Selektiv – Siden 6

Al-innlegg Arkiv etter kategori "Selektiv" (Siden 6)

Amfipolis. gr | Fra paradis av iranere i paradis av Genesis

Ordet "paradise" er avledet fra ordet paridaiza Lucerne, "gjerde", med pari να σημαίνει «περί» και το daiza «τείχος / Veggen». Ofte skjedde, Grekerne tok iranske lån fra Medes fremfor perserne: f.eks. η λέξη σατράπης είναι η μηδική μορφή αυτού του ιρανικού τίτλου (< xšaθrapā(van), -περσική μορφή xšaçapāvan). Το αρχαίο περσικό ισοδύναμο του παραδείσου είναι paridaida. Η εμφάνιση ενός τέτοιου μηδικού όρου ως δανείου στην ελληνική γλώσσα, αλλά και στην ακκαδική, την εβραϊκή και την αραμαϊκή, είναι μία ακόμη απόδειξη για την επίδραση των αινιγματικών Μήδων. Η ίδια η φυλή έχει αφήσει πολύ λίγα ίχνη, η πρώιμη ιστορία της είναι δύσκολο να ανασυσταθεί, αλλά το γεγονός ότι οι Έλληνες ονόμαζαν τους ανατολίτες αντιπάλους τους πρώτα Μήδους και μόνο αργότερα Πέρσες επιβεβαιώνει την προηγούμενη σημασία τους. Ομοίως οι Εβραίοι μιλούν για Μήδους στον Ησαΐα και στον Ιερεμία, αλλά για Μήδους και Πέρσες στα μεταιχμαλωσιακά βιβλία των Έσδρα, Νεεμία, Εσθήρ και Δανιήλ.

Σχεδόν αμέσως μετά την περσική κατάληψη της Βαβυλώνας το 539 f.eks. βρίσκουμε βαβυλώνια έγγραφα των τελευταίων δεκαετιών του έκτου αιώνα, στα οποία οι αρχές των ναών είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση και την ίδρυση pardesu. Ένας από αυτούς είναι αμπελώνας, ένας άλλος σχετίζεται με τη φύτευση φοινικόδεντρων και την κατασκευή τούβλων. Περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν στα μόνο λίγο μεταγενέστερα ελαμιτικά κείμενα. Μετά την πτώση της αυτοκρατορίας των Ελαμιτών τον έβδομο αιώνα, οι Πέρσες εγκαταστάθηκαν στο έδαφός της και κράτησαν τα ελαμιτικά ως επίσημη γλώσσα της γραφειοκρατίας τους στην Περσίδα μέχρι γύρω στο 460. Εδώ βρίσκουμε αναφορές στους partetas, λέξη που αντιστοιχεί στην αρχαία περσική paridaida. Από τα κείμενα αναδύονται οι ακόλουθες σημασίες: partetas είναι αποθηκευτικοί χώροι για φυτικά προϊόντα, όπως σύκα, χουρμάδες, ροδάκινα, βερίκοκα, ρόδια και βασιλικά σιτηρά, ως επί το πλείστον αρκετά κοντά στην Περσέπολη. Αν και το μέγεθος ενός partetas ήταν μάλλον μέτριο, ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να περιέχει τα πρόβατα για τον εορτασμό μιας θρησκευτικής τελετής, μιας θυσίας στον Ahuramazda. Slutten, υπάρχει μια σαφής σύνδεση με τα δέντρα. Η κυρίαρχη παρουσία των δέντρων οφείλεται στο ότι οι Πέρσες απέδιδαν ιδιαίτερη αξία στα δέντρα. Αυτό ήδη φαίνεται από επιστολή του Δαρείου Α΄ σε κάποιον Gadatas, τον επιστάτη του τοπικού «παραδείσου», τον παραδεισάριο, ένας όρος που επαναλαμβάνεται στη Συριακή ως pardayspana, στα παλαιότερα κείμενα των Αρμενίων ως partizpan, και στο νεοπερσικό έπος ως palezban. Στην επιστολή ο βασιλιάς επαινεί τον Gadatas για την καλλιέργεια των οπωροφόρων δένδρων της Συρίας στη Δυτική Μικρά Ασία και τον επιτιμά για τη φορολόγηση των ιερών κηπουρών του Απόλλωνα. Κάποιος Πύθιος, ίσως ο εγγονός του Κροίσου, έδωσε στο Δαρείο ένα χρυσό αμπέλι και πλατάνι, που παρέμειναν πολύ γνωστά έως ότου ο Αντίγονος τα έλιωσε το 316 f.eks. Όταν βρήκε έναν πλάτανο ανατολικά των Σάρδεων, ο Ξέρξης τον διακόσμησε με χρυσό και όρισε έναν μόνιμο φύλακα γι’ αυτόν. Ο Κύρος ο νεότερος έδειξε στον Λύσανδρο τον παράδεισο στις Σάρδεις και ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος είχε φυτεύσει προσωπικά μερικά από τα δέντρα.

Derfor: στις αρχές της Περσικής Αυτοκρατορίας δύο στενά συνδεδεμένες λέξεις ήταν σε τρέχουσα χρήση για τον παράδεισο: ο μηδικός όρος paridaiza και ο αρχαίος περσικός paridaida. Η τελευταία λέξη υιοθετήθηκε στην Ελαμιτική, η πρώτη υιοθετήθηκε από τους Βαβυλώνιους, τους Έλληνες και τους Εβραίους. Δεύτερον στην πρώιμη ιρανική ο παράδεισος δεν είχε σταθερή σημασία. Θα μπορούσε να είναι ένα μέρος για αποθήκευση, ένας αμπελώνας, οπωρώνας, ένας στάβλος, δάσος ή φυτώριο δέντρων. Angivelig, το πιο σημαντικό και ενοποιητικό στοιχείο ήταν ο περίβολος. Τρίτον, καμία από αυτές τις περιγραφές δεν ταιριάζει ακόμα με τον βιβλικό Κήπο της Εδέμ.

Η σύνδεση ανάμεσα στα δέντρα και τον παράδεισο εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, όπου στον Νεεμία (2.8) ο ομώνυμος πρωταγωνιστής ζητά ξύλο από τον επιστάτη του pardes του βασιλιά για να κάνει δοκάρια για τις πύλες του παλατιού. Το χωρίο φαίνεται να προέρχεται από τα αρχικά απομνημονεύματα του Νεεμία, τα οποία χρονολογούνται από το δεύτερο μισό του πέμπτου αιώνα, και ως εκ τούτου είναι μια πολύτιμη μαρτυρία για την ύπαρξη των περσικών παραδείσων, όχι μόνο στη Μικρά Ασία, αλλά και σε άλλα σημεία της περσικής αυτοκρατορίας. Ο Νεεμίας δεν αναφέρει τη θέση του παραδείσου του, αλλά μπορεί να βρισκόταν στο Λίβανο. Δέντρα αναφέρονται επίσης στο Άσμα Ασμάτων (4,13 – 14), που ίσως να γράφτηκε στην Ιερουσαλήμ γύρω στο 400 f.eks. Εδώ θα βρούμε έναν pardes από ρόδια, με ευχάριστα φρούτα, νάρδο, κρόκο, κάλαμο και κανέλα, με όλα τα δέντρα του λιβανιού. Υπάρχει η πιθανότητα ότι η λέξη «παράδεισος» εμφανίστηκε στην ελληνική λογοτεχνία τον πέμπτο αιώνα. Ο Κλέαρχος (Re. 43til) λέει ότι οι Λυδοί στην πολυτέλειά τους έφτιαξαν παραδείσους, διαμορφώνοντάς τους σαν πάρκα, και έτσι ζούσαν στη σκιά. Καθώς ο Κλέαρχος αλλού χρησιμοποίησε τον ιστορικό Ξάνθο από τη Λυδία, έναν αρχαιότερο σύγχρονο του Ηρόδοτου, φαίνεται πιθανό ότι ο Ξάνθος ίσως ήταν ο πρώτος Έλληνας που χρησιμοποίησε γραπτώς τον όρο παράδεισος. Αυτό δεν είναι απίθανο, δεδομένου ότι καταγόταν από τη Λυδία και ο ίδιος μπορεί κάλλιστα να γνώριζε τους παραδείσους των Σάρδεων προσωπικά. Όπως ταίριαζε σε παράδεισους, αποτελούνταν από δέντρα, αλλά οι Σάρδιοι προφανώς τους είχαν μετατρέψει σε ένα πιο καλλιεργημένο περιβάλλον από τους τυπικούς περσικούς παραδείσους, ίσως με περίπτερα για τους επισκέπτες τους. I alle fall, υπήρχε ένα σπίτι και ένα μέρος με κρεβάτι με ουρανό στον βαβυλώνιο παράδεισο, όπου πέθανε ο Alexander den store. Εκ πρώτης όψεως μπορεί να είναι έκπληξη το γεγονός ότι ο Κλέαρχος μιλάει για παράδεισους στον πληθυντικό, αλλά τα κείμενα συχνά μιλούν μ’ αυτό τον τρόπο. Ορισμένα παραδείγματα είναι οι παράδεισοι στα Σούσα (Claudius Aelianus, Περί ζώων 7.1), τα άγρια πάρκα του Φαρνάβαζου (Ξεν., Ελλ. 4.1.15, 33), οι παράδεισοι κυνηγιού που δόθηκαν στον Δημήτριο Πολιορκητή στον τόπο της εξορίας του (Plutark, Δημήτριος 50) και οι συριακοί παράδεισοι με κυπαρίσσια που αναφέρονται από τον Θεόφραστο (Περί φυτών ιστ. 5.8.1).

Από τις μαρτυρίες του Ξενοφώντα (Οικονομικός, Ελληνικά, Κύρου ανάβασις, Κύρου παιδεία) και άλλων Ελλήνων συγγραφέων, αλλά και από τα βιβλικά χωρία, μπορούμε να βγάλουμε τα εξής συμπεράσματα για την έννοια των παραδείσων στην ύστερη αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών: første, τα χωρία του Νεεμία και το Άσμα Ασμάτων φαίνεται να δείχνουν ότι, εκτός από τους παράδεισους κυνηγιού που βεβαιώνονται από τον Ξενοφώντα, άλλες σημασίες του περσικού παραδείσου, όπως οπωρώνας και τόπος ανάπτυξης δέντρων, παρέμειναν ζωντανές. Second, οι πρώιμοι ελληνικοί παράδεισοι συνδέονται με τους ιρανικούς μόνο σε περιορισμένο βαθμό. Δεν είναι οπωρώνες, αμπελώνες ή θέσεις αποθήκευσης -έννοιες για τις οποίες οι Έλληνες βέβαια είχαν τις δικές τους λέξεις. Από την άλλη πλευρά, όπως αναφέρεται ρητά στα Ελλ. 4.1.15, ήταν περιφραγμένοι και από αυτή την άποψη αντικατοπτρίζουν την ιρανική προέλευσή τους. Τρίτον, φαίνεται να είναι ένα σχετικά άγνωστο φαινόμενο για τους Έλληνες, αφού στον Οικονομικό του ο Ξενοφών καλύπτει αποτελεσματικά τον όρο λέγοντας ότι υπάρχουν πάρκα, οι λεγόμενοι παράδεισοι, όπου πηγαίνει ο βασιλιάς. Τέταρτον, αυτοί οι συγκεκριμένοι παράδεισοι χαρακτηρίζονταν από περιορισμένο μέγεθος, την γειτνίαση με άλλους παραδείσους, den παρουσία ζώων, ύδατος (είτε πρόκειται για ποτάμι ή μια λίμνη), τη σημασία των δέντρων και, som regel, fra πλούσια βλάστηση. Οι εν λόγω παράδεισοι δεν απουσιάζουν από την περσική ενδοχώρα, αφού ο παράδεισος στα Σούσα αρδευόταν (Κτησίας FGrH 688 F 34), και ο τάφος του Κύρου στους Πασαργάδες βρισκόταν σε έναν παράδεισο με ένα άλσος από κάθε λογής δέντρα, αρδευόμενος, και βαθύ χόρτο είχε αναπτυχθεί στο λιβάδι. Πέμπτον, οι παράδεισοι ήταν στην κατοχή της υψηλότερης περσικής αριστοκρατίας. Ως εκ τούτου έγιναν το σύμβολο της περσικής αρχής, όπως φαίνεται να υποδεικνύει η επιλογή των Φοινίκων να θέσουν ως πρώτο στόχο τους στην εξέγερσή τους το 351 f.eks. τον βασιλικό παράδεισο. Έκτον και τελευταίο, σε αντίθεση με τον παράδεισο της Γένεσης, οι παράδεισοι κυνηγιού ήταν γεμάτοι με άγρια ζώα και μ’ αυτόν τον τρόπο επέτρεπαν στους Πέρσες να διατηρούν τον εαυτό τους καλά προετοιμασμένο για πόλεμο.

Μετά την πτώση της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών οι παράδεισοι κυνηγιού γρήγορα εξαφανίστηκαν, αφού το κυνήγι δεν παίζει τον ίδιο ρόλο στη ζωή των διαδόχων τού Megalou Alexandrou, όπως μεταξύ των Περσών αρχόντων. Men, άλλοι παράδεισοι συνέχισαν να υπάρχουν, αλλά χωρίς τα άγρια ζώα. Μπορούμε να σημειώσουμε αυτή την αλλαγή ήδη αρκετά νωρίς στο τρίτο αιώνα, αφού το 246 f.eks. η μικρή κρητική πόλη της Ιτάνου αφιέρωσε ένα «ιερό τέμενος» κοντά στην πύλη, πιθανώς ένα είδος δημόσιου κήπου, ως έναν παράδεισο για τον Πτολεμαίο Γ΄ (246-221). Αυτό σίγουρα δεν ήταν ένα πάρκο κυνηγιού. Ούτε, Angivelig, ήταν οι παράδεισοι που συνδέονται με βασιλικές κατοικίες, οι οποίες αναφέρονται σε παπύρους στα τέλη του τρίτου αιώνα. Άλλοι συνδυασμοί ανακτόρων και πάρκων δείχνουν σαφώς ότι οι εν λόγω παράδεισοι ήταν πάρκα. Στο τρίτο και δεύτερο αιώνα, ο παράδεισος συνδέεται με νερό (Αριθμοί 24.6, Ησαΐας 1.30), trær (Ιεζεκιήλ 31.8,9), έρχεται σε αντίθεση με την έρημο (Ησαΐας 51,3) και αποτελεί ένα σημάδι του μεγάλου πλούτου (Ιεζεκιήλ 28.13), αλλά πουθενά δεν ακούμε για ζώα. Στον Εκκλησιαστή, που φαίνεται να χρονολογείται στον τρίτο αιώνα π.Χ., ο Σολομών λέει: «έχω κάνει εγώ κήπους και pardesim, και φύτεψα δέντρα σε αυτά με όλων των ειδών τα φρούτα» (2.5). Όπως στην προαναφερθείσα περίπτωση στο Άσμα Ασμάτων, σύγχρονες μεταφράσεις χρησιμοποιούν τον όρο «οπωρώνας», και μάλιστα, στα σύγχρονα εβραϊκά η λέξη «οπωρώνας» είναι pardes. Περισσότεροι οπωρώνες αναφέρονται σε μεταγενέστερους παπύρους από την Αίγυπτο, που περιέχουν πολλές αναφορές σε παραδείσους. Αυτοί οι παράδεισοι ήταν χρηστικό κήποι, αφού το μέσο μέγεθος τους είναι εξαιρετικά μικρό, μικρότερο από ένα εκτάριο. Dermed, δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι ακούμε γι ‘αυτούς να πωλούνται ή να αγοράζονται. Στα ρωμαϊκά χρόνια οι παράδεισοι έγιναν ακόμη πιο καλλιεργημένοι, όπως προκύπτει ευθέως από τους παράδεισους στα ελληνικά μυθιστορήματα του Λόγγου και του Αχιλλέα Τατίου. Εξακολουθούν να υπάρχουν πηγές και δέντρα, αλλά το τοπίο έχει γίνει πολύ πιο τεχνητό. Βλέπουμε τώρα την παρουσία λιβαδιών και λουλουδιών: Roser, νάρκισσους και υάκινθους. Αντί για άγρια ζώα ο παράδεισος κατοικείται τώρα από κύκνους, παπαγάλους και παγώνια.

Πριν απαντηθεί το ερώτημα γιατί οι Εβδομήκοντα, τον τρίτο αιώνα π.Χ., επέλεξαν τον όρο «παράδεισος» για να μεταφράσουν την εβραϊκή έκφραση Gan Eden, έχουμε να λύσουμε ένα άλλο πρόβλημα. Γιατί οι μεταφραστές δεν προτιμούν τον εξίσου πιθανό ελληνικό όρο «κήπος»; Όπως ο παράδεισος, ο κήπος είναι συνδεδεμένος με το νερό (Ησαΐας 1.29), αλλά είναι σαφώς απλούστερος από το μαγευτικό παράδεισο (Δευτερονόμιο11.10, 1 Βασιλέων 20.2). Αυτοί οι κήποι καλλιεργούνταν κατά κύριο λόγο για την παραγωγικότητα τους και ήταν στενά συνδεδεμένοι με τα συγκροτήματα κατοικιών. Ήταν μικροί, περιφραγμένοι, καλλιεργούνταν εντατικά και φημίζονταν για τα λαχανικά και τα λουλούδια τους. Med andre ord, για τους Εβραίους μεταφραστές η λέξη κήπος δύσκολα έφερνε στο μυαλό την εικόνα ενός βασιλικού πάρκου αντάξιου του Γιαχβέ.

Αλλά αν οι μεταφραστές προτίμησαν τη λέξη παράδεισος, ποιον παράδεισο έχουν κατά νου; Μπορούμε να απορρίψουμε τις παλιές περσικές έννοιες «αποθήκη» ή «αμπελώνας» και τη χρήση για κυνήγι στον Ξενοφώντα, δεδομένου ότι ούτε ο Θεός ούτε ο Αδάμ εμφανίζουν κανένα ενδιαφέρον για το κυνήγι, ούτε πίνουν αλκοόλ. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι μπορούμε να αγνοήσουμε επίσης τους παραδείσους της μεταγενέστερης ελληνιστικής και ρωμαϊκής Αιγύπτου, δεδομένου ότι ήταν πάρα πολύ μικροί, πάρα πολύ απλοί και πολύ χρηστικοί για να είναι αντάξιοι του Γιαχβέ. Αυτό μας αφήνει τους σύγχρονους βασιλικού παραδείσους των ελληνιστικών χρόνων, όπως είναι ορατοί σε διάφορες περιγραφές: βασιλικά πάρκα με πολλά δέντρα, κατάλληλα για περπάτημα, λιγότερο άγριοι από τους περσικούς προδρόμους τους, αλλά πιο δασώδεις από τους ύστερους ρωμαϊκούς απογόνους τους. Τέτοια πάρκα φυσικά ταιριάζουν με την εποχή των Εβδομήκοντα, δηλαδή την Αλεξάνδρεια κατά το δεύτερο τέταρτο του τρίτου αιώνα π.Χ.. Οι γνώσεις μας της πρώιμης Αλεξάνδρειας είναι ατελείς, αλλά αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ότι το βασιλικό παλάτι του Πτολεμαίου Β΄ άντλησε έμπνευση από τα περσικά παλάτια με τους παραδείσους. Ο παράδεισός του φαίνεται πράγματι να αποτυπώνεται στην περιγραφή του παλατιού του βασιλιά Αιήτη στην Κολχίδα από τον Απολλώνιο τον Ρόδιο (Αργοναυτικά 3.219 – 29). Υπάρχει επίσης μια σαφής ένδειξη για τη σύνδεση του παραδείσου του Γιαχβέ με τον κόσμο των Πτολεμαίων: η μετάφραση της έκφρασης Gan Eden στη Γένεση (3.23) ως «παράδεισος της τρυφής». Η «τρυφή» ήταν ένας όρος που χρησιμοποιείται ευρέως στη μοναρχία των Πτολεμαίων για να χαρακτηρίσει την ήρεμη ζωή με την ευημερία και τη μεγαλοπρέπειά της. Τρεις βασιλείς επονομάστηκαν «Τρύφων» και διάφορες πριγκίπισσες «Τρύφαινα». Στους ρωμαϊκούς χρόνους η τρυφή έγινε συνώνυμο με την «καλή ζωή». Σαφώς η εποχή των Πτολεμαίων δεν ήταν πλέον η εποχή του Κύρου με τη σωματική ταλαιπωρία και τον ιδρώτα, αλλά ο κόσμος του πλούτου, της άνεσης και της πολυτέλειας. Πίσω από τον παράδεισο του ουράνιου βασιλιά στη μετάφραση των Εβδομήκοντα υποκρύπτονται οι καλλιεργημένοι παράδεισοι των επίγειων Ελλήνων αρχόντων της σύγχρονης Αιγύπτου.

* Απλοποιημένη εκδοχή από το Bremmer, “The Birth of Paradise”, Greek Religion and Culture, the Bible, and the Ancient Near East, Brill 2008

http://heterophoton.blogspot.gr

Amphipolis.gr | Hva er forholdet til grekerne til museene;

Ifølge forskning presentert på den 10. Symposium ved Institutt for arkeologi og kunsthistorie Universitetet

Hva er forholdet mellom grekerne og museer; Hva museer foretrekker, Hvor ofte besøker du og hva årsaker; Bare en liten del av funnene fra de foreløpige resultatene av forskningsprogrammet oppmåling opinionen på museer og sosial verdi, presenterte i går på 10. Scientific Symposium arrangeres av Institutt for arkeologi og kunsthistorie, hovedbygningen ved University of Athens. Presentasjonen gjort Marlene Mula, foreleser i museologi, utformet, den 2014, forskning, i samarbeid med gradsstudier, Sophia Karounis og refererer til en liten prøve av den totale material, tilsvarer 131 responser, dvs. omtrent en fjerdedel av hele prøven.

Men, Dette er en ganske representativ prøve, som, som ble sagt, kondenserer representative trender og oppfatninger. Piloten fant sted i forskjellige deler av Athen, som Grunnloven, Kolonaki og Kaisariani, og de vestlige og nordlige forstedene, dvs. Dove og Kifisia. Prøvetaking ble gjort i mai i fjor, i ca to måneder. Innbyggerne ble bedt om å indikere tanker, bilder, følelser, og et unikt museum som kom til deres sinn for å gjenspeile personlige preferanser. Mann og kvinne er omtrent det samme deltakelse, aldersgrupper var 18-25 og 35-45 år, og det meste de var high school nyutdannede, med flere studenter, universitetsutdannede og private ansatte.

Det dukket opp som et førstevalg, selv ved lyden av ordet museum- The Acropolis Museum, og fulgte et stykke av det nasjonale arkeologiske museet. omtrent 70%, Han sa at han ikke ofte besøke museer, og når dette skjer den fjerde av de spurte gjøre ved å plassere lære om historie, gamle og kultur. En stor andel svarte ikke på hvorfor gå til museer, mens som dominerende følelser nevnt stolthet, ærefrykt og beundring, uten mangler og det motsatte, dvs. kjedsomhet, likegyldighet, kanskje en erindring, men spesielt en vanskelighet om hvordan de føler.

Museene er dominerende, selv om det ofte velges samtidig som andre klasse med museer og folke. Når det gjelder årsakene til at valgt, den dominerende svaret er "vet ikke", Det betyr, som rapportert av talen, at "ofte går til museer uten å være sikker på at de vil det eller ikke å gjøre, men bare ønsker å indikere en generelt positiv holdning". Svært få oppga at de går til museene selv-vanligvis gjøre med familie og filous-, mens spørsmålet hva behager dem i disse, svare billetter. De sier at grekerne bør behandles ulikt i forhold til utlendinger, at billetten er for høy og må reformeres prispolitikk av departementet. De mener også at museene har blitt mer interessant, interaktiv og attraktiv for innbyggere. Slutten, ser på som nøkkelrolle å fremme kultur og historie, så det pedagogiske og turist. Ovennevnte undersøker saken.

http://www.protothema.gr

Amphipolis.gr | MYSTERIER AMFIPOLEWS

Til slutt er det den arkeologiske oppdagelsen i kastesystemet av Amfipolis grav eller tempel;

Oss se litt info for stedet av historie i regionen. Amfipolis har en direkte sammenheng med fjellet paggaio der betyr alt-Gaia = hele jorden. Amfipolis betyr amfi-Polis = Audi, "fra begge sider" der innebærer to sider av byen = øvre og nedre.
For å se hvordan de er alle koblet.
Vel.
TRAKERE, Det var der allerede fra den arkaiske år utgjorde hoveddelen av befolkningen generelt og høyden mellom struma og Nestos landet. Det var hva sted Orfeus, av Moysaioy, Thamyri og Eymolpoy, der ble de undervist guddommelige mysterier og musikken.

Vær oppmerksom på navnet på Eymolpoy du. Han var stamfar for Eumolpos ieratikoy slekt av Evmolpidon.Han var sønn av guden Poseidon og Chionis, barnebarn av Boreoy og Wrythyias. Ikke tilfeldig der vi ser det er noe rart skjer i Neptune bakfra. Poseidon går ikke bra med sin andre Jupiter. Poseidon , Jeg trenger å lære, Jeg trenger å vite og at du har i tankene er hvordan er stamfar til Atlas. De alltid jaget dem der grekerne. Jupiter er leder av grekerne. Der barn av Poseidon , fra bak er det alltid mistenkelige ting. Hvordan ringe i tradisjon, Når Chioni fått Eymolpo, fordi de fryktet faren, Hun kastet babyen i havet, så faren Poseidon, som Gud havet, den beskyttede, de gikk i Etiopia . Her som du og andre tankene igjen fordi det innebærer neddykking Atlantis hvor gikk mange overlevende Atlas i flere områder , blant av som ETA og det, Etiopia, Libya, i Hellas.
Fra der han fikk instruksjonene og gikk til Thrakia , bodde der til kong Tegyrio i ble grunnlagt der den Cabeiri mysterier. Disse myoyntan i mysterier i Cabeiri sa at de var kraften for å unngå risikoen, å lykkes i de mest usikre innsats og overvinne fiender. I mysteries of Aslak myoyntan, kvinner og barn om natten, har tidligere var skrelles og vasket bort. På innvielsen var å sette kandidaten på tronen så innvielse ble kalt thronismos. myoymenoy satt på hodet av oliven kransen og rundt magen en rød stripe som vil beskytte mot alle farer. Etter at han gikk i Elefsina. Var det en prest og grunnleggeren av eleusinske mysterier. Den eleusinske og sakramentale feiring seremonien ble holdt i Eleusis i Attika i ære av gudinnen Demeter og Persefone.

Presteskapet ansvarlig for seremonien besto av etterkommere av Evmolpou, Eymolpides, døtre King Celeus {i King hadde vert Keleo gudinnen Dimitra} og fra prestelige avstamning av Kirykwn ,som tilskrives deres opprinnelse i Hermes og Aglayro. Eymolpides kom Ierofantis mysterier, Mens deres prester fra fakkel-bærer. {Se ansiktene til mosaikk}.
Liten eleusinske utgjorde “forberedelse” for den store mysterier. små eleusinske utgjorde “forberedelse” for den store mysterier. Synes stor mysterier i seremonien ble delt i tre: hendelser, hvor var det en representasjon av historien om Demeter og Persefone, og rusen over sistnevnte av Hades og wanderlust hennes mor å finne henne, deiknymena, hvor Ierofantis kommer til sanctuary og kom senere med de hellige objektene av de to guddommene, som anslått til de innvidde, og såkalte, symbolske uttrykk av starter. Fulgt den høyeste graden av innvielse kalt tilsyn. Sentrale symbolet gyldiggjøre var en COB, som ble holdt i helligdom Telestirioy og etter therizotan ritualer av Hierophant, Denne samme retningslinjen skulle trofaste som et symbol på uuttømmelig kreative kraften av moder jord.

De antikke forfatterne unngå for å gi flere detaljer om dette elementet, som alle som deltok i mysterier og avsløre noe av seremonien straffet med døden.
Vi trenger å vite at deres kontinuitet gjeldende masonic lodges.
Kalt hvordan innsidere i mysterier var en idé om hva som er der etter at. Hvor går sjelen. Selv om lenger bort kan vi se at i hvordan synwmotika dem arbeidende i ekpaideyontoysan hemmelighet lukkede rom over s menneskelige kjent styrker og hadde forhold atlanties enheter der ypogiines hadde mørke krefter av myndighet .
Der i Pangeo , sikt hvor han hadde svært gull og hvor det var nyttig for grunner vi ikke klarer å utvikle her , Det var grunnlaget for de opprinnelige mysteriene. Det gikk og kadmos , sønn av kong Agenor av trojanere og Tilefassas. { Troja var en hule hvor atlanteio og igjen oppløst arbeidende grekerne. Det var en epanastilwsis innsats av Altantis.}

Derfra begynte og Orphic mysterier. Lykourgos, Han regjerte i Idwnoys, i nærheten av Struma, motsetning til dyrkingen av Dionysos, angrepet Bacchae sekvensen og truet livet av Gud selv. Kalles hvordan Charops, hjalp Dionysos å slå og drepe Lycurgus, hvordan han, få kraft ifølge vil av Gud vinner, spre dyrkingen av og hvordan han lærte sin sønn Oiagro dionysiske ritualer, senere sønnen Oiagroy, Orpheus dannet og systematisert, slik at ble viden kjent som Orphic mysterier.
Orfeus er en merkelig mytiske figur, uten klare helten trekk, Gud eller semi-Gud. Karakterisert som en "sjarmøren fra musikk og spådom", men det var også rapportør av visse hemmelige seremonier, religiøs poet, Profeten og prest. I tillegg hedret i graven med offer som Gud og ikke enagismata som helter. Nedstammet fra Trakia og handlet i regionen i Pieria, der var graven til, enten i området av Mount Paggaio . Orfeus etter nedstigningen til Hades, Re’ hvor kunne ikke gjenopprette Eurydice,{ i nesten alle mysterier, Det er mistanke om passasje til en annen verden. Men er dette “En annen verden”; Dette er ikke det snakk nå.}Han returnerte til øvre verden smertelig, og sju dager streifet usagte uten mat eller sørget på bredden av en elv , Kanskje Struma.
I sentrum av undervisningen inn han den såkalte tilskrevet Dionysos Zagreas, sønn, i "hellige bakken" av de Orphic, av Zevs og gudinnene for underverdenen Persefone.

Så vi kan få en første konklusjon hvordan polis er en amfi-NAO-grav dedikert til mysterier av liv og død. En passasje til underverden av døde. Det var mysterier og bare innsidere fikk nedre deler av den . Ingen vet hva er den faktiske dybden. Hvis de kan oppdage ikke. Hvor det fører. Og hva er forholdet mellom arbeidende gjennom underjordiske verdener. Hva og hvor mange utforkjøringer logger. Hva gates – passasjer har. Og fortsatt , koblet underground gjennom Elefsina og hva hverandre gjennom Egypt , i Etiopia, Libya;

Persefone innebærer sjelen. Pluto innebærer svarte mørket det blir sjelen, stjeler. Noe som dette hvor forteller vår ortodokse religion hvor djevelen å stjele kairofylaktei vår sjel. Hermes psychopompos er .

I prefekturet Serres og spesielt i regionen av n. Zichnis plassert feltet Nysio, kjent i antikken for hans hester, hvor Pluto tok datteren Jane, Persefone. Homer samtaler i Iliaden åpne "Nysiion". Andre gamle tekstene indikerer at i vanlig Nord Pageos var feltet 'Nysio'.

Bortførelsen av Persefone av Hades, Gud ypochthoniwn områder, er en av de mest berømte mytene av Hellas. Nevnt i’ Denne utvidede blant de homeriske hymner, hvor dikter, Han vier til Demeter, presenterer ulike opplevelser av dramaet Rapture.
http://filosofia-erevna.blogspot.gr

Amphipolis.gr | HVILKEN STOR HEMMELIG DIAKYBEYETAI!!!!

Rett ved siden av fjellet gamle Paggaio mystiske-apokryfistiki "Valley of roses". "Valley of Roses" er en veldig mystisk område, Det er tydelig at skjuler en forferdelig og forferdelig secrets!!!

Sannheten om utgravningene i Amfipolis!
Dr. Ησαΐας Κωνσταντινίδης

Μεγάλος θόρυβος ξέσπασε το καλοκαίρι σε σχέση με τις νεώτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις στην περιοχή της Αμφίπολης, στον νομό Σερρών, λίγο πριν το περίφημο Στρυμωνικό «δέλτα». Οι ανασκαφές έδειξαν εκπληκτικά αρχαιολογικά στοιχεία, μάλιστα μερικοί ισχυρίστηκαν ότι δεν αποκλείεται μεταξύ των ευρημάτων να είναι και ο… τάφος του Μεγαλέξανδρου! Σημειώνεται ότι η Αμφίπολη υπήρξε αρχαία αποικία των Αθηναίων, με σημαντική γεωστρατηγική αξία. endelig, το υπουργείο πολιτισμού (;) ενέκρινε σαν βοήθημα των ανασκαφών… «ψίχουλα» (!), την ώρα που το ισλαμικό τζαμί χρηματοδοτείται αφειδώς από τους ανόητους Έλληνες φορολογούμενους-ψηφοφόρους της αντίχριστης ΝΔ…

Όμως γύρω από το θέμα υπάρχει ολόκληρο υπόβαθρο, το οποίο δύναται να αλλάξει ακόμα και τις ισχύουσες παραστάσεις και αντιλήψεις μας για την ιστορία! Διότι είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι στην περιοχή εκείνη, λίγο πιο κάτω από το όρος Παγγαίο και δίπλα ακριβώς στην περίφημη «κοιλάδα των ρόδων» της απώτατης προϊστορίας, διακυβεύονται πάρα πολλά ακόμα και για το παρόν και το μέλλον του ελληνισμού!… Dessuten, γνωρίζοντας εκ προοιμίου την υπέρτατη αξία του εν λόγω γεωγραφικού χώρου, ο γράφων πραγματοποίησε στο παρελθόν επιτόπιες έρευνες, μέρος των οποίων δημοσιεύτηκε στο έργο μας «Μυστηριακή Θράκη, θρύλοι και μύθοι», που εξεδόθη το 2009.

Ποιο είναι λοιπόν το υπέρτατο μυστικό και η τρομερά μεγάλη αξία της εν λόγω περιοχής; Αναφερόμαστε βεβαίως στο θέμα και στο ως άνω βιβλίο μας. Εδώ θα κάνουμε ένα μικρό «απάνθισμα», μία σύνοψη, του γιατί η περιοχή αυτή είναι άκρως σημαντική από απόψεως ιστορικής, γεωπολιτικής, αλλά και θρησκευτικής. Μόνο τότε θα μπορεί να γίνει περισσότερο κατανοητός ο εύλογος θόρυβος που ξέσπασε το καλοκαίρι γύρω από τα νέα αυτά αρχαιολογικά ευρήματα, που έρχονται μάλιστα στο φως εν μέσω ευρύτερων ανακατατάξεων στην περιοχή μας και στον κόσμο όλο!

Στον χώρο αυτό δεσπόζει ασφαλώς το μυστηριακό όρος του Παγγαίου. [Pangeo: εκ του Παν + Γαία, αλλά και αναγραμματισμός του ονόματος της Παναγίας, γι’ αυτό και το βουνό είναι αφιερωμένο στη Θεομήτορα]. Το Παγγαίο πάντοτε «μαγνήτιζε» τον ερευνητή και τον επισκέπτη τόσο για τον μυστικιστικό του χαρακτήρα, όσο και για το χρυσάφι που κρύβει στα έγκατά του. Είναι γεγονός ότι το συγκεκριμένο όρος αποτελούσε σπουδαία γεωοικονομική βάση του στρατού του Μεγαλέξανδρου, αφού εξάλλου και ο ίδιος ο Φίλιππος προηγουμένως είχε εξορύξει χρυσό από εκεί, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό το δυνατότερο στράτευμα της εποχής του. Επρόκειτο για τους Πανέλληνες της π.Χ. περιόδου, σε μία απόπειρα (μετά τον Ευαγόρα τον Κύπριο) να επανενωθούν οι δυνάμεις του ελληνισμού και να εξαπλωθούν προς ανατολάς, εκπολιτίζοντας την Ασία και σώζοντας τον κόσμο από τη βαρβαρότητα!

Σήμερα πάνω στην κορυφή του Παγγαίου υπάρχει το γνωστό χριστιανικό μοναστήρι της Παναγίας της Εικοσιφοίνισσας. Όμως η μονή βρίσκεται ακριβώς πάνω στο δεσπόζον σημείο (από όπου και η πανοραμική άποψη της περιοχής: Pangea), όπου άλλοτε βρισκόταν το ίδιο το κέντρο της πανάρχαιας θρακικής λατρείας του ορφισμού! Faktisk, εδώ ήταν το ακριβές σημείο (σύμφωνα και με τις δικές μας μελέτες), στο οποίο ο Ορφέας δίδαξε στους μαθητές του τα πάντα: από θεολογία και μεταφυσική έως αστρονομία και μαθηματικά!… Ο Ορφέας θεωρείται σήμερα ως «προ Χριστού Χριστιανός», άλλωστε δίδαξε μεταξύ άλλων και τον μονοθεϊσμό («εν το Παν») και παραστάσεις τον φέρουν… εσταυρωμένο (!), όπως ακριβώς και εκείνες του Ιησού Χριστού…

Η ετυμολογία του ονόματός του πιθανώς να σημαίνει «εκείνος που φύεται εκ του όρους» ή να είναι και «Οροφέας» (με απάλλειψη έπειτα για φωνητικούς λόγους του γράμματος «ο»), dvs.. «αυτός που βρίσκεται στην κορυφή», εξ ου και η λέξη «οροφή» κτλ. Και όντως, ο Ορφέας, ως καλός ποιμήν, έβγαινε κάθε χάραμα στην κορυφή του Παγγαίου όρους, όπου και χαιρετούσε με ανάταση της δεξιάς χειρός τον ανατέλλοντα Ήλιο! [αυτό που οι αγράμματοι αποκαλούν τώρα… «φασιστικό» χαιρετισμό!!!].

Σύμβολο του ορφισμού, όπως και αργότερα του χριστιανισμού, υπήρξε ο Ήλιος, είτε στατικός (όπως ο σταυρός) είτε σε κίνηση (dvs.. η περιστρεφόμενη σβάστικα ή αλλιώς αγκυλωτός σταυρός). [είναι εμφανές και εδώ ότι τα πανάρχαια ηλιακά σύμβολα του ελληνισμού κάποιοι «προοδευτικοί» θολοκουλτουριάρηδες προσπαθούν να τα απαξιώσουν, παρουσιάζοντάς τα ως δήθεν «ναζιστικά», άσχετα με το αν αυτά προϋπήρξαν του Αδόλφου Χίτλερ κατά… μερικές χιλιάδες χρόνια!…].

Skjønt, også, στο Παγγαίο όρος έχουν βρεθεί και σύμβολα (πέρα από σβάστικες), που μερικοί θεωρούν… δημιουργήματα εξωγήινου πολιτισμού!!! Πρόκειται για τις περίφημες βραχογραφίες του Παγγαίου όρους, από τις παλαιότερες του κόσμου (ίσως και οι παλαιότερες, γιατί όχι;), για τις οποίες στο παρελθόν έγινε πολύς λόγος σχετικά με την προέλευσή τους, τη χρησιμότητά τους κτλ. Θα λέγαμε πάντως ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση (ποτέ δεν πρέπει να είμαστε ακραίοι): dvs. at. τα σύμβολα των βραχογραφιών του Παγγαίου όρους είναι μεν ανθρώπινες κατασκευές, πλην θεϊκής-εξωγήινης εμπνεύσεως, τα οποία εκτελούσαν «ειδικά» τελετουργικά θρησκευτικού χαρακτήρα, βασισμένα πάνω στις κινήσεις των άστρων και τον ζωδιακό κύκλο.

Rett ved siden av fjellet gamle Paggaio mystiske-apokryfistiki "Valley of roses". Το ρόδο βέβαια είναι ξεκάθαρα ηλιακό σύμβολο (se. και την ως άνω παρατιθέμενη εργασία μας). Εξ ου και η νήσος της Ρόδου ήταν αφιερωμένη στον Ήλιο, γι’ αυτό και στο λιμάνι της δέσποζε κάποτε ο περίφημος Κολοσσός της Ρόδου-θεός Ήλιος. Από το ρόδο (τριαντάφυλλο) προέρχεται και η λέξη «ρόδα» (τροχός), που συμβολίζει ως σημειολογική αξία τον περιστρεφόμενο Ήλιο. [ακόμα και οι Τσιγγάνοι, που πιστεύουν μέχρι και σήμερα στον Ήλιο, έχουν ως διεθνές τους σύμβολο τον τροχό]. "Valley of Roses" er en veldig mystisk område, Det er tydelig at skjuler en forferdelig og forferdelig secrets, και σήμερα εκεί υπάρχει το τοπωνύμιο «Ροδολίβος»… Δηλ. «λιβάδι» [= κοιλάδα] των ρόδων!!!

Ασφαλώς ο περισσότερος κόσμος δεν μπόρεσε το καλοκαίρι να κατανοήσει το τεράστιο για τον ελληνισμό διακύβευμα των ανασκαφών της Αμφίπολης. Σαν «ζαλισμένα κοτόπουλα» από τα χτυπήματα των Μνημονίων οι σύγχρονοι Έλληνες ασχολούνται ακόμα με φαιδρά πρόσωπα, όπως ο Σαμαράς και ο Βουβουζέλος! Αδυνατούν στο ελάχιστο να συλλάβουν τη συμπαντική ισχύ του ελληνικού πολιτισμού. Γι’ αυτό και βυθίζονται σήμερα μες στην απόγνωση, την ανεργία, την κατάθλιψη και την υπογεννητικότητα…

Όμως δεν παύει το θέμα να έχει φοβερά μεγάλη σημασία για το παρόν και το μέλλον του ελληνισμού! Διότι στο σημείο εκείνο βρίσκονται πολύ καλά κρυμμένα μεγάλα μυστικά!… Τα οποία η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει σιγά σιγά στο φως της ημέρας. Έστω και αν υπάρχουν λαθρολάγνοι Παναγιωτόπουλοι, οι οποίοι «ξέφυγαν» του Ελληνικού Στρατού, όμως κάνουν τα πάντα προκειμένου να αφελληνίσουν και ισλαμοποιήσουν τον ιερό τόπο των Ελλήνων! Το θέμα έχει συνέχεια. Και με πολλές και ποικίλες διαστάσεις. Οι «κόκκινοι Πάνοι» σύντομα δεν θα υπάρχουν ως πολιτικά υποκείμενα, vil være… πολιτικώς νεκροί! Αλλά μέχρι τότε, όπως έχει ειπωθεί, «θα τα βγάλω όλα στη φόρα… ΤΩΡΑ, ΤΩΡΑ, ΤΩΡΑ»!
http://volcanotimes.blogspot.gr/

Amphipolis.gr | 18 April-internasjonale dagen for kulturminner nettsteder

Som internasjonale monumenter og steder er 18 April opprettet av Unesco og International Council av monumenter og steder (VERDENSARVLISTE), som hvert år foreslå et bestemt emne for fremveksten av dens betydning.

I denne konteksten, διεξάγονται εκδηλώσεις από τις εθνικές και διεθνείς επιστημονικές επιτροπές του Συμβουλίου, με κύριο στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και της Πολιτείας για θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς. Φέτος, που συμπληρώνονται 50 χρόνια από την ίδρυση του ICOMOS, το πεδίο των δράσεων είναι ευρύ και αφορά ποικίλες πτυχές της προστασίας και ανάδειξης της αρχιτεκτονικής πολιτιστικής κληρονομιάς.

Bestemt, tirsdag 21 April, η εορταστική εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο κτήριο του ελληνικού Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων και Τοποθεσιών (Πειραιώς 73, Athen), på 6 ettermiddag, θα είναι αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα Μνημείων και Τοποθεσιών, στην επέτειο των 50 ganger, καθώς και στη βράβευση των διακεκριμένων μελών του ICOMOS: Πέτρου Θέμελη, Νικόλαου Μουτσόπουλου, Νικόλαου Αγριατώνη, Διονύσιου Ζήβα και Αναστάσιου Πορτελάνου.

Σε ημερομηνία που θα ανακοινωθεί προσεχώς, θα παρουσιαστεί το βιβλίο «The Protection of Archaeological Heritage in Times of Economic Crisis» («Η προστασία της αρχαιολογικής κληρονομιάς σε καιρούς οικονομικής κρίσης»), με τις ανακοινώσεις και τα συμπεράσματα του διεθνούς συνεδρίου που διοργανώθηκε από το ελληνικό ICOMOS στην Αθήνα το 2012, ενώ τη Δευτέρα 15 Juni 2015 θα διεξαχθεί στο αμφιθέατρο του υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού και Θρησκευμάτων (Μπουμπουλίνας 20 – 22) επιστημονική ημερίδα με θέμα: «Το ICOMOS και η προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Πολιτισμικός Διεθνισμός και ελληνική εθνική πολιτική κατά τον 21ο αιώνα».

i juni (αναμένεται η ανακοίνωση της ημερομηνίας) η εκδήλωση στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο θα είναι αφιερωμένη στον εορτασμό των 40 χρόνων από τη Διακήρυξη του Άμστερνταμ (1975) για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, ενώ τον Σεπτέμβριο (16 før 21) το ICOMOS θα πάει στη Σύρο, όπου συνδιοργανώνει εκδήλωση με τη Διεθνή Επιστημονική Επιτροπή Ιστορικών Πόλεων.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΠΑΝΤΕΛΉΣ ΣΑΊΤΑΣ

Το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών – ICOMOS (International Council on Monuments and Sites) είναι ο πλέον έγκυρος διεθνής επαγγελματικός, μη κυβερνητικός οργανισμός, που προωθεί τη θεωρία της μεθοδολογίας, της τεχνολογίας και της ενημέρωσης για την προστασία και την ανάδειξη των ιστορικών μνημείων και τοποθεσιών των χωρών του κόσμου. Έχει μέλη ειδικούς επιστήμονες από όλο τον κόσμο και δραστηριοποιείται σε 104 χώρες και στις 5 ηπείρους. Είναι ο τεχνικός σύμβουλος της Unesco σε θέματα προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, ιδιότητα με την οποία εξετάζει τις προτάσεις των χωρών – μελών της Unesco για την εγγραφή εθνικών μνημείων στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς (Φυσικής και Πολιτιστικής).

Samtidig, med 21 διεθνείς ειδικές επιστημονικές επιτροπές, μελετά εξειδικευμένα θέματα, όπως τις οχυρώσεις και την αμυντική αρχιτεκτονική, τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς, την προστασία των ιστορικών πόλεων και οικισμών, τον πολιτιστικό τουρισμό και άλλα.

Kilde: naftemporiki.gr

Amphipolis.gr | Gull krans fra Amfipolis, Serres mistet til… lager

En "Ukjent" arkeologisk skatt som kommer fra fire graver hellenistiske dynastiet (avslutte fjerde f.Kr.. århundre) -to rike begravelse gaver, tredje monumentale inngangen og fjerde, en liten sylimenos- i den gamle militære flyplassen SEDES i Thessaloniki, Han hadde åpenbart til 1938 από τους σπουδαίους αρχαιολόγους Νίκο Κοτζιά και Χαράλαμπο Μακαρόνα και ένα μεγάλο μέρος του παρέμενε μέχρι τώρα σε κιβώτια στις αποθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, φέρνει στην επιφάνεια η διευθύντριά του, Πολυξένη Αδάμ – Veleni, μαζί με την αρχαιολόγο Ανναρέτα Τουλουμτζίδου…

Ακέραιο χρυσό στεφάνι ελιάς, που εκτίθεται ήδη στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. Θεωρούνταν ότι προέρχεται από τον τάφο Α του Σέδες, όμως προέρχεται από τον τάφο Β του Τσάγεζι στη

(FOTO: Ακέραιο χρυσό στεφάνι ελιάς, που εκτίθεται ήδη στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. Θεωρούνταν ότι προέρχεται από τον τάφο Α του Σέδες, όμως προέρχεται από τον τάφο Β του Τσάγεζι στην περιοχή της Αμφίπολης)

Η δημοσίευση της ανασκαφής έγινε μόνο το 1956 με άρθρο του Ν. Κοτζιά στον επετειακό 100ό τόμο της Αρχαιολογικής Εφημερίδας, αλλά τα στοιχεία για τα ευρήματα ήταν περιορισμένα, δεδομένου ότι από τους τέσσερις τάφους ο ένας (τάφος Α) επιχώθηκε κατά της διάρκεια της κατασκευής του υδατόπυργου του αεροδρομίου και οι άλλοι ((B), (C), (D)) καταχώθηκαν.

Ενα μικρό μέρος των ευρημάτων βρίσκονται από χρόνια στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, πολλά όμως παρέμεναν στα κιβώτια, ακόμη και χωρίς συντήρηση. Ανάμεσά τους χρυσά κοσμήματα, 40 χρυσά φύλλα μυρτιάς από στεφάνι που όμως δεν είναι εύκολο να ανασυσταθεί, χρυσά νήματα, μια λόγχη με σιδερένια αιχμή δόρατος, έναν χάλκινο καθρέφτη, γυναικείες πήλινες προτομές, αλλά και τμήματα από… αρτίδιο, ένα είδος ζυμαριού με αλεύρι, λάδι και μέλι, εύρημα μοναδικό για τον ελλαδικό χώρο.

Ο τάφος Α ανήκε σε γυναίκα, έφερε τα χρυσά φύλλα από στεφάνι μυρτιάς, χρυσά κοσμήματα και χρυσά νήματα υφάσματος. Ο τάφος Β ήταν ο πιο εντυπωσιακός, ανήκε σε άντρα, είχε μόνο τρία ευρήματα, μία λόγχη, ένα πήλινο λυχνάρι και ένα αγγείο. Ο τάφος Γ ανήκε σε γυναίκα, πιθανόν ηλικιωμένη, που δεν κάηκε -βρέθηκαν μέχρι και δόντια της- και έφερε πλούσια ευρήματα, smykker, αξεσουάρ, αλλά και έναν χάλκινο καθρέφτη.

(FOTO: Τμήματα από το χρυσό στεφάνι μυρτιάς που βρέθηκαν στον τάφο Α. Funnet 40 φύλλα, με ορατά ίχνη καύσης. Το στεφάνι δεν έχει ανασυσταθεί)

Ένα επίσης ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως σε ένα χαρτοκιβώτιο με αντικείμενα από τον τάφο Α υπήρχε μια ομάδα ελεφαντοστέινων πλακιδίων και διακοσμητικών στοιχείων που δεν είχαν απασχολήσει όλα αυτά τα χρόνια τους αρχαιολόγους. Μετά από έρευνα και μελέτη, κατέληξαν πως πρόκειται για διακοσμητικά στοιχεία από δύο κιβωτίδια, εκ των οποίων το πιο περίτεχνο, σχεδόν μικρογραφία των χρυσών λαρνάκων της Βεργίνας, που έφερε πιθανότατα στο κάλυμμά του δύο γυναικείες μορφές ανάμεσα σε κιονίσκους, την Περσεφόνη, που σώζεται, και πιθανόν τη Δήμητρα.

«Πρόκειται για μια συστάδα τάφων μέσα σε τύμβο, για μέλη της ίδιας οικογένειας, που είχε κάποια οικονομική επιφάνεια», δήλωσε στο «Έθνος» η κ. Τουλουμτζίδου, mens Ms. Βελένη μίλησε για «τη χαρά και τη συγκίνηση του αρχαιολόγου που ανακαλύπτει σπουδαία ευρήματα μέσα σε κουτιά».

Ο μικρός κυβωτιόσχημος τάφος Α, στο Σέδες. Περιείχε τμήματα χρυσού στεφάνου, χρυσά κοσμήματα και υπολείμματα πυράς. Η φωτογραφία είναι του 1938.

(FOTO: Ο μικρός κυβωτιόσχημος τάφος Α, στο Σέδες. Περιείχε τμήματα χρυσού στεφάνου, χρυσά κοσμήματα και υπολείμματα πυράς. Η φωτογραφία είναι του 1938.)

Το στεφάνι

Μέχρι σήμερα στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης εκτίθεται ένα ακέραιο χρυσό στεφάνι ελιάς, το οποίο θεωρούνταν ότι προέρχεται από τον τάφο Α του Σέδες. Η νέα μελέτη έδειξε ότι προέρχεται από τον τάφο Β του Τσάγεζι στην περιοχή της Αμφίπολης Σερρών. Også, δεν προέρχεται από το Σέδες και ένα χρυσό παραμορφωμένο και ελλιπές ενώτιο με κεφαλή αντιλόπης. Αν και απεικονίζεται στη δημοσίευση των τάφων από τον Ν. Κοτζιά, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο άρθρο του, ενώ περιλαμβάνεται στον κατάλογο εγκιβωτισμού μεταλλίνων του 1941 και αναφέρεται ως προέλευσή του το Στίβρεσι Κιλκίς. «Εξάλλου, τυπολογικά ανήκει στους μετά τα μέσα του 3ου π.Χ. αιώνα χρόνους, που είναι ασύμβατη με τη χρονολόγηση των υπόλοιπων ευρημάτων του τάφου και η περιεκτικότητά του σε χρυσό είναι πολύ χαμηλότερη από τα κοσμήματα του τάφου Α στο Σέδες», ανέφερε η κ. Veleni.

(FOTO: Πήλινο λυχνάρι που βρέθηκε στον μνημειακό τάφο Β στο Σέδες)

Ο τάφος Α ήταν μικρός, κυβωτιόσχημος και περιείχε δύο τμήματα χρυσού στεφάνου. Αλλα τμήματα αυτού του στεφανιού βρέθηκαν μαζί με υπολείμματα πυράς πάνω από την κάλυψη του τάφου, μαζί με έναν χάλκινο καθρέφτη, τμήμα χρυσής αλυσίδας, 40 χρυσά φύλλα μυρτιάς με ορατά ίχνη καύσης και σχετικές παραμορφώσεις. Το στεφάνι αυτό έχει ομοιότητες με δύο παρόμοια, ένα από τη Λητή Θεσσαλονίκης και ένα από την Ποτίδαια Χαλκιδικής, που χρονολογούνται στις αρχές του 3ου π.Χ. århundre.

Από τα ευρήματα του τάφου Α οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι η νεκρή κάηκε σε ξύλινη κλίνη με χάλκινες εφηλίδες- διακοσμητικά στοιχεία όμοια με τις κεφαλές καρφιού- φορώντας χρυσοΰφαντο ένδυμα και χρυσά κοσμήματα που διατηρήθηκαν αποσπασματικά. Παραμορφωμένα από την καύση ήταν τα χρυσά νήματα-lemallae υφάσματος, όπως έδειξε η εξέταση με μικροσκόπιο. Ο χάλκινος καθρέφτης μαζί και ένας χάλκινος κάδος ρίχτηκαν στην πυρά, ενώ όπως προέκυψε παρόμοια κάτοπτρα είναι γνωστά από την Αλεξάνδρεια, την Κυδωνία, την Αθήνα, την Ερέτρια κ.α. Τα παλαιότερα είναι δύο κάτοπτρα από την Αθήνα και την Απολλωνία του Πόντου και χρονολογούνται στα 360-350π.Χ.

Λόγχη με σιδερένια αιχμή δόρατος από τον μνημειακό τάφο Β, στον οποίο υπήρχε ταφή άντρα και χάλκινο κάτοπτρο (καθρεφτάκι) που βρέθηκε στα προσωπικά αντικείμενα της ηλικιωμένης νεκρής του τάφου Α

(FOTO: Λόγχη με σιδερένια αιχμή δόρατος από τον μνημειακό τάφο Β, στον οποίο υπήρχε ταφή άντρα και χάλκινο κάτοπτρο (καθρεφτάκι) που βρέθηκε στα προσωπικά αντικείμενα της ηλικιωμένης νεκρής του τάφου Α)

Οκτώ γυναικείες πήλινες προτομές «έντυναν» εξωτερικά τον τάφο Α. Σε έναν νέο άντρα ανήκε ο τάφος Β΄, ο πιο εντυπωσιακός από τους τέσσερις. Ο μνημειώδης θαλαμωτός τάφος, διαστάσεων 2Χ3 μέτρα, με αμφικλινή στέγη και μεγάλο θυραίο άνοιγμα, ήταν συλημένος και βρέθηκαν μόνο μία λόγχη, ένα πήλινο λυχνάρι και ένα αγγείο-πελίκη. Η λόγχη με τη σιδερένια αιχμή δόρατος είναι δύσκολο ακόμη και να συντηρηθεί, αποδίδεται ωστόσο σε κυνηγετική και όχι πολεμική σκευή, κατάλληλη για το κυνήγι μεγάλων θηραμάτων. Οσο για την ερυθρόμορφη πελίκη, έφερε παράσταση αρματοδρομίας με τέθριππο, ενώ ακέραιο βρέθηκε το πήλινο τροχήλατο αβαφές λυχνάρι, που εκτίθεται στο Μουσείο.

Η πλούσια νεκρή, οι γρύπες και η μεγάλη μάχη

Αναμφισβήτητα ο πιο πλούσιος σε ευρήματα ήταν ο τάφος Γ, ο οποίος εντοπίστηκε τον Ιούλιο του 1938. Εκτός από τα ελεφαντοστέινα αντικείμενα που στόλιζαν τα δύο κιβωτίδια και παραπέμπουν σε μικρογραφία από τις χρυσές λάρνακες της Βεργίνας, εντυπωσιακό είναι και το ελεφαντοστέινο αδράκτι της νεκρής, λίγα θραύσματα του οποίου έχουν βρεθεί, ενώ από το ίδιο υλικό ήταν και το κτένι της. Ifølge Ms. Veleni, η αυξημένη χρήση του ελεφαντοστού στη Μακεδονία σημειώνεται μετά τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου στην Ασία.

Στην κεντρική πλευρά της κλίνης υπήρχε παράσταση μάχης Αριμασπών -μυθικό έθνος, σκυθικής προέλευσης, πολεμοχαρείς, μονόφθαλμοι που είχαν τα μαλλιά τους δεμένα με χρυσάφι- και γρυπών, δηλαδή τέσσερα ζεύγη πιθανότατα Αριμασπών και γρυπών, με ελεφαντοστέινα τα κεφάλια και τις ασπίδες των μορφών και τα κεφάλια και φτερά των γρυπών, ενώ τα υπόλοιπα τμήματα ήταν από επίχρυσο κονίαμα. Είναι η πρώτη φορά που αναγνωρίζεται το θέμα αυτό (Αριμασποί και γρύπες) σε χρηστική κλίνη με ελεφαντοστέινη διακόσμηση – παρόμοιο θέμα είναι γνωστό μόνο από έναν τάφο στον Αγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης, αλλά οι μορφές είναι από πηλό και κοσμούσαν ταφικής χρήσης κλίνη.

Πορφυρά στρωσίδια

Η νεκρή ήταν πιθανόν ηλικιωμένη, τάφηκε πάνω στην κλίνη, με πορφυρά στρωσίδια, σκεπάστηκε με ύφασμα που είχε ραμμένα 40 πήλινα επίχρυσα δισκάρια-κομβία και σε κάθε μία από τις τέσσερις γωνίες της κλίνης περάστηκε από ένα επίχρυσο στεφάνι, μυρτιάς και κισσού, αλλά και περιδέραια από πήλινες επίχρυσες χάνδρες. Το τελετουργικό αυτό είναι γνωστό και από άλλες πλούσιες ταφές στη Μακεδονία, ανδρών αλλά και γυναικών κατά την πρώιμη ελληνιστική εποχή.

Να σημειωθεί ότι τα νέα ενδιαφέροντα στοιχεία παρουσιάστηκαν πρόσφατα από τις δύο αρχαιολόγους στο αρχαιολογικό συνέδριο σε μια εργασία με τον τίτλο «Σέδες 1938: addenda (προσθήκες) και corrigenda (διορθώσεις) στα ευρήματα των τάφων Α, Β και Γ».

MARIA RITZALEOY
ritzal@pegasus.gr

Kilde: ethnos.gr

Amphipolis.gr | ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΈΣ ΑΝΑΣΚΑΦΈΣ ΣΤΗΝ ΗΡΆΚΛΕΙΑ ΣΙΝΤΙΚΉ

.. i dagens Bulgaria

Petrich-Bulgaria.
Gjentatt fra i dag- 26 September- det arkeologiske utgravninger av den store gamle byen Heraclea av Sintiki, Ifølge direktør for det historiske museet i Petric, Sotir ibanof.
Ivanov snakket med det bulgarske nyhetsbyrået 'Focus' om gravearbeidet i området og om denne eldgamle byen.
FOKUS: Fortell oss Mr. Ivanov om den gamle byen og hva som er funnet under utgravningene i nærheten av Petrich.
Sotir Ivanov: Byen heter Heraklia Sintiki. Navnet kommer fra Herakles og området Sintiki, hvor den trakiske stammen av Sinds bodde. En interessant thrakisk stamme nevnt i de første undersøkelsene til grekerne i regionen.
Først av alt bodde denne stammen på øya Lemnos, rundt det åttende århundre før Kristus. Grekerne fra Homer og utover begynte å skrive om sinduene.
Det er klart at shintoene under presset av gresk kolonisering langs kysten, de dro opp lenger nord og okkuperte området som vi definerer som Middle Strymons – Rupel-passet som skiller den sørlige fra den nordlige Kresna og definerer Strymons-dalen.
Den er identifisert som en del av Pelasgian-stammen. Pelasgierne, ifølge de gamle grekerne og deres forfattere, var den eldste befolkningen. og vil bli plassert på 800-tallet f.Kr., Thrakere og grekere kommer etterpå under den siste delen av folkevandringene.

selvfølgelig, det er også teorien om at Sintos av Lemnos og Sintos fra Midt-Strymons ikke hadde noen forbindelse, bare et sammentreff av navn. Men de viser til 8^den og 7^den århundre F.Kr.. og vi kan ikke være helt sikre, ingen forskning er gjort basert på epigrafiske monumenter, de historiske inskripsjonene og de arkeologiske monumentene i selve byen.
FOKUS: Hvem er shintofolket og hvor stor interesse er det i denne byen der utgravningene finner sted;
Sotir Ivanov: Sintos er interessante fordi de også preget sin egen mynt som viser Herakles og leser HERACLEIA og SINDIKI under, dette indikerer at de var svært forretningsorienterte.
Som by er Heraklia Sintiki nevnt av 4^den århundre F.Kr.. opp til 6^den århundre e.Kr. Han blomstret over 1000 ΧΡΌΝΙΑ. I det historiske museet i Petrich er det en inskripsjon av ham 308 med keiseren Galerius som besøkte Heraclea i Sintiki og refererer til rettsfunksjonærene i den byen. Innskriften er på latin på 24 linjer og der er byen nevnt som Herculaneum Sintica. Før denne inskripsjonen ble oppdaget trodde mange at stedet tilhørte den gamle byen Petra.

FOKUS: Hvor kom det fra at hun var Petra;

Sotir Ivanov:: Den franske konsulen i Thessaloniki før den store franske revolusjonen 1789, Maria Spricozineri, tok en tur til Strymonas-dalen. Funnet i området, han så antikvitetene og sa at det var byen Petra knyttet til Filip V-marsjen. Siden da 1789 til den 2002, forskere hadde sagt at det var gamle Petra. Den 2002 inskripsjonen som bestemte det faktiske navnet på den gamle byen ble oppdaget. Dette er Herculaneum Sintica, Heraklia Sintiki, en av de eldste byene i regionen med stor historisk betydning.

FOKUS: Når begynte utgravningene og hva ble avslørt?;

Sotir Ivanov: De arkeologiske utgravningene startet 2007. Et arkeologisk sted ble oppdaget 500 før 600 tiltak, med murer som ble restaurert og er et arkeologisk område åpent for besøkende. På det arkeologiske området er det et gammelt laboratorium, gater som er nesten horisontale mot øst-vest , det går også en nord-sør vei som fører til bakken med flat trapp.

FOKUS: Du fant noe om byens arkitektur eller organisering;

Sotir Ivanov: ja. På den tiden da Filip II av Makedonia begynte å erobre nye land, den 346 Sindianerne var veldig mektige, og dette er vist av den thrakiske kongen Sitalkis som aksjonerte mot Makedonia, gjennom Strymonas-elvedalen, selv om det var en mer praktisk rute fra den øvre dalen av Strymons, men han foretrakk den nåværende Vlachina Maliskevska og gå gjennom den ville vegetasjonen i fjellene, da denne ruten ikke var noen hindring for Sindus.

Senere da Filip II startet med ideen om å erobre Balkan, Heraklia og Sintiki var på vei. etter 346 f.eks. Heraklia ble erobret av makedonerne og senere under Kassander ble det en av 10 kongelige byer.

Som en kongeby var det byen med kriteriene til den antikke greske byen, årlig rettsvesen, med den aktuelle sorenskriverretten. Byen hadde en ren arkitektonisk karakter og ifølge de gamle forfatterne hadde den en befolkning på 30 før 40 tusenvis av mennesker. De fulgte trolig ridesentersystemet (som i Milet) med asfalterte gater som møttes i sentrum av byen.

FOKUS: Hvilke bygninger har blitt oppdaget så langt?;

Valutaen hans 1^th århundre F.Kr.. fra funnene i Heraklion Sintiki- skildring av Nemesis
Sotir Ivanov: Vi fant et verksted for å lage terrakottamasker og relaterte gjenstander. De var eldgamle masker for bruk i teateret. Svært sannsynlig ble de importert fra Athen eller Korint, den er av eksepsjonelt håndverk. Likevel, vi er sikre på at masker ble produsert i det eldgamle verkstedet vi oppdaget, etter å ha funnet matrisen de ble produsert i.
Vi fant med andre ord former som ble plassert for å lage en maske, som så ble bakt i en ovn i sør, utenfor bykomplekset i byen.
Dette er fordi gamle byer hadde svært strenge regler for å forhindre brann fra ovner, som vanligvis lå nær en elv. Fant masker som er triste og masker som er morsomme.
Denne workshopen i Heraklia, Sintiki, forutsetter teater i byen. Også, skuespillere som var menn og skulle spille den kvinnelige karakteren i stykket, så måtte de ta på seg en maske. Tross alt, hvordan kunne de representere guden Dionysos;
Maskeverkstedet eksisterte fra 2^den århundre til 4^den århundre da utenlandske invasjoner fant sted som over tid brakte Romerrikets fall.
Kjente inntrengere er goterne assosiert med keisere og militær krise i Romerriket. Goternes angrep fant sted i 248 e.Kr.. og den andre 268 e.Kr.. Goterne ble beseiret av den romerske hæren, men de forårsaket alvorlige ødeleggelser i alle områder.
På 26 september 2012 utgravningene fortsetter med et større team ledet av Dr. Ludmil Vagalinski fra National Archaeological Institute, Professor Ivo Cholakov og andre kolleger. Dette året er delt inn i to graveperioder. Den første var i juli da arbeidet ble utført med et amerikansk arkeologisk team og nå det andre, i september, som vil vare til oktober, vil aktivitetene være bevaring og lagring av funnene samt offentliggjøring av det arkeologiske arbeidet i den vitenskapelige verden, som også er et viktig aspekt for besøkende til området.

Oversettelse til gresk språk:
© mikres-ekdoseis- Giorgos Ekhedoros
http://www. mikres-ekdoseis.gr

Amphipolis.gr | "Blonde" mumien av eldgamle kampanjen Loylan bevis på Dionysos i Kina;

At gammelt Dionysus kampanjen i Kina var kanskje er den berømte mumien av Loylan, Etter å gå til en Kaykasia kvinne som kommer fra en tid som bare bør ikke plasseres i dagens Kina, minst unøyaktigheter som vi underviser på skoler.

Kampanjen til Dinysus i Kina og India, refererer til "Dionysiacs" av Nonnos, og det er faktisk i Kina provinsen Yunnan som betyr "Ionia" hvor vinstokker dyrkes og vin produseres! Det bemerkes at Dionysos var vinens gud.

Loulan døde før 3.800 år under en kommersiell reise, på den legendariske "Silkeveien", men dette ble kjent så snart 1980. Silkeveien er navnet på ruten som følges av kjøpmenn og importører av varer mellom Europa og Kina.

Det tørre klimaet og salte jordsmonnet holdt Loulan og de andre mumiene i utmerket tilstand. Mumien ble kalt "Sleeping Beauty", fordi hennes sterke ansiktstrekk ble bevart også etter døden. Dessverre er Tarim-regionen der mumiene ble funnet politisk ustabil, så oppdagelsen deres ble sett på som destabiliserende og oppfordrende til opptøyer..

Lokalbefolkningen kalles uigurer, de ser mer ut som europeere enn asiater og hevder å være etterkommere av Lulan. De sier faktisk at mumien er et sterkt bevis på at de selv bebodde området før kineserne.

Skjønnheten kom fra ... Sibir

Funnet ser ut til å ha drevet kontroversen, og kinesiske myndigheter har forbudt tilgang til det arkeologiske stedet, fordi mumiene styrket påstandene til uigurer som søkte politisk autonomi. Professoren ved University of Pennsylvania, Victor Mair, bidro avgjørende til studiet av funnene sammen med genetikeren, Paolo Francalacci, de klarte å få genetisk materiale 1993 og undersøke DNA fra hodehår.

Funnene avslørte at mumiene faktisk var av europeisk opprinnelse. Spesielt, var av gammel keltisk opprinnelse, men de hadde trolig forlatt Sibir og er ikke i slekt med uigurene! Den kinesiske regjeringen tillot forskningen så snart 2007 og to år senere bekreftet funnene sammenhengen med Sibir, samt at det var handel mellom folkene i Mesopotamia, av Indus River Valley og Europa.

Tøyhandelen brakte europeere til Østen

Forskningen konkluderte med at Loulan og de andre mumiene var i sentrum av en moderne nasjonalistisk kontrovers, men på bekostning av den historiske sannheten som slo fast at europeerne i det minste nådde Kina 1000 år tidligere enn historiebøkene skriver. Fram til i dag ble vi lært at de gamle folkene ikke flyttet og levde isolert, mens nå skjer det stikk motsatte.

Loulan og de andre mumiene som ble funnet gravlagt sammen med henne er av kaukasisk opprinnelse, og gravgods indikerer at de sannsynligvis var tøy- og lærhandlere. De ble gravlagt med mange klær, mens en mann ble funnet med ti forskjellige hatter. Kolonier nær Silkeveien var møtepunkter for kjøpmenn som handlet varer fra Vesten og Østen. Plinius den eldste, romersk forfatter, beskriver handelsmenn som høye, blond med blå øyne.

Den vakre stammen med tatoveringer

Loulan døde ca 40, snarere fra vanskelighetene og lungeproblemene forårsaket av den giftige blandingen av sand og røyk hun inhalerte fra leirbranner. Hun ble gravlagt innpakket i fint tøy på veven. På det tidspunktet han døde fortalte historikere oss at det ikke fantes noen europeere i Asia. Men Loulan er definitivt kaukasisk. Egenskapene gir ingen rom for tvil .

Det blonde håret hennes er vakkert flettet og hun var selv høy og staselig med fine kinnben og tynn nese. Men hvem var Loulan og hvorfor døde hun så langt fra hjemlandet; Hva lette hun og de andre etter i Kinas ugjestmilde ørken ;

Alle disse mumiene funnet i Tarim-regionen, de tilhørte den europeiske Cherchen-stammen. De var en ganske fredelig stamme å dømme etter de få våpnene som ble funnet i lignende hauger. De fleste hadde tatoveringer som skyterne og thrakerne, med en teknikk som ligner moderne metoder. Resultatet ble et bredt spekter av farger og en intens effekt. En kvinne hadde en halvmåne tatovert i ansiktet, noe som tyder på at hun ønsket å vise den frem eller kanskje fungere som en form for identifikasjon. Han hadde også mange tatoveringer på armene av symbolske eller dekorative årsaker.

En mann, rundt 1.80, han hadde en sol tatovert på tinningene, kjøttfulle lepper, lang nese , rødbrunt hår og rødlig skjegg. Han var pakket inn i en rød kappe og leggen var av stripet tøy som de skotske klærne. Så kanskje tatoveringer har sine hemmeligheter. Det ble foretatt en mer detaljert undersøkelse av metoden, men også designene de valgte, å avsløre et tverrkulturelt forhold mellom folkene i Europa og Asia. Da en mann på den tiden valgte å tatovere seg, var det en stor avgjørelse.

Tatoveringer ble assosiert med magi, makt og prestisje. Mumiene i Tarim-regionen har skapt oppsikt i den vestlige vitenskapelige verden, da de er bevis på at 4000 år siden, folk reiste, de handlet og utvekslet produkter og ideer, som kanskje forklarer hvorfor noen kunstformer og myter er felles for tilsynelatende forskjellige sivilisasjoner og kulturer.

Amphipolis.gr | Stjerneskudd SIRIUS og makedonerne

Returnerer å belyse Hellas igjen;

Sirius. Super bright stjernen, stjerneskudd som styrte ånden av gamle makedonerne, xanastrefei personen i Hellas, nå som vi går inn i Vannmannen. Egypterne, Babylonerne, Assyrioi,…. Sumererne, Etruskerne og romerne har i deres gudeverden ett innlegg for star som, mer enn t’ andre, skinner på kveldshimmelen.

Mystiske kulter og symbolikk som skjuler tapte hemmeligheter i tidenes natt. Kan vi rekonstruere fragmentene av en stor kunnskap som har gått tapt eller som kanskje fortsatt er igjen blant oss på steder vi ikke kan forestille oss; En kode venter på å bli dechiffrert…

Det himmelske legemet til Sirius

Astronomisk definerer vi Sirius som den klareste slettestjernen til Canis Major. Den tilhører typen hvite stjerner og er bare fjern…8,4 lysår fra jorden. Det er en dobbeltstjerne sammen med sin følgesvenn, Serie B, dreie seg om et felles tyngdepunkt. Deres gjennomsnittlige gjensidige avstand er i størrelsesorden 3 milliarder km. og sirkulasjonsperioden varer 50 ΧΡΌΝΙΑ. Sirius har masse 2,3 ganger større enn solen, men lavere tetthet. 0noen sa at det ser ut som en tåke.

Den periodiske endringen i lysstyrke for hver 25 år er ledsaget av veldig sterke flodbølger, på grunn av hans nærhet til kameraten. Ifølge oppfatningen til mange astronomer, Sirius er nesten i "sentrum" av galaksen vår. Etymologisk, ordet "Sirius, -(a), -på" betydde keon, mot· brennende, det kaustiske, termosen og var et epitet på himmellegemene, som avgir mye varme. Solen ble også kalt «Sirius» mange ganger, et faktum som skapte mye forvirring i løpet av separasjonen av de to stjernene. (For’ denne og til i dag snakker noen om den "makedonske stjernen" og andre om den "makedonske solen", med henvisning til det velkjente makedonske symbolet). Hatefulle ord er "serievarme", hva menes med det svidd av solvarmen eller med Sirius og "sirenen", den mytiske skapningen som noen ganger ble representert som en kvinnefisk og noen ganger som en kvinnefugl og opprinnelig betydde "den som manifesterer sin kraft gjennom solens varme ved middagstid".

Ifølge legenden, «Siren» var også søsteren til Alexander den store (sirene og hvordan Dogon fremstiller henne som en havfrue er det samme for ettertiden). Hun streifet rundt på havet og ødela skipene til de som våget å fortelle henne at kongen var død (Kong Alexander lever;) Det ser veldig morsomt ut, men også verdig spørsmål er hvordan en myte kan – enten som en lignelse eller som en skapelse av det kollektive ubevisste – å kunstferdig transformere og beskytte en viktig sannhet…

I Egypt og Hellas

I det gamle Egypt, ifølge forskeres meninger, Sirius ble identifisert med gudinnen Isis, som var representert som en ku liggende på s’ et skip, og St’ statuer avbildet henne ofte med kuhorn og hodeplagg som en fiskehale. Mange ganger hadde han en åttespiss stjerne som krone. Osiris var broren og mannen til Isis, hvis tilbedelse lignet mye på Dionysos. Med ham fødte Isis Horus. Ifølge andre kilder var imidlertid den som impregnerte Isis Ammon-Min eller Ammon-Ra, den samme guden som senere ble kalt Ammon-Zius og som, ifølge Olympiad, han var faren til Alexander.

Sirius(Canis på latin). Den sumeriske guden Anu hadde også form av en sjakal eller en ulv, som også ser ut til å ha vært relatert til denne stjernen.

For gresk mytologi, Sirius er den stjernen, i Canis Major-konstellasjonen, som Orions hund var blitt forvandlet til. Dette er absolutt ikke tilfeldig, som stjernebildene til Canis, av Orion og Argos er ved siden av hverandre.
Orion var sønn av Poseidon og Euryalis, datter av Minos og en kjent jeger. Han hadde vanligvis på seg en løve og holdt et balltre i hendene (disse symbolene til Hercules). Det er mange historier rundt hans person og hans trofaste hund Sirius.

Orion er assosiert med kong Oinopius (eller Oinea i Boeotia), som hadde sin kone (hans datter) Merope, som Orion voldtok under påvirkning av drukkenskap. Oenopion, rasende, blindet ham, med samvittighet fra Dionysos' far. Men Orion, ved hjelp av et orakel klarte han å finne lyset sitt igjen. Bestemt, oraklet sa at han ville bli kurert, hvis han går mot øst og utsetter sine tomme øyehuler for morgenstrålene. Dermed hjulpet av lydene fra smedene i Hefaistos, ankom Lemnos, hvor Kedalion (læreren til Hefaistos), han bar ham på skuldrene og førte ham frem for solen.

-Noen mener at denne myten har noe med Sun-Sirius-konjunksjonen å gjøre, som skjer en gang i året, men også med mysteriene til Kaveri. Vi vet at ekteskapet til Philip og Olympias var et resultat av deres møte i Samothrace, hvor "Caberian Mysteries" ble fremført eller, ellers, "de store gudenes mysterier". Philip hadde blitt innviet i disse mysteriene fra en tidlig alder (sannsynligvis i Theben), mens Alexanders mor var prestinne.

Tross alt regnes Kaveri som ildguder – ordet "Kaviros" er etymologisk relatert til verbet "å brenne".; – men deres symboler, f.eks. kroken, de har med vann å gjøre og vi møter dem senere i nesten alle religioner. På en måte (Herodot, Strabo, Pindar) de er etterkommere av Hefaistos fra hans ekteskap med Kavero, for’ dette og vi finner dem alltid i nærheten av vulkanske områder, mens de ofte representerer chtoniske eller hypoktoniske guder. Hjertet til den kaveriske kulten var i det gamle Makedonia, på Athos-fjellet.

Uansett hva Kaveri heter i de forskjellige regionene, ble ansett som forfedrene til menneskeheten. Faktisk, det nevnes at et av ansiktene til Samothrace-mysteriene ble kalt "Adamas" og regnes som den arketypiske mannen, den første hannen i fødselsrekkefølgen. Ifølge tradisjonen, Orion ble drept av Artemis av sjalusi for sine jaktferdigheter og Zevs gjorde ham til et stjernebilde ved siden av Pleiadene, mens han ifølge en annen versjon døde av det dødelige stikket av en skorpion, visning støttet tilsynelatende f’ astrologiske data, som det hadde blitt observert at stjernebildene Orion og Canis Major forsvinner fra horisonten når Skorpionen reiser seg. Men Orion og Sirius jaktet også ville dyr i kongeriket Hades (som beskrevet i Odyssey), selv om dette må være en utenlandsk tradisjon, kanskje egyptisk innflytelse knyttet til mysteriene og tilbedelsen av de døde.
Dogonen, Arken og de femti "Nommos"

(De toveis E på hodet – seriekodingen)
I Afrika og spesifikt i Mali, det er et folk, som bokstavelig talt har forbløffet moderne astronomer med sin kunnskap om emnet Sirius. De ser ut til å vite alt om stjernens natur og egenskaper, og hans følgesvenner, som tror de er to og ikke bare én, noe astronomi nettopp nå undersøker og oppdager. Det handler om Dogon, som hevder å være i slekt med stjernen de bokstavelig talt tilber. Deres største Gud er Amma, en slags rest av Ammon- Jupiter som gikk over til dem fra orakelet til Siva og, i henhold til deres tradisjon, skapte universet og levende organismer, men også menneskene selv, som opprinnelig laget dem som amfibiske vesener, under navnet "Lov".(Denne troen ligner på sumererne og babylonerne).

«ater KUBILE», dvs. Kretenernes Cybele. Isis ser ut til å være direkte relatert til den kretiske slangegudinnen, men det er noen ganger identifisert med mange andre greske guder som Artemis, Dimitra, Venus, Hecate osv. I Samothrace antas det at Kaveri var de eneste som ble reddet fra den forferdelige flommen som traff øya da, ifølge tradisjonen, Svartehavet fløt over og brøt barrieren dannet av de sammenlåsende steinene og steinene i Hellespont.

De mest kjente og kjente tradisjonene som har nådd våre dager rundt temaet arken er Noahs tradisjoner., men også av Pyrrha og Deucalion. Den siste stoppet til og med i Dodoni, hvor det også var det perionyme orakelet, som Olympias konsulterte veldig ofte og som til og med profeterte henne at Alexander skulle komme. Jason tok ved derfra og laget ror til Argos for å starte fra Boeotia Argonautic Campaign med 50 hans slektninger (like mange som den første "Nommos" av Dogon) i retning Aia av Colchis.

I det eldste epos i øst, i assyrisk mytologi, vi møter helten Gilgamesh, som starter en flyreise med en båt som tar med seg 50 følgesvenner. Men det er andre likheter mellom Jason og Gilgamesh. En av dem er Jasons planting av dragens tenner i bakken, Re’ hvor de kom ut 50 krigere. Gilgamesh gjør noe lignende for å få makt. Men tilfeldighetene stopper ikke der. Danaus, kongen av Argos grekernes stamfader hadde 50 døtre, som giftet seg med dem 50 sønner av sin fars bror, Egypt. Herakles hadde kurtisert alle danaidene, den mytiske stamfaderen til dorianerne og grunnleggeren, ifølge legenden, fra det makedonske dynastiet. Mange tradisjoner har til og med Hercules som leder for den argonautiske ekspedisjonen, ikke engang Jason… (Herkules, uansett dro han fra Kreta til Libya).

Konstellasjonen Argos er ved siden av Orion og den store hunden. Hvis Sirius symboliserer den store mor og livmoren eller arken, hvor ungene holdes, da er sikkert Orion øyeblikket for fremveksten og manndommen til helten og Argo "reisen", det vil si oppdraget, som helten må utføre for å spre rasen sin og dens egenskaper. Hvis vi ser på «halvguden» Alexander i dette lyset, da vil vi forstå at han visste godt hvilken rolle han måtte spille, i navnet til verdiene til de som var den eneste bæreren og garantisten, på grunn av dens direkte forbindelse med det guddommelige. Legg merke til at stjernebildet Argos er ved siden av Orion og den store hunden. Tallets hellige betydning 50 har blitt tilskrevet av mange forskere til egyptisk mystikk, og hvis man husker at perioden med Sirius' bane varer 50 år, da er kanskje vektleggingen av dette tallet ikke tilfeldig i det hele tatt.

Makedonerne, Guds sønner

Herodot (Lukk, ch. 56) snakker om den "makedonske nasjonen", hevder at de er dorianere og ble navngitt slik fra det øyeblikket de bebodde det greske området, i Pindos. Som kjent, Dorianerne betraktet Herakles som deres stamfader, noe som Alexander selv trodde, som ofte er avbildet som en av Dioscuri sammen med en annen helt, som bærer egenskapene til Hercules eller Achilles (sin forfar på sin mors side). Ifølge legenden skyldes navnet "Makedonia" Makedonia, sønn av Zevs og Thya, datter av Deucalion. Diodorus den sicilianske, skjønt, skriver at Macedonian var sønn av Osiris og broren til 'Annuvi, og etterlater dermed noen mistanker om denne nasjonens guddommelige opprinnelse.

I Orestida-området, under 700 f.eks. begynner offisielt, makedonernes historie. Faktisk sies det at historien til det makedonske dynastiet begynte i denne regionen, kalt inntil da "Argaiades" eller "Timenides". Fornavnet bringer tankene til "Ancient A" (652 – 621 f.eks), den andre i rekken av det makedonske dynastiet (først var Perdiccas, Han var også en etterkommer av Hercules). Den andre tilhører en viss Heraklides "Timeno", som fanget Argos. Dette ikke så tilfeldige sammentreffet av navn vitner kanskje om forbindelsen mellom makedonerne og den peloponnesiske Argos. Så hvis vi relaterer ovenstående med mytene om Ios og Danaus og med Diodorus 'versjon av Makedonia, og hvis vi tar i betraktning historien om Alexander, det er lett for oss å anta at Makedonia har en mystisk kontakt med hendelsene i Egypt. (Legg merke til at mange bevis på egyptisk tilbedelse er funnet i Thessaloniki og andre steder, som Serapeia etc. Ulike inskripsjoner funnet i Delos vitner om at den egyptiske religionen hersket hovedsakelig i Nord-Hellas. I samme periode er det egyptiske helligdommer ved Tithorea ved siden av Delfi. I Delos, i helligdommene til Isis, hyllester til de egyptiske gudene ble funnet, som makedonere hadde tilbudt. I Filippi hadde gudinnen Isis en ledende rolle. Faktisk er også navnene på prestene funnet registrert).

Men ifølge en annen versjon, makedonerne har ingenting med Argos på Peloponnes å gjøre, men med Argos Orestikos i Vest-Makedonia. Tilstedeværelsen av primitive bestander i Makedonia er også bekreftet av de siste utgravningene. faktisk, historien til våre makedonere er ukjent. Mange forskere hevder at de er urfolksraser, kanskje Pelasgian. Thessalonikis historie er imidlertid også av spesiell interesse. Helt til Cassandros (315 f.eks), området der denne byen eksisterer i dag ble kalt "thermes", derav navnet "Thermaic Gulf". i Thessaloniki, Vel, kulten av en demon ved navn "Thermaeus" hadde blitt mottatt med stor entusiasme. Det paradoksale er at det aldri har vært varme kilder i området. Imidlertid ble denne demonen senere identifisert med den thrakiske Dionysos…

Den hemmelige historien om Alexanders fødsel

Mange tradisjoner, så vel som en rekke orakler er så kompliserte med fødsel, så vel som livet til Alexander. Hans mor Olympias sies å ha vært en slangetjarmer. Kvelden før bryllupet hennes med Philip, Olympias drømte at et lyn kom inn i kroppen hennes og fylte henne med ild. Philip, fra andre, etter ekteskapet deres så han også i en drøm at han forseglet sin kones kropp med en sel som hadde bildet av en løve.

Plutarch nevner at Olympias pleide å ta slanger til sengen hennes og, Faktisk, at Filip hadde sett henne en natt ligge med en slange, som kan ha vært en forvandlet gud.

KaerstBerveHamiltonBelochHammond, etc.) nevner som datoen for Alexanders fødsel den 6. dagen i måneden Aoos, som tilsvarer begynnelsen av juli, dvs. perioden da Nilflommen begynte og de gamle kalte "hundens dager". Alexanders forhold til Ammon-Zius ble også bekreftet av prestene i oraklet med samme navn, da han nådde Shiva-oasen. Der utropte de ham til «sønn av Zevs» og antydet indirekte at han ikke er Filips sønn. Herkules hadde også konsultert dette oraklet, som regnes som makedonernes stamfar. Tross alt trodde Olympias at sønnen hennes var bestemt til å redde Egypt fra den barbariske persiske erobreren. Alexander adopterte som sine hovedsymboler Ammon-Zeus' horn og tordenbolt og Isis krone med de tre åttespissede stjernene, og bygget til og med et tempel til hennes ære i Alexandria, i byen som brakte t’ navnet hans.

Stjernen fra Vergina

Den 1977 Manolis Andronikos brakte de kongelige gravene til Vergina frem i lyset. Blant de andre skattene ble det funnet en gyllen urne med Philips bein og som var dekorert med en 16-punkts stjerne og tre plater med 8-punkts stjerner. Så det ble åpenbart, at disse stjernene var emblemet til det makedonske dynastiet. Slik begynte hele filologien rundt symbolets betydning og betydning.

første, vi må si at det finnes mange typer stjerner med forskjellig antall stråler, men oftere møter vi stjerner med 8,16 og 32 stråler. Dette emblemet dukket først opp på 2500 f.eks, i Babylonia og litt senere i Chalcedon. Den 18″ århundre. i Assyria og Syria under 1700 -1300 f.eks. på det fønikiske, hettittisk og minoisk sivilisasjon. Omtrent midten av det 6. f.Kr. århundre. er nå kjent i det greske området, mens kort før det 5. århundre. det begynner også å sirkulere i mynter. Et århundre senere spredte den seg til Italia, Alexander den store ankom senere med romerne til den iberiske halvøy.

Avhengig av hver enkelt forskers synspunkt, stjernen symboliserte noen ganger solen og noen ganger Sirius. Faktum er imidlertid at alle figurene som av og til fulgte den var guddommer direkte eller indirekte assosiert med Sirius-kulten, som: Isis, Ishtar, Dionysos, Panas, havet, Kaveri, Cybele, Dioscuri (som for noen er identifisert med Kaveri), Artemis, den trippel Hecate, Hefaistos, Hera, Hercules og Sirius, Lucifer og Hesperus (guddommer assosiert med kulten til Kaveri, av Isis og Mithras), dobbeltsidig Jupiter (himmelsk eller dionysisk), den tohodede Ammon-Jupiter, Minotauren osv. På myntene til de egeiske øyer finner vi stjernen ved siden av Jupiter og s’ en hund som sender ut stråler. I Babylonia er det mange sel og edelstener som har en 8-spiss stjerne skåret på seg. I disse illustrasjonene, stjernen ligger i nærheten’ en mann-fisk. Den handler om amfibieguden Oannes. I Egypt igjen ser vi ofte tre 8-spissede stjerner i håret til Isis. Faktisk, kronen har, på toppen av det , en større og på sidene to mindre stjerner, som kanskje symboliserer tjenerne til Sirius.

Sirius prøvde å spre sin makt og samtidig forene grekerne (athenere, Lacones, Makedonerne) under ett prinsipp. Denne fremveksten og homogeniseringen av alle elementene i hver separate bystat var, noe som bare skjedde i Hellas og aldri skjedde i Egypt, men ikke engang i den latinske verden. Sirius og kulten til «den store mor» i det greske området ble beriket, de var varierte og formet basert på gresk filosofi og virkelighet. En hel kompleks mystikk eksisterer rundt den makedonske stjernen, som har mange konsekvenser, alltid satellitter rundt Sirius, stjernebildet som fremdeles holder på sine hemmeligheter på nattehimmelen…

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

av GEORGIA KOUMPOUNI, EMMANUEL SIMEONAKIS, CHRISTINA KOUMPOUNI
G. KOUMBOUNI er en forfatter, utdannet ved filosofiavdelingen ved universitetet i Athen, med doktorgradsstudier i Italia.
E. SYMEONAKIS er en forsker-oversetter
og X. KOUMBOUNI-filolog.

erevna-enimerwsi.blogspot.com, (Deteksjonsnr 22. Januar-februar '98)

www.afipnisi.org

Amfipolis. gr | Penger til slutt til Amfipolis;

Det jeg forstått fra uttalelser av kulturminister, Lord Xydakis, som... «penger til slutt til Amfipolis», er at Amfipolis er koblet fra den "første" venstre ving regjering med den syndige fortiden til regjeringen mnimoniakis Samara-Venizelou.

Sjefsministeren var sterkt irritert over at Kasta-bakken, hvor de arkeologiske utgravningene fant sted i Amphipolis, han fikk besøk av daværende statsminister Antonis Samaras. Hans ironiske stil... "Graveren (betyr uten å nevne hennes Ms. Peristeri) hun er i henhold til protokollen for hennes tjeneste og den arkeologiske loven forpliktet til å gi en kunngjøring innen de neste ni månedene" indikerer en trussel som utfyller den... "La hele det vitenskapelige samfunnet og den bredere greske offentligheten få vite hva som er funnet i Amfipolis". Herr minister, Hele planeten siden august i fjor lærte alt om Amphipolis og holdt sin interesse for utgravningene uforminsket, og du forteller oss nå... "for å finne ut hva som er funnet i Amphipolis".

Du besøkte nettstedet, du ble informert og så igjen kom med ironiske uttalelser – riktignok med takt- "vi fant ikke en urne med en gyllen maske". Herr minister, på et så kritisk tidspunkt, at Makedonia blir angrepet fra overalt, kanskje den nye linjen ikke skal irritere noen naboer med de arkeologiske funnene fra Makedonia;

Fra,det ser ut til at du har åpnet mange fronter innen kulturfeltet og du har det bra, siden alt – som du sier – var råttent og utslitt. I området for arkeologiske utgravninger, fra Prespes til Maroneia, du bør vise mer følsomhet, som du viste for andre – ganske riktig – problemer, da du serverte journalistikk fra din seriøse spalte.

Ja, økonomien til tjenesten deres er svak. Utvilsomt har vanskeligheten med likviditet plaget vår kultur, men millioner av utenlandske turister kommer også for våre antikviteter. Du kan se resultatene i Athens arkeologiske museum.

Det lille museet i Amphipolis har hundredoblet sine besøkende. Ikke rabatt denne flotte graven, på en eller annen måte relatert til Vergina.

Ditt departement trenger at utgravningene i nordområdet ikke forveksles med de politiske hendelsene, fortid og nåtid. Din setning i dine siste uttalelser om Amphipolis... "det er ingenting annet å se", kanskje det var en gravstein for dette historiske stedet Amphipolis;

For tusenvis av år siden, hendelsene under den peloponnesiske krigen hadde nådd Amfipolis. Tenk på kontinuiteten – la oss si nå – mellom sør og nord. Folk tror at staten er likegyldig til spørsmålene om makedonsk kultur!

AV PHEIDON YAGGIOZIS

Kategori: Selektiv