カテゴリー: 選択的

好む世界中の多くの人々 があります。, いくつかの特別な意味を持つサイトを訪問, 歴史, 考古学的です, でも形而上学. これらのすべては現在「形而上学的な旅行ガイド», 関心と正当化されるまたは容認されていない謎のギリシャ語のサイト.

ギリシャは、フルの奇妙な場所はここをカバーするためにのみそれらのいくつかの選択は困難だった. この理由からサイトを選択
主にに基づいてその種類と絶対または相対的な容易さ 2 つまたは 3 人の中のアクセス アクセスが不可能に非常に困難

ペロポネソス
約 100 万人によって移入される人工島に散在 7 郡. 少なくともアテネからのアクセスは簡単で、最も遠いポイントを取得する数時間がかかります, この方法でを支持しても、1 日の遠足.

ピラミッド タイゲテウス (ラコニア県). 強力な antignwmies の boynokoryfes の 1 つを引き起こした, 多くの人間は、実際の巨大な人工的に刻まれたピラミッドにマイル離れたところから表示されます。. 彼らは数人最初のピラミッドを訪問するかどうか確かにこれは人工のプロジェクトを参照してください。, 作られたどのような人々 から不明な場合や空気のアクションのためのシンプルな自然現象の. 他の彼の力の場所を考慮して利益のためにそこに実行.

聖 Theodora-The 教会セント テオドラ奇跡的な教会は Megalopoli の Avast の村の近くにあります。 (アルカディア). ギリシャで最も奇妙な教会の 1 つでメガロポリス アルカディアで外数キロにあります。. 周りが芽生えている屋根に上がって 17 大きな木, 根を持つしない任意の場所を見るし、そのサイズ、重量の不釣合いに大きい教会を与える, 専門家にとっての難問であると述べた.

豪華な内部マウント, 緑の風景, 何度も「自然の奇跡」と呼ばれています: 湧きの屋根から 17 木, ルーツを壁を通って行くし、地面に終わる!…この自然現象は祝福されたテオドラに関する伝説に関連して, 専用されているチャペル: テオドラ, 17 年古い女の子, 彼は彼女の家を出るし、若い男の子として偽装軍に参加を余儀なくされました。, 家族の財政を支援するには. 一連のイベント, しかし, 殉教者の死の村を追い出した. 最後の願い, あなたを取る前に, 散水用の水の血と木の年であることだった. だから.

伝統はそれが実際に体と言う聖テオドラ殉教不当と彼女の体は寺院であった, 彼女の髪と木川の血. それは多くのポジティブなエネルギーと壮大な場所, 価値が訪問するには.

Asclepieion Epidayros

エピダウロスの Asclepieion (Argolida). 幸運な彼の人生で一度も誰もが訪問した古代ギリシャの最も大きい病院の 1 つ, 神治癒アスクレピオスの忠実な場所. 緑豊かな, 人一度ストリームや噴水を実行していた, エピダウロスの劇場に隣接して診療所. 多くは、周辺地域からの物語.

Asclepieion Epidayros

ポジティブなエネルギー, 未知の飛行物体や生き物の目撃情報, 伝説および伝統は今大規模な工事現場になっている遺跡の隣に立っています。.

Sterea ギリシャ
Sterea ギリシャ, 山々 や森林の完全, ストーリーと泥棒と armatolon の伝統がいっぱいです。, アン elladi Koyfias 地球理論のファンのための最も好きな場所の一つです。.

アッティキ

Davelis 洞窟 (アッティキ). おそらく最もよく知られた metaphysician ギリシャを場所します。, 伝説と謎とベルト Penteli 洞窟. パンといつかのニンフの聖域, 今日することがされて書かれ、言ったので何可能性がありますいないされる誰についてのギリシャのフォーカル ポイント neomythologias の場所します。.

Davelis 洞窟

奇妙な電磁現象, 幽霊についての記事, 空洞の地球, 否決, シンクロニシティ, 陰謀説, 異様な生き物, 秘密の地下基地, 時空間連続の歪み, 地下アーケード, H. の伝説, 飛んでいるだけではなくオブジェクトの目撃情報, 強力な測量分野, ボーダーライン現象, 何が記録されていないと, アクセスするこの場所は夜を禁じられている客観的ではなく、奇妙な.

Ipeiros
絶対自然の魔法の森林と大陸を満たしています。, 湖および川, 主の処女のまま残っている土地で.

アケロン

Acherousia. 古さのよりよく知られている場所の一つ, 悲惨な川と地獄に有名な入口. Charontas, 素晴らしい船頭, アケローン川を渡って、死者の魂をフェリー, 下層社会の王国で. ギャップは一連の厳しいシーンが補われました。, 煙, 川のとどろき.

古代の有名な Oracle され今日でさえ、エネルギーは奇妙です, 中にも、今日と呼ばれる多くの空想物語. 訪問者がサイトを訪問するとき奇妙な感じることが.

従って得ている世界の場所があります。 (作成または) この評判オフ ライブ神秘的な評判, 観光目的のために自分たちの土地を活用. 有名な例はモンスターとネス湖の怪獣とではないいくつかの人々 の創意工夫を補完します。,どのような利益を懸念します。. 本当に神秘的な場所, しかし, 観光地図で見つからないし、は、通常はこの神秘的なそれらに帰因.
形而上学的なギリシャの旅を継続, 他の地理的な地域からの謎のサイトを紹介します, いずれにしても、実際に隠されているかどうかは謎ではなく通常の憶測について、当社の予約を維持.

テッサリア
オリンポス (Pieria). 神の聖なる山, おそらく最も有名な山の世界, そこから木星, 神々と男たちの父は、両方の性別を明記します. オリンポス, 離れて古代から, 今日はまだギリシャ人に畏敬の念を起こさせます, 同行ではない、いくつかの奇妙な話ながら、.

オリンポス

険しい峡谷に未確認飛行物体の目撃情報や神秘的なライトが報告されています, 多くが呼び出された場所Kalagiaされている間, 私の意見ではこれがあまりにもこじつけで、, 一緒に、それらは「マテリアライゼーション解除」崖と出口と入口チラシそこを含みます. 神殿の丘のような理論は、地球空洞説とsynomosiologiaの文献にリンクします, 彼らは内部の巨大な基地の存在を前提とするので...

マケドニア
アトス山. 世界的に最も有名なアクセスできない, ハルキディキアトス山の半島は、修道院のいっぱいです, 回廊, 外の世界から完全に孤立して近代的な隠者が住ん庵や洞窟. 聖母マリアの庭, それが今日知られているように, それは長い精神的な練習の場所と思われます, 男性のため通行できない女性のためのすべてのこと古代の力.

アトス山

多くは隠者と自分の経験だけでなく、いくつかの訪問者のために音の物語です. ここで彼らは、最も重要なのpatristic形態のいくつかに住んでいました, Paisiosとソフロニオスなど, そして9人の不可視の僧侶を実行するためのマウントバージンの伝統が密接に東の神秘的な伝統を自分のvodisatvas似ています.

I M Vatopediouピック.Nik.Grigoropolos

PICイメージャルークChapsis

1つのビューによると、, アトス山は、反キリストを歩くことができない、世界で3つの場所のひとつです. これらの「Abaton」反キリストのすべての3つ, 興味深い観察で, 彼らは、聖母マリアに捧げています...

クレタ島

Tsoutsouros. 現代の神話, 世界のほぼすべての国で見られるもののバリエーションから, それはTsoutsourosにある洞窟の有名な話であります, アクセス不可能なエリアが、まさに未知のは、私の知る限りではこれは.

話によると、, 彼のヤギを失った羊飼い, これは、洞窟の中に発見されました, 彼は地下のピラミッドを見たところ, 落下ハーピー島と一致彫像や飛行車を推進, ボレアスの息子の彼らの追撃以下, ジーティよく.

月下旬毎年, 朝露ショー「Drosoulites」と, マイケルNtalianiハッジの死んだ戦士の幽霊がトルコからFrangokastello城を擁護しました

物語の残りの部分は陰謀と良い映画のすべての特性を必要とします. その他, しかし, クレタ島は謎に満ちています, Drosoulitesによって, 拷問幽霊と悲しいスピナロンガに彼の功績を持つ神秘的なミノス.

トラキア

サモトラケ. 強いエネルギーハブ, 聖なる地理のファンのために, 神秘的な島はギリシャ、ヨーロッパで最も強力なエネルギーサイトの一つです. ここでは有名なKaveiria謎の席でした, これについて、私たちは少し知っています.

島は通常、代替観光を好きな人を魅了し、, ストリームスレイヤーの近くにキャンプを避けるために言いました, 強力なエネルギーフィールドがありそうです, その1は、木の幹や枝を発芽する奇妙な方法を見つけました. また、訪問者が奇妙な現象に接触するマウントのSaosの頂上に登るだろうと言われています, そして、まだ見てKaveiresの恐ろしいの形の岩の上にすることができます.

PARAXENESのSTORIES …

太古の地球の天体や自然現象を解釈しようとした時からの人々. しかし、彼らはそれらを識別できなかったと理解して、したがって、それは超自然的な力に起因します.
散乱石橋, 美しいです, 技術的な文明とギリシャの風景の不可欠な部分, 自然と調和し、川に特別な魅力を与えます, その上に誇らしげに立ちます.

“Diavologefyro” Timios Prodromosの流れ, セール. (フォト: RFP)

これらは密接に民間伝承にリンクされています, ジョーク, ことわざ, 戦い, パスワード, 歴史的なイベント, お客様の声, 伝説と伝統.
その基礎中または後に彼らの破壊, 彼らは世界の想像力を開発しました, 誰超自然力に起因します, 主に職人の敵だけでなく、橋, 彼らのためにその洗練と人身御供とさえ親戚に進ん何回も柔らかくします.
ギリシャの闇は、文字には不向きと考えられ, 遠いと超自然の特性と能力を持っていた奇妙な奇妙な生き物との接続, 夜行性の生き物で, ノームや悪魔や吸血鬼.
その意志妖精…彼らは峡谷parafylaganと小川やブリッジと日陰の場所で取得し、彼らは言葉が表示されますので、話をする必要はありません.
妖精, エルフ, 妖精は、そのギリシャの生活に接続されていました, 多くの村は、妖精の接頭辞を持っていること.
ドラゴンは、主に河川の源に生息する神秘的なモンスターです (Drakonera). 殺すためにしようとしている水や他の英雄の使用を防止するため、多くの竜の神話があります。.

カラマでTheogefyro. Pogoniani. (写真.V.Mpoukouvalas)

時には要素は川を柔らかく, 非常に敏感でロマンチックな提示, 以下の民謡のように、:

典型的なアルタの橋についての伝説があります (あります 333 曲のバリエーション) 妻石工の犠牲と, ラードーン (キーラブリッジ) その基盤がsterioseiに二人を犠牲にしたので、通われた方, Andritsenaのヘッドライト, ポントスKAのトラブゾンで髪の.

伝説は、それが川Chrysorroa Trizina「悪魔の橋」を建てたかを物語っ, ガラタからナフプリオンへの道.

悪魔の橋の下にはヒンジの川を渡します (古代の材質). 地域のパシャ, 狩猟のために行くように快適, に割り当てられました’ マスター橋川Damala, Chrysorroa. 橋を建設する2つの岩が離れすぎていたので、しかし、ポイントは、大きな困難を持っていました. 二人は試みとパシャによって断頭のリスクを失敗した後、, 悪魔と合意したマスター・ビルダーは、彼の前に現れました, そして彼の魂を売ります, sterioseブリッジ. パシャは金貨の瓶を寄付しました, 1日は、橋を渡っているためしかし、そのマスター・ビルダーは、6年間で喜ぶことができませんでした, 彼らは宝物を隠していた場所に移動します, 野生の風が彼を拾って拭い. 同時に、雷が家と彼の家族を燃やしました, 誰が悪魔に魂を売りました. 彼らは言います, トレースヤギに似ているブリッジトレースの周りの岩という神話を作成しましたので、悪魔であり、.
神話, ほとんど常に信じ、N.によって教えられました. 「伝統」の上の市民, 言っています: 「アンダーワールドpsychaisでブリッジを通過する必要があります, 毛の橋. これは、髪のようなFtenoです, そして、非常に振とう. どのような魂渡すことはできません, 滝の真下流れる川と失われました ".

SouliでDiavologefyroの靴職人. (フォト: RFP)

自然, 時には、優れた職人として働きます, ゆっくり, unhurriedly, ゆっくりと、しかし確実に, 優れた繊細な技術を持ちます, 永遠の強さと完璧, 男性は執拗にアートのクラスを急いで多くの時間を与えました, 任意の関与と介入しなくても、数が、素晴らしい橋を作ります.

Τις εκπληκτικές αυτές φυσικές κατασκευές η σοφία της λαϊκής μας παράδοσης ονόμασε “Θεογέφυρα”, που αν και ελάχιστες είναι διασκορπισμένες σ’ όλο τον Ελλαδικό χώρο.

Κοντά στη Ζίτσα των Ιωαννίνων, στοΘύαμι (Καλαμά), το διαβολογέφυρο της Μουρμουρίτσας στο Βελεντζικό Άρτας, στην Πωγωνιανή, στον Κλαδέο κοντά στο χωριό Πόθου στην Πελοπόννησο, στο Σούλι κάτω από το χωριό Τσαγκάρι, το Διαβολογέφυρο στο Δαμαλά Τροιζήνας, ή Διαβολογέφυρα στο ρέμα του Τιμίου Προδρόμου κοντά στις Σέρρες και το διαβολογέφυρο στη Δίβρη της Ηλείας είναι μερικά από τα παραπάνω, που ο λαός μας φρόντισε να τα ντίσει και να τα επενδύσει με μύθους, θρύλους, παραδόσεις, προλήψεις και δεισιδαιμονίες δίνοντάς τους έτσι ζωντάνια και αιωνιότητα.

Χαρακτηριστικό είναι ένα από τα εκατοντάδες δημοτικά τραγούδια, παραλλαγή του προηγούμενου, που αναφέρεται σε “στοιχειά”:

Όσα τέτοια γεφύρια έφτιαξε η φύση, ο κόσμος τα είπε “Θεογέφυρα”. Όσα έφτιαξε ο άνθρωπος σε δύσκολα σημεία, που φάνταζαν απίθανο να γίνουν ο κόσμος τα ονόμασε “Διαβολογέφυρα”, γιατί θεωρούσε ότι ήταν έργα διαβόλου.
Με το πέρασμα των αιώνων όμως, λόγω της δυσκολίας κατασκευής και των δύο, οι παραπάνω έννοιες ταυτίστηκαν και ονομάζονται Θεογέφυρα ή Διαβολογέφυρα.

Διαβολογέφυρο Μουρμουρίτσας στο Βελεντζικό Άρτας. (フォト: RFP)

Το “Διαβολογέφυρο” στη Δίβρη είναι γνωστό στο Πανελλήνιο, μέσα από τις “Παραδόσεις” του λαογράφου Νικολάου Πολίτη (アテネ 1965) και του περιηγητή Χρ. Κορύλλου το 1891.

Πρόκειται για ένα φυσικό πέρασμα του νερού του Διβριώτικου ποταμού ή ρέματος της Κλομποκής, που έχει διαβρώσει το βράχο και έχει δημιουργήσει έτσι ένα φυσικό γεφύρι, ένα Θεογέφυρο.

Όμως ο τοπικός θρύλος θέλει το γεφύρι αυτό να είναι έργο διαβόλου, που τον κορόιδεψε ο διβριώτης μυλωνάς ονόματι “Γιάνναρος”, όπως τον διηγήθηκαν οι διβριώτες στον Ν. Πολίτη πριν από το 1900. η διήγηση του Πολίτη λέει:

“ Τα δεκαήμερα γυρίζουν οι διαβόλοι, που τους λεν Καλλικαντζάρους ή Κατσι-μπουχέρους, και μαγαρίζουν όλαις ταις στάμναις και τα τσουκάλια και ότι άλλο τέτοιο είναι ‘ς το σπίτι. ΄Σ τους μύλους μάλιστα έχουν όλο το ελεύτερο να κάνουν ότι θέλουν, γιατί ο διάβολος εδιάταξε πως να τον κουνήσουν οι άνθρωποι το μύλο, που μονάχοι τους δεν ήξευραν. ため’ αυτό τα δωδεκάημερα δεν πρέπει να πηγαίνουν ‘ς τούς μύλους οι άνθρωποι, αν τύχη μάλιστα και πάσχουν από αερικά. Και αυταίς ταις ημέραις οι μύλοι πολλαίς φοραίς αλέθουν μονάχοι τους, χωρίς το μυλωνά.

Ένας μυλωνάς από τη Δίβρη, Γιάνναρο τον έλεγαν, είχε το μύλο του κοντά ‘ς το Διαβολογέφυρο, προτού να φτειαστή, και πήγε μια φορά τα δωδεκαήμερα αποβραδιού για ν’ άλεση. Άφού έρρηξε τάλεσμά του, ΄ς το μύλο, εσούβλισε ένα κομμάτι χοιρινό κρέας που είχε μαζί του, και το γύριζε ‘ς τη φωτιά να ψηθή. Έκεί νά σου και παρουσιάζεται ένας διάβολος σαν άνθρωπος, πού χε ‘ς ένα ξύλο δεμένον ένα μπάκακα, και μ’ αυτό άλειφε το χοιρινό κρέας, k’ έλεγε πως ανακατώνει το παχύ με τάχαμνά για να φάνε μαζί. Ό μυλωνάς εκατάλαβε πως αυτός ήταν ο διάβολος, ήρθε σε πολλαίς ομιλίαις μαζί του και ‘ς το ύστερα εγίνανε μπραζέρηδες’ τον ερώτησε ο διάβολος πως τον λένε, και είπε’

“ Κάηκ’ ατός μου”.

Άφού αλέστηκε το άλεσμα, έδωσε τη σούγλα ‘ς το διάβολο για να την γυρίζη. Και αυτός εφόρτωσε τάλεύρι, και έπειτα πήρε τη σούγλα από τα χέρια του διαβόλου, για να ιδή τάχατες αν εψήθη το κρέας, και του έδωσε μια δυνατή ‘ς τα μάτια, και αμέσως καβάλλησε το ζω του, χώθηκε ανάμεσα ‘ς τα δυο πλευρά, και δρόμο! Ο διάβολος έβαλε τοις φωναίς, έτρεξαν οι συντρόφοι του και τον ρωτούσαν ποιος τον έκαψε. Και κείνος τους έλεγε:

“Κάηκ` άτός μου.

Τότε καλά έπαθες!” του λέν, κ`έφυγαν και τον έβριζαν και τον μάλλωναν γιατί δεν επρόσεχε.

Με τα πολλά όμως, σαν είδαν την επιμονή του και τοις φωναίς του, κατάλαβαν πως κάποιος άλλος τον έκαψε και βγήκαν γυρεύοντάς τον. Έφτασαν τάλογο, είδαν τα δυό πλευρά και τον άνθρωπο που καθώς ήταν κουλουριασμένος έμοιαζε για σακκί, και τον πήραν για το μισογόμι, και είπαν:

“ Να το άλογο, έ το ένα πλευρό, έ και το άλλο` να και το μισογόμι. Και αυτός ο κερατάς πίσω έρχεται”.

Έκαμαν έτσι πολλαίς φοραίς το δρόμο από τάλογο ‘ς το μύλο κι’ από το μύλο ‘ς τάλογο, όσο που λάλησαν τα κοκόρια κ’ έφυγαν, χωρίς να τον ευρούν. Πήρε θάρρος απ’ αυτό του το κατόρθωμα ο μυλωνάς, και άλλη μια φορά που παρουσιάστη εμπρός του ο διάβολος, του έγραψε με το ζερβό του χέρι ‘ς το κούτελο ΄να σταυρό και έτσι τον εστερέωσε ‘ς την ανθρωπινή μορφή.
Τον παρουσίασε ‘ς τη γυναίκα του πως ήταν τάχατες δούλος, και τον διέταξε να κάνη έργα που δεν μπόρειγε να τα κάνη άνθρωπος. Και τα έκανε. Έκανε εν’ αυλάκι ανάμεσα ‘ς τα βράχια για να ποτίζουνται τα χωράφια, έφτειασε και το διαβολογιόφυρο μαζί με άλλους διαβόλους. Άλλά κατά δυστυχία του μυλωνά, το μεγάλλο Σαββάτο, η γυναίκα του αφού εσυγύρισε και τα εκαθάρισε ούλα καλά, ηθέλησε να καθαρίση και το δούλο, και τον έλουσε, και έτσι εβγήκε ο σταυρός.
Ο διάβολος έτσι έγινε διάβολος σαν και πρώτα, έκλασε κ’ είπε` όπου η πορδή μου, εκεί και τα έργα του. Και αμέσως χάλασαν τα έργα του, χάλασε και ταυλάκι, και μόνο πού και πού φαίνονται σημάδια άπ’ αυτό ‘ς τούς βράχους. Και μόνο το διαβολογιόφυρο έμεινε ώς τα τώρα”.

どのような,τι όμως η φύση και ο άνθρωπος με περίσσιο μεράκι έφτιαξαν, βάλθηκε ο νεοέλληνας με πρόφαση την …πρόοδο να αποτελειώσει.

ソース: Περιοδικό “διβρη”, τεύχος 135

Και αυτό γιατί στην περιοχή του Διαβολογέφυρου, στο Διβριώτικο ρέμα, λειτουργεί Μικρό Υδροηλεκτρικό Εργοστάσιο (ΜΥΕ), με αποτέλεσμα την καταστροφή του φυσικού τοπίου, την πλήρη απαξίωση και τον αφανισμό του Διαβολογέφυρου. ΕΚ ΤΟΥ Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου

Μυστηριώδεις ενεργειακοί τόποι στην Ελλάδα, που εμπνέουν δέος, εγείρουν ερωτηματικά και ενίοτε προκαλούν «ανατριχίλες». Σπίτια, τόποι, ναοί, 離れて, νησιά, με «περίεργες ενέργειες». Σε κάθε χώρα, σε κάθε ήπειρο, σε ολόκληρο τον πλανήτη μας, αλλά και λίγα μόλις μέτρα μακριά μας, υπάρχουν περιοχές που αποτελούν τόπους σημεία-αναφοράς, για τους ανθρώπους που ζουν εκεί.

Όποιο κι αν είναι το «υπόβαθρο» τους, οι τόποι αυτοί έχουν κάτι το ξεχωριστό και συχνά αποπνέουν ένα μυστήριο, ένα αίνιγμα. Οι δυνάμεις των τόπων αυτών επιδρούν στον άνθρωπο και στις δραστηριότητες του. Η επιρροή τους άλλοτε είναι θετική, άλλοτε αρνητική, ενώ πολλές φορές είναι ακόμα «γουρλίδικη» ή και θεραπευτική!

ΜΎΚΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΡΆΧΩΒΑ

Δεν θα σας πάω μακριά. Πάρτε για παράδειγμα τους δύο από τους πιο τουριστικούς «πόλους» έλξης της Ελλάδας. Η Μύκονος του «διεθνούς jet-set» και η Αράχωβα, η «Μύκονος του χειμώνα». Τι κοινό είχαν οι δύο τόποι; 最初の, ότι οι κάτοικοί τους δεν είχαν στον «ήλιο μοίρα». Οι μεν πάλευαν με τους αέρηδες του Αιγαίου, που σπάνια τους επέτρεπαν να βγουν για ψάρεμα και οι δε με τις παγωνιές και τα χιόνια του Παρνασσού. しかし, βρίσκονταν πολύ κοντά σε δύο από τα πιο δυνατά ενεργειακά κέντρα της Ελλάδας: η Μύκονος «δίπλα» στη Δήλο και η Αράχωβα σε απόσταση αναπνοής από τους Δελφούς! Θα μου πείτε γιατί δεν συνέβη το ίδιο και σε άλλους τόπους που «γειτνιάζουν» με τους Δελφούς ή τη Δήλο; Καταρχήν συνέβη, αλλά σε μικρότερο βαθμό.

Όλες οι Κυκλάδες (που ονομάζονται έτσι επειδή σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω από το ιερό νησί της Δήλου) αποτελούν σημείο αναφοράς για τους λάτρεις της Ελλάδας ανά τον κόσμο και τον πιο λατρεμένο προορισμό των γήινων (それだけではありません!). Το ίδιο ισχύει και για τα χωριά ή τις τοποθεσίες που βρίσκονται πλησίον των Δελφών και της Αράχωβας.

ΣΑΝΤΟΡΊΝΗ ΚΑΙ ΑΜΟΡΓΌΣ

Μιλώντας για Κυκλάδες θα ήθελα να τονίσω ένα «περίεργο» γεγονός ή καλύτερα μια «στατιστική», που έχω διαπιστώσει από φίλους και φίλους φίλων. Πολλά από τα ζευγάρια που πέρασαν διακοπές στη Θήρα (Σαντορίνη), έζησαν ένα είδος crash-test στη σχέση τους και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που χώρισαν! それどころか, το νησί της Αμοργού, αποτελεί έναν τόπο ηρεμίας, γαλήνης και θετικής ερωτικής ενέργειας!

ΑΘΉΝΑ

Ας έρθουμε όμως ακόμα πιο κοντά. Τέτοιοι τόποι υπάρχουν παντού, ορισμένοι μάλιστα είναι δίπλα μας, τους συναντάμε στις καθημερινές διαδρομές μας. Πριν καιρό , ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, μέσα από την εκπομπή του τον «Όμορφο Κόσμο 2», σε αφιέρωση για τα στοιχειωμένα σπίτια, έκανε αναφορά στο λόφο του Αρδηττού, που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα ακριβώς από το Καλλιμάρμαρο. «Περίεργα πράματα» συμβαίνουν εκεί, τόνισαν οι κάτοικοι και σίγουρα δεν έχουν άδικο.

Το σημείο βρίσκεται σε ένα πολύ κεντρικό σημείο στην Αθήνα. Μπροστά από το εθνικό κολυμβητήριο, πάνω από τον δρόμο που οδηγεί από την οδό Καλλιρρόης στο Καλλιμάρμαρο, υπάρχουν ερείπια ιερού της Αγροτέρας Αρτέμιδος. Τα σπίτια που υπάρχουν εκεί είναι γκρεμισμένα και κανένας δεν αναλαμβάνει την αγοραπωλησία τους. Η «ατμόσφαιρα» που αποπνέει ο χώρος είναι αρκετά δυσάρεστη για τον περισσότερο κόσμο.
Μία άλλη τέτοια περιοχή εντοπίζουμε στην Τήνο, στο Φαλατάδο και στην γρανιτένια στοά της Γελιδοκαμάρας, από την οποία υποτίθεται ότι περνούσαν οι Γελιδούδες (νεράιδες).

ΚΡΉΤΗ

Στο οροπέδιο του Ομαλού, στην Κρήτη υπάρχει το σκοτεινό και τρομακτικό σπήλαιο του Τζανή. Λέγεται έτσι επειδή εκεί χάθηκε κάποιος με αυτό το όνομα, ενώ πιθανολογείται ότι στις δαιδαλώδες στοές του χάθηκαν και πολλοί άλλοι. Η αίσθηση που προκαλείται όταν μπαίνει κάποιος σε αυτό, είναι τρομακτική. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φορτισμένο με αρνητική ενέργεια μέρος που προκαλεί πανικό και έντονο στρες στους επισκέπτες.

Στην Κρήτη, また, ο Τσούτσουρος, ένα μικρό και άγνωστο χωριό στην ευρύτερη περιοχή της Ιεράπετρας, είναι ένα πολύ αρνητικό μέρος με βαριά ατμόσφαιρα και έντονα «ιονισμένη» θάλασσα. 多分, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλά από τα παιδιά που ζουν και μεγαλώνουν εκεί είναι, 残念なことに, καθυστερημένα.

Κάποιες ωστόσο περιοχές της Κρήτης είναι ιδιαίτερα πλούσιες τόσο σε αρχαιολογικά ευρήματα όσο και σε θρύλους. Μια από αυτές είναι και η αρχαία Ίναχος, σημερινός Τσούτσουρας, που χαρακτηρίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές μεταφυσικού και παραφυσικού χαρακτήρα σα μια από τις πλέον μυστηριώδεις περιοχές της πατρίδας μας και ίσως του πλανήτη. Δεν αποκλείεται αυτό να οφείλεται στην ονομασία της, η οποία συνδέεται άμεσα με το σπήλαιο της αρχαίας θεάς της γονιμότητας Ειλείθυιας, που διαφορετικά λέγονταν και Ινάτη. Σύμφωνα με ερευνητές αρχαίων γλωσσών η ετυμολογική ανάλυση της λέξης περιλαμβάνει το «ης» που στην αιτιατική γίνεται «ην» και σημαίνει δύναμη, το «να» που σημαίνει ναός και το «το» που προσδιορίζει το χώρο. Ινάτη λοιπόν σημαίνει «χώρος με ναό που διαθέτει δύναμη» κι έτσι πιθανόν να εξηγούν κάποιοι τη μεγάλη ενεργειακή δύναμη που διαθέτει η πάλαι ποτέ Ίναχος και πλέον Τσούτσουρας, όνομα που επίσης προέρχεται από το βάθος του χρόνου, από την εποχή δηλαδή που οι Κρήτες διατηρούσαν εμπορικές συναλλαγές με τους Αιγυπτίους και σημαίνει «πατέρας και γιος του Ρα». Όλα τα παραπάνω βέβαια είναι ερμηνείες που μπορεί να είναι αυθαίρετες και το μόνο σίγουρο είναι πως η μεγάλη δύναμη του Τσούτσουρα κρύβεται στους αρχαιολογικούς θησαυρούς αμυθήτου αξίας που βρίσκονται στο υπέδαφος του, προκαλώντας εδώ και χρόνια τους αρχαιοκάπηλους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του, 75χρόνου σήμερα, Μανόλη Κεφαλάκη, ο οποίος έφερε στην επιφάνεια κάποια από τα σημαντικότερα ευρήματα που βγήκαν μέχρι στιγμής στον Τσούτσουρα, αποσκοπώντας βέβαια σε ίδιον όφελος, κάτι που του κόστισε εφτά χρόνια φυλακής. Πλήρωσε την αρχαιοκαπηλία του, αλλά τα ευρήματά του χάθηκαν στην πορεία και σίγουρα κάποιοι τα εξαργύρωσαν παραμένοντας στο απυρόβλητο… ソース: stigmes.gr “

Πολλές από τις περιοχές με έντονη ενέργεια συνήθως φιλοξενούν ναούς, οικοδομήματα αφιερωμένα σε θεότητες, ή απλά κάποιους ογκόλιθους αρκετών τόνων που είναι τοποθετημένοι με ένα ξεχωριστό τρόπο. Πολλοί από τους τελευταίους χρονολογούνται εδώ και χιλιάδες χρόνια, ενώ ακόμη και σήμερα η τοποθέτηση τους αποτελεί ένα μυστήριο, αφού υποτίθεται ότι οι άνθρωποι εκείνων των εποχών δεν είχαν τέτοιες μεταφορικές δυνατότητες. Αρκεί να αναλογισθούμε ότι ούτε και σήμερα διαθέτουμε ανάλογα μηχανήματα! «Τρανταχτό» παράδειγμα, το νησί του Πάσχα:
Οι αρχαίοι λαοί και φυσικά, οι αρχαίοι Έλληνες, θεωρούσαν τη γη σαν ένα ζωντανό οργανισμό. Πίστευαν ότι ο πλανήτης μας διαθέτει «πηγές» που άλλες προσφέρονται για την ανθρώπινη επιβίωση και άλλες αποβάλλουν ό,τι δεν του είναι χρήσιμο, όπως ακριβώς κάνει και ο ανθρώπινος οργανισμός. その結果, τα «απόβλητα» της Γης είναι βλαβερά για τον άνθρωπο, αλλά και για όποιον άλλο οργανισμό ζει εκεί.

どれどれ, 今, μερικές περιοχές με καλή και θετική ενέργεια για τον άνθρωπο. Στην Αθήνα υπάρχουν αρκετές, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι σε πάρα πολλούς τόπους ενέργειας είναι σήμερα οικοδομημένοι ιεροί ναοί. とてもシンプル, πάρα πολλές εκκλησίες, 主に, περασμένων αιώνων, βρίσκονται χτισμένες επάνω στα απομεινάρια αρχαίων ιερών. Ο λόγος ήταν ότι προσπάθησαν να επωφεληθούν τη δύναμη των τόπων αυτών. Οι σύγχρονες εκκλησίες, δεν ακολουθούν αυτόν τον κανόνα, παρά ελάχιστα. Μια βόλτα μέχρι την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής στην οδό Ακαδημίας θα σας πείσει. Δείτε τους αρχαίους κίονες που κοσμούν το ναό και το μαρμάρινο «τραπέζι» στην πίσω αυλή!
Στην Ακρόπολη υπάρχει Ασκληπιείο, το οποίο βρίσκεται κοντά σε μία πηγή. Το νερό της πηγής από τα αρχαία χρόνια θεωρείτο θαυματουργό και ιαματικό. Ακόμα και σήμερα, που στη θέση του Ασκληπιείου κτίστηκε ναός της Ζωοδόχου Πηγής. Η περιοχή διατηρεί έναν δικό της «ανεβασμένο» αέρα και το νερό εμβολιάζει με δύναμη, όσους το πιουν.

Στο Μαρούσι υπάρχει ένα μικρό λευκό εκκλησάκι με αυλόγυρο, αφιερωμένο στον Αϊ Γιάννη. Χρονολογείται από τον 15ο αιώνα και είναι χτισμένο πάνω στα θεμέλια του αρχαίου ναού της Αρτέμιδος Αμαρυσίας. Μόλις πλησιάζει κάποιος εκεί αμέσως αρχίζει να αισθάνεται γαλήνη, αναζωογόνηση και ξεγνοιασιά. Λες και χάνονται με μιας όλα τα προβλήματα. Ο Αϊ Γιάννης στο Μαρούσι, δεν προσφέρει μόνο θετική ενέργεια αλλά και θεραπευτική.

Η περιοχή της Πάρνηθας χαρακτηρίζεται από την θετική ενέργεια που εκπέμπει. Το βουνό είναι γεμάτο από πηγές. Τα νερά της Πάρνηθας είναι χωνευτικά και ιαματικά, επειδή περιέχουν μεγάλες ποσότητες σόδας, ασβεστίου και ιωδίου.
Πολλοί θρύλοι και ιστορίες για νεράιδες και ξωτικά αναφέρονται για την πηγή «της κυράς» κοντά στην κορυφή του βουνού. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.164 対策. Όποιος έχει το κουράγιο να σκαρφαλώσει ως εκεί και πιει από το νερό της, λέγεται ότι θα πετύχει στη ζωή του πολλά. Θα αισθανθεί μία ανώτερη δύναμη να τον κατακλύζει, αφού πρώτα μπορέσει να «συντονιστεί» με τις δονήσεις του τόπου και καταφέρει να «δει» τη «μαγική» δύναμη της πηγής, η οποία λογοτεχνικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εμφανίζεται σαν μια ακριβοθώρητη νεράιδα. Ο οδοιπόρος θα πρέπει να πιεί και να λουστεί με το νερό της πηγής της κυράς.

Πολλοί από εσάς θα έχετε ακουστά ή θα έχετε επισκεφτεί το σημείο εκείνο στην Πεντέλη όπου τα αυτοκίνητα παθαίνουν… παράκρουση. Ανεβαίνουν στην ανηφόρα μόνα τους! Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στα Λείβηθρα Πιερίας…

Λίγο έξω από την Αθήνα, μετά τη λίμνη του Μαραθώνα υπάρχει η μονή Βρανά, πάνω στο όρος Αφορισμός. Η μονή είναι κτισμένη πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού της Χθόνιας Δήμητρας και μάλιστα στο άνοιγμα μιας σπηλιάς, σφραγίζοντας έτσι την είσοδο της. Από την σπηλιά αυτή έβγαινε και να συνεχίζει να βγαίνει, 今日, από το ύψος του καμπαναριού, μύρο! Το μύρο αυτό έχει ιδιότητες ανάτασης των πνευματικών μας δυνάμεων, λες και μας δίνει την ώθηση να ενωθούμε με τον το θεό!

Στην Εύβοια, στη βόρεια πλευρά του χωριού Οκτωνιά, σ’ ένα σπάνιας ομορφιάς φυσικό περιβάλλον, είναι κτισμένη η μονή Καταρράκτη, στο όνομα του Αγίου Δημητρίου. Στον καταρράκτη που υπάρχει κοντά στο μοναστήρι αποδίδονται πολλές θαυματουργές ιδιότητες.

Στα Θερμά ή Λουτρά, στη Σαμοθράκη, οι ζεστές θειούχες πηγές, είναι φημισμένες από την αρχαιότητα για τις ιαματικές τους ιδιότητες. Τα θαυματουργά νερά της Υπέρειας Κρήνης, στο Βελεστίνο, βοηθούν πάρα πολύ σε γυναικολογικές ασθένειες και σε μετεγχειρητικές καταστάσεις.

Ιδιαίτερα θαυματουργές είναι και κάποιες κρήνες στην Πορταριά και στις Μηλιές του Πηλίου. Η ποιότητα του νερού είναι τέτοια, που ξεπερνάει και την φήμη του νερού της Σερβίας. Μιλάμε για «αθάνατο νερό», που ευφραίνει την καρδιά και αναζωογονεί τον άνθρωπο.

Στο μικρό νησάκι Παλάτα απέναντι από την χώρα της Νάξου, βρίσκεται η Πόρτα, (ή «Πορτάρα»), το μόνο τμήμα που απέμεινε από τον αρχαίο ναό του Απόλλωνα. Το μέρος αποπνέει έντονη θετική ενέργεια που πλημμυρίζει τον τόπο.

Στη Σύρο και στην περιοχή Χάλαρα, που βρίσκεται στα βόρεια του νησιού, η πλαγιά του βουνού είναι σχισμένη σε αμέτρητες φέτες. Όταν τις διασχίσουμε, νιώθουμε να μας πλημμυρίζει μία απέραντη δύναμη και ενώ έχουμε περπατήσει αρκετά δεν αισθανόμαστε καμία κούραση.

Φωτ : Ελ. Καλογερά Σύρος

Aναζητώντας τόπους δύναμης στη Σύρο, αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούμε στα Xάλαρα. Tα Xάλαρα είναι πολύ συνηθισμένο όνομα στο χάρτη των τοπωνυμίων της Σύρου. Yπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις τοποθεσίες με το όνομα αυτό. Tα Xάλαρα που βρίσκονται βόρεια, 距離で 600-700 μέτρων από την πηγή Σύριγγα, είναι ένας εξαιρετικά μαγευτικός και παράξενος τόπος, που μοιάζει να κρύβει μια μυστηριακή δύναμη. Πρόκειται για μια πλαγιά του βουνού, σχισμένη σε αμέτρητες φέτες. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως αυτές οι σχισμές έχουν δημιουργηθεί από κάποιον σεισμό ή από μετακίνηση του εδάφους. Aλλά η διαφορά της αίσθησης όταν μπαίνουμε στις σχισμές και η χαοτική διαφοροποίηση του φυσικού περιβάλλοντος μέσα σ’ これら, μας αφήνουν με την εντύπωση πως ο τόπος αυτός δε δημιουργήθηκε από φυσικά αίτια: Eίναι φτιαγμένος από το υλικό που φτιάχνονται οι μύθοι… Aκόμη κι όταν βρισκόμαστε κοντά σε αυτή την περιοχή ή κοιτάζουμε από την κορυφή του βουνού -περίπου 30 と 40 μέτρα πιο ψηλά- δε μπορούμε να αντιληφθούμε την ύπαρξη του τόπου. Aν και οι περισσότερες σχισμές έχουν φάρδος πάνω από δυο μέτρα, η κίνηση μέσα τους γίνεται με δυσκολία. Eνώ είναι δυνατό να προχωρήσουμε σκαρφαλώνοντας και κατεβαίνοντας από τη μια σχισμή στην άλλη, δύσκολα μπορούμε να βρούμε από ποιο σημείο θα καταφέρουμε να βγούμε μέσα από αυτόν το φυσικό λαβύρινθο. Tο ύψος των βράχων που δημιουργούν τις σχισμές αρχίζει από 3-4 μέτρα και φτάνει τα πολύ περισσότερα. Mπαίνουμε σ’ αυτόν τον ιδιόμορφο τόπο πάντοτε από το ίδιο σημείο: μια τρύπα σε έναν ανοιχτόχρωμο βράχο, που την περνάμε έρποντας. Mόλις αντικρίσουμε το εσωτερικό, ακολουθεί ένα παράξενο σοκ. Eίναι σα να εγκαταλείπουμε ολόκληρο το γνωστό κόσμο και να επιχειρούμε μια απόπειρα εξερεύνησης σε ένα νέο κόσμο… Mπαίνοντας στο λαβύρινθο των σχισμών, με την τρύπα της εισόδου μόλις ένα-δυο μέτρα πίσω μας, το πρώτο πράγμα που ανακαλύπτουμε είναι πως έχουμε κυριευτεί από μια παράξενη αίσθηση: Nιώθουμε την παρουσία μιας αρχέγονης δύναμης. しかし, συνειδητοποιούμε αστραπιαία ότι δεν υπάρχει καμιά απολύτως ένδειξη ζωής μέσα σ’ αυτές τις σχισμές! Δεν υπάρχουν ούτε έντομα ούτε ζωύφια ούτε ερπετά ή μικρά ζώα ούτε πουλιά στον ουρανό (αν και η ευρύτερη περιοχή είναι γνωστός τόπος κυνηγιού…). H βλάστηση περιορίζεται σε μερικές κίτρινες λειχήνες πάνω στους βράχους. Mολονότι η υγρασία είναι υπερβολική και οι βράχοι βρεγμένοι, δεν υπάρχουν αγριόχορτα ή άλλα ίχνη φυτών. Λόγω της ιδιομορφίας του τοπίου οι ακτίνες δεν αγγίζουν το έδαφος παρά μονάχα μερικά λεπτά κατά τη διάρκεια του μεσημεριού, παρόλο που ανάμεσα στις σχισμές είναι φωτεινά. Προχωρώντας, αντικρύζουμε πάρα πολλούς βράχους των οποίων οι κορυφές είναι τέλειες φυσικές πυραμίδες, ενώ οι σχισμές είναι διάσπαρτες από τρύπες και λαγούμια απροσδιόριστου βάθους και κατεύθυνσης. Aν κάνουμε τον κόπο να κοιτάξουμε το ρολόι, αντιλαμβανόμαστε ότι ο χρόνος κυλά διαφορετικά εκεί μέσα… しばしば, για να προχωρήσουμε 500-700 μέτρα μέσα στις σχισμές, ανακαλύπτουμε έκπληκτοι ότι σύμφωνα με το ρολόι μας έχουν περάσει σχεδόν δυο ώρες. Kι αυτό δε συμβαίνει λόγω της δυσκολίας στο βάδισμα… Πέρα από τα αισθήματα δέους που μας κατακλύζουν, μας πλημμυρίζει μια απέραντη δύναμη. 突然, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει ίχνος κούρασης στο κορμί μας, ενώ ταυτόχρονα κανένα από τα προβλήματά μας δε μας ακολούθησε μέσα στις σχισμές… Nιώθουμε για λίγο πως ταξιδεύουμε σ’ έναν άλλο χώρο και σ’ έναν άλλο χρόνο, μα τελικά ανακαλύπτουμε πως δεν βρισκόμαστε αλλού… μα “どこにも”… O προσεκτικός αναγνώστης σίγουρα θα διαπίστωσε από την παραπάνω περιγραφή ότι τα Xάλαρα έχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα “νεραϊδότοπο”. H περιοχή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως “άορνος πέτρα” σύμφωνα με τον ορισμό που έδιναν οι αρχαίοι σοφοί σε περιοχές με ιδιαίτερη δύναμη, λόγω του ότι τα πουλιά αποφεύγουν να πετούν πάνω από τα εδάφη τους. H συμπεριφορά αυτή των πουλιών σχετίζεται με το φυσικό ένστικτο του προσανατολισμού, το οποίο χάνεται σε περιοχές με έντονη φυσική μαγνητική δραστηριότητα. Έχει ενδιαφέρον να γίνουν και μερικές επιπλέον επισημάνσεις, οι οποίες μπορεί να βοηθήσουν όποιο θέλει να ερευνήσει περισσότερο, να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. H ευρύτερη περιοχή γύρω από τα Xάλαρα ονομάζεται Στροβίλια, κάτι που υποψιαζόμαστε ότι παραπέμπει σε στροβιλισμούς και διαταραχές που προέρχονται από την ύπαρξη γεωμαγνητικών ρευμάτων. Σύμφωνα με την Πυθαγόρεια Aριθμοσοφία, ο λεξάριθμος της λέξης XAΛAPA είναι 733, όσο και οι λεξάριθμοι των φράσεων ΓAIA ΣYPIH και AΓIA ΣYPIH… ΕΚ ΤΟΥ www.paranormap.net

Στις επισκέψεις μας στους χώρους αυτούς θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας, ότι δεν πρέπει να φτάσουμε εκεί με την προκατάληψη ότι θα νιώσουμε κάτι συγκεκριμένο. Δεν πρέπει να πλησιάσουμε τους τόπους δύναμης σαν αντικείμενο εξέτασης που θα επιβεβαιώσουμε ή θα διαψεύσουμε την αλήθεια τους. Τα αισθήματα μας θα πρέπει να είναι αγνά.

Δημιουργία : BY ERRIKOS

Όλοι οι τόποι δύναμης σηματοδοτούνται από ιερά και ναούς, που συνδέονται μεταξύ τους με νοητές γραμμές και σχηματίζουν ισοσκελή ή ισόπλευρα τρίγωνα, πολύγωνα, ή άλλα γεωμετρικά σχήματα. Τα πιο γνωστά τρίγωνα σχηματίζονται ανάμεσα στους Δελφούς στην Ολυμπία και στην Ακρόπολη, την Αφαία (στην Αίγινα) το Σούνιο και τον Παρθενώνα.

Τα σπίτια και οι πόλεις που αναπτύχθηκαν γύρω από τους τόπους δύναμης σχεδιάστηκαν έτσι, ώστε να «λειτουργούν» σαν προθάλαμοι των ναών, που συνδέονταν με άλλους ναούς–τόπους δύναμης, άλλων πόλεων και που όλα μαζί, ναοί και πόλεις – κτίρια, ήταν κι αυτοί μικροί τόποι δύναμης.
Κάθε κτίσμα, από τις πιο απλές κατοικίες έως και τα δημόσια κτίρια, οικοδομούνταν έτσι ώστε να λειτουργούν και αυτά σαν μικροί τόποι δύναμης. Αποτελούσαν, すなわち, διάμεσα της Οικοδύναμης, του αρχαιοελληνικού «φενγκ σούι» και διαβιβαστές ευδαιμονίας και υγείας προς το σύνολο των κατοίκων. Όλες οι κατοικίες εκπλήρωναν την εντελέχεια τους, και εντελέχεια σε μία κατοικία είναι η ευδαιμονία των ανθρώπων που ζουν μέσα σε αυτό. Για την ευδαιμονία, ほか, και όχι για την κακοδαιμονία, γίνονται όλα.

古代ギリシャ人, よく, αφού μελέτησαν και γνώρισαν τη φύση και όλους τους τόπους δύναμης, προσδιόρισαν τις «δονήσεις» των οικιών και τις θέσεις τους αναμεταξύ τους, καθώς και την διαρρύθμιση των χώρων, έτσι ώστε αυτοί και τα πράγματα που υπάρχουν μέσα σε αυτούς να έχουν την κατάλληλη τάξη, διάθεση, ευρυθμία, συμμετρία και κοσμιότητα, προκειμένου αρμονικά να συνδεθούν με τα υπόλοιπα κτίρια και αυτά με τις πόλεις και όλα μαζί με την φύση, για να αποτελέσουν ισχυρούς τόπους δύναμης.
Με άλλα λόγια τα κτήρια, ακόμα και οι απλές κατοικίες συστηνόταν να τοποθετούνται σε συγκεκριμένες θέσεις, με απώτερο σκοπό να δημιουργήσουν ένα τέλειο «μουσικό όργανο»: αρχικά την πόλη και οι πόλεις την Ελλάδα και τις αποικίες της! Οι οικίες, σαν μουσικά όργανα μίας μεγάλης ορχήστρας, «έπαιζαν» και «συντονίζονταν» με τη φύση που διευθύνει αυτήν την ορχήστρα, ώστε η εντελέχεια τους να «αποδίδει» ή να «συνηχεί» μια αρμονική Οικοδύναμη.

Τι είναι, όμως αυτό που κάνει τους τόπους που αναφέραμε ιδιαίτερους και τόσο πολύ θετικούς; Γιατί οι τόποι αυτοί είναι γεμάτοι δύναμη και γιατί κάποιοι άλλοι μας δημιουργούν αισθήματα άγχους, κατάθλιψης ή μας αρρωσταίνουν;
Όπως είπαμε αρχικά, ο πλανήτης μας είναι ένας ζωντανός οργανισμός, θα δούμε τώρα κάποιες ιδιαιτερότητες αυτού του οργανισμού. Οι περισσότεροι από τους τόπους δύναμης χαρακτηρίζονται από το έντονο ανάγλυφο του εδάφους και από τις τεκτονικές ανωμαλίες του γήινου φλοιού, όπως στα Μετέωρα. Έχει παρατηρηθεί επίσης ότι σημαντικό ρόλο παίζει το μαγνητικό πεδίο, αλλά και η γήινη και κοσμική ακτινοβολία!

Η Γη περιβάλλεται από ένα τεράστιο πλέγμα ενεργειακών γραμμών, που σχηματίζει πεντάεδρα, μοιάζει δηλαδή με μια τεράστια μπάλα ποδοσφαίρου. Στους κόμβους που βρίσκονται πάνω στις ενώσεις εντοπίζονται τα σημαντικότερα ιερά και μνημεία της ανθρωπότητας, όπως είναι ο Παρθενώνας, η μεγάλη πυραμίδα στην Αίγυπτο, το Στόουνχεντς στην Μ. 英国.

Θα πρέπει ακόμα να αναφέρουμε τα τελλουρικά ρεύματα, τα οποία είναι φυσικά ηλεκτρικά ρεύματα, που ρέουν πάνω σε οριζόντιες επιφάνειες που βρίσκονται πάνω στην γη. Όταν ένα τελλουρικό ρεύμα συναντήσει μία υπόγεια φλέβα νερού, τότε το νερό μαγνητίζεται και αποκτά ιαματικές ιδιότητες.
Πολλές από τις ενέργειες που απελευθερώνονται, λειτουργούν αρνητικά για τον άνθρωπο, ιδιαίτερα στα σημεία που διασταυρώνονται. しかし, στα αρχαία χρόνια πολλοί λαοί, αλλά και οι Έλληνες, είχαν βρει τρόπο να εξουδετερώνουν την αρνητική ενέργεια ενός τόπου, απλά με την τοποθέτηση σε πολύ ακριβείς τριγωνικούς σχηματισμούς, «dolmen» που «καθαρίζουν» την περιοχή. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και η κατασκευή στο επίκεντρο αρνητικών τόπων πυραμίδων ή θόλων, που διαθλούν την αρνητική ακτινοβολία.

«Dolmen» σημαίνει «πέτρινο τραπέζι». Κάτι τέτοιο συναντάμε στην Αμοργό. Οι ντόπιοι το ονομάζουν τραπεζοπέτρι ή τραπέζι του θεού. Αξίζει σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε πως η Αμοργός, μαζί με την Δήλο και την Κέρο, είναι οι πιο ισχυροί τόποι δύναμης στις Κυκλάδες, με άφθονη θετική ενέργεια. Οι αρχαίοι Έλληνες μάλιστα, είχαν προχωρήσει ακόμη πιο μακριά, από την εξουδετέρωση των αρνητικών τόπων. Την ενέργεια και την δύναμη του χώρου, είχαν βρει τον τρόπο και την εκμεταλλεύονταν θεραπευτικά. Όλα τα ασκληπιεία είναι χτισμένα με ειδικούς τρόπους σε πολύ συγκεκριμένους τόπους δύναμης. Η διάταξη και η κοπή των λίθων είχαν εναλλάξ θετική και αρνητική φόρτιση, χάρη στη μοριακή τους σύνθεση.

Με συγκεκριμένους ύμνους και επικλήσεις ενίσχυαν τις παλμικές δονήσεις της περιοχής και ο ασθενής θεραπευόταν γρηγορότερα. Αυτό συνέβαινε, なぜなら, όπως στις μέρες μας έχει αποδειχτεί, ο άνθρωπος έχει το δικό του φυσικό ηλεκτρικό ρεύμα. Όταν αυτό μειώνεται λόγω κάποιας ασθένειας, επιβραδύνεται και η θεραπεία. Αν όμως ο ασθενής «προμηθευθεί» το ηλεκτρικό ρεύμα που του λείπει, τότε το ανοσοποιητικό σύστημα λειτουργεί κανονικά και ο ασθενής βρίσκει γρήγορα την υγεία του. Κάτι τέτοιο συνέβαινε και στην Επίδαυρο, το πιο γνωστό-άγνωστο από τα ασκληπιεία! はい! Η Επίδαυρος ήταν ένα τεράστιο νοσοκομείο της αρχαιότητας, όπου το θέατρο έπαιζε το ρόλο του «εμβολιασμού» και της ανάνηψης μέσω της «δόνησης» του λόγου, από τα «έργα» των μεγάλων τραγωδών!

ここで, σας παραθέτω συνέντευξη στον γράφοντα από τον ηθοποιό του εθνικού θεάτρου Σωτήρη Βάγια, που δίνει απαντήσεις για τα «μυστήρια» του θεάτρου της Επιδαύρου.
«Μόλις είχα αποφοιτήσει από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όταν μου τηλεφώνησε η δασκάλα μου του εκφραστικού χορού, η Μαρία Χορς, και μου πρότεινε να συμμετάσχω στο χορό του έργου «Οιδίπους επί Κολωνώ», που θα ανέβαζε στην Επίδαυρο ο Αλέξης Μινωτής.
Μία μαγική φυσιογνωμία του θεάτρου μας, που κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί το μέγεθός του και τη σοφία του στο χώρο του αρχαίου δράματος. Ήταν μια πρόκληση για μένα (ένα νέο ηθοποιό τότε) η συνεργασία στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και η ιστορική αυτή παράσταση.
Μπαίνοντας στο χώρο της ορχήστρας (έτσι λέγεται η σκηνή) και βλέποντας το θέατρο από κάτω, νομίζεις ότι είναι ένας τεράστιος αετός, που ή θα σε πάρει μαζί του να πετάξεις ή θα σε κατασπαράξει.

Η Επίδαυρος, το θέατρο της Επιδαύρου αλλά και όλη η περιοχή έχει μια μαγική ηλεκτρική ενέργεια, μια ενέργεια σχεδόν εξωγήινη, μια ηρεμία στο τοπίο και συγχρόνως μια τρομακτική ένταση. Παίζοντας εκεί εννέα συνεχόμενα καλοκαίρια με το “Αμφιθέατρο” του Σπύρου Ευαγγελάτου μικρούς αλλά και πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως ο “Ίωνας” του Ευριπίδη, ένιωσα και συνειδητοποίησα (έπειτα από αυτά τα χρόνια) ότι ο ηθοποιός στη σκηνή είναι σαν να πετά πάνω από το θέατρο και πάνω από τα κεφάλια των θεατών. Δεν αισθάνεσαι ότι είσαι κάτω στη γη, αλλά στον αέρα.
Πριν από κάθε παράσταση ακούγεται ο γκιόνης, αυτό το πουλί που μόλις πέσει ο ήλιος, δίνει το σινιάλο ή μάλλον είναι το κουδούνι της παράστασης, εδώ και πολλούς αιώνες. Ένα κελάηδημα σε τακτά χρονικά διαστήματα, που σε βάζει στη διαδικασία του τρακ και της αυτοσυγκέντρωσης.
Το θέατρο της Επιδαύρου είναι πολύ «συνεργάσιμο» με τους ηθοποιούς, αλλά και πολύ επικίνδυνο εάν το αμφισβητήσεις και θεωρήσεις τον εαυτό σου ανώτερο αυτού του καταλυτικού, ιερού χώρου.

Μία ηθοποιός παγκοσμίου φήμης και σταρ (από τις ταινίες της), που έπαιξε εκεί είπε: «Δεν υπάρχουν ιεροί χώροι, υπάρχουν ιεροί άνθρωποι». Αυτή ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που έπαιξε στο αρχαίο θέατρο.
Είμαι σίγουρος ότι το θέατρο αυτό πρέπει να φτιάχτηκε κοιτώντας από ψηλά (δηλαδή από πάνω προς τα κάτω), ίσως και να μη χτίστηκε από ανθρώπινα πλάσματα. Η μοναδική ακουστική του παραμένει ακόμα ένα μυστήριο για πολλούς αρχαιολόγους. Ο Αλέξης Μινωτής γινόταν έξαλλος όταν ένας ηθοποιός πατούσε τη θυμέλη. Το θεωρούσε ιεροσυλία.
Πηγαίνοντας προς το χώρο του θεάτρου δεν το βλέπεις από πουθενά, παρά μόνο πλησιάζοντας στην πάροδο (στην είσοδο). Σαν να είναι κρυμμένο μέσα στο βουνό, για να προφυλάσσει την ιερή του παρουσία ανά τους αιώνες.

Στην παράσταση του “Ίωνα”, βγαίνοντας στην ορχήστρα ένιωσα τους 8.000 θεατές να βρίσκονται μαζί μου κάτω και όχι στις θέσεις τους. Ένα συναίσθημα περίεργο, όπου ο χρόνος και ο τόπος χάνονται, το θέατρο είναι εκτός χρόνου και εκτός εποχής, σαν να είναι άδειο από θεατές. Ότι υπάρχει κοινό το καταλαβαίνεις μόλις τελειώσει η παράσταση (από το χειροκρότημα). Φεύγοντας από τη σκηνή, στο τέλος της παράστασης, θέλεις λίγες στιγμές για να επανέλθεις στη φυσιολογική σου κατάσταση (αυτό συμβαίνει και στους θεατές, πολλές φορές).
Όταν το θέατρο είναι άδειο από κόσμο, μοιάζει σαν μια τεράστια βεντάλια, σαν μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά, σαν ένα διαστημόπλοιο που σε ταξιδεύει μέσα στο χωροχρόνο. Όταν γεμίζει από κόσμο, πάλι είναι σαν να μην υπάρχει κανείς.
Είναι τόσο έντονη η δομή του και το τοπίο, που ακόμα και 10.000 άνθρωποι χάνονται μέσα σ’ αυτό το μαγικό πλοίο του χρόνου. Δεν είναι λίγες οι φορές που ένιωσα να πετάω τουλάχιστον μισό μέτρο πάνω από τη σκηνή ή να κάθομαι μαζί με τον κόσμο (δίπλα του) ή να βλέπω τον εαυτό μου από ψηλά.
Είμαι σίγουρος ότι όλα αυτά τα έχουν νιώσει και άλλοι συνάδελφοι ηθοποιοί, όσο κι αν φοβούνται να τα ομολογήσουν, ή αν δεν τα ένιωσαν, σίγουρα κατάλαβαν ότι κάτι δεν είναι φυσιολογικό και λογικό σ’ αυτό το χώρο, όπου χάνονται και βρίσκονται τα πάντα.
Σ’ αυτό το χώρο που σε ταξιδεύει, θέλεις δε θέλεις σχεδόν, στο σύμπαν, αλλά ταυτόχρονα πατάς και πολύ γερά στο ιερό χώμα της ορχήστρας, υπηρετώντας το όραμα του αρχαίου ποιητή που έγραψε το έργο.
Όλες οι αρχαίες τραγωδίες που γράφτηκαν γι’ αυτό το θέατρο και παίζονται ακόμα, έχουν μέσα τους θεούς και ανθρώπους, όπως είναι η Επίδαυρος: θεϊκή αλλά και πολύ ανθρώπινη, μαγική αλλά και πολύ συνεργάσιμη, εξωπραγματική αλλά και έντονα υπαρκτή μέσα στο χρόνο.
Ίσως και η μοναδική μας επαφή μ’ έναν άλλο κόσμο, που υπάρχει στην άκρη του νου μας, έναν κόσμο νοητό, έναν κόσμο μοναδικό, γεμάτο συναισθήματα, γεμάτο αξίες, γεμάτο μυστήριο.
Ένα θέατρο μοναδικό στον πλανήτη μας, που στέλνει μηνύματα στο διάδρομο του σύμπαντος, που ανοίγει δρόμους σκέψης για τους σοφούς όλων των εποχών.
Ένα θέατρο που ίσως και να φτιάχτηκε από ψηλά και που σίγουρα θα υπάρχει μέσα στο χωροχρόνο για πάντα. Μια συνάδελφος, με την οποία παίζαμε μαζί, μου είχε πει: «εμείς Σωτήρη, δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα από δω και πέρα, γιατί είδαμε το Θεό στα μούτρα».
Το αρχαίο αυτό θέατρο είναι ένας κρίκος που ενώνει το χτες και το αύριο με το σήμερα. Μια μοναδική επαφή μ’ έναν άλλο κόσμο, μ’ έναν άλλο ουρανό, με άλλα “όντα”, που ίσως και να το δημιούργησαν, αφήνοντας τα σημάδια τους, どこにでも!»

ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ -ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ

1. Θοδωρής Χαμάκος Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου
2. Γιώργος Ματσάγγος – myastro- www.kefalonias.gr/
3. amaroussion.blogspot.gr
4. www.ragkavas.gr
5. www.paranormap.net/article/898
6. ΑΡΧΕΙΟ ΠΑΝΟΡΑΜΙΟΝ
7. ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝΑ