A COMISSÃO AMFIPOLIS TAFOS-PHYLLIS HOTEL, O KORI TIS AMFIPOLIS

Phillis, a filha de Anfípolis e o culto de Cybele e 'Átis

A parte entre o rios montagem e Pangaiou Aggitis Struma e chamou "Phyllis", como testemunhado por Heródoto:
«E a terra em torno deste termo Pangaion chama Phyllis, o lado tende a esperin no rio Angitin emissão em que Strymonas, até o mesimvriin tendendo deste Struma "
DESEMPENHO: "E esta região, localizado a cerca de Pangeo, Fyllis disse, e estende-se para o oeste como o rio Aggitis derrama suas águas em Struma, enquanto a sul estende-se Struma " (Irodotou ISTORIAI, versão Govostis – Livro VII «polymnia")

Phillis, de Louise Jopling, Russell-Cotes Art Gallery & Museum
(Reino Unido – Bournemouth)

Em outra tradição, o nome da região Pangaiou, Rodoleivos veio da filha de Sithonia, o Phyllida, que aleifeto para extrair roda que efyonto lá e têm sido associados a cultos rituais e costumes da região. A rosa-roseta, É um símbolo solar como pertencentes às divindades solares e sol de Vergina, vemos o estado do culto dos macedônios neste.

Edward Coley Burne-Jones, “A árvore da remissão – Phyllis e Demofoon”, 1882
Lady Lever Art Gallery

Como mencionamos em nosso post anterior OS ESFINS SEM CABEÇA E O SUSPENSO RITUAL o filho do herói Teseu e Fedra, Dimofontas, após a Guerra de Tróia optou pela bela esposa Phyllida, então o pai e rei de Hedoni, Sithonia, ao sucessor ungido -a reino deste tribo trácia teve como um importante Station comercial e financeiro Amfipolis.

O Dimofontas mas teve de virar às pressas em Atenas antes de sair, empossado Phyllida que voltaria rapidamente. O Phyllida-lhe adeus Ruas Nove (o Amphipolis mais tarde), o que lhe deu uma caixa, um Esteva Rhea, que tinha acabado de abrir quando perdemos a esperança de que ele vai voltar novamente perto. O Dimofontas incapaz de chegar rapidamente Atenas, desde que deixou, uma tempestade de colocá-lo em Chipre. nove vezes Phyllida desceu à cidade para a porta para ver se chegou do amado barco. mas em vão. Para estes nove dias de memória, Eles chamaram o lugar, "Nove estradas". Desesperada e confiante de que traído, enforcado em uma árvore, enforcado.
Suicídio de Phyllis, Biblioteca Nacional da França

Os deuses, de pena, Eles transformaram o Phyllida na árvore, em amêndoa, que se tornou um símbolo de esperança e renascimento. Quando o andarilho, consciência ferido, Demofonte voltou, Phyllida encontrou o nu como uma árvore seca, sem folhas e flores. Desesperado abraçou a árvore, que de repente foi inundado com flores, mostrando que o amor não pode ser derrotado pela morte.

John William Waterhouse, “Phyllis e Demophon” (1907)

Nas tradições domésticas a amendoeira é uma das Árvores da Vida e é uma das árvores da Grande Mãe, de Rea-Kyveli que como Potnia Thiron é identificada com o culto de Artemis, de Deméter e Perséfone. Nas tradições frígias, a amendoeira simboliza a causa, a fonte de todas as coisas. Representa Primavera, vigilância e despertar. Está associado ao nascimento de Atti, depois que a amendoeira brotou dos órgãos do hermafrodita Agdistis.
Kyveli entronizada em uma carruagem puxada por dois leões, segunda metade do século 2 aC, Museu Metropolitano de arte

A tradição frígio local para’ ele diz que Júpiter, no sono dele, ejaculou na terra e que com o tempo deu à luz um demônio com genitais duplos, do homem e da mulher que o nomeou Agdisti. Os deuses, temendo Agdisti, cortar os órgãos masculinos. Κι απ’ eles brotaram uma amendoeira. Quando seus frutos estavam amadurecendo, Eles dizem, a filha do rio Sangari, a ninfa sagaritis, ele os cortou. E como ela os tinha no auge, eles se perderam imediatamente, e ela foi encontrada com uma criança em seu ventre. E quando ela deu à luz, ela deixou a criança exposta e foi cuidada por uma cabra. Como ele cresceu, sua beleza excedeu as medidas humanas e então Agdisti se apaixonou por ele. Quando Attis cresceu, seus parentes o enviaram a Pessinunda para se casar com a filha do rei. Na hora em que o hino foi cantado, Agdisti aparece e Attis fica obcecado pela raiva e corta seus órgãos genitais. O mesmo foi feito por aquele que lhe deu sua filha como esposa. Agdisti lamentou os infortúnios que causou a Atti e conseguiu que Zeus não apodrecesse nenhuma parte do corpo de Attios ou derretesse. (Pausânias 7.17.10-13)

Kyveli estava montando seu animal sagrado, o Leão, acena arco e flecha como Artemis, em um precioso vaso de prata da Trácia da Idade Clássica

Outra versão complementar da lenda de Arnobios coloca a história na fronteira da Frígia, no ponto onde havia uma rocha íngreme deserta chamada Agdos (no Monte Gêmeos). Há Deucalião e Pirra, o pai e a mãe da raça humana, eles haviam esculpido pessoas na pedra, e Kyveli, a grande mãe dos deuses, ela também foi esculpida nesta rocha’ esta deusa era adorada na forma de uma pedra bruta, de um betel preto.

Zeus queria se unir a ela, mas não teve sucesso e deixou o esperma de p’ uma rocha adjacente. Daí nasceu a criatura hermafrodita Agdisti que foi bêbada e castrada por Dioniso.. Uma romã brotou de seu sangue. Nana colocou frutas desta romã em sua parte superior, filha do deus do rio Saggarios da Frígia, e engravidou. Sangarios ordenou que a criança nascesse, expor. A educação do bebê foi realizada por uma cabra, É por isso que foi chamado de Attis, ambientado em frígio, «Attagus», significa cabra, mas também tem o significado de "o belo". Atti foi reivindicado por Agdisti, Kyveli e o rei de Pessinounta Midas em nome de sua filha. Para que ninguém mais possa levá-lo, η Άγδιστη ενέβαλε στον Άττι και την ακολουθία του την μανία, ο ωραίος Άττις ευνουχίστηκε κάτω από ένα πεύκο και πέθανε.

Η Κυβέλη έθαψε τα μέλη του, αλλά από το αίμα της πληγής του φύτρωσαν μενεξέδες που περικύκλωσαν το πεύκο. Η κόρη του Μίδα αυτοκτόνησε από την απελπισία της. Η Κυβέλη την έθαψε και πάνω από τον τάφο της φύτρωσε μια αμυγδαλιά. Ο Δίας, συγκινημένος από τις παρακλήσεις της Άγδιστης, συμφώνησε το σώμα του Άττιος να μην αποσυντεθεί, τα μαλλιά του να συνεχίσουν να φυτρώνουν και το μικρό του δάχτυλο να κινείται. Η Άγδιστη μετέφερε το σώμα στον Πεσσινούντα, πόλη στην Άνω Φρυγία, κοντά στον Σαγγάριο ποταμό, όπου και το έθαψε, έκτισε ένα ναό, ίδρυσε αδελφότητα ιερέων του ‘Αττιος και καθιέρωσε γιορτή για να τον τιμήσει.

Στην αυλή του ναού φύτρωσε μια αμυγδαλιά. Fim, λέγεται ότι Άγδιστη είναι ένα επίθετο στη Φρυγία για την Κυβέλη ή τη Ρέα, επομένως η Άγδιστις είναι μια μορφή της ίδιας της θεάς που στη Φρυγία λατρεύεται οργιαστικά.

Κυβέλη σε άρμα λεόντων

Η φρυγική θεότητα Άττις λατρευόταν στο Ιερό που επισημάνθηκε ανασκαφικά στο βορειοδυτικό τμήμα της Αμφιπόλεως. Το πωρολιθικό κτήριο έχει διαστάσεις 9×4.10 μ. Στο κέντρο του κτηρίου, αποκαλύφθηκε κυκλική εστία. Η ταυτότητα του Ιερού επιβεβαιώθηκε από την ανεύρεση μίας αναθηματικής στήλης και αποτμημάτων ειδωλίων, η θεματολογία των οποίων εντάσσεται στον εικονογραφικό κύκλο της φρυγικής θεότητος.

Ο μύθος της Άγδιστης και του Άττιος είναι η ιστορία θανάτων αλλά και διαρκούς αναγέννησης της ζωής (πεύκο, αμυγδαλιά, ροδιά, μενεξέδες) που συμβολίζεται με τους τελετουργικούς απαγχονισμούς και την δενδρολατρεία.

Η λατρεία αυτή είχε πλούσιο μυστηριακό χαρακτήρα παντού όπου είχε διαδοθεί, και η ανακοίνωση των κρυφά λεγομένων και δρωμένων δεν υπαγορευόταν από απλή εντιμότητα, αλλά ήταν όρος για την ευεργετική επίδραση των μυστικών τελετουργικών, ιεροπραξιών στο άτομο και στην κοινότητα. Στη λατρεία υπήρχε και λατρευτικός χορός: Οι ορχούμενοι Κορύβαντες παρουσιάζονται και στους μύθους ως δαίμονες ακόλουθοι της φρυγικής μεγάλης Μητέρας της οποίας το άρμα πάντα σέρνουν λέοντες. Στη λατρεία της, χορός μυημένων εκτελούσε την τελετουργική όρχηση, που είναι παλιό μέσο λατρευτικό, αποτελεσματικότερο από την απλή προσευχή.

Κυβέλη και Άττις σε άρμα που σύρουν λέοντες, Αρχαιολογικό Μουσείο Μιλάνο

Τα Μυστήρια εύκολα προσφέρονταν για αλληγορική αναφορά στη αναγέννηση της Φύσης και την Μεγάλη Μητέρα Γη καθώς ταυτιζόταν κατά συνέπεια με τη Deméter και τον θεό της βλάστησης Dionísio, de alguma forma «μυστικό», ou seja αλληγορικό. Τα άνθη της Φυλλίδας ,της αναστημένης αμυγδαλιάς, τα πρώτα λουλούδια του έτους, είναι αυτά που στέλνουν τον αισιόδοξο παλμό τους πάνω από την παγωμένη γη, καλώντας τη ν’ αρχίσει ένα νέο κύκλο, ένα νέο χορό, στην αέναη διαδικασία της επαναγέννησης της Φύσης και της Ζωής.

Bernard Sleigh, Φυλλίς και Δημοφών, 1894

Τρυφερά και ευαίσθητα, τα ανθοπέταλα της αμυγδαλιάς, τολμούν να γίνουν οι αφυπνιστές της ζωής, θυσιαζόμενα στον παγωμένο αέρα. Όμοια με τις ιδιοσυγκρασίες των νεαρών κοριτσιών που είναι αγνές παρθένες, Κόρες, που χορεύοντας τον τελετουργικό χορό τους συμμετέχουν στην οργιαστική μέθεξη, έτοιμες κι’ αυτές να θυσιαστούν να απαγχονιστούν, στο κάλεσμα του μεγάλου Αφυπνιστή του Έρωτα, ώστε να αναγεννηθούν συμβολικά σε μια ανώτερη οντολογική Ενότητα.

Συντάκτες: Ελαφηβόλου Ε, Kostas Daskalos

http://www.empedotimos.blogspot.gr

Deixar uma resposta