Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο που προτιμούν, να επισκέπτονται και τοποθεσίες που έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία, ιστορική, αρχαιολογική, ακόμη και μεταφυσική. Για όλους αυτούς θα παρουσιάσουμε έναν « μεταφυσικό ταξιδιωτικό οδηγό», με ελληνικές τοποθεσίες που παρουσιάζουν ενδιαφέρον και μυστήριο δικαιολογημένο ή αδικαιολόγητο.
Η Ελλάδα είναι γεμάτη από παράξενους τόπους και η επιλογή μερικών μόνο από αυτούς με σκοπό να καλυφθούν εδώ ήταν δύσκολη. Για το λόγο αυτό επιλέχθηκαν τόποι
κυρίως με βάση τη διασημότητά τους και την απόλυτη ή σχετική ευκολία στην πρόσβασή τους ενώ για δυο ή τρεις από αυτούς η πρόσβαση είναι από πολύ δύσκολη έως αδύνατη
Πελοπόννησος
Το τεχνητό αυτό νησί κατοικείται από περίπου ένα εκατομμύριο κατοίκους διάσπαρτους στους 7 νομούς του. Η πρόσβαση τουλάχιστον από την Αθήνα είναι εύκολη και χρειάζονται μερικές ώρες για να φτάσει κανείς στα πλέον απομακρυσμένα του σημεία, ευνοώντας με τον τρόπο αυτό ακόμη και μια μονοήμερη εκδρομή.
Πυραμίδα Ταΰγετου (Λακωνία). Έντονες αντιγνωμίες έχει προκαλέσει μια από τις βουνοκορυφές του, για την οποία αρκετοί υποστηρίζουν ότι αποτελεί στην πραγματικότητα μια τεράστια τεχνητά λαξευμένη πυραμίδα που είναι ορατή από χιλιόμετρα μακριά. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επισκέπτονται την Πυραμίδα πρώτον για να δουν από κοντά αν όντως πρόκειται για τεχνητό έργο, άγνωστο από ποιό λαό φτιαγμένο και πότε ή για ένα απλό φυσικό φαινόμενο λόγω της δράσης του αέρα. Κάποιοι άλλοι τον θεωρούν τόπο Δύναμης και τρέχουν εκεί για να επωφεληθούν…
Ναός Αγίας Θεοδώρας-Το θαυμαστό εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας βρίσκεται κοντά στο χωριό Βάστα της Μεγαλόπολη (Αρκαδία). Ένα από τα πιο παράξενα εκκλησάκια στην Ελλάδα βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Μεγαλόπολη της Αρκαδίας. Στη σκεπή του έχουν φυτρώσει περίπου 17 μεγάλα δέντρα, των οποίων οι ρίζες δεν φαίνονται πουθενά και προσδίδουν στο ναϊσκο ένα δυσανάλογα μεγάλο για το μέγεθός του βάρος, που λέγεται πως αποτελεί αίνιγμα για τους ειδικούς.
 |
|
Τοποθετημένο μέσα σε ένα πανέμορφο, καταπράσινο τοπίο, έχει πολλές φορές χαρακτηριστεί «θαύμα της φύσης»: από τη στέγη του ξεφυτρώνουν 17 δέντρα, οι ρίζες των οποίων περνούν μέσα από τους τοίχους του και καταλήγουν στο έδαφος!…Το φυσικό αυτό φαινόμενο σχετίζεται με έναν θρύλο που αφορά την οσιομάρτυρα Θεοδώρα, στην οποία είναι αφιερωμένο το εκκλησάκι: η Θεοδώρα, δεκαεπτάχρονη κοπέλα, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της και να καταταγεί στο στρατό μεταμφιεσμένη ως νεαρό αγόρι, για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά της. Μια σειρά γεγονότων, όμως, την οδήγησε σε μαρτυρικό θάνατο έξω από το χωριό της. Η τελευταία της ευχή, πριν ξεψυχήσει, ήταν να γίνουν τα χρόνια της δέντρα και το αίμα της νερό για να τα ποτίζει. Έτσι κι έγινε…
|
Η παράδοση αναφέρει ότι στην πραγματικότητα είναι το σώμα της Αγίας Θεοδώρας που μαρτύρησε άδικα και το σώμα της έγινε ναός, τα μαλλιά της δέντρα και το αίμα της ποτάμι. Είναι μια μαγευτική τοποθεσία με πολλή θετική ενέργεια, που αξίζει να επισκεφτείτε.
 |
| Ασκληπιείο Επιδαύρος |
Ασκληπιείο Επιδαύρου (Αργολίδα). Τυχερός όποιος έστω και μια φορά στη ζωή του έχει επισκεφτεί ένα από τα μεγαλύτερα θεραπευτήρια της αρχαίας Ελλάδας, τον τόπο που ο θεός Ασκληπιός θεράπευε τους πιστούς του. Σε μια κατάφυτη τοποθεσία, που κάποτε έτρεχαν ρυάκια και κρήνες, το θεραπευτήριο γειτνιάζει με το θέατρο της Επιδαύρου. Πολλές είναι οι ιστορίες από τη γύρω περιοχή.
 |
| Ασκληπιείο Επιδαύρος |
Θετική ενέργεια, θεάσεις άγνωστων ιπτάμενων αντικειμένων και πλασμάτων, θρύλοι και παραδόσεις στέκονται δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο που τώρα έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο εργοτάξιο.
Στερεά Ελλάδα
Η Στερεά Ελλάδα, γεμάτη από ορεινούς όγκους και δάση, βρίθει από τις ιστορίες και παραδόσεις των αρματωλών και των κλεφτών, ενώ αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους τόπους για τους εν Ελλάδι οπαδούς της θεωρίας της Κούφιας Γης.
 |
| Αττική |
Σπήλαιο Νταβέλη (Αττική). Ίσως ο πιο γνωστός μεταφυσικός τόπος στην Ελλάδα, το σπήλαιο της Πεντέλης που είναι ζωσμένο με θρύλους και μυστήριο. Ιερό του Πανός και των Νυμφών κάποτε, σήμερα κομβικό σημείο της ελληνικής νεομυθολογίας για το οποίο έχουν γραφτεί και λεχθεί τόσα όσα δεν έχουν ίσως ειπωθεί για κανέναν άλλο τόπο.
 |
| Σπήλαιο Νταβέλη |
Περίεργα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα, ιστορίες για φαντάσματα, Κούφια Γη, Βριλ, συγχρονικότητες, θεωρίες συνομωσίας, αλλόκοτα πλάσματα, μυστικές υπόγειες βάσεις, στρεβλώσεις του χωροχρονικού συνεχούς, υπόγειες στοές, ο θρύλος του Νταβέλη, θεάσεις ιπτάμενων και όχι μόνο αντικειμένων, ισχυρά γεωδαιτικά πεδία, οριακά φαινόμενα, και τι δεν έχει καταγραφεί, αντικειμενικά και μη για τον παράξενο αυτό τόπο στον οποίο η πρόσβαση τις νύχτες απαγορεύεται.
Ήπειρος
Η απόλυτη μαγεία της φύσης συναντιέται στην Ήπειρο με τα δάση, τις λίμνες και τους ποταμούς, σε ένα έδαφος που εν πολλοίς παραμένει ακόμη παρθένο.
 |
| Αχέροντας |
Αχερουσία. Ένας από τους περισσότερο γνωστούς τόπους της αρχαιότητας, η περίφημη είσοδος στον Άδη με τους τρομερούς ποταμούς. Ο Χάροντας, ο φοβερός βαρκάρης, μετέφερε τις ψυχές των νεκρών διαμέσου του Αχέροντα ποταμού, στο βασίλειο του κάτω κόσμου. Το ζοφερό σκηνικό συμπληρωνόταν με μια σειρά από χάσματα, αναθυμιάσεις, βρυχηθμούς των ποταμών.
Εκεί βρισκόταν ένα πασίγνωστο νεκρομαντείο της αρχαιότητας και η ενέργεια ακόμη και σήμερα είναι παράξενη, ενώ πολλές αλλόκοτες ιστορίες λέγονται ακόμη και σήμερα. Ο επισκέπτης θα νιώσει περίεργα όταν επισκεφτεί την περιοχή…
Υπάρχουν λοιπόν μέρη στον κόσμο που έχουν αποκτήσει (ή δημιουργήσει) τη φήμη του μυστηριώδους και ζουν από τη φήμη αυτή, εκμεταλλευόμενοι τον τόπο τους για τουριστικούς σκοπούς. Ένα πασίγνωστο τέτοιο παράδειγμα είναι το Λοχ Νες με το τέρας του και δεν είναι λίγοι εκείνοι που επαινούν την ευστροφία των ανθρώπων σε ό,τι αφορά στο κέρδος. Οι πραγματικά μυστηριώδεις τόποι, όμως, δεν βρίσκονται σε τουριστικούς χάρτες και συνήθως δεν είναι μυστηριώδεις για αυτό που τους αποδίδεται.
Συνεχίζοντας το μεταφυσικό μας οδοιπορικό στην Ελλάδα, σας παρουσιάσουμε τόπους μυστηρίου από τα υπόλοιπα γεωγραφικά διαμερίσματα, διατηρώντας σε κάθε περίπτωση τις επιφυλάξεις μας για το κατά πόσο όντως κρύβεται μυστήριο και όχι μια συνηθισμένη φημολογία.
Θεσσαλία
Όλυμπος (Πιερία). Το ιερό βουνό των Ολύμπιων Θεών, ίσως το διασημότερο όρος παγκοσμίως, από το οποίο ο Δίας, πατέρας Θεών και Ανθρώπων όριζε τα δύο γένη. Ο Όλυμπος, εκτός από την αρχαιότητα, εξακολουθεί και σήμερα να προκαλεί δέος στους Έλληνες, ενώ δεν είναι λίγες και οι παράξενες ιστορίες που τον συνοδεύουν.
 |
| Όλυμπος |
Έχουν αναφερθεί θεάσεις άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων και μυστηριωδών φώτων στις απότομες χαράδρες του, ενώ πολλά λέγονται και για την τοποθεσία Καλάγια, που κατά τη γνώμη μου είναι υπερβολικά και παρατραβηγμένα, καθώς περιλαμβάνουν την «αποϋλοποίηση» ενός βράχου και την έξοδο και είσοδο ιπτάμενων διαμέσου αυτής. Θεωρίες θέλουν το Ιερό Όρος να συνδέεται με τη φιλολογία της Κούφιας Γης και τη συνομωσιολογία, καθώς υποθέτουν την ύπαρξη τεράστιων βάσεων στο εσωτερικό του…
Μακεδονία
Άγιο Όρος. Το πιο γνωστό άβατο παγκοσμίως, η χερσόνησος του όρους Άθω της Χαλκιδικής είναι διάσπαρτη από μονές, σκήτες, ησυχαστήρια και σπηλιές που κατοικούν οι σύγχρονοι αναχωρητές σε πλήρη απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο. Το περιβόλι της Παναγίας, όπως είναι γνωστό σήμερα, φαίνεται ότι από παλιά αποτελούσε τόπο πνευματικής άσκησης, μόνο που στην αρχαιότητα το άβατο ίσχυε για τους άντρες και όχι για τις γυναίκες.
 |
| ¨Όρος Άθως |
Πολλές είναι οι ιστορίες που ακούγονται για τους ερημίτες και τις εμπειρίες τις δικές τους όπως και ορισμένων επισκεπτών. Εδώ ασκήτευσαν μερικές από τις σπουδαιότερες πατερικές μορφές, όπως ο Παϊσιος και ο Σοφρώνιος, ενώ μια παράδοση θέλει το Όρος της Παναγίας να διοικείται από εννέα αόρατους μοναχούς που μοιάζουν πολύ με τους βοδισάτβας της ανατολικής μυστικής παράδοσης.
 |
| Ι Μ Βατοπεδίου Φωτ .Νικ.Γρηγορόπολος |
 |
| Φωτ αστροφωτογράφος Λουκάς Χαψής |
Σύμφωνα με μια άποψη, το όρος Άθως θα είναι ένα από τα τρία μέρη στον κόσμο όπου δεν θα είναι εφικτό να βαδίσει ο Αντίχριστος. Και τα τρία αυτά «άβατα» του Αντιχρίστου, κατά μία ενδιαφέρουσα παρατήρηση, είναι αφιερωμένα στην Παναγία…
Κρήτη
Τσούτσουρος. Μια σύγχρονη μυθολογία, από εκείνες που παραλλαγές τους συναντάμε σχεδόν σε όλα τα έθνη του πλανήτη, αποτελεί και η περίφημη ιστορία του σπηλαίου στον Τσούτσουρο, το οποίο από όσο γνωρίζω βρίσκεται σε μη προσβάσιμη περιοχή αλλά άγνωστο που ακριβώς.
Σύμφωνα με την ιστορία, ένας βοσκός που είχε χάσει την κατσίκα του, βρέθηκε στο εσωτερικό ενός σπηλαίου, όπου και είδε υπόγειες πυραμίδες, αυτοκινούμενα αγάλματα και ιπτάμενα οχήματα που αντιστοιχήθηκαν με την πτώση των Αρπυιών στο νησί, κατόπιν της καταδίωξής τους από τους γιούς του Βορέα, Ζήτη και Κάλαϊ.
 |
| Κάθε χρόνο στα τέλη του Μάη, με την πρωινή δροσιά εμφανίζονται οι «Δροσουλίτες», τα φαντάσματα των νεκρών πολεμιστών του Χατζή Μιχάλη Νταλιάνη που υπερασπίστηκαν το κάστρο Φραγκοκάστελλο από τους Τούρκους |
Η συνέχεια της ιστορίας περιλαμβάνει συνομωσίες και όλα τα χαρακτηριστικά μιας καλής ταινίας. Κατά τα άλλα, όμως, η Κρήτη είναι γεμάτη από μυστήριο, από τους Δροσουλίτες, τον μυστηριώδη Μίνωα με τα επιτεύγματά του έως τη θλιβερή Σπιναλόγκα με τα βασανισμένα της φαντάσματα.
Θράκη
Σαμοθράκη. Ένας ισχυρός ενεργειακός κόμβος, για τους οπαδούς της Ιερής Γεωγραφίας, το μυστηριώδες αυτό νησί αποτελεί έναν από τους πλέον ισχυρούς ενεργειακούς τόπους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Εδώ ήταν η έδρα των περίφημων Καβείριων Μυστηρίων, για τα οποία γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα.
Το νησί αποτελεί πόλο έλξης εκείνων που αρέσκονται στον εναλλακτικό τουρισμό και συνήθως, λέγεται πως αποφεύγουν την κατασκήνωση κοντά στο ρέμα του φονιά, όπου πιθανώς να υπάρχει ισχυρό ενεργειακό πεδίο, το οποίο διαπιστώνει κανείς από τον αλλόκοτο τρόπο με τον οποίο εκφύονται οι κορμοί και τα κλαδιά των δέντρων. Λέγεται επίσης ότι ο επισκέπτης που θα ανέβει στην κορυφή του όρους Σάος θα έρθει σε επαφή με παράξενα φαινόμενα, ενώ μπορεί ακόμη να δει και τις τρομερές μορφές των Καβείρων επάνω στους βράχους.
ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ «ΦΟΝΙΑ»
ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ …
Θεογέφυρα- διαβολογέφυρα
Διαβολογέφυρο στη Δίβρη
“…είναι έργο διαβόλου, που τον κορόιδεψε ο διβριώτης μυλωνάς Γιάνναρος”
Οι άνθρωποι από τα πανάρχαια χρόνια προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τα γήϊνα και ουράνια φυσικά φαινόμενα. Δεν μπορούσαν όμως να τα προσδιορίσουν και να τα κατανοήσουν και για το λόγο τούτο τα απέδιδαν σε υπερφυσικές δυνάμεις.
Τα λιθόκτιστα γεφύρια διάσπαρτα, πανέμορφα, αναπόσπαστα κομμάτια του τεχνικού πολιτισμού και του Ελληνικού τοπίου, συνδυάζονται αρμονικά με τη φύση και προσδίδουν ιδιαίτερη γραφικότητα στα ποτάμια, πάνω από τα οποία αγέρωχα στέκονται.
 |
“Διαβολογέφυρα” στο ρέμα του Τιμίου Προδρόμου,
στις Σέρρες. (Φωτο: ΑΓΠ) |
Eίναι συνδεδεμένα άρρηκτα με λαϊκούς μύθους, ανέκδοτα, παροιμίες, μάχες, συνθηματικές λέξεις, ιστορικά γεγονότα, μαρτυρίες, θρύλους και παραδόσεις.
Οι καταστροφές τους κατά ή μετά τη θεμελίωσή τους, ανέπτυξαν τη φαντασία του κόσμου, που τις απέδιδε σε υπερφυσικές δυνάμεις, εχθρούς των μαστόρων κυρίως αλλά και των γεφυριών, που για να τις εξευγενίσουν και να τις μαλακώσουν προέβαιναν πολλές φορές σε ανθρωποθυσίες και μάλιστα συγγενικών τους προσώπων.
Το σκοτάδι για τον Έλληνα θεωρούταν αταίριαστο για το χαρακτήρα του, απόμακρο και συνδεδεμένο με όντα αλλόκοτα και περίεργα που είχαν υπερφυσικά χαρακτηριστικά και ικανότητες, με νυχτόβια πλάσματα, δαίμονες ή στοιχειά και βρικόλακες.
Νεράιδες που θα σε…πάρουν παραφύλαγαν στα φαράγγια και σε σκιερά μέρη με τρεχούμενα νερά και γεφύρια και που δεν έπρεπε να μιλήσεις γιατί θα σου πάρουν τη μιλιά.
Οι νεράιδες, τα ξωτικά, τα αερικά ήταν τόσο συνδεδεμένα με τη ζωή του Έλληνα, ώστε πολλά χωριά έχουν το πρόθεμα νεράιδα.
Οι δράκοντες είναι μυθικά τέρατα που κατοικούν κυρίως στις πηγές των ποταμών (δρακονέρια). Υπάρχουν πολλοί μύθοι δράκων που εμποδίζουν τη χρήση του νερού και άλλοι ηρώων πού προσπαθούν να τους σκοτώσουν.
 |
| Θεογέφυρο στον Καλαμά. Πωγωνιανή Ιωαννίνων. (φωτ .Β.Μπουκουβάλας) |
Κάποιες φορές τα στοιχειά των ποταμών μαλακώνουν, παρουσιάζονται πολύ ευαίσθητα και ρομαντικά, όπως στο παρακάτω δημοτικό τραγούδι:
Κόρη ξανθή τραγούδαγε σε πέτρινο γεφύρι
και από το θλιβερό σκοπό, το θλιβερό τραγούδι,
και το γεφύρι ράγισε και το ποτάμι εστάθει
και το στοιχειό του ποταμού στην άκρη επετάχθει
κι ένας διαβάτης φώναξε από πέρα από την ράχη.
Άλλαξε κόρη τον ηχό και πες άλλο τραγούδι,
για να κινήσει ο ποταμός, να σμίξει το γεφύρι
και το στοιχειό του ποταμού στον τόπο του να πάει.
Χαρακτηριστικοί είναι οι θρύλοι για το γεφύρι της Άρτας (υπάρχουν 333 παραλλαγές του τραγουδιού) με τη θυσία της γυναίκας του πρωτομάστορα, του Λάδωνα (γεφύρι Κυράς) που ήταν στοιχειωμένο γιατί στα θεμέλιά του θυσιάστηκαν δύο άνθρωποι για να στεριώσει, του Φαναριού στην Ανδρίτσαινα, της Τρίχας στην Τραπεζούντα του Πόντου κ α.
Ένας θρύλος μας λέει για το πως χτίστηκε “το γεφύρι του Διαβόλου”στο ποτάμι Χρυσορρόα της Τροιζήνας, στο δρόμο από Γαλατά προς Ναύπλιο.
Κάτω από το γεφύρι του διαβόλου περνά ο ποταμός Κρεμαστός (ο Υλικός των αρχαίων). Ο πασάς της περιοχής, προκειμένου να πηγαίνει άνετα για το κυνήγι του, ανέθεσε σ’ ένα μάστορα να γεφυρώσει το ποτάμι του Δαμαλά, τον Χρυσορρόα. Το σημείο όμως είχε μεγάλη δυσκολία γιατί οι δύο βράχοι που θα στηριζόταν η γέφυρα ήταν πολύ μακριά μεταξύ τους. Μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες και με τον κίνδυνο του αποκεφαλισμού από τον πασά, ο πρωτομάστορας συμφώνησε με το διάβολο που εμφανίστηκε μπροστά του, και πουλώντας του την ψυχή του, στέριωσε το γεφύρι. Ο πασάς του δώρησε ένα πιθάρι χρυσά φλουριά, τα οποία όμως ο πρωτομάστορας δεν μπόρεσε να χαρεί πέρα από έξι χρόνια γιατί μια μέρα που διέσχιζε τη γέφυρα, για να πάει στο μέρος πού χε κρύψει το θησαυρό, άγριος άνεμος τον σήκωσε και τον εξαφάνισε. Την ίδια στιγμή κεραυνός έκαψε το σπίτι και την οικογένεια αυτού, που πούλησε την ψυχή του στο διάβολο. Λένε, ότι στους βράχους γύρω από τη γέφυρα τα ίχνη που μοιάζουν με ίχνη κατσίκας είναι του διαβόλου και έτσι πλάστηκε ο μύθος.
Ένας μύθος, που γινόταν σχεδόν παντού πιστευτός και αναφέρεται από τον Ν. Πολίτη στις “Παραδόσεις” του, λέει ότι: “ Στον κάτω κόσμο οι ψυχαίς πρέπει να περάσουν από ένα γεφύρι, από το Τρίχινο γεφύρι. Αυτό είναι φτενό σαν τρίχα, και κουνιέται πολύ. Όποια ψυχή δεν μπορεί να περάσει, πέφτει ‘ς το ποτάμι που τρέχει αποκάτω και χάνεται”.
 |
| Διαβολογέφυρο στο Τσαγκάρι Σουλίου. (Φωτο: ΑΓΠ) |
Η φύση, κάποιες φορές λειτουργώντας σαν άριστος μάστορας, σιγά-σιγά, χωρίς βιασύνη, αργά αλλά σταθερά, με άριστη και λεπτεπίλεπτη τεχνική, αιώνια αντοχή και τελειότητα, έδωσε πολλές φορές στον βιαστικό άνθρωπο αδυσώπητα μαθήματα τέχνης, φτιάχνοντας λιγοστά αλλά θαυμάσια γεφύρια χωρίς την παραμικρή εμπλοκή και παρέμβασή του.
Τις εκπληκτικές αυτές φυσικές κατασκευές η σοφία της λαϊκής μας παράδοσης ονόμασε “Θεογέφυρα”, που αν και ελάχιστες είναι διασκορπισμένες σ’ όλο τον Ελλαδικό χώρο.
Κοντά στη Ζίτσα των Ιωαννίνων, στοΘύαμι (Καλαμά), το διαβολογέφυρο της Μουρμουρίτσας στο Βελεντζικό Άρτας, στην Πωγωνιανή, στον Κλαδέο κοντά στο χωριό Πόθου στην Πελοπόννησο, στο Σούλι κάτω από το χωριό Τσαγκάρι, το Διαβολογέφυρο στο Δαμαλά Τροιζήνας, ή Διαβολογέφυρα στο ρέμα του Τιμίου Προδρόμου κοντά στις Σέρρες και το διαβολογέφυρο στη Δίβρη της Ηλείας είναι μερικά από τα παραπάνω, που ο λαός μας φρόντισε να τα ντίσει και να τα επενδύσει με μύθους, θρύλους, παραδόσεις, προλήψεις και δεισιδαιμονίες δίνοντάς τους έτσι ζωντάνια και αιωνιότητα.
Χαρακτηριστικό είναι ένα από τα εκατοντάδες δημοτικά τραγούδια, παραλλαγή του προηγούμενου, που αναφέρεται σε “στοιχειά”:
Κοράσιον ετραγούδησεν επάνω σε γεφύρι
και το γεφύρι ράγισε, και το ποτάμι στάθη
και το στοιχειόν του ποταμού κι αυτό στην άκρη εβγήκε
~κόρη μου, πάψε τον αχόν κι ειπέ κι άλλο τραγούδι.
~Αχ, πως να πάψω τον αχόν κι άλλο να πω τραγούδι
έχω τον άνδρα μ’ άρρωστον κι αρρωστικόν γυρεύω.
Όσα τέτοια γεφύρια έφτιαξε η φύση, ο κόσμος τα είπε “Θεογέφυρα”. Όσα έφτιαξε ο άνθρωπος σε δύσκολα σημεία, που φάνταζαν απίθανο να γίνουν ο κόσμος τα ονόμασε “Διαβολογέφυρα”, γιατί θεωρούσε ότι ήταν έργα διαβόλου.
Με το πέρασμα των αιώνων όμως, λόγω της δυσκολίας κατασκευής και των δύο, οι παραπάνω έννοιες ταυτίστηκαν και ονομάζονται Θεογέφυρα ή Διαβολογέφυρα.
 |
| Διαβολογέφυρο Μουρμουρίτσας στο Βελεντζικό Άρτας. (Φωτο: ΑΓΠ) |
Το “Διαβολογέφυρο” στη Δίβρη είναι γνωστό στο Πανελλήνιο, μέσα από τις “Παραδόσεις” του λαογράφου Νικολάου Πολίτη (Αθήνα 1965) και του περιηγητή Χρ. Κορύλλου το 1891.
Πρόκειται για ένα φυσικό πέρασμα του νερού του Διβριώτικου ποταμού ή ρέματος της Κλομποκής, που έχει διαβρώσει το βράχο και έχει δημιουργήσει έτσι ένα φυσικό γεφύρι, ένα Θεογέφυρο.
Όμως ο τοπικός θρύλος θέλει το γεφύρι αυτό να είναι έργο διαβόλου, που τον κορόιδεψε ο διβριώτης μυλωνάς ονόματι “Γιάνναρος”, όπως τον διηγήθηκαν οι διβριώτες στον Ν. Πολίτη πριν από το 1900. η διήγηση του Πολίτη λέει:
“ Τα δεκαήμερα γυρίζουν οι διαβόλοι, που τους λεν Καλλικαντζάρους ή Κατσι-μπουχέρους, και μαγαρίζουν όλαις ταις στάμναις και τα τσουκάλια και ότι άλλο τέτοιο είναι ‘ς το σπίτι. ΄Σ τους μύλους μάλιστα έχουν όλο το ελεύτερο να κάνουν ότι θέλουν, γιατί ο διάβολος εδιάταξε πως να τον κουνήσουν οι άνθρωποι το μύλο, που μονάχοι τους δεν ήξευραν. Γι’ αυτό τα δωδεκάημερα δεν πρέπει να πηγαίνουν ‘ς τούς μύλους οι άνθρωποι, αν τύχη μάλιστα και πάσχουν από αερικά. Και αυταίς ταις ημέραις οι μύλοι πολλαίς φοραίς αλέθουν μονάχοι τους, χωρίς το μυλωνά.
Ένας μυλωνάς από τη Δίβρη, Γιάνναρο τον έλεγαν, είχε το μύλο του κοντά ‘ς το Διαβολογέφυρο, προτού να φτειαστή, και πήγε μια φορά τα δωδεκαήμερα αποβραδιού για ν’ άλεση. Άφού έρρηξε τάλεσμά του, ΄ς το μύλο, εσούβλισε ένα κομμάτι χοιρινό κρέας που είχε μαζί του, και το γύριζε ‘ς τη φωτιά να ψηθή. Έκεί νά σου και παρουσιάζεται ένας διάβολος σαν άνθρωπος, πού χε ‘ς ένα ξύλο δεμένον ένα μπάκακα, και μ’ αυτό άλειφε το χοιρινό κρέας, κ’ έλεγε πως ανακατώνει το παχύ με τάχαμνά για να φάνε μαζί. Ό μυλωνάς εκατάλαβε πως αυτός ήταν ο διάβολος, ήρθε σε πολλαίς ομιλίαις μαζί του και ‘ς το ύστερα εγίνανε μπραζέρηδες’ τον ερώτησε ο διάβολος πως τον λένε, και είπε’
“ Κάηκ’ ατός μου”.
Άφού αλέστηκε το άλεσμα, έδωσε τη σούγλα ‘ς το διάβολο για να την γυρίζη. Και αυτός εφόρτωσε τάλεύρι, και έπειτα πήρε τη σούγλα από τα χέρια του διαβόλου, για να ιδή τάχατες αν εψήθη το κρέας, και του έδωσε μια δυνατή ‘ς τα μάτια, και αμέσως καβάλλησε το ζω του, χώθηκε ανάμεσα ‘ς τα δυο πλευρά, και δρόμο! Ο διάβολος έβαλε τοις φωναίς, έτρεξαν οι συντρόφοι του και τον ρωτούσαν ποιος τον έκαψε. Και κείνος τους έλεγε:
“Κάηκ` άτός μου.
Τότε καλά έπαθες!” του λέν, κ`έφυγαν και τον έβριζαν και τον μάλλωναν γιατί δεν επρόσεχε.
Με τα πολλά όμως, σαν είδαν την επιμονή του και τοις φωναίς του, κατάλαβαν πως κάποιος άλλος τον έκαψε και βγήκαν γυρεύοντάς τον. Έφτασαν τάλογο, είδαν τα δυό πλευρά και τον άνθρωπο που καθώς ήταν κουλουριασμένος έμοιαζε για σακκί, και τον πήραν για το μισογόμι, και είπαν:
“ Να το άλογο, έ το ένα πλευρό, έ και το άλλο` να και το μισογόμι. Και αυτός ο κερατάς πίσω έρχεται”.
Έκαμαν έτσι πολλαίς φοραίς το δρόμο από τάλογο ‘ς το μύλο κι’ από το μύλο ‘ς τάλογο, όσο που λάλησαν τα κοκόρια κ’ έφυγαν, χωρίς να τον ευρούν. Πήρε θάρρος απ’ αυτό του το κατόρθωμα ο μυλωνάς, και άλλη μια φορά που παρουσιάστη εμπρός του ο διάβολος, του έγραψε με το ζερβό του χέρι ‘ς το κούτελο ΄να σταυρό και έτσι τον εστερέωσε ‘ς την ανθρωπινή μορφή.
Τον παρουσίασε ‘ς τη γυναίκα του πως ήταν τάχατες δούλος, και τον διέταξε να κάνη έργα που δεν μπόρειγε να τα κάνη άνθρωπος. Και τα έκανε. Έκανε εν’ αυλάκι ανάμεσα ‘ς τα βράχια για να ποτίζουνται τα χωράφια, έφτειασε και το διαβολογιόφυρο μαζί με άλλους διαβόλους. Άλλά κατά δυστυχία του μυλωνά, το μεγάλλο Σαββάτο, η γυναίκα του αφού εσυγύρισε και τα εκαθάρισε ούλα καλά, ηθέλησε να καθαρίση και το δούλο, και τον έλουσε, και έτσι εβγήκε ο σταυρός.
Ο διάβολος έτσι έγινε διάβολος σαν και πρώτα, έκλασε κ’ είπε` όπου η πορδή μου, εκεί και τα έργα του. Και αμέσως χάλασαν τα έργα του, χάλασε και ταυλάκι, και μόνο πού και πού φαίνονται σημάδια άπ’ αυτό ‘ς τούς βράχους. Και μόνο το διαβολογιόφυρο έμεινε ώς τα τώρα”.
Ό,τι όμως η φύση και ο άνθρωπος με περίσσιο μεράκι έφτιαξαν, βάλθηκε ο νεοέλληνας με πρόφαση την …πρόοδο να αποτελειώσει.
 |
| Πηγή: Περιοδικό “διβρη”, τεύχος 135 |
Και αυτό γιατί στην περιοχή του Διαβολογέφυρου, στο Διβριώτικο ρέμα, λειτουργεί Μικρό Υδροηλεκτρικό Εργοστάσιο (ΜΥΕ), με αποτέλεσμα την καταστροφή του φυσικού τοπίου, την πλήρη απαξίωση και τον αφανισμό του Διαβολογέφυρου. ΕΚ ΤΟΥ Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου
Μυστηριώδεις, ενεργειακοί τόποι στην Ελλάδα
Μυστηριώδεις ενεργειακοί τόποι στην Ελλάδα, που εμπνέουν δέος, εγείρουν ερωτηματικά και ενίοτε προκαλούν «ανατριχίλες». Σπίτια, τόποι, ναοί, χωριά, νησιά, με «περίεργες ενέργειες». Σε κάθε χώρα, σε κάθε ήπειρο, σε ολόκληρο τον πλανήτη μας, αλλά και λίγα μόλις μέτρα μακριά μας, υπάρχουν περιοχές που αποτελούν τόπους σημεία-αναφοράς, για τους ανθρώπους που ζουν εκεί.
Όποιο κι αν είναι το «υπόβαθρο» τους, οι τόποι αυτοί έχουν κάτι το ξεχωριστό και συχνά αποπνέουν ένα μυστήριο, ένα αίνιγμα. Οι δυνάμεις των τόπων αυτών επιδρούν στον άνθρωπο και στις δραστηριότητες του. Η επιρροή τους άλλοτε είναι θετική, άλλοτε αρνητική, ενώ πολλές φορές είναι ακόμα «γουρλίδικη» ή και θεραπευτική!
ΜΎΚΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΡΆΧΩΒΑ
Δεν θα σας πάω μακριά. Πάρτε για παράδειγμα τους δύο από τους πιο τουριστικούς «πόλους» έλξης της Ελλάδας. Η Μύκονος του «διεθνούς jet-set» και η Αράχωβα, η «Μύκονος του χειμώνα». Τι κοινό είχαν οι δύο τόποι; Πρώτον, ότι οι κάτοικοί τους δεν είχαν στον «ήλιο μοίρα». Οι μεν πάλευαν με τους αέρηδες του Αιγαίου, που σπάνια τους επέτρεπαν να βγουν για ψάρεμα και οι δε με τις παγωνιές και τα χιόνια του Παρνασσού. Όμως, βρίσκονταν πολύ κοντά σε δύο από τα πιο δυνατά ενεργειακά κέντρα της Ελλάδας: η Μύκονος «δίπλα» στη Δήλο και η Αράχωβα σε απόσταση αναπνοής από τους Δελφούς! Θα μου πείτε γιατί δεν συνέβη το ίδιο και σε άλλους τόπους που «γειτνιάζουν» με τους Δελφούς ή τη Δήλο; Καταρχήν συνέβη, αλλά σε μικρότερο βαθμό.
Όλες οι Κυκλάδες (που ονομάζονται έτσι επειδή σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω από το ιερό νησί της Δήλου) αποτελούν σημείο αναφοράς για τους λάτρεις της Ελλάδας ανά τον κόσμο και τον πιο λατρεμένο προορισμό των γήινων (και όχι μόνο!). Το ίδιο ισχύει και για τα χωριά ή τις τοποθεσίες που βρίσκονται πλησίον των Δελφών και της Αράχωβας.
ΣΑΝΤΟΡΊΝΗ ΚΑΙ ΑΜΟΡΓΌΣ
Μιλώντας για Κυκλάδες θα ήθελα να τονίσω ένα «περίεργο» γεγονός ή καλύτερα μια «στατιστική», που έχω διαπιστώσει από φίλους και φίλους φίλων. Πολλά από τα ζευγάρια που πέρασαν διακοπές στη Θήρα (Σαντορίνη), έζησαν ένα είδος crash-test στη σχέση τους και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που χώρισαν! Αντίθετα, το νησί της Αμοργού, αποτελεί έναν τόπο ηρεμίας, γαλήνης και θετικής ερωτικής ενέργειας!
ΑΘΉΝΑ
Ας έρθουμε όμως ακόμα πιο κοντά. Τέτοιοι τόποι υπάρχουν παντού, ορισμένοι μάλιστα είναι δίπλα μας, τους συναντάμε στις καθημερινές διαδρομές μας. Πριν καιρό , ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, μέσα από την εκπομπή του τον «Όμορφο Κόσμο 2», σε αφιέρωση για τα στοιχειωμένα σπίτια, έκανε αναφορά στο λόφο του Αρδηττού, που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα ακριβώς από το Καλλιμάρμαρο. «Περίεργα πράματα» συμβαίνουν εκεί, τόνισαν οι κάτοικοι και σίγουρα δεν έχουν άδικο.
Το σημείο βρίσκεται σε ένα πολύ κεντρικό σημείο στην Αθήνα. Μπροστά από το εθνικό κολυμβητήριο, πάνω από τον δρόμο που οδηγεί από την οδό Καλλιρρόης στο Καλλιμάρμαρο, υπάρχουν ερείπια ιερού της Αγροτέρας Αρτέμιδος. Τα σπίτια που υπάρχουν εκεί είναι γκρεμισμένα και κανένας δεν αναλαμβάνει την αγοραπωλησία τους. Η «ατμόσφαιρα» που αποπνέει ο χώρος είναι αρκετά δυσάρεστη για τον περισσότερο κόσμο.
Μία άλλη τέτοια περιοχή εντοπίζουμε στην Τήνο, στο Φαλατάδο και στην γρανιτένια στοά της Γελιδοκαμάρας, από την οποία υποτίθεται ότι περνούσαν οι Γελιδούδες (νεράιδες).
ΚΡΉΤΗ
Στο οροπέδιο του Ομαλού, στην Κρήτη υπάρχει το σκοτεινό και τρομακτικό σπήλαιο του Τζανή. Λέγεται έτσι επειδή εκεί χάθηκε κάποιος με αυτό το όνομα, ενώ πιθανολογείται ότι στις δαιδαλώδες στοές του χάθηκαν και πολλοί άλλοι. Η αίσθηση που προκαλείται όταν μπαίνει κάποιος σε αυτό, είναι τρομακτική. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φορτισμένο με αρνητική ενέργεια μέρος που προκαλεί πανικό και έντονο στρες στους επισκέπτες.
Στην Κρήτη, πάλι, ο Τσούτσουρος, ένα μικρό και άγνωστο χωριό στην ευρύτερη περιοχή της Ιεράπετρας, είναι ένα πολύ αρνητικό μέρος με βαριά ατμόσφαιρα και έντονα «ιονισμένη» θάλασσα. Ίσως, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλά από τα παιδιά που ζουν και μεγαλώνουν εκεί είναι, δυστυχώς, καθυστερημένα.
 |
Κάποιες ωστόσο περιοχές της Κρήτης είναι ιδιαίτερα πλούσιες τόσο σε αρχαιολογικά ευρήματα όσο και σε θρύλους. Μια από αυτές είναι και η αρχαία Ίναχος, σημερινός Τσούτσουρας, που χαρακτηρίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές μεταφυσικού και παραφυσικού χαρακτήρα σα μια από τις πλέον μυστηριώδεις περιοχές της πατρίδας μας και ίσως του πλανήτη.
Δεν αποκλείεται αυτό να οφείλεται στην ονομασία της, η οποία συνδέεται άμεσα με το σπήλαιο της αρχαίας θεάς της γονιμότητας Ειλείθυιας, που διαφορετικά λέγονταν και Ινάτη. Σύμφωνα με ερευνητές αρχαίων γλωσσών η ετυμολογική ανάλυση της λέξης περιλαμβάνει το «ης» που στην αιτιατική γίνεται «ην» και σημαίνει δύναμη, το «να» που σημαίνει ναός και το «το» που προσδιορίζει το χώρο.
Ινάτη λοιπόν σημαίνει «χώρος με ναό που διαθέτει δύναμη» κι έτσι πιθανόν να εξηγούν κάποιοι τη μεγάλη ενεργειακή δύναμη που διαθέτει η πάλαι ποτέ Ίναχος και πλέον Τσούτσουρας, όνομα που επίσης προέρχεται από το βάθος του χρόνου, από την εποχή δηλαδή που οι Κρήτες διατηρούσαν εμπορικές συναλλαγές με τους Αιγυπτίους και σημαίνει «πατέρας και γιος του Ρα».
Όλα τα παραπάνω βέβαια είναι ερμηνείες που μπορεί να είναι αυθαίρετες και το μόνο σίγουρο είναι πως η μεγάλη δύναμη του Τσούτσουρα κρύβεται στους αρχαιολογικούς θησαυρούς αμυθήτου αξίας που βρίσκονται στο υπέδαφος του, προκαλώντας εδώ και χρόνια τους αρχαιοκάπηλους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του, 75χρόνου σήμερα, Μανόλη Κεφαλάκη, ο οποίος έφερε στην επιφάνεια κάποια από τα σημαντικότερα ευρήματα που βγήκαν μέχρι στιγμής στον Τσούτσουρα, αποσκοπώντας βέβαια σε ίδιον όφελος, κάτι που του κόστισε εφτά χρόνια φυλακής. Πλήρωσε την αρχαιοκαπηλία του, αλλά τα ευρήματά του χάθηκαν στην πορεία και σίγουρα κάποιοι τα εξαργύρωσαν παραμένοντας στο απυρόβλητο… Πηγή: stigmes.gr “ |
Πολλές από τις περιοχές με έντονη ενέργεια συνήθως φιλοξενούν ναούς, οικοδομήματα αφιερωμένα σε θεότητες, ή απλά κάποιους ογκόλιθους αρκετών τόνων που είναι τοποθετημένοι με ένα ξεχωριστό τρόπο. Πολλοί από τους τελευταίους χρονολογούνται εδώ και χιλιάδες χρόνια, ενώ ακόμη και σήμερα η τοποθέτηση τους αποτελεί ένα μυστήριο, αφού υποτίθεται ότι οι άνθρωποι εκείνων των εποχών δεν είχαν τέτοιες μεταφορικές δυνατότητες. Αρκεί να αναλογισθούμε ότι ούτε και σήμερα διαθέτουμε ανάλογα μηχανήματα! «Τρανταχτό» παράδειγμα, το νησί του Πάσχα:
Οι αρχαίοι λαοί και φυσικά, οι αρχαίοι Έλληνες, θεωρούσαν τη γη σαν ένα ζωντανό οργανισμό. Πίστευαν ότι ο πλανήτης μας διαθέτει «πηγές» που άλλες προσφέρονται για την ανθρώπινη επιβίωση και άλλες αποβάλλουν ό,τι δεν του είναι χρήσιμο, όπως ακριβώς κάνει και ο ανθρώπινος οργανισμός. Κατά συνέπεια, τα «απόβλητα» της Γης είναι βλαβερά για τον άνθρωπο, αλλά και για όποιον άλλο οργανισμό ζει εκεί.
ΤΌΠΟΙ ΜΕ ΘΕΤΙΚΉ ΕΝΈΡΓΕΙΑ
Ας δούμε, τώρα, μερικές περιοχές με καλή και θετική ενέργεια για τον άνθρωπο. Στην Αθήνα υπάρχουν αρκετές, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι σε πάρα πολλούς τόπους ενέργειας είναι σήμερα οικοδομημένοι ιεροί ναοί. Πολύ απλά, πάρα πολλές εκκλησίες, κυρίως, περασμένων αιώνων, βρίσκονται χτισμένες επάνω στα απομεινάρια αρχαίων ιερών. Ο λόγος ήταν ότι προσπάθησαν να επωφεληθούν τη δύναμη των τόπων αυτών. Οι σύγχρονες εκκλησίες, δεν ακολουθούν αυτόν τον κανόνα, παρά ελάχιστα. Μια βόλτα μέχρι την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής στην οδό Ακαδημίας θα σας πείσει. Δείτε τους αρχαίους κίονες που κοσμούν το ναό και το μαρμάρινο «τραπέζι» στην πίσω αυλή!
Στην Ακρόπολη υπάρχει Ασκληπιείο, το οποίο βρίσκεται κοντά σε μία πηγή. Το νερό της πηγής από τα αρχαία χρόνια θεωρείτο θαυματουργό και ιαματικό. Ακόμα και σήμερα, που στη θέση του Ασκληπιείου κτίστηκε ναός της Ζωοδόχου Πηγής. Η περιοχή διατηρεί έναν δικό της «ανεβασμένο» αέρα και το νερό εμβολιάζει με δύναμη, όσους το πιουν.
Στο Μαρούσι υπάρχει ένα μικρό λευκό εκκλησάκι με αυλόγυρο, αφιερωμένο στον Αϊ Γιάννη. Χρονολογείται από τον 15ο αιώνα και είναι χτισμένο πάνω στα θεμέλια του αρχαίου ναού της Αρτέμιδος Αμαρυσίας. Μόλις πλησιάζει κάποιος εκεί αμέσως αρχίζει να αισθάνεται γαλήνη, αναζωογόνηση και ξεγνοιασιά. Λες και χάνονται με μιας όλα τα προβλήματα. Ο Αϊ Γιάννης στο Μαρούσι, δεν προσφέρει μόνο θετική ενέργεια αλλά και θεραπευτική.
Η περιοχή της Πάρνηθας χαρακτηρίζεται από την θετική ενέργεια που εκπέμπει. Το βουνό είναι γεμάτο από πηγές. Τα νερά της Πάρνηθας είναι χωνευτικά και ιαματικά, επειδή περιέχουν μεγάλες ποσότητες σόδας, ασβεστίου και ιωδίου.
Πολλοί θρύλοι και ιστορίες για νεράιδες και ξωτικά αναφέρονται για την πηγή «της κυράς» κοντά στην κορυφή του βουνού. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.164 μέτρων. Όποιος έχει το κουράγιο να σκαρφαλώσει ως εκεί και πιει από το νερό της, λέγεται ότι θα πετύχει στη ζωή του πολλά. Θα αισθανθεί μία ανώτερη δύναμη να τον κατακλύζει, αφού πρώτα μπορέσει να «συντονιστεί» με τις δονήσεις του τόπου και καταφέρει να «δει» τη «μαγική» δύναμη της πηγής, η οποία λογοτεχνικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εμφανίζεται σαν μια ακριβοθώρητη νεράιδα. Ο οδοιπόρος θα πρέπει να πιεί και να λουστεί με το νερό της πηγής της κυράς.
Πολλοί από εσάς θα έχετε ακουστά ή θα έχετε επισκεφτεί το σημείο εκείνο στην Πεντέλη όπου τα αυτοκίνητα παθαίνουν… παράκρουση. Ανεβαίνουν στην ανηφόρα μόνα τους! Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στα Λείβηθρα Πιερίας…
Λίγο έξω από την Αθήνα, μετά τη λίμνη του Μαραθώνα υπάρχει η μονή Βρανά, πάνω στο όρος Αφορισμός. Η μονή είναι κτισμένη πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού της Χθόνιας Δήμητρας και μάλιστα στο άνοιγμα μιας σπηλιάς, σφραγίζοντας έτσι την είσοδο της. Από την σπηλιά αυτή έβγαινε και να συνεχίζει να βγαίνει, σήμερα, από το ύψος του καμπαναριού, μύρο! Το μύρο αυτό έχει ιδιότητες ανάτασης των πνευματικών μας δυνάμεων, λες και μας δίνει την ώθηση να ενωθούμε με τον το θεό!
Στην Εύβοια, στη βόρεια πλευρά του χωριού Οκτωνιά, σ’ ένα σπάνιας ομορφιάς φυσικό περιβάλλον, είναι κτισμένη η μονή Καταρράκτη, στο όνομα του Αγίου Δημητρίου. Στον καταρράκτη που υπάρχει κοντά στο μοναστήρι αποδίδονται πολλές θαυματουργές ιδιότητες.
Στα Θερμά ή Λουτρά, στη Σαμοθράκη, οι ζεστές θειούχες πηγές, είναι φημισμένες από την αρχαιότητα για τις ιαματικές τους ιδιότητες. Τα θαυματουργά νερά της Υπέρειας Κρήνης, στο Βελεστίνο, βοηθούν πάρα πολύ σε γυναικολογικές ασθένειες και σε μετεγχειρητικές καταστάσεις.
Ιδιαίτερα θαυματουργές είναι και κάποιες κρήνες στην Πορταριά και στις Μηλιές του Πηλίου. Η ποιότητα του νερού είναι τέτοια, που ξεπερνάει και την φήμη του νερού της Σερβίας. Μιλάμε για «αθάνατο νερό», που ευφραίνει την καρδιά και αναζωογονεί τον άνθρωπο.
Στο μικρό νησάκι Παλάτα απέναντι από την χώρα της Νάξου, βρίσκεται η Πόρτα, (ή «Πορτάρα»), το μόνο τμήμα που απέμεινε από τον αρχαίο ναό του Απόλλωνα. Το μέρος αποπνέει έντονη θετική ενέργεια που πλημμυρίζει τον τόπο.
Στη Σύρο και στην περιοχή Χάλαρα, που βρίσκεται στα βόρεια του νησιού, η πλαγιά του βουνού είναι σχισμένη σε αμέτρητες φέτες. Όταν τις διασχίσουμε, νιώθουμε να μας πλημμυρίζει μία απέραντη δύναμη και ενώ έχουμε περπατήσει αρκετά δεν αισθανόμαστε καμία κούραση.
 |
| Φωτ : Ελ. Καλογερά Σύρος |
Aναζητώντας τόπους δύναμης στη Σύρο, αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούμε στα Xάλαρα. Tα Xάλαρα είναι πολύ συνηθισμένο όνομα στο χάρτη των τοπωνυμίων της Σύρου. Yπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις τοποθεσίες με το όνομα αυτό. Tα Xάλαρα που βρίσκονται βόρεια, σε απόσταση 600-700 μέτρων από την πηγή Σύριγγα, είναι ένας εξαιρετικά μαγευτικός και παράξενος τόπος, που μοιάζει να κρύβει μια μυστηριακή δύναμη. Πρόκειται για μια πλαγιά του βουνού, σχισμένη σε αμέτρητες φέτες. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως αυτές οι σχισμές έχουν δημιουργηθεί από κάποιον σεισμό ή από μετακίνηση του εδάφους. Aλλά η διαφορά της αίσθησης όταν μπαίνουμε στις σχισμές και η χαοτική διαφοροποίηση του φυσικού περιβάλλοντος μέσα σ’ αυτές, μας αφήνουν με την εντύπωση πως ο τόπος αυτός δε δημιουργήθηκε από φυσικά αίτια: Eίναι φτιαγμένος από το υλικό που φτιάχνονται οι μύθοι… Aκόμη κι όταν βρισκόμαστε κοντά σε αυτή την περιοχή ή κοιτάζουμε από την κορυφή του βουνού -περίπου 30 με 40 μέτρα πιο ψηλά- δε μπορούμε να αντιληφθούμε την ύπαρξη του τόπου. Aν και οι περισσότερες σχισμές έχουν φάρδος πάνω από δυο μέτρα, η κίνηση μέσα τους γίνεται με δυσκολία. Eνώ είναι δυνατό να προχωρήσουμε σκαρφαλώνοντας και κατεβαίνοντας από τη μια σχισμή στην άλλη, δύσκολα μπορούμε να βρούμε από ποιο σημείο θα καταφέρουμε να βγούμε μέσα από αυτόν το φυσικό λαβύρινθο. Tο ύψος των βράχων που δημιουργούν τις σχισμές αρχίζει από 3-4 μέτρα και φτάνει τα πολύ περισσότερα. Mπαίνουμε σ’ αυτόν τον ιδιόμορφο τόπο πάντοτε από το ίδιο σημείο: μια τρύπα σε έναν ανοιχτόχρωμο βράχο, που την περνάμε έρποντας. Mόλις αντικρίσουμε το εσωτερικό, ακολουθεί ένα παράξενο σοκ. Eίναι σα να εγκαταλείπουμε ολόκληρο το γνωστό κόσμο και να επιχειρούμε μια απόπειρα εξερεύνησης σε ένα νέο κόσμο… Mπαίνοντας στο λαβύρινθο των σχισμών, με την τρύπα της εισόδου μόλις ένα-δυο μέτρα πίσω μας, το πρώτο πράγμα που ανακαλύπτουμε είναι πως έχουμε κυριευτεί από μια παράξενη αίσθηση: Nιώθουμε την παρουσία μιας αρχέγονης δύναμης. Ωστόσο, συνειδητοποιούμε αστραπιαία ότι δεν υπάρχει καμιά απολύτως ένδειξη ζωής μέσα σ’ αυτές τις σχισμές! Δεν υπάρχουν ούτε έντομα ούτε ζωύφια ούτε ερπετά ή μικρά ζώα ούτε πουλιά στον ουρανό (αν και η ευρύτερη περιοχή είναι γνωστός τόπος κυνηγιού…). H βλάστηση περιορίζεται σε μερικές κίτρινες λειχήνες πάνω στους βράχους. Mολονότι η υγρασία είναι υπερβολική και οι βράχοι βρεγμένοι, δεν υπάρχουν αγριόχορτα ή άλλα ίχνη φυτών. Λόγω της ιδιομορφίας του τοπίου οι ακτίνες δεν αγγίζουν το έδαφος παρά μονάχα μερικά λεπτά κατά τη διάρκεια του μεσημεριού, παρόλο που ανάμεσα στις σχισμές είναι φωτεινά. Προχωρώντας, αντικρύζουμε πάρα πολλούς βράχους των οποίων οι κορυφές είναι τέλειες φυσικές πυραμίδες, ενώ οι σχισμές είναι διάσπαρτες από τρύπες και λαγούμια απροσδιόριστου βάθους και κατεύθυνσης. Aν κάνουμε τον κόπο να κοιτάξουμε το ρολόι, αντιλαμβανόμαστε ότι ο χρόνος κυλά διαφορετικά εκεί μέσα… Συχνά, για να προχωρήσουμε 500-700 μέτρα μέσα στις σχισμές, ανακαλύπτουμε έκπληκτοι ότι σύμφωνα με το ρολόι μας έχουν περάσει σχεδόν δυο ώρες. Kι αυτό δε συμβαίνει λόγω της δυσκολίας στο βάδισμα… Πέρα από τα αισθήματα δέους που μας κατακλύζουν, μας πλημμυρίζει μια απέραντη δύναμη. Ξαφνικά, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει ίχνος κούρασης στο κορμί μας, ενώ ταυτόχρονα κανένα από τα προβλήματά μας δε μας ακολούθησε μέσα στις σχισμές… Nιώθουμε για λίγο πως ταξιδεύουμε σ’ έναν άλλο χώρο και σ’ έναν άλλο χρόνο, μα τελικά ανακαλύπτουμε πως δεν βρισκόμαστε αλλού… μα “πουθενά”… O προσεκτικός αναγνώστης σίγουρα θα διαπίστωσε από την παραπάνω περιγραφή ότι τα Xάλαρα έχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα “νεραϊδότοπο”. H περιοχή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως “άορνος πέτρα” σύμφωνα με τον ορισμό που έδιναν οι αρχαίοι σοφοί σε περιοχές με ιδιαίτερη δύναμη, λόγω του ότι τα πουλιά αποφεύγουν να πετούν πάνω από τα εδάφη τους. H συμπεριφορά αυτή των πουλιών σχετίζεται με το φυσικό ένστικτο του προσανατολισμού, το οποίο χάνεται σε περιοχές με έντονη φυσική μαγνητική δραστηριότητα. Έχει ενδιαφέρον να γίνουν και μερικές επιπλέον επισημάνσεις, οι οποίες μπορεί να βοηθήσουν όποιο θέλει να ερευνήσει περισσότερο, να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. H ευρύτερη περιοχή γύρω από τα Xάλαρα ονομάζεται Στροβίλια, κάτι που υποψιαζόμαστε ότι παραπέμπει σε στροβιλισμούς και διαταραχές που προέρχονται από την ύπαρξη γεωμαγνητικών ρευμάτων. Σύμφωνα με την Πυθαγόρεια Aριθμοσοφία, ο λεξάριθμος της λέξης XAΛAPA είναι 733, όσο και οι λεξάριθμοι των φράσεων ΓAIA ΣYPIH και AΓIA ΣYPIH… ΕΚ ΤΟΥ www.paranormap.net
Στις επισκέψεις μας στους χώρους αυτούς θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας, ότι δεν πρέπει να φτάσουμε εκεί με την προκατάληψη ότι θα νιώσουμε κάτι συγκεκριμένο. Δεν πρέπει να πλησιάσουμε τους τόπους δύναμης σαν αντικείμενο εξέτασης που θα επιβεβαιώσουμε ή θα διαψεύσουμε την αλήθεια τους. Τα αισθήματα μας θα πρέπει να είναι αγνά.
 |
| Δημιουργία : BY ERRIKOS |
ΤΌΠΟΙ ΕΝΈΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΜΕΤΡΊΑ
Όλοι οι τόποι δύναμης σηματοδοτούνται από ιερά και ναούς, που συνδέονται μεταξύ τους με νοητές γραμμές και σχηματίζουν ισοσκελή ή ισόπλευρα τρίγωνα, πολύγωνα, ή άλλα γεωμετρικά σχήματα. Τα πιο γνωστά τρίγωνα σχηματίζονται ανάμεσα στους Δελφούς στην Ολυμπία και στην Ακρόπολη, την Αφαία (στην Αίγινα) το Σούνιο και τον Παρθενώνα.
Τα σπίτια και οι πόλεις που αναπτύχθηκαν γύρω από τους τόπους δύναμης σχεδιάστηκαν έτσι, ώστε να «λειτουργούν» σαν προθάλαμοι των ναών, που συνδέονταν με άλλους ναούς–τόπους δύναμης, άλλων πόλεων και που όλα μαζί, ναοί και πόλεις – κτίρια, ήταν κι αυτοί μικροί τόποι δύναμης.
Κάθε κτίσμα, από τις πιο απλές κατοικίες έως και τα δημόσια κτίρια, οικοδομούνταν έτσι ώστε να λειτουργούν και αυτά σαν μικροί τόποι δύναμης. Αποτελούσαν, δηλαδή, διάμεσα της Οικοδύναμης, του αρχαιοελληνικού «φενγκ σούι» και διαβιβαστές ευδαιμονίας και υγείας προς το σύνολο των κατοίκων. Όλες οι κατοικίες εκπλήρωναν την εντελέχεια τους, και εντελέχεια σε μία κατοικία είναι η ευδαιμονία των ανθρώπων που ζουν μέσα σε αυτό. Για την ευδαιμονία, άλλωστε, και όχι για την κακοδαιμονία, γίνονται όλα.
Οι αρχαίοι Έλληνες, λοιπόν, αφού μελέτησαν και γνώρισαν τη φύση και όλους τους τόπους δύναμης, προσδιόρισαν τις «δονήσεις» των οικιών και τις θέσεις τους αναμεταξύ τους, καθώς και την διαρρύθμιση των χώρων, έτσι ώστε αυτοί και τα πράγματα που υπάρχουν μέσα σε αυτούς να έχουν την κατάλληλη τάξη, διάθεση, ευρυθμία, συμμετρία και κοσμιότητα, προκειμένου αρμονικά να συνδεθούν με τα υπόλοιπα κτίρια και αυτά με τις πόλεις και όλα μαζί με την φύση, για να αποτελέσουν ισχυρούς τόπους δύναμης.
Με άλλα λόγια τα κτήρια, ακόμα και οι απλές κατοικίες συστηνόταν να τοποθετούνται σε συγκεκριμένες θέσεις, με απώτερο σκοπό να δημιουργήσουν ένα τέλειο «μουσικό όργανο»: αρχικά την πόλη και οι πόλεις την Ελλάδα και τις αποικίες της! Οι οικίες, σαν μουσικά όργανα μίας μεγάλης ορχήστρας, «έπαιζαν» και «συντονίζονταν» με τη φύση που διευθύνει αυτήν την ορχήστρα, ώστε η εντελέχεια τους να «αποδίδει» ή να «συνηχεί» μια αρμονική Οικοδύναμη.
ΟΙ ΤΌΠΟΙ ΕΝΈΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΆ ΤΟΥΣ
Τι είναι, όμως αυτό που κάνει τους τόπους που αναφέραμε ιδιαίτερους και τόσο πολύ θετικούς; Γιατί οι τόποι αυτοί είναι γεμάτοι δύναμη και γιατί κάποιοι άλλοι μας δημιουργούν αισθήματα άγχους, κατάθλιψης ή μας αρρωσταίνουν;
Όπως είπαμε αρχικά, ο πλανήτης μας είναι ένας ζωντανός οργανισμός, θα δούμε τώρα κάποιες ιδιαιτερότητες αυτού του οργανισμού. Οι περισσότεροι από τους τόπους δύναμης χαρακτηρίζονται από το έντονο ανάγλυφο του εδάφους και από τις τεκτονικές ανωμαλίες του γήινου φλοιού, όπως στα Μετέωρα. Έχει παρατηρηθεί επίσης ότι σημαντικό ρόλο παίζει το μαγνητικό πεδίο, αλλά και η γήινη και κοσμική ακτινοβολία!
Η Γη περιβάλλεται από ένα τεράστιο πλέγμα ενεργειακών γραμμών, που σχηματίζει πεντάεδρα, μοιάζει δηλαδή με μια τεράστια μπάλα ποδοσφαίρου. Στους κόμβους που βρίσκονται πάνω στις ενώσεις εντοπίζονται τα σημαντικότερα ιερά και μνημεία της ανθρωπότητας, όπως είναι ο Παρθενώνας, η μεγάλη πυραμίδα στην Αίγυπτο, το Στόουνχεντς στην Μ. Βρετανία.
Θα πρέπει ακόμα να αναφέρουμε τα τελλουρικά ρεύματα, τα οποία είναι φυσικά ηλεκτρικά ρεύματα, που ρέουν πάνω σε οριζόντιες επιφάνειες που βρίσκονται πάνω στην γη. Όταν ένα τελλουρικό ρεύμα συναντήσει μία υπόγεια φλέβα νερού, τότε το νερό μαγνητίζεται και αποκτά ιαματικές ιδιότητες.
Πολλές από τις ενέργειες που απελευθερώνονται, λειτουργούν αρνητικά για τον άνθρωπο, ιδιαίτερα στα σημεία που διασταυρώνονται. Όμως, στα αρχαία χρόνια πολλοί λαοί, αλλά και οι Έλληνες, είχαν βρει τρόπο να εξουδετερώνουν την αρνητική ενέργεια ενός τόπου, απλά με την τοποθέτηση σε πολύ ακριβείς τριγωνικούς σχηματισμούς, «dolmen» που «καθαρίζουν» την περιοχή. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και η κατασκευή στο επίκεντρο αρνητικών τόπων πυραμίδων ή θόλων, που διαθλούν την αρνητική ακτινοβολία.
«Dolmen» σημαίνει «πέτρινο τραπέζι». Κάτι τέτοιο συναντάμε στην Αμοργό. Οι ντόπιοι το ονομάζουν τραπεζοπέτρι ή τραπέζι του θεού. Αξίζει σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε πως η Αμοργός, μαζί με την Δήλο και την Κέρο, είναι οι πιο ισχυροί τόποι δύναμης στις Κυκλάδες, με άφθονη θετική ενέργεια. Οι αρχαίοι Έλληνες μάλιστα, είχαν προχωρήσει ακόμη πιο μακριά, από την εξουδετέρωση των αρνητικών τόπων. Την ενέργεια και την δύναμη του χώρου, είχαν βρει τον τρόπο και την εκμεταλλεύονταν θεραπευτικά. Όλα τα ασκληπιεία είναι χτισμένα με ειδικούς τρόπους σε πολύ συγκεκριμένους τόπους δύναμης. Η διάταξη και η κοπή των λίθων είχαν εναλλάξ θετική και αρνητική φόρτιση, χάρη στη μοριακή τους σύνθεση.
Με συγκεκριμένους ύμνους και επικλήσεις ενίσχυαν τις παλμικές δονήσεις της περιοχής και ο ασθενής θεραπευόταν γρηγορότερα. Αυτό συνέβαινε, διότι, όπως στις μέρες μας έχει αποδειχτεί, ο άνθρωπος έχει το δικό του φυσικό ηλεκτρικό ρεύμα. Όταν αυτό μειώνεται λόγω κάποιας ασθένειας, επιβραδύνεται και η θεραπεία. Αν όμως ο ασθενής «προμηθευθεί» το ηλεκτρικό ρεύμα που του λείπει, τότε το ανοσοποιητικό σύστημα λειτουργεί κανονικά και ο ασθενής βρίσκει γρήγορα την υγεία του. Κάτι τέτοιο συνέβαινε και στην Επίδαυρο, το πιο γνωστό-άγνωστο από τα ασκληπιεία! Ναι! Η Επίδαυρος ήταν ένα τεράστιο νοσοκομείο της αρχαιότητας, όπου το θέατρο έπαιζε το ρόλο του «εμβολιασμού» και της ανάνηψης μέσω της «δόνησης» του λόγου, από τα «έργα» των μεγάλων τραγωδών!
Η «ΜΑΓΙΚΉ», ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΉ ΕΠΊΔΑΥΡΟΣ
Εδώ, σας παραθέτω συνέντευξη στον γράφοντα από τον ηθοποιό του εθνικού θεάτρου Σωτήρη Βάγια, που δίνει απαντήσεις για τα «μυστήρια» του θεάτρου της Επιδαύρου.
«Μόλις είχα αποφοιτήσει από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όταν μου τηλεφώνησε η δασκάλα μου του εκφραστικού χορού, η Μαρία Χορς, και μου πρότεινε να συμμετάσχω στο χορό του έργου «Οιδίπους επί Κολωνώ», που θα ανέβαζε στην Επίδαυρο ο Αλέξης Μινωτής.
Μία μαγική φυσιογνωμία του θεάτρου μας, που κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί το μέγεθός του και τη σοφία του στο χώρο του αρχαίου δράματος. Ήταν μια πρόκληση για μένα (ένα νέο ηθοποιό τότε) η συνεργασία στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και η ιστορική αυτή παράσταση.
Μπαίνοντας στο χώρο της ορχήστρας (έτσι λέγεται η σκηνή) και βλέποντας το θέατρο από κάτω, νομίζεις ότι είναι ένας τεράστιος αετός, που ή θα σε πάρει μαζί του να πετάξεις ή θα σε κατασπαράξει.
Η Επίδαυρος, το θέατρο της Επιδαύρου αλλά και όλη η περιοχή έχει μια μαγική ηλεκτρική ενέργεια, μια ενέργεια σχεδόν εξωγήινη, μια ηρεμία στο τοπίο και συγχρόνως μια τρομακτική ένταση. Παίζοντας εκεί εννέα συνεχόμενα καλοκαίρια με το “Αμφιθέατρο” του Σπύρου Ευαγγελάτου μικρούς αλλά και πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως ο “Ίωνας” του Ευριπίδη, ένιωσα και συνειδητοποίησα (έπειτα από αυτά τα χρόνια) ότι ο ηθοποιός στη σκηνή είναι σαν να πετά πάνω από το θέατρο και πάνω από τα κεφάλια των θεατών. Δεν αισθάνεσαι ότι είσαι κάτω στη γη, αλλά στον αέρα.
Πριν από κάθε παράσταση ακούγεται ο γκιόνης, αυτό το πουλί που μόλις πέσει ο ήλιος, δίνει το σινιάλο ή μάλλον είναι το κουδούνι της παράστασης, εδώ και πολλούς αιώνες. Ένα κελάηδημα σε τακτά χρονικά διαστήματα, που σε βάζει στη διαδικασία του τρακ και της αυτοσυγκέντρωσης.
Το θέατρο της Επιδαύρου είναι πολύ «συνεργάσιμο» με τους ηθοποιούς, αλλά και πολύ επικίνδυνο εάν το αμφισβητήσεις και θεωρήσεις τον εαυτό σου ανώτερο αυτού του καταλυτικού, ιερού χώρου.
Μία ηθοποιός παγκοσμίου φήμης και σταρ (από τις ταινίες της), που έπαιξε εκεί είπε: «Δεν υπάρχουν ιεροί χώροι, υπάρχουν ιεροί άνθρωποι». Αυτή ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που έπαιξε στο αρχαίο θέατρο.
Είμαι σίγουρος ότι το θέατρο αυτό πρέπει να φτιάχτηκε κοιτώντας από ψηλά (δηλαδή από πάνω προς τα κάτω), ίσως και να μη χτίστηκε από ανθρώπινα πλάσματα. Η μοναδική ακουστική του παραμένει ακόμα ένα μυστήριο για πολλούς αρχαιολόγους. Ο Αλέξης Μινωτής γινόταν έξαλλος όταν ένας ηθοποιός πατούσε τη θυμέλη. Το θεωρούσε ιεροσυλία.
Πηγαίνοντας προς το χώρο του θεάτρου δεν το βλέπεις από πουθενά, παρά μόνο πλησιάζοντας στην πάροδο (στην είσοδο). Σαν να είναι κρυμμένο μέσα στο βουνό, για να προφυλάσσει την ιερή του παρουσία ανά τους αιώνες.
Στην παράσταση του “Ίωνα”, βγαίνοντας στην ορχήστρα ένιωσα τους 8.000 θεατές να βρίσκονται μαζί μου κάτω και όχι στις θέσεις τους. Ένα συναίσθημα περίεργο, όπου ο χρόνος και ο τόπος χάνονται, το θέατρο είναι εκτός χρόνου και εκτός εποχής, σαν να είναι άδειο από θεατές. Ότι υπάρχει κοινό το καταλαβαίνεις μόλις τελειώσει η παράσταση (από το χειροκρότημα). Φεύγοντας από τη σκηνή, στο τέλος της παράστασης, θέλεις λίγες στιγμές για να επανέλθεις στη φυσιολογική σου κατάσταση (αυτό συμβαίνει και στους θεατές, πολλές φορές).
Όταν το θέατρο είναι άδειο από κόσμο, μοιάζει σαν μια τεράστια βεντάλια, σαν μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά, σαν ένα διαστημόπλοιο που σε ταξιδεύει μέσα στο χωροχρόνο. Όταν γεμίζει από κόσμο, πάλι είναι σαν να μην υπάρχει κανείς.
Είναι τόσο έντονη η δομή του και το τοπίο, που ακόμα και 10.000 άνθρωποι χάνονται μέσα σ’ αυτό το μαγικό πλοίο του χρόνου. Δεν είναι λίγες οι φορές που ένιωσα να πετάω τουλάχιστον μισό μέτρο πάνω από τη σκηνή ή να κάθομαι μαζί με τον κόσμο (δίπλα του) ή να βλέπω τον εαυτό μου από ψηλά.
Είμαι σίγουρος ότι όλα αυτά τα έχουν νιώσει και άλλοι συνάδελφοι ηθοποιοί, όσο κι αν φοβούνται να τα ομολογήσουν, ή αν δεν τα ένιωσαν, σίγουρα κατάλαβαν ότι κάτι δεν είναι φυσιολογικό και λογικό σ’ αυτό το χώρο, όπου χάνονται και βρίσκονται τα πάντα.
Σ’ αυτό το χώρο που σε ταξιδεύει, θέλεις δε θέλεις σχεδόν, στο σύμπαν, αλλά ταυτόχρονα πατάς και πολύ γερά στο ιερό χώμα της ορχήστρας, υπηρετώντας το όραμα του αρχαίου ποιητή που έγραψε το έργο.
Όλες οι αρχαίες τραγωδίες που γράφτηκαν γι’ αυτό το θέατρο και παίζονται ακόμα, έχουν μέσα τους θεούς και ανθρώπους, όπως είναι η Επίδαυρος: θεϊκή αλλά και πολύ ανθρώπινη, μαγική αλλά και πολύ συνεργάσιμη, εξωπραγματική αλλά και έντονα υπαρκτή μέσα στο χρόνο.
Ίσως και η μοναδική μας επαφή μ’ έναν άλλο κόσμο, που υπάρχει στην άκρη του νου μας, έναν κόσμο νοητό, έναν κόσμο μοναδικό, γεμάτο συναισθήματα, γεμάτο αξίες, γεμάτο μυστήριο.
Ένα θέατρο μοναδικό στον πλανήτη μας, που στέλνει μηνύματα στο διάδρομο του σύμπαντος, που ανοίγει δρόμους σκέψης για τους σοφούς όλων των εποχών.
Ένα θέατρο που ίσως και να φτιάχτηκε από ψηλά και που σίγουρα θα υπάρχει μέσα στο χωροχρόνο για πάντα. Μια συνάδελφος, με την οποία παίζαμε μαζί, μου είχε πει: «εμείς Σωτήρη, δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα από δω και πέρα, γιατί είδαμε το Θεό στα μούτρα».
Το αρχαίο αυτό θέατρο είναι ένας κρίκος που ενώνει το χτες και το αύριο με το σήμερα. Μια μοναδική επαφή μ’ έναν άλλο κόσμο, μ’ έναν άλλο ουρανό, με άλλα “όντα”, που ίσως και να το δημιούργησαν, αφήνοντας τα σημάδια τους, παντού!»
ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ -ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ
- Θοδωρής Χαμάκος Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου
- Γιώργος Ματσάγγος – myastro- www.kefalonias.gr/
- amaroussion.blogspot.gr
- www.ragkavas.gr
- www.paranormap.net/article/898
- ΑΡΧΕΙΟ ΠΑΝΟΡΑΜΙΟΝ
- ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝΑ
![Η μαγεία της Αμφίπολης: Οι καλλιτέχνες που δημιούργησαν τα 3D βίντεο [εικόνες&βίντεο]](http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/708x320/public/3d708.jpg?itok=KzasJTnZ)
