カテゴリー: 選択的

デザイナーのアントニオ・コルソはprotothema.grで話します: 「重要な発見は、ショベルの外で見ていないがあります。 – 「塗装額縁の形式はペルシャ人を超えるアレキサンダーの勝利を参照してください。, そして、Delphi "

イタリアの学者アントニオ・コルソ, 考古学者と芸術の歴史, 古代彫刻の世界的権威と見なさ, アンフィの多くの話をした墓碑のオリジナルと完全に文書化され解釈でprotothema.gr預金.

インタビューのハイライト, ハイライト:

– まだ, マケドニアの王朝とアンフィの墓の関係があります, そのTemenidとアレキサンダー大王サークル
– スフィンクスとCaryatidsの同じ彫像は、第四BCの終わり以外の日付を除外します. 世紀.
– 額縁に描かれた数字は、ペルシア人以上のアレキサンダーの勝利を参照してください。, そして、デルファイ.
– 墓が建てられた既存の神社を「ブランケット」, 鎮守Phyllidaに捧げ.

– 何アンフィの墓の独自の解釈をまとめています;

非常に簡単に, 私はアンフィの墓が明確であると信じていますマケドニア, 周りの出会い系 330-320 例えば. そして、組み込み, おそらく建築家Dinokratousによって, いくつかの輝かしい戦士の名誉で. これは文書化されています, これらの知見に基づいて、これまでに公開されているだけでなく、, そして、いくつかの方, 私は確信しているとして、, 彼らは、将来的に明らかにされます. 私はしっかりと非常に重要な発見があると信じています, 記念碑のデートや「同一性」を確認しています, 誰もいません, ショベルを除きます, これまで見てきました.

私はレオが墓の上にあったと確信していますし、, 他のすべての彫刻のような (スフィンクス, 娘または「caryatids」など) 彼らはThassiansアーティストによって描かれました, あるいは同じ研究室にすべてでした, いずれかの彫刻のために同じ概念のあずかる者でした. Caryatids, その手にはゲートの内側に向かって延びて, 彼らは花輪を保つ必要があり, 将来を見越して銅像の頭の上, おそらく、座った姿勢で, 第一の室の中央に位置しています. 彼は死んでなければなりません, そのTymvos作成栄誉, 以前に誰ヤードAはヒロックを覆うと囲みます, Thessalonikeosのアンティパトロスの警句で述べたように, これは、すでに礼拝の場所でした, 鎮守Phyllidaに捧げ.

私は額縁を描い記念碑の解釈のために特に重要な発見: 公演は、これらに分かれています, すなわち、ニキ, 三脚, 雄牛, 手のひらとそう. デルファイとの直接的な相関関係を示しています. 私の意見では, デルファイの古代ギリシャ語のサイトに神聖に、この象徴的な接続, これは、アンフィの墓がペルシャ人を超えるアレクサンダーの軍事的勝利を捧げ記念碑であるという結論につながります. アテネ一般鬼門はEurymedon川でペルシャ人に勝利した後、デルファイでアポロの聖域でヤシの木を含む費やし (469-466 例えば). この触発され, 墓アンフィの常連客は、マケドニア軍の偉大な勝利へのシンボリック献身を改めて表明しました, 唯一の死者を助けたことができました.
全体の記念碑は非常に重要です, オーバーサイズでヘレニズム世界観の回転によって証明されるように, すぐに権威のパワーに関連した何か.

– 掘削の頭, さんカテリーナPeristeri, 最近得られ作られたフレームを軽視. あなたはこの見解に同意します;

それは私にはその論理的と思われます, 彼らは言ったショベル, 見つかった死んだこの時点でランダムに投げられました。, これはおそらく墓を作った人のためにそれらの人々はありませんでした. もちろんです, 彼らはアイデンティティを知っていることはありません場合、私は死んで、元の墓を知っているとき1を知ることができないことを想像したりしないでください. しかし, 記念碑を構築した理由, 誰かに起因する値または一部, これは、塗装額縁から明らかです, 手のひらや他の表現との. 私の意見では, アンフィの墓の芸術的、歴史的なビューがはるかに重要であり、. 墓は輝く記念碑であるため、, xekathara-示しアジアキャンペーンマケドニア - そして手のひらに捧げ, 死者の身元よりもはるかに重要である何か. 少なくとも私は、私は思います, 古代芸術の歴史家として.

– あなたは可能性が高いと思います, しかし, 墓は王朝やTemenidにリンクされていること, さえ, アレクサンダー上の将軍のサークル;

私は1つの非常に高いランクの戦士がそこに埋葬されたと信じているし、発掘チームの建築家に同意します, 氏. Michael Lefantzi, テレビのインタビューに似た何かを言っている人. さらに、私は墓がアレキサンダー大王サークルに関連していたと信じています, ではなくオリンピックと仮定されていたとして、, それは非常に低いです. 私はオリンピックがアンフィに埋葬されない理由を参照してくださいません, 私は、Delphiとペルシャの勝利か、誰かの強力なオリンピックボンドとの接続が表示されません. 私は無駄な命名法では行かないだろう, それはヘファイスティオンまたは他の誰もができるかどうか. 私の考え, アンフィで墓を墓ため、すべての最初に作成されたということです, 誰が、とにかくギリシャの都市の特徴的でした, マケドニア人のためでした, どういうわけか, 都市景観の最も重要な部分. 同時に, みなさんご存じのとおり, 古典的な「街」は、最も重要な中心地は寺院でした, サンクチュアリ.

– 質問「なぜアンフィは常にあります;»

Amfipolis選択, それはアレキサンダー大王のキャンペーンの開始点であったため. エゲとペラは確かにマケドニア人のための重要な部分でした, しかし、彼らは非常に密接にアレキサンダー大王のキャンペーンに接続されていませんでした. 余分です, 私の理論は、彼らがすでに神聖たスポットで輝かしい死者を入れたかったということです. これは、フレークのheroonた場合 (ヒロックは緑の木々で覆われていたので、これは非常に可能性が高いと思われます, 特にアーモンド, Phyllidaに地域の人々のカルトの特徴), スペースはすでに強かったので、kathosiomenos’ この意義は、の選択にかかっています.

– 墓の巨大なサイズの政治的象徴があります;

期間では、議論されています, 第4回BCの最後の四半期すなわち. 世紀, 技術革新は、より大きな寸法のため-the愛です, すでにマウソロスに始まっていた何か. ラテン語はmagniloquentiaです, maximalism, これは最終的にはバロック様式につながります. それは誰かのアイデアは、巨大なモニュメントを想定しています, 古典芸術はこれを好きではないながら、, 対称性を好みます, プロポーション, 「対策」, τοは仕方の問題です, ή極端に行きません, 「過剰では何もありません」. それどころか, マケドニアは、大規模かつ印象的なoikdomimataする傾向があります, 権威パワーに関連している何か. 多くの物事は、世界の古代のビューに変更されているので、巨人症が発生します. 巨人のロジックへの記念碑は、季節の精神を見事に調和しています.

記念碑との寸法のみ, 構築された王は、どのように重要なことを示しました. 私は、より広い王室から誰かがそこに埋葬されたと思うと、アンティパトロステサロニケのかしら, 誰アウグストゥスの治世中に住んでいました, 警句, 私の記憶が正しければNoです。. 705 第七の本, Amfipolisは説明します, そこからその時点でのみ遺跡を残していました. そこ詩人がPhyllida寺のことを話します, おそらく今日Kasta墓.

– あなたには、あなたのビザは完全に骨格材料を無視し、彫刻とさえ額縁に焦点を当てます, それらは国民に注意を払ったことはありません, モニュメントとその重要性に強い関心にもかかわらず、. あなたはこれを説明するにはどうすればよいです;

どうやら, 私は証拠が私たちを啓発し、待ち受けている私たちの質問に解決することができると信じているので、. 仏像や絵画は、私たちに話す - および, 私の意見では, 彼らはあまりにも多くのことを言います. たとえば, 彼は多くの議論となったために墓のデート, これは、第4回BCの最後の四半期から移動することはできません. 世紀 - そしてこれは娘を持っているフォームが必要です (「Karyatidaiは「勝った従来の呼称であります, 基本的に誤って). 様々な理由から、第一BC上アンフィの墓とデートで科学的に重要ではありません. 世紀, ローマ時代では、など. 最初の’ 全て, よく, 「クラストは」胸下の帯状疱疹のようなものを持っています, これは、周りの彫刻で、非常にファッショナブルです。 340 例えば, 私たちは屋根裏バから知っているように (屋根裏ドキュメントレリーフήUrkundenreliefs).

彼らのサンダル, また, 彼らは、今回のグループの彫像のものと同一であります, 例えば水星オリンピア含みます, Gabiiのアルテミス, 通常プラクシテレスに起因アルテミスの彫像の類型は-araは遠く、このデートからすることはできません- そして、後にローマの彫刻家によって広くコピー, アポロベルヴェデーレ, 「ベルサイユのアルテミス」など.
したがって, 比較のこのネットワーク全体でしっかりと周りのAmfipolis娘を貼ります 330 例えば, 唯一の彼らのサンダルの類型に基づいて、. しかし、さらに私たちは、チュニック仕上げの彫像に分析し、ジグザグにすることができます, 別のイオンモデルは彫刻家の間で非常に人気のあった構成Artemissiouエフェソスは - そして、後古典期を参照してください。, およそ 330-320 例えば.

具体的なデートを好みます, 特にcolumna caelataに基づきます, 大規模な彫刻家の目的に起因し、千鳥配置でこれらの折り目を持参されています, 「ジグザグ」タイプ. それは多くの場合、イオンのワークショップでは、この期間をパターン発見されました. 後で古典時代はとても強烈なイオン復活の段階であります, イオンのスタイルは、非常にファッショナブルです。, 建築中や彫刻の両方で.

– あなたの意見では, 同じアーティストが描いたスフィンクスとcaryatids;

彫像の頭部を保存します, カリアティードとスフィンクス, 密接タソス島からディオニュソスの頭に似ています, Eagletの頭のように, デルファイのアポロの寺院をysteroklassiko.

ディオニュソスタソス大理石のヘッドであります, タソスで発見されました, であり、博物館とデートをしてください 330-320 例えば. これは、, 芸術的、技術的な特徴へとアンフィの墓で見つかったスフィンクスの頭に非常に近いです. 美しさと技術的な比較が明らかにされ、, 私の意見では, その結論を正当化します, 原料として大理石や研究室だけではなく墓はタソス島から来た塗装彫刻を行いました. また, 別のヘッドがあります, 女性, タソス島でヘラクレスの聖域で見つけました, 以下のような非常に, スフィンクスの頭部と、この時間ではありません, しかし、彼女の頭カリアティードと.

写真から判断すると, 私は個人的に記念碑を見ていないとして, 私はスフィンクスとcaryatidsは、2回の異なる静脈Thassian大理石によって製造されていると言うでしょう, しかし、両方とも同じ採石場から来ます.

何で,象徴について, 私の意見では1は、次のことを言うかもしれません: まず第一に, アポロとDelphiの聖域との密接なリンクがあります, 主権の神アポロされました, しかし, 彼はHyperboreansの土地放置後, ディオニュソスを交換しました. この混合アポロとディオニュソス, その時代のギリシャ領土の単一のポイントを指し、: デルファイ. この信念は、以下のとおりである理由: (a)) Caryatidsの全体的なシルエットは密接トレジャー娘Siphnianデルファイ似ています. (b)) スフィンクスは神聖な数字はアポロに捧げました, 係争することはできません何か.

– アーキトレーブに細心の注意を払います. あなたの理論については何ですか’ これらの;

私たちDelphiでアンフィ接続の記念碑の証拠を与える要素が額縁に描かれているI考えます. 三脚やヤシの木があるので、これは重要であるという知見, Eurymedonでペルシャ人に勝利した後、Delphiで鬼門で捧げられたものと (469-466 例えば). だから, 私たちは、額縁に描かれたヤシの木の再利用します, 小アジアでのペルシャ以上のギリシャ人の勝利の象徴として、, 彼は一般的に芸術のためのモチーフになりました. これは, もちろんです, アジアでペルシャ以上マケドニアの勝利. 私は彼が発見し、この記念碑は、マケドニア軍の勝利を記念して作成されたことを確認する他の証拠と墓合計に話すことと確信しています.

また、塗装額縁で, 明確インペラフォーム, それは勝つようです. 私の処分で私は文化省によって写真を掲載しております, しかし、私は、私が見てきたものを推測します, 他の誰のような, 額縁の一部のみが描かれているではありません, もっとあるでしょう.

雄牛について, 彼, もちろんです, ディオニュソスを表し、, それは何かすることはできません, 彼は、組成物中にそのサイズを支配します. すでにVachkesエウリピデスに雄牛の特性を持つクリーチャーとディオニュソスを意味し、我々はエウリピデスによってバッコスの信女はマケドニアで初めて提示していることを忘れてはなりません, コートヤードペラ. エウリピデスの悲劇のおかげで, ディオニュソスと雄牛の強いリンクがあります.

我々は両方のフォーマットが牛に傾向があることがわかり額縁, このショーの中心部に位置しています. これらのすべて, 私の意見では, 彼らは、ディオニソスの表現の話や記念碑が建てられた時間に関連することができます, アポロは夏の真ん中にHyperboreansの地から戻ったことが知られているので、, 私たちは、詩人Alkaiosから知っているように. したがって, 多分それはディオニュソスは、Delphiの支配者だった頃と任意のイベントであります, 他のいくつかの有名な彫刻の報告があります, 呼ばれるオペラNobilia.

ディオニュソスは、アレキサンダー大王に大きな影響を与えました. 私は墓が構築された期間は、精神は変わる時間であることを言うだろう. 暗がりは放棄して、この興奮さ, フラッシュは権威力のディオニュソスとみなさ特性を引き起こし. したがって、ディオニュソスはマケドニア人のための最も重要な神であります.

また、アレキサンダー大王が酒飲みだったことを知っています, 私たちは、「非常に強いガラスを」と言うだろうと関係ディオニソスの表現には多くの当てつけがあります. これは、ギリシャの精神は古典期の冷たい合理主義を離れ、常にdionysiasmoする傾向があるということである期間, 人権侵害とのバロック様式の眺め世界では、これらすべては、その態度についてです, 特徴的かつ重要です.

– 記念碑の上に他のシンボルを区別;

密接死に接続Caryatids. アテネのアクロポリスでさえ, クラストはエレクテウスの墓の守護者と考えられています. スフィンクス, たとえば, あなたが考えるほど彼らは反対しませんでした. 一つは、外側に内側に向いたその頭を持っていたし、他の. そして、これはでした, もちろんです, 象徴主義: 一つは、外の世界に見えました, インテリアに住んでいて、他の, 死者の世界. スフィンクスはラインに立っ, 死者の生活の領域とそれとの間. しかし、墓の最深点につながるチャンバーの全配列は、死への生活から、この関連で強調します. したがって, 宗教的あるいはPSY-agogiki経験を構成します. このような複雑なモニュメントの他の例があります。, インスタンスパウサニアスLivadiaの中Trophoniusのheroonのための. Trofoniosは、Delphiでアポロ神殿の2人の建築家の一人でした. そして、ヒーローとなり、治療特性を持ちます, ため’ それは占いカルトの対象となりました. これらはすべて英雄伝説に関連しています, この期間中に大きな意義を獲得していました. 英雄と女神の治癒特性, この期間の素子特性, 救済, 人々の主要な心理的な必要になってきて. したがって, アンフィの墓は、精神的なニーズに応えます.

– その, 埋葬を除きます, アンフィの記念碑は、余分なと礼拝でした;

私は、そのすべての要素が明確な参照を構成していると信じています: アポロはマケドニア人に勝利を与えた神でした. アポロは、Delphiで接続されています, ディオニュソスのような, 誰がその時にアポロと同様に重要です. デルファイの寺院で, 東ペディメントにミューズとThyiades間の西部ディオニュソスとアポロを描きました (ΜΑΙΝΆΔΕΣ). したがって, アンフィの記念碑は彼の時間の精神のすべての要素を区別します, 紀元前4世紀すなわち.

* Oアントニオ・コルソは、イタリアの考古学者や芸術史家であります, 建築と古代の彫刻を専門に. ライター 11 書籍やより 100 特集, 氏. コルソは、彼の科学的な仕事のほとんどを捧げた人にプラクシテレスの権威と見なさ. アントニオ・コルソの研究は、科学界、業界の基準点です. 80年代以来ギリシャは氏の基本であります. コルソ, 世界中の一流の研究センターとの連続的な奨学金とのコラボレーションは、時折、英国のような国に移転するために彼を余儀なくさが、, ドイツ, ハンガリー, スウェーデン, ロシアなど. しかし, ギリシャは、古代文明の学者のための約束の地であることを深く確信, アントニオ・コルソは常にアテネに戻ります.

http://www.protothema.gr

祭服のピラミッドおそらく最も破壊的な現代の考古学的発見! 世界の発見は忘れ去らを明らかにしたと, ピラミッドの新しい基礎理論を置く文化, 別の一つの重要な生を請求するギリシア人をリード. ギリシャの歴史の素晴らしい世界が再びの偉大さを確認します!

ギリシャ空間でピラミッドとピラミッド型の建物に関する文献再び開示されているか調べモニュメントとともに、近年のオープン, 歴史的に, 形態学的および機能. 特に、アルゴリダのピラミッド型のモニュメント, そのために我々は、パラの下に説明します, 考えビーコン (不在メッセージを広めるために火をつけた建物) またはスペースの兵舎, しかし, 自分の時間を行われていました, フラット’ 原則, 外因性の歴史的な基準に, すなわち、任意の条件 (ピラミッドとピラミッド型の建物ショナ語ギリシャ面積はエジプトのアレクサンダー大王のキャンペーンの前には考えられなかったことに注意してください, ピラミッド型構造体の "ゆりかご"!

ギリシャ神話の墓の発見は、TWO HEROES
ギリシャのピラミッドの形態学的および時系列の質問は、モニュメントのション・スペースAmfeiaの調査でさえ、新しい基礎の提唱しました, テーベボイオティア. 特定, 発掘調査は、丘のどこにいることを実証しました, 伝説によると, 埋もれThebansディオスクーリ, Zethosとアンフィオン, 彼はステップピラミッド記念碑によって教育を受けました!

地形や丘の命名のために古代の伝統の合理的かつ確実な記録がありました. 第五及び第四世紀のアテネの悲劇的な詩人BC, 誰がいわゆるテーバイ圏のドラマの問題を提起しました, Lavdakidonの家のすなわち悲劇的な運命, で測量’ テーベの自然と記念碑的な環境の必然兆し, 悲劇のアクションヒーローを開発し、その下.

まず、アイスキュロス, テーベに対する劇的な傑作セブン, 彼は私たちに自然のランドマークテーベアクロポリス-the Kadmeionに華麗な説明と参照を残しました- との壁の門. これらの壁の前にはテーベに対するペロポネソスのキャンペーンの7船長を並んでいました, Lavdakidon失脚ポリニケスの王位を確立します.

「GREAT GREEK PYRAMIDAS」の発見の巨大な重要性
私たちの時代は間違いなくMesanatolikokentrikesがメーションの頂点にみなされ、多くの分野での効果とそのパラメータを課す時間と顕性と隠された日常です.

しかし、あいまいな今日テーベ, ちょうど古代の伝統とすべての書かれた証言は、それを配置した場所, それは考古学者セオドアSpyropoulosによって30年前に世界的に歴史的重要性の発見でした, これはしかし、依然として不明であると欠場, それはすべてがこれまでの歴史的、だけでなく、変更することができます- データ: 彼はDioskouroiの古代の墓を発見しました, Zethosと服, これは、すべての情報源によると、彼らは一緒に埋葬されました!

しかし、この発見は非常に重要である理由;
だけでなく、訪問者ので、今日は、もはや彼らはギリシャ神話の2英雄を埋めMNHマイナス自体に触れることはできません! これらの文字は、実際に一緒に住んでいたとアリの砂丘イベントを取ったことを意味するもの, 一部の人々は、霧の時間のイベントとしてみなすことに慣れています, これは事実上存在しないか非常に非常に象徴的な状況にある場所の個人!

別にこの衝撃的な肯定から何か他のものがあります, さらにもっと衝撃的な: 英雄の墓が見つかった墓, -theトップすなわち最後の部分であります- 広大な範囲のmidotisピラミッド, これは全体の現在の丘Amfeiaです! そして、この丘は無限の-and未踏によって横断され、- 5メートルの地下の高さ, 岩に掘りました!
多分, しかし, syntaraktikoteroがあること、このギリシャの大ピラミッド, それは周りに確実に日付を記入することができます 2700 例えば! それは明らかにクフ王の大ピラミッドよりも古いであることを意味するもの, だけでなく、最も古いエジプトのピラミッド, Zozerのこと!
一言で言えば, ピラミッド型の形状は、エジプトで「エクスポート」ここでギリシャ語の概念とあります, しかし、世界中! もちろん、問題はさらに大きく意味を持っています, この後にピラミッド形状自体は、宗教的な既存の手段を前提としています, ポリシー, 社会的および他の類似の構造!
だから我々はどのくらいの不調をのThの素晴らしいリボークアカウントを理解します. Spyropoulos… ギリシャ神話になります, 証拠と所見と, ギリシャの歴史とそれ以前の必死よりもさらに半分千年紀には、いくつかを表示したいです! 今1を笑顔, 彼はどのように正式に別のギリシャの構築物ピラミッドパーティとデートを考えるとき, ギリシャの有名なピラミッド: しなければなりません, 言います, アレキサンダー大王の後に建設されます, それ以来、唯一のギリシャ人はピラゾールmidiko形状を複製するためにエジプトとの接触に入って来ました! そして、それは科学と呼ばれています…
同時, 世界的に歴史的重要性の考古学的な啓示がAmfeiaが完全に沈黙し、特無関心と無知のままで、なぜ、理解 (Mのと同時に、その理論. ベルナルのl.ch. yperprovallontai…), 今日起動し、世界史ダウンできる場所がほとんどダンプである点に…
ここでは、確かに行きません’ 記念碑的テーベKadmeion壁の古代に関する地形と7ゲートの厄介な問題を開発, これに、彼らは7指導者、悪名高いCAM-ティーを割り当てました。, トロイ戦争の前に行われたと考えられます.
アイスキュロスは、アクロポリスの巨石を積み上げた壁の元のゲートには、歴史的時代の都市の拡張壁のゲートを参照するかどうか, このトピックの範囲を超えての問題です. さらに, これは、広範囲に著名な研究者テーベ記念碑的な地形の研究で開発された問題です, ファブリ様, 特にWillamowitzアントニーKeramopoullos. 後者, テーベの記念碑的な論文, 考古学速報 3 (1917), 関連するすべての問題を開発, -fovoumaiなし- 常に安全な識別をもたらします.
何で,しかし、何が地形の位置に関係Amfeia, すべての学者やそれらを研究テーベが、これはKadmeionの北に丘であることに同意します, 格差はより深く、当初による沈泥に今日-richoterosそこから- 首, この位置に別の自然ポイントマイルストーンがありますので、, 悲劇のレポートに対応. 具体的にアイスキュロスは書いて (セブンに対するテーベ, 526):「法は、Au第五ません, 伝えます / pemptaisi prostachthenta vorraiaisポータル / でケアン’ このディオゲネスの祭服」.
「Vorraiai Pylai "アイスキュロスは、他の場所に配置することはできません, 楕円Kadmeionの唯一の北端, これさえその終わりに狭まります. しかし, à-VIS RESゲートこれは自然と記念碑的なマイルストーンであり、: 丘とアンフィオンDiogenousの墓, その名を冠するAmfeion. どこでもこのマイルストーンの周りテーベの肥沃な平野があります, Aonionフィールド.
アイスキュロス追加レコード丘とテーベディオスクロイの墓, 流星-その高いランドマークとして、- そして、Iketidesの悲劇, 662, とき、彼は書き込み: 'Sタンク’ 車 (OPD) / enertheささやかな墓の祭服」 (参照してください。. と: 「Amfimnima Zethosビヨンド」 / Evripidouフェニキア女性は, 145). この詩で丘を示し、, 墓Zethosの上, これは、ゲートKadmeion前に呼び出されるParthenopaeosをバイパス, VorraionまたはOgigiaゲイツいわゆる, これヒルAmfeiaに関連付けられているすべての悲劇的に動作します.
だから、この自然の丘は20世紀初頭に調べ. アンソニーKeramopoullos, これパウサニアスの証言を確認します 9,17,4: 「Zitho受信機および両性イオン性の共通アースEstin番目のメガ」. それによって, 2世紀のブラウザ. ad のチートコード. 反対に’ 彼はテーベディオスクーリが共通の墓に埋葬された伝統を救出しました, 反対に’ 手の目は、「メガ番目地球の土壌」として共有メモリの墓として説明しました.
金’ しかし、すべてのKeramopoullosは墓の丘の上の小さな高さの調査時にアサートいます (3 丘に対して約措置, これは、高さ約持っています 35 対策), 彼はディオスクーリの共通の墓を識別することができませんでした, 私たちは期間中、当社の体系的な研究で明らかになりました 1970-1973!
だから, ギリシャの先史時代の文化の重要かつ神聖な記念碑を「神話」をお届け, それは絶対的に正確に証明しました!
しかし、我々の研究はここで停止していません. Zethosと祭服の共通の墓を覆っ墓, ないシンプルな土壌であることが証明されていること, しかし、ブロックと大腸円錐形の構造に達します, その北側には、二人の英雄の巨大な――確かにありふれた――箱型の墓があった。. 巨大な覆い板と二重扉を備えた記念碑的な埋葬施設で、北側の狭い側にあります。!
略奪墓では人骨と3世の金自動的krinopapyron高さにdiataragmeを見つけました 0,033 m. (33 ミリメートル), 葯の基部に二重の対向する渦巻きがあり、茎は吊り下げループで終わっています. もちろん, 他にもたくさんのメンバーがいました, 1 つまたはおそらく 2 つのネックレス, それは二人の王子の王室と聖職者の職を強調した. (パピルスユリの花も似ていますね, ベアリングとユリと「アカイア」クノッソス王子の有名な壁のグラフィック王子, stratingそのHRDA, 一般的に, 聖職者オフィス…)
ゴールドジュエリー, ギリシャ地域で最も美しい場所と墓の発見物 (受け皿, サイフォ) 墓とそれを覆う墓の建設の日付, ヘラディック II 時代初期, つまり期間中 2700-2400 例えば!
反対意見や、金の宝飾品と墓の年代を次のヘラディック中期に引き下げようとする学者たちの努力にもかかわらず、 (2000-1700 例えば), η δική μας χρονολόγηση γίνεται σήμερα γενικώς δεκτή και αποτελεί αφετηρία για τη χρονολόγηση και τη χωρική διακίνηση του σχήματος του τύμβου στον ελληνικό, αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο!
Εν συντομία, ο ηγεμονικός επιτάφιος Τύμβος του Αμφείου δεν αποτελεί δείγμα και εξέλιξη του γνωστού ταφικού Τύμβου τύπου Kurgan, που συναντάται στην Κεντρική Ευρώπη, την Ευρασιατική Ζώνη και τη Νότια Βαλκανική (Αλβανία). Οι τύμβοι Kurgan είναι ταφικά μνημεία πολλαπλών ταφών (multiple burials) και τα κτερίσματα τους διαφέρουν από εκείνα του Αμφείου και των άλλων τύμβων του ελλαδικού χώρου, στους οποίους βρίσκο νται ταφικοί πίθοι, χάλκινα αντικείμενα και κεραμεική τυπικά ελλαδική-μεσογειακή και όχι «ευρωπαϊκή». Αυτό αναιρεί την προσπάθεια να συνδεθούν οι ελλαδικοί τύμβοι με τους φορείς του τύμβου Kurgan και τους υποτιθέ μενους ΙνδοευρωπαΙους που τότε, δήθεν, για πρώτη φορά (ΠΕII / ΠΕ III περίοδο, 2200-2000 例えば) εισέρχονται στο ελληνικό έδαφος… しかし, ούτε η αρχαιολογική, ούτε η γλωσσο λογική εικόνα του ελληνικού χώρου στηρίζουν τέτοιες θεωρίες, όπως θα δούμε και παρακάτω.
Ο Τύμβος είναι γηγενές επιτάφιο σχήμα και Σήμα, που εξελίσσεται από τους μικρούς τύμ βους των Νεολιθικών Χρόνων και λαμβάνει μνημειώδεις διαστάσεις και μνημειώδη μορφή από τη Μέση Εποχή του Χαλκού, ανάλογη προς ίο αξίωμα του ηγεμόνος-νεκρού. Αυτός ο τελευταίος απαθανατίζεται στη μνήμη του έθνους και με το επιτάφιο τυμβοειδές έξαρμα, το οποίο ο Όμηρος χαρακτηρίζει ως «τηλαυ γές Σήμα», συμβατά προς τη φύση του Τύμβου ως αναμνηστικού της αίγλης του νεκρού ηγεμόνα.

Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΤΥΜΒΟΣ
Η έρευνα μας όμως δεν σταμάτησε εδώ. Ο Τύμβος στην κορυφή του λόφου βρισκόταν στην απόληξη ενός τμήματος του λόφου, το οποίο είχε κολουροκωνικό σχήμα (κώνος με δύο επίπεδες επιφάνειες, πάνω και κάτω) 程度の高さ 4 μ.από τη μία επιφάνεια στην άλλη.

Στη βάση αυτού του τμήματος του λόφου διακρινόταν καθαρά μια περιμετρική ζώνη, ένας Περίδρομος, τον οποίο προσπάθησε να ερμηνεύσει ο Κεραμόπουλλος. もちろん, ο ίδιος -ορθώς βέβαια!- θεώρησε ότι ήταν τεχνητός και όχι φυσικός.

Υπέθεσε, よく, ότι ο Περίδρομος αυτός ήταν μία «πομπική οδός τελετουργιών». Τέτοιες τελετουργίες υπαινισσόταν ο χρησμός του Βάκίδος, ενός μάντη από την Αρκαδία των αρχαϊκών χρόνων. Σύμφωνα με τον χρησμό αυτό, οι Θηβαίοι έπρεπε να φυλάνε το ταφικό μνημείο από τους κατοίκους της Τιθορέας, 人, όταν ο Ήλιος βρισκόταν στον αστερι σμό του Ταύρου (Μάιος), επιχειρούσαν να υπο κλέψουν χώμα από το Αμφείον και να το μετα φέρουν στην πατρίδα τους. Το χώμα αυτό το μετέφεραν στο μνήμα του φώκου, ο οποίος υπήρξε σύζυγος της Αντιόπης, μητέρας των Λιοσκούρων της Θήβας.
Ο Παυσανίας χρησιμοποίησε το ρήμα «υφαι ρείσθαι» για να περιγράψει την ενέργεια των κατοίκων της Τιθορέας: « ΥφαφεΙσθαι δ’ εθέ λουσιν απ’ αυτού της γης οι Τιθορέαν την εν τη Φωκίδι έχοντες».
Ο Κεραμόπουλλος προβληματίστηκε για την τυχόν πραγματολογική σημασία του όρου και διερωτήθηκε αν αυτό αφορούσε σε εσωτερι κή διαμόρφωση του λόφου. 金’ όλα αυτά, 彼は、ビザンチン水道橋として丘トンネルの一部を特徴づけるためにミスを犯しました, 彼はそこで、車道アテネ・ラミアを通過した際に現れました…
” 最終的に, αποδείξαμε με την έρευνα μας ότι το «υφαιρείσθαι» του Παυσανία απέδιδε τη μία από τις δύο παραμέτρους της πυραμίδος του Αμφείου, δηλαδή τις εσωτερικές του σήραγγες!
” Η άλλη παράμετρος είναι η ίδια η βαθμι δωτή διαμόρφωση του λόφου, με τέτοια λάξευση, ώστε να πάρει το τρίβαθμο σχήμα, στην κορυφή του οποίου χτίστηκε ο Τύμβος και ο κοινός τάφος Ζήθου και Αμφίονος, που έδωσε και το όνομα του στο λόφο, «Αμφείον» ή «Άμφιον». (参照してください。. Ξενοφώντος Ελληνικά, 5,48: «και αγαγόντες επί το Αμφείον θέσθαι εκέλευ ον τα όπλα», Αρριανού 1,8,6,7 και Πλουτάρχου Περί του Ιωκράτου δαιμονίου, 4: « Ο δε Αρχ’ιας καλέσας τον Θεόκριτον και τω Λυσανορίδα προσαγαγών ιδία λαλεί πολύν χρόνον εκνεύσας της οδού μικρόν υπό το Αμφιον»).
Η ανακάλυψη του πυραμιδοειδούς σχήμα τος του λόφου ξεκίνησε από την διαπίστωση ότι μερικά μέτρα χαμηλότερα από τον Περίδρομο, στη βάση του άνω κώνου του λόφου, υπήρχε και δεύτερος παρόμοιος διά δρομος/περίδρομος, ο οποίος είχε κατακαλυ φθε’ι από παχύτατες επιχώσεις, δένδρα και θάμνους, που τον κατέστησαν αφανή. Η απο κάλυψη του περιδρόμου αυτού φανέρωσε και έναν ακόμη κόλουρο κώνο, しばらくの間, κατά την ανα σκαφή μας, φάνηκε και η αρχή ενός τρίτου ακόμα. Ο τελευταίος όμως, είναι ουσιαστικά καταχωσμένος, εκτός από την ανατολική του πλευρά, όπου υπήρχε η κοίτη του Χρυσορρόα. Ακόμη ανατολικότερα δε, υπήρχε η Αγορά της πόλεως των ιστορικών, όχι όμως των ρωμαϊ κών, 回, το τελείωμα της οποίας όριζε το αρχαίο θέατρο.
Οι κώνοι του λόφου μετρήθηκαν ως εξής (τεκμαρτό ύψος):
* ο Τύμβος 2,20 m.
* ο πρώτος κώνος 4,40 m.
* ο δεύτερος κώνος 8,80
* ο τρίτος κώνος 17,60 m.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ καταπληκτικές σήραγγες του λόφου
Ο λόφος του Αμφείου έχει σύσταση ψαμμολι θική και λαξεύεται σχετικά εύκολα, η επιφά νεια του όμως υφίσταται αποσάθρωση από τις καιρικές συνθήκες. しかし, αυτό δεν ισχύει για το εσωτερικό του, όπου οι σήραγγες διατη ρήθηκαν άριστα σε βάθος πάνω από 20 m. Η κύρια πρόσβαση στο εσωτερικό του λόφου γίνεται από κατακόρυφο φρέαρ, διαμέτρου ενός μέτρου περίπου, το οποίο αποκαλύφθηκε στην περίμετρο του πλίνθινου τύμβου, βορεί ως του μεγάλου τάφου της κορυφής του λόφου.
Ένα δεύτερο φρέαρ στη δυτική πλαγιά, ελαφρώς λοξό, εξυπηρετούσε τον εξαερισμό και το φωτισμό του εσωτερικού χώρου, όπως συμβαίνει και στα υπόγεια αιγυπτιακά μνη μεία.
Οι σήραγγες στο εσωτερικό του Αμφείου είναι έργο επιμελές και περίτεχνο. Από το κεντρικό φρέαρ οδηγούμαστε, ανατολικά μεν, σε μια τριφυλλόσχημη εγκοπή του βράχου, δυτικά δε, σε μια λαξευτή κλίμακα, που κατε βάζει το επίπεδο των σηράγγων. Οι σήραγγες αυτές διατρέχουν όλο το εσωτερικό του λόφου σε ευθύγραμμα τμήματα, τα οποία με ορθές γωνίες σχηματίζουν μία μαιανδροειδή σχάρα σε όλο το εσωτερικό του λόφου! Το ύψος των σηράγγων είναι 5 μέτρα και το πλά τος 1,80 m。, ενώ η οροφή τους είναι καμαρωτή!
Σε ακανόνιστα διαστήματα, αμφίπλευρα, έχουν ανοιχτεί στο βράχο κόγχες ύψους 2,5 m。, καμαρωτές επάνω, το μεγαλύτερο ύψος των οποίων έχει κλειστεί από κομμάτια του βράχου.
Η διαδρομή μας στο εσωτερικό του λόφου ήταν μία συναρπαστική μεταφορά στον κόσμο του θρύλου. Τα είκοσι μέτρα βάθος του κατα κόρυφου φρέατος μας έφερναν καθημερινά με ένα πρόχειρο ανυψωτικό μηχανισμό στα έγκατα του Αμφείου και στις περίτεχνες σήραγγες του, τις οποίες διατρέχαμε με επι φύλαξη και δέος, δεμένοι με σκοινιά για να μην χαθούμε στους ανεξερεύνητους δαιδά λους του!
Την επιστημονική αναζήτηση κέντριζε η ανθρώπινη περιέργεια, ο θαυμασμός για τις εκπληκτικές κατασκευές και η συγκίνηση μας, η οποία υπήρξε τόσο βαθιά, όσο και το βάθος των φρεάτων και των σηράγγων που μας έφερναν στον μυστηριώδη κόσμο των Νεκρών, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε τις αιώνιες κατοικίες τους!
Αλλά δυστυχώς δεν μας άφησαν! Ούτε καν προλάβαμε να διατρέξουμε όλες τις υπόγειες σήραγγες, να τις σχεδιάσουμε και να τις φωτο γραφίσουμε…
しかし, το βίωμα μας, αν και σύντομο, είναι πάντοτε συγκλονιστικό και μαγικό” το εσωτε ρικό του Αμφείου είναι το εκπληκτικότερο υπόγειο μνημείο της Ελλάδος που πρέπει να ερευνηθεί και να δοθεί στο κοινό! Και αυτό είναι πολύ εύκολο από τις πλάγιες εξόδους των σηράγγων του, οι οποίες βρίσκονται δίπλα στους σημερινούς δρόμους! Το θρυλικό και το μαγικό έχουν πάρει τη μνημειακή τους υπό σταση στο εσωτερικό του Αμφείου και η απο κάλυψη των υπόγειων τάφων του είναι η δικαίωση της Παράδοσης μας και των δικών μας -ατελέσφορων, 残念なことに- προσπαθειών και ερευνών.

ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ
Για τις υπόλοιπες πυραμίδες του ελλαδικού χώρου οι ενδείξεις είναι ατελέστατες. Στο αξιό λογο βιβλίο του συγγραφέα και ερευνητή Χρήστου Λάζου, Πυραμίδες στην Ελλάδα, εκδό σεις Αίολος, καταγράφονται επτά πυραμίδες:

1. Η πυραμίδα του Ελληνικού
2. Η πυραμίδα του Λιγουριού
3. Η πυραμίδα της Δαλαμανάρας στην Αργολίδα
4. Η πυραμίδα της Κάμπιας, στην Νέα Επίδαυρο Αργολίδας
5. Η πυραμίδα της Σικυώνας
6. Η πυραμίδα της Νεάπολης στην Λακωνία (Βιγλάφια)
7. Η πυραμίδα του Αμφείου στην Θήβα

Ο συγγραφέας περιγράφει συνοπτικά την οικτρή κατάσταση των περισσοτέρων από τα μνημεία αυτά στο άρθρο του «Έχουμε πυραμί δες στην Ελλάδα!» στο περιοδικό Focus, vo 35, Ιανουάριος 2003, ΣΕΛ. 98: «Η πυραμίδα του Ελληνικού είναι η καλύτερα διατηρημένη, με ύφος τοιχοποιίας περίπου εννέα δόμων (6-7 対策).
Ισοπεδωμένη είναι εκείνη στο Λιγουριό, από την οποία σώζονται ελάχιστοι δόμοι, ειδικά προς την κατωφέρεια. Η πυραμίδα της Κάμπιας σώζεται σε ελάχιστα ερείπια, κυρίως η πρόσθια πλευρά με την είσοδο και την πυραμιδοειδή γωνία της. Οι πυραμίδες της Δαλαμανάρας, της Σικυώνας κι εκείνη στα Βιγλάφια καταστράφηκαν ολοσχερώς, με τη διαφορά ότι από την τελευταία σώζεται μόνο η τάφρος που την περιέβαλλε. 終了, η κλιμακωτή πυραμίδα του Αμφείου, στη Θήβα, έχει υποστεί τόσες επεμβάσεις και καταστροφές, που είναι δύσκολο να διακρίνεις τη μορφή της».
Για την τελευταία περίπτωση, ο συγγραφέας αναφέρεται προφανώς στην εγκατάσταση ενός συστήματος προσκόπων πάνω στην πυραμίδα με άδεια της Πολιτείας, 彼はすでにテーベディオスクロイの墓と丘の段構成fthei失効していたが.
丘のほかその間木立になったと松が植えられました, οι ρίζες των οποίων προκαλούν φθορές στην επιφάνεια του μνημεί ου. Ανάμεσα στα πεύκα, ο ανασκαφέας καθάρισε μια στενή ζώνη για να ανακαλύψει τη βαθμιδωτή διαμόρφωση του λόφου σε πυραμιδικό μνημείο. Διακρίνονται, από τα κάτω προς τα πάνω, οι βαθμίδες 1,2,3 και τα δύο ενδιάμεσα διαζώματα, ενώ στην κορυφή του λόφου υψώνεται ο -αθέατος στη φωτογραφία- «τύμβος» με τον κοινό τάφο του Ζήθου και του Αμφίονος.
Βαθμιδωτή μορφή έχει μέχρι τώρα μόνο η πυραμίδα του Αμφείου, ενώ οι υπόλοιπες φαίνο νται να ανήκουν στον τύπο της κανονικής τετράπλευρης πυραμίδος, με λείες επιφάνειες και κατασκευή από δόμους, επιμελέστερης ή υποτυπώδους λάξευσης. Η πυραμίδα του Ελληνικού έχει ανάμεσα στους μεγάλους δόμους της και μικρότερους λίθους, μια τεχνική γνωστή στα προϊστορικά κτίσματα της Ελλάδος, όχι μόνο στα κυκλώπεια τείχη, αλλά και σε αρχαιότερα κτί σματα και κατασκευές, όπως τα πρωτοελλαδικά «αναχώματα» της Κωπαίδας.
Ο U Irich Karstedt στη μελέτη του (Per Kopaissee im Altertum und die «i minyschen» Kanale, Arch. Anzeiger, 1937, ΣΕΛ. 1 κε) είχε υπο γραμμίσει ότι η τοιχοποιία των προϊστορικών κατασκευών δεν αποτελεί επ’ουδενί τεκμήριο ακριβούς χρονολόγησης τους. Άλλοι ερευνητές δε, έχουν τονίσει ότι, από τους αρχαίους τοίχους, εκείνοι που ξεχωρίζουν για την κατασκευαστική τους ιδιαιτερότητα είναι οι τοίχοι των κτισμάτων (ναϊκών κυρίως) των γεωμετρικών χρόνων, που διακρίνονται με την «μικρολιθική» τους δόμηση (steinekeinigkeit). その結果として, η χρονολόγηση των πυραμίδων με μόνο κριτήριο την δόμηση τους είναι παρακινδυνευμένη και μάταιη.
Μόνο η ανασκαφική έρευνα και η εφαρμογή σύγχρονων μεθόδων χρονολόγησης μπορεί να ορίσει τον χρονολογικό ορίζοντα κατασκευής των ιδιότυπων αυτών μνημείων, διατηρώντας την προσδοκία να αυξηθούν αριθμητικά με την πρόοδο της έρευνας. しかし, παρά την πιθανή επιβίωση ενός αρχικού σχήματος, είναι φανερό ότι οι πυραμίδες της Ελλάδος (αλλά και της Αιγύπτου) εκφράζουν τον πολιτισμό και την πρα κτική μιας εποχής, ενός πολιτισμικού κύκλου που τις «ανακάλυψε», τις δόμησε και τις χρησι μοποίησε για τις δικές του ανάγκες και τη δική του βιοθεωρία ή κοσμοθεωρία, γεγονός βασικό για την ερμηνεία και την χρονολόγηση τους. Η τελική χρήση και αποστολή των περισσοτέρων ε’ιναι σχεδόν φανερή. Για τον Παυσανία η πυρα μίδα του Ελληνικού ήταν ταφικό πολυάνδριο.
Όπως γράφει ο Χρ. Λάζος (όπως παραπάνω, ΣΕΛ. 9: «Ο Παυσανίας αποκαλούσε τις πυραμί δες πολυάνδρια (του Ελληνικού και της Δαλαμανάρας), εννοώντας τα ταφικά μνημεία πολλών ατόμων και όχι ενός. Τα πολυάνδρια όμως ήταν μικρά οχυρά που φιλοξενούσαν περιορισμένο αριθμό στρατιωτών. Ο Αρβανιτόπουλος υποστηρίζει ότι αυτή του Ελληνικού ήταν έμβλημα τάφου και πως κάτω από τον λόφο υπάρχει πιθανότητα να βρίσκεται ο τάφος κάποιου σημαίνοντος προσώπου. Ως πολυάνδρια-οχυρά θεωρούν τις πυραμίδες του Ελληνικού οι Lord, Wiegand, Fracchia -ο τελευταίος πιστεύει ότι ήταν αμυντικοί πύργοι κάποι ων αγροικιών-ενώ οι Leake, Ross, Vischermi Clark συμφωνούν με τον Παυσανία, ότι δηλαδή ήταν ταφικά μνημεία. それにもかかわらず, δεν βρέθηκαν οστά στις πυραμίδες… Πιθανότερη ή εξ Ίσου πιθανή είναι η άποψη που θεωρεί τα κτίσματα φρυκτωρίες, σταθμούς αναμετάδοσης φωτει νών μηνυμάτων με την μέθοδο της πυρσείας, το οποίο υποστηρίζουν οι Cirtius, Donaldson, Τσούντας και Manatt. 終了, η ομάδα της Ακαδημίας Αθηνών υποστηρίζει την πολύ προω θημένη άποψη ότι πιθανό να ήταν αστρονομικά παρατηρητήρια).
Είναι φανερό ότι πρόκειται για πλήρη σύγχυ ση! Chr. Λάζος γράφει ότι η πυραμίδα στα Βιγλάφια της Λακωνίας «είχε γίνει έμμονη ιδέα για μένα και προσπάθησα να την εντοπίσω δέκα φορές. Τελικά την βρήκα το 1995. Το μόνο που διασώζεται από αυτή είναι η τάφρος που την περιέβαλλε». Κανείς όμως δεν μας εξήγησε τι εξυπηρετεί μία τάφρος γύρω από μία πυραμί δα, そのための提案Lazos'異なるアーキテクチャ「とノート: 「長方形のベースに位置, περιβάλλεται από μία πλατιά τάφρο και οι δόμοι της πρέπει να ήταν ορθογώνιοι λίθοι, όπως διακρίνουμε στους διάφορους λίθους που προέρχονται απ’ αυτή κι έχουν χρησιμοποιηθεί στα γύρω μαντριά» (όπως παραπάνω, ΣΕΛ. 9.
Ο Παυσανίας, 我々 はすべて知っているように, θεωρούσε την πυρα μίδα αυτή τάφο του Κινάδωνος, πλοιάρχου του Μενέλαου. Για την πλατιά τάφρο που περιβάλλει την πυραμίδα των Βιγλαφίων και την πιθα νή αποκατάσταση της αρχικής της μορφής θα συγγράψουμε ειδική μελέτη. Είναι φανερό βεβαίως ότι κάθε μνημείο απαιτεί τη δική του έρευνα και ερμηνεία και ασφαλώς την ακριβή χρονολόγηση του.
Έτσι μόνο θα αποδειχτεί η πιθανή διαχρονία τους, η πιθανή επιβίωση του σχήματος και του όποιου αρχικώς προορισμού του ή η ένταξη όλων σε ένα πολιτισμικό και κατ’ επέκτασιν χρονολογικό ορίζοντα, που για μας είναι η πιθανότερη εκδοχή. Θεωρούμε δε ένα τέτοιο ορίζοντα, την πρώιμη και μέση εποχή του χαλ κού, την περίοδο του μινυακού πολιτισμού της Ελλάδος, τη χιλιετία της άνθησης του πολιτι σμού των Μινυών στην Ελλάδα και πέρα από αυτή (2700-1700 例えば). Αυτό το κράτος, ο πολιτι σμός αυτός έχει, 私たちのため, εφεύρει και προωθήσει το πυραμιδικό σχήμα όχι μόνο στον ελλαδικό, αλλά και τον ευρύτερο χώρο.
Ποιος είναι όμως ο σκοπός, ποια η αφετηρία και η λειτουργία των κτισμάτων αυτών; Το Αμφείον υπήρξε σαφώς ταφικό μνημείο. Στην κορυφή του ιδρύθηκε ο τάφος των Ηγεμόνων, των Διόσκουρων της Θήβας, Zethosと服. Ο τάφος αυτός πιθανότατα να υπήρξε και κέντρο λατρείας των ηρώων, των ιδρυ τών της πόλεως της Θήβας. Στο ανερεύνητο δυστυχώς, εσωτερικό του λόφου τεκμαίρονται βασίμως άλλοι τάφοι. Εκεί παραπέμπει και η αναφορά του Παυσανία για απόπειρες τυμβω ρύχων στο εσωτερικό του λόφου («υφαιρείσθαι»), και ο ταφικός περίβολος του λόφου-μνημείου, καθώς και οι πυρές των Νιοβιδών παρά τον λόφον.
だから, ο λόφος και η πυραμίδα του λειτούργη σαν ως χώροι ταφής όχι μόνο των ηγεμόνων Διοσκούρων της Θήβας, αλλά και των οικογενειών τους, λειτούργησαν δηλαδή ως «πολυάνδριον» και συγχρόνως ως χώρος ηρωολατρείας μέχρι τους όψιμους χρόνους της αρχαιότητας! Από την άποψη αυτή, το πυραμιδικό σχήμα δεν ήταν μόνο χρηστικό που ιεραρχούσε τους τάφους κατά το αξίωμα των Νεκρών, αλλά εξέφραζε και την ιερότητα της αιώνιας κατοικίας των Ηγεμόνων, των Ηρώων.
Η πυραμίδα του Αμφείου, βαθμιδωτή εξω τερικά και κατασκαφής εσωτερικά, είναι το σημαντικότερο, μετά την Λακεδαίμονα, μνη μείο του μινυακού μας πολιτισμού.
残念なことに, το περίτεχνο αυτό πλέγμα δεν ερευνήθηκε, διότι ο υπογράφων ανασκαφέας μετατέθηκε από την έδρα του το έτος 1973…
Υπογραμμίζουμε για άλλη μία φορά το μνημειώδες της κατασκευής, την περίπλοκη διαδρομή των σηράγγων, την άριστη διατήρηση των λαξεύσεων… もちろん, το εσωτερικό του Αμφείου εξυπηρέτησε μίαταφική οικονομία και πρακτική, την οποία ενισχύει η ομοιότητα του με τα αιγυπτιακά ταφικά μνημεία του Αρχαίου και του Μέσου Βασιλείου, στα οποία επίσης υπάρχουν σήραγγες, κλίμακες και κόγχες, όπως στο Αμφείο. Η δε περίτεχνη διαδρο μή των σηράγγων ερμηνεύεται ορθώς ως τέχνασμα παραπλάνησης των τυμβωρύχων!
Αυτό το πλέγμα των σηράγγων στο εσωτε ρικό του Αμφείου, το οποίο ασφαλώς ήταν γνωστό στην Αρχαιότητα, σχολίασε -εν αγνοία ίου, πιθανότατα- ο Παυσανίας, με την παρατή ρηση «υφαφείσθαι δ’ εθέλουσι απ’ αυτού της γης οι Τιθορέαν την εν τη Φωκίδι έχοντες», υπαινισσόμενος, どうやら, δράση τυμβωρύ χων στο εσωτερικό του μνημείου.
金’ ότι η έρευνα του Αμφείου έμεινε ημιτε λής και το φρέαρ κλείστηκε με τσιμέντο μετά την απομάκρυνση του υπογράφοντος ανασκαφέα, τα ευρήματα και τα στοιχεία της έρευνας του υπήρξαν αρκετά για να τεκμηριώ σουν την ερμηνεία του ως ταφικού βαθμιδω τού μνημείου της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού (2600-2400 例えば. δηλαδή αρχαιότερου από την Μεγάλη Πυραμίδα!)!

ΟΙ ΘΡΥΛΙΚΟΙ ΜΙΝΥΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ.
Το Αμφείο λοιπόν, μας έθετε αναγκαστικά σε ένα σημαντικό προβληματισμό: Υπήρξε όντως ένας άλλος σημαντικός πολιτισμός στην Ελλάδα πριν από τον Μυκηναϊκό Πολιτισμό και, αν ναι, ποια ήταν η αφετηρία, η διάρκεια και τα χαρακτηριστικά του; Η έρευνα του Αμφείου οδήγησε τον ανασκαφέα του στην επανεκτίμη ση της χρονολόγησης του κολοσσιαίου απο στραγγιστικού έργου της Κωπαΐδος, το οποίο η Παράδοση είχε συνδέσει με τους Μινύες του Βοιωτικού Ορχομενού. Ο Ορχομενός αναφέ ρεται στον Όμηρο ήδη ως Μινύειος, ενώ αργό τερα ο Πίνδαρος επανέλαβε τη σύνδεση του με τους Μινύες στην έκφραση: «Παλαιφάτων Μινυών επίσκοποι».
Οι ανασκαφές που διενέργησα, τόσο στα αναχώματα των αποστραγγιστικών διωρύγων της κωπαϊδικής λεκάνης, όσο και στο εσωτερι κό της «μεγάλης καταβόθρας»,, δηλαδή της κύριας απαγωγού αρτηρίας των υδάτων της κωπαϊδικής λίμνης προς την Λάρυμνα μέσω ενός τεχνητού τούνελ μήκους 2,5 キロ, με τον καθηγητή S. Lauffer του Πανεπιστημίου του Μονάχου, βεβαίωσαν ότι το τεράστιο αποστραγγιστικό έργο είχε ολο κληρωθεί και λειτουργήσει στα μέσα της τρί της χιλιετίας π.Χ.
Αυτό ήταν ακόμη μία ένδειξη ότι όντως πριν από τη μυκηναϊκή εποχή, ο ελλαδικός χώρος γνώρισε ένα υψηλό τεχνολογικό πολιτισμό, ο οποίος με τη σειρά του προϋπέθετε ανάλογη διοικητική οργάνωση. Αυτά τα στοιχεία όμως υπήρξαν πολύ ενοχλητικά για τους μελετητές εκείνους, που προήγαγαν.την θεωρία ότι οι Μυκηναίοι ίδρυσαν τον αρχαιότερο πολιτισμό στον ελληνικό χώρο και τα αντιμετώπισαν με επιφύλαξη ή και με περιφρονητική αδιαφορία, χωρίς όμως να μπορούν να τα ακυρώσουν, αφού αυτά στηρίζονται σε αρχαιολογικά δεδομένα!
Κτίρια «ανακτορικού» χαρακτήρα της πρώι μης εποχής του χαλκού, δηλαδή της τρίτης χιλιετίας π.Χ., αποκαλύπτονταν στον ελλαδικό χώρο, στη Θήβα (αψιδωτό κτίριο) στη Λέρνα (οικία των Κεράμων), στα Ακκοβίτικα της Μεσσηνίας… Τελευταία μάλιστα, αποκαλύ φθηκαν στη Θήβα, την «έδρα» του Αμφείου, ανακτορικό κτίσμα και λείψανο τείχους της Καδμείας, καθώς και μέγας «τύμβος» από πλίνθους-τούβλα. Όλα τα παραπάνω χρονολο γούνται στους πρωτοελλαδικούς χρόνους, άρα πρόκειται για ευρύματα σύγχρονα της πυραμί δας του Αμφείου. Το συμπέρασμα είναι αυτο νόητο: η Ελλάδα γνώρισε πριν από τον μυκη ναϊκό και έναν εξ’ ίσου ακμαίο και, 信じる, ακμαιότερο πολιτισμό, η διάρκεια του οποίου κάλυπτε την τρίτη και τις αρχές της δεύτερης χιλιετίας π.Χ, ουσιαστικά μια ολόκληρη χιλιε τία (2700 まで 1700 例えば)!
Ο πολιτισμός αυτός διέθετε και διοικητική ανακτορική οργάνωση και μνημειώδη ταφική αρχιτεκτονική και υψηλή τεχνολογία, υδραυλι κή και όχι μόνον! Ιδιαίτερα λαμπρή δε, υπήρξε κατά την περίοδο αυτή η μεταλλουργική τεχνολογία, όπως έδειξαν οι δικές μας ανα σκαφές στα Αγιωργίτικα και το Στενό της Τεγέας, δύο χώρους που αυτή τη στιγμή εκπροσωπούν τη σημαντικότερη και αρχαιότε ρη μεταλλουργία, όχι μόνο στον ελληνικό, αλλά και σε όλο το μεσογειακό και τον ευρω παϊκό χώρο!
Εμείς χαρακτηρίσαμε αυτόν τον πολιτισμό «Μινυακό» και την περίοδο της χρονικής του ανάπτυξης «Μινυακή περίοδο» του προϊστορι κού πολιτισμού της Ελλάδος, η οποία καλύπτει την χιλιετία 2700-1700 例えば. Μέσα στη χιλιετία αυτή περιλαμβάνεται και η λεγόμενη Πρωτοελλαδική Εποχή (2700 まで 2100 例えば) και οι δύο πρώτες υποδιαιρέσεις της λεγόμε νης Μεσοελλαδικής εποχής (ΜΕ Ι και ΜΕ II), αφού ουσιαστικά η τρίτη βαθμίδα της, η ME III, δεν υπάρχει αρχαιολογικά και «ιστορικά», αλλά βρίσκεται ή μάλλον αποτελεί το μεταίχμιο δύο πολιτιστικών κύκλων: Του μινυακού και του μυκηναϊκού πολιτισμού.
Τώρα αξίζει να ερευνήσουμε και να μελετή σουμε τον μινυακό πολιτισμό της χιλιετίας 2700-1700 例えば, ως αυθύπαρκτο υψηλό πολιτι στικό κύκλο, σε όλες τις πτυχές και τις εκφάν σεις του.
続いて, θα τον ξεχωρίσουμε τόσο από τον μακρό νεολιθικό πολιτισμό της Ελλάδος (7000 まで 3000 例えば), όσο και από τον ακόλου θο του, τον μυκηναϊκό πολιτισμό (1700/1600 まで 1100 例えば), με το τέλος του οποίου συμπί πτει και το τέλος της λεγόμενης προϊστορίας του ελλαδικού χώρου. Γιατί ο μινυακός πολιτι σμός της Ελλάδος προκύπτει ως το πρότυπο πάνω στο οποίο στηρίχτηκε ο μυκηναϊκός μας πολιτισμός, από άποψη πολιτικής οργάνωσης, μνημειώδους ταφικής αρχιτεκτονικής, τεχνολογίας, λατρείας, αλλά και λογοτεχνικής δημι ουργίας, όπως θα αναπτύξουμε σε άλλα μελε τήματα μας.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗΣ
Η χρονολόγηση της πυραμίδας του Αμφείου στην τρίτη χιλιετία π.Χ. ανεκίνησε πολλά ζητή ματα, αν και οι μελετητές δεν κατέγραψαν την αφετηρία του νέου προβληματισμού που προέ κυψε μετά τις ανακοινώσεις και τις δημοσιεύ σεις μας… Η έρευνα στράφηκε στη χρονολό γηση της γνωστής πυραμίδος στο Ελληνικό της Αργολίδος, η οποία θεωρείτο ελληνιστικών χρόνων, σύμφωνα με τη χρονολόγηση που είχε προτείνει ο Αμερικανός αρχαιολόγος Lord (Hesperia 1938,481-527).

Η νέα χρονολόγηση στηρίχτηκε σε νέα ανασκαφική διερεύνηση του μνημείου και σε εφαρμογή της μεθόδου της θερμοφωταύγειας. Οι ερευνητές του μνημείου, οι καθηγητές Θεοχάρης και Λυριτζής, βεβαίωσαν ότι η πυραμίδα του Ελληνικού χρονολογείται στην πρώιμη τρίτη χιλιετία π.Χ. Με την έρευνα αυτή διασφαλίστηκε ο πανάρχαιος χρονολογικός ορίζοντας των πυραμίδων του ελλαδικού χώρου, όπως είχε δείξει η ανασκαφή και η μελέτη της βαθμιδωτής πυραμίδος του Αμφείου Θηβών. だから, οι πυραμίδες της Ελλάδος -δύο τουλάχιστον από τις σημαντικό τερες, τόσο του βαθμιδωτού, όσο και του τετράπλευρου σχήματος- δεν είναι κατασκευ ές των ελληνιστικών, αλλά των πρωτοελλαδικών χρόνων! Δεν ήσαν έργα της τρίτης εκατονταετίας αλλά της τρίτης χιλιετίας π.Χ.!

Οι ανακαλύψεις και οι διαπιστώσεις αυτές ανέτρεπαν όλα τα καθιερωμένα του καιρού μας, ήταν όμως συμβατές με την αρχαία Παράδοση, την οποία συνήθως χαρακτηρίζουμε «μυθολογική», απλοποιητικά και γενικευτικά. Τη «μυθολογία» των δύο αυτών μνημείων διέσωσε η πολύ μεταγενέστερη περιηγητική «λογοτεχνία» του Παυσανία. Την πυραμίδα και τον τύμβο του Αμφείου η παράδοση των Θηβών, που διασώθηκε μέχρι τον Παυσανία, τη συνέδεε με τον κοινό τάφο των Θηβαίων Διοσκούρων, οι οποίοι στον Όμηρο αναφέρο νται ως οι πρώτοι που έχτισαν τείχος στην Καδμεία (Οδύσσεια, リットル 260).

«Οι πρώτοι Θήβης έδος έκτισαν επταπύλοιο
πύργωσαν τ’, επε’ι ου μεν απύργωτον γ’ εδύ ναντο
ναιέμεν ευρύχωρον Θήβην, κρατερώ περ’ εόντε»

Πρόσφατα αποκαλύφθηκε και λείψανο του προμηκυναϊκού (κυκλώπειου) αυτού τείχους στην Καδμεία, κοντά στο Αμφείο, και χρονολο γήθηκε στους πρωτοελλαδικούς χρόνους, δηλαδή την ίδια εποχή με τη διαμόρφωση του Αμφείου σε βαθμιδωτή πυραμίδα!
Και δεν βρέθηκε μόνο το τείχος εκείνο, το οποίο αναφέρεται στην Οδύσσεια ως το αρχαι ότατο έυρημα της Καδμείας, αλλά και ένα επι πρόσθετο, ανακτορικό, σύγχρονο και παρακεί μενο στο τείχος κτίσμα, ένα πραγματικό citadel house, όπως ανακοινώθηκε από τους αρχαιολόγους της Εφορείας Αρχαιοτήτων Θηβών σε πρόσφατο συνέδριο που οργάνωσε η αρμόδια Εφορεία στη Θήβα!
Και ο μεν Παυσανίας και ο Κεραμόπουλλος δεν αντελήφθηκαν τη διαμόρφωση του λόφου του Αμφείου σε βαθμιδωτή πυραμίδα, ο πρώ τος όμως άφησε ένα λεκτικό σχολιασμό και μία αναφορά σε απόπειρες τυμβωρυχίας με την παρατήρηση του, «υφαφείσθαι δ’εθέλου σιν απ’ αυτού της γης οι Τιθορέαν την εν τη Φωκ’ιδι έχοντες». Ο δε Κεραμόπουλλος, με την παιδεία και την οξυδέρκεια του διερωτήθηκε: «Εκείνο το “υφαφείσθαι” δεν δύνομαι άλλως να νοήσω ή ως αποβλέπον εις την όλην βάσιν του τύμβου, εις αυτόν δηλαδή τον φυσικό λόφον… ηγνόει ο Παυσανίας ή δεν λέγει ακρι βώς ούτε την εσωτερικήν φύσιν του λόφου ούτε την όλην περί αυτού πιστιν» (Αρχ. Δελτίον 3,1917, ΣΕΛ. 387-.
Το Αμφείο με την έρευνα του άνοιξε έναν νέο προβληματισμό σχετικά με τη χρήση, την αποστολή και τη χρονολόγηση των πυραμιδι κών κτισμάτων του ελλαδικού χώρου, αλλά και την έρευνα των υδραυλικών έργων, τα οποία εμείς πρώτοι χρονολογήσαμε στην τρίτη χιλιετία Π.Χ. και τα θεωρήσαμε έργα του μινυακού πολιτισμού της Ελλάδος. Είναι πλέον βέβαιο πως η πρόοδος της έρευνας θα αναδει κνύει συνεχώς αυτόν τον πολιτισμό, τη χρυσή χιλιετία του προϊστορικού μας παρελθόντος και θα του προσγράψει όλες του τις κατακτή σεις και τα επιτεύγματα, τα οποία υφήρπασε ο μυκηναϊκός πολιτισμός. Αυτό λοιπόν θ’ αποτε λέσει το νέο λαμπρό κεφάλαιο της Αρχαιολογίας και της Επιστήμης…
Η πυραμίδα του Αμφείου προέκυψε ως μνη μειώδης ταφική κατασκευή, η οποία προϋπέ θετε ανάλογη και σύγχρονη διοικητική οργά νωση, ένα διοικητικό σύστημα, το οποίο δημι ούργησε μια μνημειώδη ταφική αρχιτεκτονική πριν από τα μέσα της 3ης χιλιετίας π.Χ. Αυτό κλόνιζε την εδραιωμένη θεωρία ότι στην Ελλάδα δεν υπήρξαν καθόλου μνημειώδεις ταφικές κατασκευές και μνημειώδη διοικητικά-ανακτορικά κτίσματα πριν από τους Μυκηναϊκούς Χρόνους (1550-1200 Π.Χ.).
Οι φορείς του Μυκηναϊκού Πολιτισμού θεωρούντο -και θεωρούνται ακόμη- οι απόγονοι των Ινδοευρωπαίων, οι οποίοι-υποτίθεται-εισήλθαν στον ελληνικό χώρο στο τέλος της 3ης χιλιετίας π.Χ., χωρίς βέβαια να υπάρχει αρχαιολογική ή γλωσσολογική στήριξη της σχετικής θεωρίας. ほか, ούτε και η διακίνηση των τύμβων Kurgan έλυσε το ζήτημα, διότι οι ελλαδικοί τύμβοι εξελίσσονται αυτοτελώς και δεν προσφέρονται ως τεκμήριο φυλετικών μετακινήσεων από τον ευρωπαϊκό ή τον ευρασιατικό χώρο προς την Ελλάδα.

ΤΟ ΑΡΧΕΤΥΠΙΚΟ ΤΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ
何で,τι αφορά όμως τη μορφογένεση των πυραμιδικών κατασκευών και τη χωρική αφε τηρία τους, τα πράγματα διαγράφονται ανταγωνιστικά και συναρπαστικά. Ποιος «ανακάλυ ψε» το σχήμα της πυραμίδος; Η φερόμενη ως «κοιτίδα» της, エジプト, ή η μινυακή Ελλάδα; Η μεγάλη αρχαιότητα των ελληνικών πυραμίδων θα ήταν μετέωρη ως μεμονωμένο φαινόμενο και προϊόν, αν δεν μπορούσε να συναρτηθεί με μία σύγχρονη της πολύπλευρη πολιτιστική υποδομή και κρατική οργάνωση, που εκφρά στηκε αλλού και εδώ με προϊόντα υψηλής στάθμης και τεχνολογίας.
Χωρίς την ύπαρξη μινυακού κράτους και μινυακού πολιτισμού, οι ελληνικές πυραμίδες θα έμεναν αξιοπερίεργες κατασκευές (curiosities) και θα μετακινούντοχρονολογικά από τους «προϊστορικούς» μέχρι τους ελληνι στικούς χρόνους, άλλοτε με ερευνητικά τεκμή ρια, άλλοτε κατ’ εκτίμησιν. Είναι όμως παρά γωγα, έργα και μνημεία ενός συγκεκριμένου πολιτισμού και μιας συγκεκριμένης χρονικής διάρκειας και αυτό προσδιορίζει έμμεσα αλλά τεκμαρτά, τη χρονολόγηση των ελληνικών πυραμίδων, δημιουργιών του ελληνικού μινυα κού πολιτισμού της χρυσής χιλιετίας του (2700-1700 例えば,)!
Οι αιγυπτιακές πυραμίδες είναι οι πολυπλη θέστερες μεν, しかし, τώρα πια, όχι και οι αρχαιότερες! Οι ελληνικές πυραμίδες υπολεί πονται αριθμητικά, αλλά αυτό μάλλον είναι συμπτωματικό (υπόκειται στην «chance of discoveryw/πιθανότητα της ανακάλυψης), ήδη όμως διεκδικούν όχι απλά ταυτοχρονία, αλλά μεγαλύτερη αρχαιότητα από τις αρχαιότερες αιγυπτιακές, που χρονολογούνται περί το 2700/2600 例えば.
しかし, το αρχετυπικό των πυραμίδων προσδιορίζεται όχι μόνο από τον πολιτισμό που τις παρήγαγε, αλλά και από την αποστολή και τη χρήση τους. Οι πυραμίδες δεν είναι μόνο ταφικά μνημεία, κάτι που αποτελούν κυρίως οι αιγυπτιακές πυραμίδες. Η σύγχρονη έρευνα έχει αποδώσει άλλο χαρακτήρα και χρήση στη μεγάλη πυραμίδα του Χέοπος, την οποία ερευνά ως αστρονομικό σταθμό ή εργα στήριο, με πειστικά επιχειρήματα! Της αποδίδει δε ακριβή γαιωδεσία και «ευεργετικές» επιπτώσεις στην συντήρηση οργανικών ουσιών που καλύπτονται από το «κέλυφος» της!
それどころか, οι υπόλοιπες, εξ όσων γνωρίζω, και η «κλασική» βαθμιδωτή πυραμίδα του Ζοζέρ (2600 例えば. について) είχαν ταφικό προο ρισμό, όπως δείχνουν οι πολυδαίδαλες υπόγει ες ή παρακείμενες ταφικές και λατρευτικές εγκαταστάσεις τους αντίστοιχα. Οι εγκαταστά σεις αυτές είχαν ως προορισμό να παραπλα νούν τους τυμβωρύχους και να υπηρετούν την πολλαπλότητα των λατρευτικών εθιμοτυπιών και πρακτικών που αναπτύχθηκαν σε κύριο γνώρισμα της αιγυπτιακής ιερατικής και καθε στωτικής Ιεραρχίας.
Ταφικό προορισμό είχαν σαφώς και οι πυραμίδες του Αμφείου και του Ελληνικού της Αργολίδος, όπως έδειξαν τα ευρήματα και οι εσωτερικές σήραγγες του Αμφείου, αλλά και η παράδοση που ήθελε και τη μία και την άλλη πυραμίδα να έχουν φιλοξενήσει τους τάφους επώνυμων ηρώων των δύο περιοχών (Ζήθος και Αμφίων, Προίτος και Ακρίσιος αντίστοιχα).

http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr