Βυζαντινούς, στους Οθωμανούς, και σήμερα στους Ευρωπαίους Simian) έχουν χάσει κάθε επαφή με τις ιστορικές ρίζες τους, με την ιδεολογία των προγόνων τους και με την παλιά αντίληψη της Πραγματικότητας που είναι η Αιώνια Αλήθεια. Έχουν καταντήσει λαθρεπιβάτες της Ιστορίας.

Να σημειώσουμε τέλος, κλείνοντας το άρθρο, ότι κατά την Αντίληψη του Ορφέα ο Άχρονος Θεός που Γεννά τον Δημιουργό και την δημιουργία και τον άνθρωπο και την φύση, τα Αγκαλιάζει όλα και τα αποδέχεται όλα, και την Θεϊκή και την ανθρώπινη (临时) κατάσταση, Εντάσσοντάς τα όλα στον Κύκλο της Εξέλιξης.

Ο Ορφέας, αν και ανυψώθηκε Ως το Θείο Είναι (τον Θεό Διόνυσο) και το Άχρονο και Διεύρυνε την Αντίληψή του μέχρι το Άπειρο, δεν υπήρξε ποτέ ένας απομονωμένος μυστικιστής που απορρίπτει τον κόσμο. Το αντίθετο. Αποδέχεται την ζωή και τον κόσμο και μάλιστα τα τιμά. Πως όμως; Με Οδηγό την Ιερή Γνώση εντάσσει την ζωή μέσα στον Κύκλο της Θείας Εξέλιξης και την μετουσιώνει σε μια Πορεία από τον Θεό στην ζωή, στον κόσμο και πάλι πίσω στον Θεό.

Έτσι όλα βρίσκουν την θέση τους. Ο άνθρωπος οφείλει να ζήσει την ζωή με Γνώση και πάλι με Γνώση οφείλει, όταν έρθει η ώρα, να εγκαταλείψει την ζωή, για να Επιστρέψει στην Πηγή του. Ο Ορφέας δεν υπήρξε ποτέ εχθρός της ζωής και του κόσμου και του σώματος, 作为 (εσφαλμένα) λένε μερικοί ανόητοι. Κι αν θεωρεί το σώμα τάφο της ψυχής (όπως δίδασκε κι ο Πυθαγόρας κι ο Πλάτωνας, 晚些时候) αυτό γινόταν μόνο όταν ο άνθρωπος λησμονούσε τελείως την Θεϊκή Προέλευσή του και έχανε τον Αιώνιο Προορισμό του, που είναι να Επιστρέψει στο Θεό του.
.
Αυτός είναι ο λόγος (αυτή η αντίληψη) που ο Ορφέας όχι μόνο τιμούσε τον Ετήσιο Κύκλο της Φύσης και τα Ηλιοστάσια και τις Ισημερίες στα οποία βρήκε τα σημάδια της Θεϊκής Εξέλιξης αλλά και αποδεχόταν πλήρως την εξωτερική Διονυσιακή Λατρεία σαν ένα ακόμα τρόπο προσέγγισης του Θεού και Καθόρισε Γιορτές του Χειμώνα, της Άνοιξης, του Θέρους και του Φθινοπώρου, Γιορτές που έγιναν μετά Πρότυπες που καθιερώθηκαν επίσημα στην Κλασσική Αθήνα.
.
Ο Ορφέας υπήρξε ένας Ολοκληρωμένος Άνθρωπος που Βίωνε όλες τις βαθμίδες εξέλιξης του ανθρώπου, κάθε χρόνο (μέσα στον ετήσιο κύκλο), σε όλη του την ζωή, διδάσκοντας τους ανθρώπους να ζουν κι αυτοί ολοκληρωτικά, ολόκληρη την διαδρομή, από τον Θεό (από την γέννηση)στην ολοκλήρωση στη ζωή μέσα στον κόσμο, κι από την ζωή στον κόσμο (μέσω της Μύησης) πίσω στον Θεό. Μόνο όταν ο άνθρωπος έκανε όλη την διαδρομή μπορούσε να είναι ολοκληρωμένος. Όπως και να έχει αυτοί που ακολουθούσαν αυτόν τον δρόμο της Εξέλιξης ήταν πιο πολλοί στην Αρχαία Εποχή παρά σήμερα στον «πολιτισμένο κόσμο».
.
Ο Ορφέας δεν λάτρευε μόνο τον Άχρονο Δία, δεν λάτρευε μόνο τον Ζαγρέα του Χειμώνα, αλλά και τον Διόνυσο της Άνοιξης και τον Απόλλωνα του Θέρους, και τον Βάκχο του Φθινοπώρου. Λάτρευε τον Θεό σε κάθε Όψη Του, ζούσε την ζωή σε κάθε εκδήλωσή της μέσα στο Φως της Γνώσης, πάνω στην Οδό της Αρετής, στην Αιώνια Κατοικία της Πλήρους Εκπλήρωσης κάθε Προορισμού.
Αυτός ήταν ο Ορφέας! Πώς να μην νοιώσεις όχι σεβασμό αλλά δέος, για ένα Τόσο Μεγάλο Άνθρωπο; Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε ταπεινοί μαθητές του.
Κωνσταντίνος Προκοπίου

德尔菲神谕的古代世界的作用是多方面的. 自9世纪末. 例如. 至少, 德尔菲阿波罗崇拜的第一个迹象和占卜过程的开始出现在这里, 直到 4 世纪. 公元, 被赋予了众所周知的, 最后的, 朱利安皇帝的象征性绰号, 比 1.200 ΧΡΌΝΙΑ, 德尔斐神谕向个人和城邦发布神谕, 影响, 与其他机构不同, 整个短暂而漫长的古希腊历史.

神谕在古代世界的重要性可以从以下事实来理解： 615 现存的德尔斐神谕, 该 73, 即百分比 12%, 参考殖民地的建立, 该 130, 即 21%, 具有政治内容并且 185, 即 31%, 具有公共宗教内容. 来自神谕集, 该 388, 那就是 64%, 他们关注与古希腊历史进程直接相关的问题.

答案是肯定的, 影响从一个时代到另一个时代. 最初, 辐射有限. 占卜崇拜肯定早于阿波罗的“到来”, 也许这就是这位特殊的神“定居”在德尔斐的原因. 占卜过程发生在一个山洞 (洞穴), 他有一个受欢迎的人物和公共权力的控制下还没有. 然而, 圣所中发现了早期的还愿祭品, 其中, 除希腊主要部分外, 他们也来自更远的地区, 作为, 例如, 来自克里特岛和塞浦路斯, 这些都是神谕声誉早期传播的迹象.

占卜和殖民

甲骨文的声誉与伟大的希腊殖民发挥的作用显著上升. 已经从第八世纪中叶. 海上航线的征服, 贸易, 但主要是希腊城市中敌对的贵族家庭之间出现的重大社会和政治问题, 导致在整个地中海沿岸建立殖民地. 对于这次殖民，特别是对于殖民者前往的地区, 为每个特派团的领导人, 关于项目成功的机会等. 他们总是询问神谕, 谁的贡献是决定性的.

当然，有关神谕甚至了解整个地中海偏远地区的情况并因此可以指挥殖民浪潮的观点已不再被研究所接受。. 今天，人们相信派遣殖民地的所有准备工作都是由有关城邦自己完成的，并且他们已经提前向祭司提供了这些信息. 这样的预言放在阿波罗伞下和, 答案是肯定的, 涵盖了神权的决定是容易被大家所接受, 闷和非. 从而, 德尔菲不仅让位于希腊大陆令人窒息的政治和社会条件, 但他们也与新殖民地建立了重要的联系, 成为整个希腊世界的影响力极.

Oracle和国际关系

在第7和第6 BC. 世纪。, 所以它发生更大的经济, 希腊城邦的社会和政治发展, 继续和进一步发展德尔福甲骨文的作用. 希罗多德关于给予非希腊地区国王神谕的信息, 就像弗里吉亚的迈达斯, 吕底亚的盖吉斯和克罗伊索斯以及埃及的阿马西斯, 它们显示了神谕的辐射范围遍及当时已知的世界. 尽管具体神谕的真实性一再受到质疑, 提供这些统治者的珍贵产品德尔福表示至少试图拉拢甲骨文的积极的意见, 也包括所有希腊人的政治计划.

圣地与色萨利和希腊中部城市的近邻关系的联系, 这是在七世纪或六世纪制造的. 例如, 使德尔斐成为泛希腊政治中心. 所以, 争论者经常诉诸皮提亚来解决他们的分歧, 使神谕能够作为仲裁者介入城邦之间的许多争端, 这是文明史上首次出现的现象. 还, 他们经常询问是否应该发起一项活动, 如果他们和平相处会更好, 他们如何才能避免战争或灾难性的社会的痛苦. 这样，甲骨文能够在古希腊的政治中扮演重要角色, 主要从6日至4世纪. 例如.

Oracle和国内政策

经大量宗教神谕来看, 我们认识到，在这个城市国家的内政干涉甲骨文的一种常见的方式是与建立新的邪教的决定. 许多与皮提亚相关的问题通常是由各种灾难性事件引发的, 比如流行病, 干旱, 农作物和动物等的糟糕年份. 阿波罗随后建议要尊敬哪些神或英雄, 带回什么古老的被遗忘的邪教, 向谁求助以清除造成邪恶的瘴气.

但最重要的是在法律和宪法的形成和发展的神谕在古希腊城邦中的作用, 提供的支持, 几乎在所有情况下, 逐渐导致征服民主的创新. 我们知道德尔福被要求批准“莱克格斯条款”, 谁奠定了斯巴达政体的基础, 以及梭伦定律, 他在 6 世纪初的雅典使交战的政治团体之间实现了和解. 例如.

即使, 神谕显然对雅典民主的建立做出了贡献, 挑衅斯巴达向克莱斯提努斯一方提供军事援助. 就在之后, 当克里斯提尼试图通过创建十个新的雅典部落来重新分配社会主体时, 这项措施肯定会遭到贵族的强烈反对, 再次借助了oracle的帮助: 他向德尔福发送了一份名单 50 或 100 雅典神话英雄, 让皮提亚选择十个, 新部落将由此命名. 神职人员的积极回应自动宣告了上帝对这项创新的接受, 这样做大大限制了受影响者的任何可能反应.

在本质上, 即, 政治家们在他们的决定中寻求的只是阿波罗的认可, 以这种方式，它们被置于神圣的目的之下，因此有很大的机会在没有实质性反应的情况下得到实施. 了Oracle对了，每次影响的决定主要是由于平衡许多创新性的建议和各种因素，一般持积极态度. 但还有另一个标准, 那, 始终稳定, 管辖德尔斐神谕的决定:

占卜与道德教学

神谕的基本原则之一是不断努力驯服人们的道德, 无论是在个人还是集体层面. 这是他最伟大的文化贡献之一, 这逐渐导致了古希腊人对人文主义的征服.

在个人层面上, 这是由于神谕坚持不懈的教导而实现的，即谋杀不需要用凶手的鲜血再次清洗，也需要用其他人的鲜血来清洗。, 更温和、更人性化的方式, 例如动物的牺牲, 罪犯接受一些炼狱仪式等. 如果我们考虑到克里特岛和疯狂的仇杀直到最近还存在, 我们很容易在这么早的时期就意识到德尔菲的这种道德教导的重要性.

这种对激情的平息的看法, 道德的人性化和对暴力反应的控制演变成圣所所有教义的教义原则，并且是其决策的基本要素. 为’ 所有的神谕都受到人类温和语言的启发, 它表达了阿波罗的道德教义. 六世纪的谚语中浓缩了这一点. 写在阿波罗神庙前殿的墙壁上，后来被认为是七贤者的名言. 其中最著名的是“零阿甘”, 即不做任何事情’ 夸张, 和“认识你自己”, 也就是说，每个人都应该尝试了解自己. 用第一句话来说, 上帝建议人们和国家制定标准, 即节制和清醒, 作为他们决策的标准, 教导他们知道在人生决定中不应该跨越的界限, 因为他们有被虐待的危险. 和, 答案是肯定的, 了解自己极限的最好方法就在第二句话中, 在自我意识中, 这导致个人责任意识和有意识的生活选择.

在中央, 因此, 阿波罗教义的要点, 通过神谕和神谕表达, 古希腊智慧有两个基本概念, 节制和自我意识, 那, 不是偶然的, 它们同时是贯穿人类历史的两个基本原则.

尽管对这个主题进行了多年的研究和数千页的研究, 对于德尔福到底发生了什么给出明确的答案并不容易. 研究人员的观点介于两个极端之间: 其中之一是绝对的实用主义者, 他们声称整个过程只不过是一次精心策划的利用无知的行动, 古人的轻信和偏见. 为了这是真的, 它预设了希腊人普遍的愚蠢, 正如 Chr 特别提到的. 轮播, 古代世界的其他现象和行为没有证实的东西. 另一个极端是神秘主义的追随者, 他们相信皮提亚人确实是中间人 (精神), 具有与“对方”沟通的能力, 他们可以以某种方式预测未来. 真相, 就像所有事情一样, 它应该在中间的某个地方. 我们将在下面尝试解决这个问题, 报告一系列事实, 任何想要更好地处理这一现象的人都应该考虑到这一点.

古代世界生活在迷信的氛围中，饥渴难耐。, 无论教育水平如何, 为他的日常问题或伟大的历史决策提供具体指导. 古希腊宗教中没有圣经, 作为, 例如, 犹太教中的圣经, 表达了上帝的意志和人类生活的基本原则. 奥林匹亚诸神的祭司不提供建议或听取忏悔. 他们只负责举行祭祀和其他仪式. 所以, 国家或个人不断地通过占卜来寻求神的指引, 最后, 神谕是人类和城市痛苦的自然接收者 – 国家寻求帮助.

皮提亚, 上帝与信徒之间的调解人的女人, 这并非偶然. 他一定是个高度敏感的生物, 有可能陷入知觉疏离状态, 不仅相信自己与上帝沟通，而且还让其他人相信’ 这. 可能第一个皮西亚斯或德尔斐的某个女人有这种天赋, 创造了甲骨文第一声誉的事件. 此外, 从祭司中选出皮提亚人应该与他们对阿波罗崇拜的信仰和奉献有关, 关于’ 这仅是从周边地区完成的. 那里的人们应该生活在一种对神的极度尊敬的氛围中. 阿波罗认为未来的皮提亚是他所选择的人这一点肯定会影响一些女性的心理, 培养一种征服办公室的倾向. 这仍然不是不可能的, 新皮提亚的选举遵循与宗教领袖选举类似的程序, 像. 新达赖喇嘛在西藏宗教中的地位. 换句话说，他们应该选择一个小女孩, 随着必要的理论和实践教学的发展, 以便他可以在圣殿中配得上服务, 前任女祭司刚刚去世.

德尔斐的祭司, 他还完成了神谕的最终记录和创作, 它由有能力和经验丰富的人组成. 普鲁塔克, 公元2年德尔菲的牧师. 世纪。, 我们可以从他的文字中直接了解他的水平, 这不是一个孤立的案例. 牧师应该仍然拥有办私事心理学知识, 而其中提到远处部位的预言 (例如. 定植) 以及应对国际问题, 你应该知道每个地方的神话和历史, 和地域, 政治和社会条件. 或许也可以提前通过有关方面的事项不知道通知.

重要的作用在占卜过程和领事发挥. 德尔福的他们是居民充当特定城市的代表, 有任务，引导朝圣者和协助占卜过程中的各个阶段. 没有当交织德尔福利益相关者通过谨慎询问领事疑问, 谁可以因此获得有关其处境的信息, 他们关心的问题等. 所有这些都将传达给牧师, 在最终编撰神谕的过程中，谁肯定会考虑到它们.

神谕通常过于笼统且含糊不清, 为他们的解释留下了广阔的空间. 牧师们在不定式的艺术方面拥有长期的经验, 令人费解的, 矛盾的, 甚至是皮提亚的话中有意义的措辞. 通常这些神谕需要进一步解释, 放债人为之工作, 他们刚刚回到自己的祖国, 他们求助于当地的占卜师和翻译.

信徒抱怨上帝用“黑暗”和难以解释的话语误导了他们, 许多古代历史学家都提到过. 但最终上帝总是证明是真实的, 因为最终有了不同的解释’ 猜测者最初相信的那个. 所以, 错误从未归咎于上帝, 但对于那些误解他的话的人. 这或许最终不能让当事人满意，但肯定是很多人相信的.

结束, 即使, 尽管如此, 事实证明神谕是错误的, 祭司本身或当地的占卜者传播伪用途或神话事件，他们试图用这些伪用途或神话事件对皮提亚的占卜答案给出令人信服的解释. 这些神谕被称为后神谕或后预言, 普遍现象, 从古代文献中的丰富程度来看.

然而，这是无可争议的，并且是从所有涉及该主题的古代资料中推断出来的, 至少在古代和古典时期, 神谕在国家和人民生活中的分量和权威, 从最简单的到最有教养的. 这自然是他们对神的同在和他话语的真实性深信的结果. 这种认知, 以及相信人类不容易立即理解神的意志, 即使在失败的时刻，他们也保护了神谕的威望. 赫拉克利特再次为我们提供了解释古人对阿波罗神谕的坚定信念的钥匙: “Anax 不是神谕，而是德尔斐的神谕, 既不说也不隐藏，但意味着“/ 在德尔菲有神谕的国王既不直言也不隐瞒· 只显示迹象. 所以就有问题了, 和所有季节一样, 事实上，那些必须理解神圣迹象的人并不是神, 但是人.

帕诺斯·巴拉瓦尼斯
如果. 雅典大学考古学教授

http://www.ekivolos.gr